The Dictator (2012)

THE DICTATOR lijkt op het eerste gezicht geen film, maar veelal sketches aan elkaar gemonteerd waar toevallig een rode draad doorheen loopt. Cohen gaat volledig zijn gang waardoor vulgaire grollen de film domineren en niet meteen grappig zijn. De masturbatiescène spant daarbij de kroon, erg beschamend om zien. Gelukkig gaat Cohen total loss met namedropping en ook de cameo’s mogen er zijn.

Verder wel leuke grappen waarmee ik me heb vermaakt en positief zijn de thema’s die in de film voorkomen. Je kunt dan wel lachen met grappen omtrent executies en onderdrukking, daaronder schuilt natuurlijk het minder koddige gegeven dat dit voor een aantal mensen geen fictie is, maar pure realiteit.

Overigens moet ik kwijt dat ik Anna Faris de hele film aanzag voor Ginnifer Goodwin. Kijk, dan word je toch eens verrast.

Na Bruno is deze film dan weer een stuk beter en grappiger. Het niveau van Borat word niet gehaald, maar er zitten toch genoeg hilarische stukken in deze film om het vermakelijk te houden van begin tot eind.

Vermakelijke onzin. Alles aan deze film is "wel oké", van het acteren tot aan de humor.

Ik kon er weinig genialiteit in ontdekken, maar heb me wel vermaakt met deze film. Misschien moet je en man zijn om de humor echt te kunnen waarderen?

Zelfs met het verstand op nul, gewoon te belachelijk. Waarom moet er weer een geforceerd liefdesverhaaltje inzitten dat er gewoon totaal niet in past, en gewoon extreem belachelijk is (met dat einde, met hoe zij nooit doorheeft wie hij is of wat hij predikt, en dan voor zijn lofzang over "democratie" valt. Verder moest ik veel minder lachen dan bij Borat of bij Bruno, en vind ik de film ook aanstootgevend voor alle niet-Amerikanen en niet-joden.

Er zit hartstikke veel Joodse zelfspot in Cohen's humor. Hij maakt juist geen onderscheid; ieder volk moet er aan geloven. Ook Amerikanen. Zijn democratie-speech op het einde gemist?

Het is alweer even geleden dat ik ‘The Dictator’ heb bekeken en ik vond het destijds al niet een geweldige film. Ik ben vaak wel in de stemming om de seks, poep en plas grappen te waarderen in films (als ze wel in een gelegenheid waren) maar bij ‘The Dictator’ had ik dit nog niet zo en zag ik dat ook niet bepaald zitten. Ook bij deze herziening heb ik er niet met al teveel smacht naar gekeken en vond ik de film vaak in een saaie dip vallen en werd hij vaak op geen enkel moment echt bijzonder.

Helaas weet de regisseur ‘Larry Charles’ niet van ophouden en ook na de twee voorgaande komedie films (waarvan ik Borat nog wel geinig vond) komt hij nu ook met ‘The Dictator’ die ik echt wel minder vind. Ook Sacha Baron Cohen weet niet van ophouden met zijn irritante typetjes en ook in ‘ The Dictator’ laat hij weer eens zien dat het niet mijn favoriete komedie acteur gaat worden want dat niveau kent Sacha helaas niet.

De film kent gelukkig nog wel eens zijn geinige dialogen. Zo moest ik wel even grinniken waar Aladeen samen met Nadal in een helikopter zitten samen met (waarschijnlijk) twee westerse mensen erbij. Ze spreken daarna in een soort Arabische taal over Osama Bin Laden (die we op het eind nog met een WC ontstopper naar buiten zien lopen), 9/11 en een exploderend voertuig zien praten (dat voertuig is moet een Porsche 911 voorstellen). Wanneer hij dan dat bomgordel tevoorschijn haalde hield ik het niet meer en moest ik wel even lachen. Maar zo ook de scene in de supermarkt waar Aladeen gaat helpen met de bevalling van het kind en wanneer het kind geboren is we het volgende te horen kregen:

Aladeen: “I Sentence you to life.”
- scène
Aladeen: “Oh sorry, oh no”
Vader: “What’s wrong?”
Aladeen :“I am sorry, it’s bad news, it’s a girl”.
“Where’s the trash can?”

Het verhaal stelde niet veel voor. We volgen Aladeen, een dictator uit het land Wadiya en moet na wat ophef over de nucleaire wapens op het matje komen. Hij besluit richting Amerika te gaan waarna hij door Tamir word verraden en gegijzeld waarna Aladeen zijn baard verliest. Niemand herkent hem meer als de leider en dan word Aladeen al snel vervangen door zijn dubbelganger. Hij moet alles op alles zetten om de plannen het land naar een democratie te krijgen te vernietigen en zelf weer leider worden van het land Wadiya en dit niet zonder al te veel gevolgen.

