
Blow Out (1981)
Verenigde Staten
Thriller / Mystery
107 minuten
geregisseerd door Brian De Palma
met John Travolta, Nancy Allen en John Lithgow
Wanneer Jack, een geluidsman voor B-films, op een avond buiten geluiden aan het opnemen is voor zijn films, is hij er getuige van dat een auto in het water belandt. Jack weet één van de inzittenden, Sally, te redden. Als blijkt dat de overleden bestuurder van de auto een belangrijk senator was, voert men druk op Jack uit om alles te vergeten. Jack, die als geluidsexpert zeker weet dat hij voor het fatale ongeluk een schot heeft gehoord, begint een obsessieve zoektocht naar de ware aard van het zogenaamde ongeluk.
De Palma heeft duidelijk afgekeken bij het veel betere The Conversation en dit beschouw ik dan ook als een minpunt. De gritty sfeer en een paar De Palma kenmerken zoals split screen en dergelijke zijn nog wel oké maar achteraf bleef je toch met een een gevoel achter dat de film niet genoeg inhoud bevat.
mijn vriendin en ik vinden Body Double de beste van die 3 ik zeg oordeel daar zelf over.
"Brian De Palma is als regisseur even onderschat als Woody Allen is overschat"
Zonder John Travolta was deze film wel een B-film, hij draagt echt de ganse film en neemt hem de trap op naar een hoger niveau. Audiovisueel natuurlijk uitstekend, maar dat zou niet anders mogen als de film gaat over een geluidsman. Een film die bij mij vooral herinnerd zal worden als een stijlvolle thriller, maar qua verhaal en personages niet boven het gemiddelde uitkomen.
Brian De Palma, toch zo'n regisseur waar ik nooit goed weet wat ik er van moet verwachten. Een aantal uitstekende films, een aantal missers en een aantal dat daar zowat tussenin zit. Bij Blow Out twijfelde ik altijd wat, vooral omdat dit in het verlengde leek te liggen van Michelangelo Antonioni's Blowup en dat was nu niet echt een succes te noemen ten huize Metalfist. Een tijd geleden gaven ze dit echter met Cinema Canvas, wat een heerlijk programma was dat toch, en dan eindelijk eens voor gaan zitten.
En veruit één van de beste De Palma films, zoveel is zeker. De openingsscène alleen al met een film in een film is geweldig en zeker wanneer het dan nog eens gevolgd wordt door een heerlijk enerverend plotje waar Jack dieper en dieper in een kluwen van een samenzwering terecht komt. De vergelijking met onder andere JFK zijn nooit ver te zoeken en wat start als een ogenschijnlijk stom ongeval met de wagen eindigt in een zwartgallige climax tijdens de Liberty Bell parade. Hoewel, dat klopt niet helemaal. Het wordt nog net iets zwartgalliger wanneer blijkt dat Jack de schreeuw van Nancy gebruikt voor zijn nieuwste project.. Gaandeweg overtuigt De Palma met een aantal visuele spielereien (zijn split screen is ook weer van de partij) en heeft Blow Out vooral een heerlijk sfeerbeeld. Audiovisueel sterk, dat verwacht je toch ook wel ergens bij een film over een geluidsman, maar ook qua soundtrack erg goed.
Zo'n John Travolta, het is toch één van de meer ondergewaardeerde acteurs van deze tijd. De laatste jaren is het niet veel soeps weliswaar, maar hij heeft een breed gamma aan rollen gespeeld (Grease, Pulp Fiction, Face-Off, ...) en in Blow Out komt hij voor de verandering eens terecht in het thriller genre. Het gaat hem goed af in ieder geval en het mag gezegd worden dat hij de film zelfs compleet draagt. Grappig detail: het schijnt dat Travolta tijdens het filmen aan slapeloosheid leed en dat juist dat ervoor zorgde dat hij er zo beroerd begon uit te zien. Geen enkel slecht woord over Nancy Allen als zijn liefje trouwens, maar Travolta is toch net iets indrukwekkender. Ook John Lithgow heb ik in het verleden al angstaanjagender geweten dan hier in de rol van Burke.
Twee goede De Palma films achtereen gezien (deze en Passion), het doet me twijfelen of ik in het verleden niet teveel onterecht zijn films heb afgekraakt. Krijg in ieder geval zin om eens wat meer van zijn oeuvre te gaan zien en dat had ik niet verwacht. Travolta is hier uitstekend, maar het is toch vooral het sfeerbeeld dat Blow Out tot de interessante film maakt die hij vandaag de dag is.