Al om al, aardig trage komedie film die mij niet meer echt kon bekoren. Ik ken betere en dit is helaas een zwakke film.

1.5*

Voor de tweede keer gezien en nog even grappig.

Natuurlijk is de persiflage op de megalomane zandbak-dictators als Saddam en Khadafi de hoofdmoot voor de humor, maar het personage van Anna Faris viel me dit keer veel meer op.

Haar macrobiotische, mega-feministische, genderneutrale, bomenknuffelende, anti-fascistische ultralinkse personage is vandaag de dag actueler dan ooit. Helaas.

Oei Oei.

Van de regisseur die Borat in elkaar stak had ik hier toch wel iets meer van verwacht. Ondanks de Cameo's van Norton en Fox (de rest heb ik gemist) en de soms bij vlagen leuke grappen was dit eigenlijk niet meer dan een dun verhaal en het Arabisch achtige accent van Cohen.

Faris was vreselijk irritant, ik zal denken van de actrice die ik in Scary Movie te pruimen vond zo slecht zou spelen. Cohen was natuurlijk wel lollig, maar het niveau dat hij speelde in Borat haalt hij niet. Ook in films zoals Sweeney Todd en Les Miserables haalt hij niet.

Soms wel lollig, maar toch een te matige komedie om echt volop van te kunnen genieten.

Alweer een heerlijke film met Sacha Baron Cohen alias Ali G, Borat, Bruno en nu 'The Dictator' Admiraal Generaal Aladeen. Haha hoe bedenken ze het.

Deze film heeft mij meer dan vermaakt. Ik heb vaak moeten lachen en ik moet er wel bij gezegd hebben dat het een soort humor is waar je van moet houden. Is dit niet je humor, dan zal je de film waarschijnlijk slecht of belachelijk vinden. Net als bij veel mensen Borat in de verkeerde keelgat geschoten was.

Sacha Baron Cohen is gewoon een geniale komiek. Altijd lachen om deze man wat en wie die dan ook mag spelen!

'Are you having a boy or an abortion?'

Ik hoop niet dat mijn oude buurvrouw vandaag last van mij had want ik heb zowat een uur lang keihard lopen lachen, man wat is die Sacha toch geweldig.

Grimsby vond ik tot nu zijn beste film en Dictator komt er dichtbij maar de actie van hem en Eminem zal ik waarschijnlijk nooit meer vergeten

Als je Sacha grappig vindt en je hebt dit film nog niet gezien dan is dit een dikke aanrader.

Ik zag net staan dat Sacha een nieuwe serie heeft waarin hij zichzelf vermomt en republikeinen wapens laat promoten voor kleine kinderen, ik kan niet wachten om dat te zien

Ik heb best nog vaak moeten lachen in deze komedie met soms heerlijke foute grappen en soms oprecht geestige momenten. Maar even vaak valt de film wat dood en zelfs die weinige 85 minuten wisten me nooit volledig te boeien. Allicht door het verhaal dat als kapstok dient en niet sterk genoeg is, al zal dat op zich niet moeten uitmaken in zo'n film. Dus geen idee waar het aan lag. 2,5*.

Precies wat je van Cohen mag verwachten. Natuurlijk is dit geen goede film. Het is allemaal zo rechtlijnig een simpel als maar zijn kan. Maar alles en iedereen krijgt er weer op extreem onsubtiele wijze van langs. Vunzige en foute grappen in overvloed, hier en daar met een overduidelijk statement vermengt. Dat is ook het enige dat deze film te bieden heeft. Maar dat is prima. Want er valt genoeg te lachen als je deze botte humor kan waarderen.

Na de bijzonder matige opvolger van Borat ook deze maar opgezet, die zelfs nog slechter lijkt te zijn. Alles is dit keer gescript en dat maakt dat de nadruk nog meer op flauwe onderbroekenhumor komt te liggen. Zo'n vaginascène is echt beschamend en niet eens origineel, want Ex Drummer heeft een vergelijkbare scène die veel beter is. Of zo'n scène waarin de dubbelganger van de hoofdpersoon niet weet wat te doen met vrouwen die met hem naar bed willen en ze maar gaat melken. Het is gewoon te stupide om grappig te zijn. De film stipt wel actuele thema's aan, maar echt confronterend wordt het niet, behalve wellicht even op het einde als de hoofdpersoon als voordelen van een dictatuur precies alle praktijken opnoemt waar de VS zich schuldig aan maakt, maar daar hoef ik niet eerst zo'n flauwe film voor te zien. Dat een klasse acteur als Ben Kingsley zich hiervoor leent is werkelijk onbegrijpelijk. 0,5*.

Dit had wel beter gekund. Ik vond de (niet-) politiek correcte grappen wel aardig, maar deze film valt in het niet bij Borat. Tiener humor.

Prima komedie. Niks meer niks minder

In een opwelling aangeschaft bij de kringloop vanwege de opening met de geboorte van Aladeen en diens eigen Olympische Spelen die op mij overkwamen als best grappig. Dus toch maar eens verder kijken en dat gebeurde gisteravond.

En ach...Cohen als de foute dictator Aladeen is best geinig in de beginfase rond zijn geboorte en Olympische Spelen, en even heb ik toch goede hoop dat dit best leuk gaat zijn. Maar dan komt de wel erg flauwe dubbelganger in beeld en komt Aladeen terecht in New York. Vooral de fase rond de reformwinkel in Brooklyn vraag ik me regelmatig af waar men heen wil en net zo vaak heb ik erg veel moeite met de zogenaamde humor. Het zal de tegenstelling zijn die men in die zin zoekt tussen twee werelden, en vooral met Zoey hebben we zoals Captain Pervert al zegt een herkenbaar voorbeeld van de actuele veranderingen in de samenleving.

Grappig is nog op zijn minst het geval van de dubbelganger die de vrouwen aan het melken is. En mooi voorbeeld van de goede en soms minder geslaagde humor is bijvoorbeeld de bevalling die bij momenten zijn humor heeft maar net zo gemakkelijk doorslaat en flauw is. En dat is The Dictator in de notendop, een eindeloze reeks van grappen en sketches waarvan een paar aardig zijn, het merendeel niet slaagt en een enkele echt leuk. En zo na het uur ben ik eigenlijk dan ook wel helemaal klaar met de film en snak ik praktisch naar het einde. Nee, dit is niet echt mijn ding en daar is het cijfer ook naar.

Dat deze komedie van Sacha Baron Cohen niet een politiek correcte komedie zal gaan worden, is meteen bij aanvang al duidelijk. De film opent met een foto van Kim-Jong II met daaronder de tekst: “In Memory of Kim Jong II”. De toon is gezet.Wat volgt is een aaneenschakeling van absurde situaties en maffe dialogen gevuld met foute humor. Heerlijk.
Net als in Borat is Cohen weer heerlijk aan het provoceren. Hij pakt elk cliché stevig beet en voegt daaraan nog een behoorlijke portie zwarte humor toe. De humor bestaat uit racistische grappen, politieke incorrectheid en uit overdrijvingen met betrekking tot het leven van een dictator. Grappen over Osama Bin Laden, over Noord-Korea, over het zwarte deel van de Amerikaanse bevolking. Heerlijk fout en erg grappig.
The Dictator heeft zwarte humor, spottende humor en (toegegeven) ook flauwe humor. Met al die grappen kraakt Cohen tevens een aantal maatschappijkritische noten. En dat is nooit verkeerd. Ik heb me met deze film kostelijk geamuseerd.

Dictator Generaal Aladeen [Sacha Baron Cohen], bijgenaamd ‘Mad Dog Of Wadiya’, reist met zijn oom Tamir [Ben Kingsley] naar de VS voor een bijeenkomst van de Verenigde Naties. Bij aankomst wordt hij ontvoerd en neemt een van zijn dubbelgangers zijn plaats in. Aladeen weet te ontsnappen, maar kan niemand ervan overtuigen dat hij de echte Aladeen is. Met hulp van cateraar en mensenrechtenactivist Zoey [Anna Faris] hoopt hij binnen te dringen bij de belangrijke conventie en een (voor hem) politieke catastrofe te voorkomen. Vol infantiele en politiek incorrecte grappen, maar waar die bij Borat gebruikt werden als een ontmaskering van de hypocrisie van de westerse samenleving, heeft het hier geen hogere functie. Het resultaat is dan ook een flauwe, kinderachtige en teleurstellend oppervlakkige komedie.

De pijlen zijn volledig op absurde humor gericht, in dit mager verhaal. Hier en daar bewoog een lachspier, maar het merendeel van de grappen zijn te ver gezocht, alsook te onnozel om er uwe tijd als kijker in te steken...