Dikke 4*
Het begin van de film brengt je onmiddellijk in het verhaal. Een originele en interessante benadering ook van een film om de focus op het auditieve vlak te leggen. Uiteraard verouderd, maar ik vond die montages met die geluidbanden en de film in de film de moeite. De Palma besteedt hier enorm veel aandacht aan (de geluiden van de wind, kikker en uil alsook later toen bewegende beelden gemaakt werden van de foto’s). Wat volgt is een mysterieus sfeertje waarbij de spanning en opbouw top is. Audiovisueel uiteraard prachtig weergegeven met een aantal verrassende camerahoeken. Ook Travolta doet het zeer goed en voelt de film goed aan. Zijn maniakale obsessie van geluid en video is dan ook het verlengde van het paradepaardje van De Palma. Het gegeven om de werkelijke gil van zijn liefje te gebruiken was voorspelbaar, maar desalniettemin geslaagd.

De klassieke soundtrack past niet altijd even goed wat ik wel vaker merk bij De Palma.
Het verhaal is prima, alleen het einde vond ik te deprimerend. Dikke blunders heb ik niet ontdekt. Leuk ook om dat gehannes met al die analoge apparatuur te zien wat nu allemaal op een laptopje zou kunnen.
Vakkundig gefllmd zoals de meeste De Palma's met hier en daar hoogstandjes zoals de camera die rond blijft draaien, lange shots die 1 persoon blijven volgen.
De film is eerder traag en lang dus ik verloor soms wel mijn concentratie. Hierdoor heb ik het gevoel dat er op het einde dingen niet kloppen en dingen niet uitgeklaard maar dat zal wel zijn omdat ik het gemist heb. Blijkbaar heb ik daardoor ook de kern van de zaak gemist die ik her en der heb gelezen uit andere reacties.
De knipoog naar de ‘master of suspense’ is overduidelijk, maar dat betekent niet dat Blow Out een ordinaire kopie is van Hitchcocks werk. De Palma geeft de film een geheel eigen smoelwerk zoals alleen hij dat kan. Zet je dus maar schrap voor een een flinke lading louche figuren, schunnige grappen en niet-zo-functioneel-naakt. Met als “surprise du chef” een blik achter de schermen van een ridicule slasherfilm (jawel, een film in een film, dat levert altijd iets speciaals op).
Voorts staat De Palma natuurlijk garant voor imponerend camerawerk. Trage, “glijdende” shots van dichtbij worden afgewisseld met weidse beelden die je als kijker een totaalbeeld geven van de taferelen. Ondanks het ouderwetse verhaal - een complottheorie zowaar - wordt je zo toch helemaal meegezogen in de intriges.
Helaas gaat De Palma ook niet helemaal vlekkeloos te werk. Het blijven de 80s en dan loert de kitch natuurlijk om elke hoek. Laten we zeggen dat niet alle visuele experimentjes het beoogde coole effect hebben. Verder vond ik dat de muziek weinig meerwaarde bood. En natuurlijk - zoals ik hierboven al zei - voelt die hele complottheorie een beetje passé aan. En tot slot: wat een non-prestatie van Nancy Allen, de damsel in distress van dienst.
Geen perfecte thriller dus, maar wel eentje met karakter. 3,5*
Rood, wit en blauw - de kleuren van de Amerikaanse vlag - komen heel vaak tegelijk voor, bijvoorbeeld een rood brandblusapparaat, een blauwe deur en een witte muur. Een paar keer wordt rood ook met z'n compliment groen als achtergrond getoond, om de vurigheid van Sally te beklemtonen. De regisseur groeide op in Philadelphia en zou een jaar later met Nancy Allen trouwen. Hij heeft dus z'n verloofde en z'n stad als inspiratie gebruikt. De Liberty Bell is een klok die in 1776 voor het eerst geluid werd, maar wegens een grote barst al meer dan een eeuw zwijgt. Voor de honderdste en de tweehonderdste verjaardag zijn er wel replica's gemaakt. Liberty Day is op 1 februari; op het einde sneeuwt het eventjes. Herkenbare gebouwen als het station en het stadhuis van Philadelphia komen in beeld. De camera's bewegen veel, vaak vanuit vogelperspectief. Garrett Brown bediende zijn eigen uitvinding, de Steadicam.
John Travolta leed naar het schijnt aan een slaaptekort, wat bij z'n gestresseerde personage past. Het is een toevallige held met een schuldcomplex, het type dat ook bij Hitchcock vaak voorkwam. Nancy Allen draagt de hele tijd een konijnenpoot om haar hals, een geluksbrenger die helaas niet werkt. De verrassende wendingen zijn vrij ingewikkeld. John Lithgow speelt een huurmoordenaar die andere rougettes uitkiest om de indruk te geven dat Sally slachtoffer is van een seriemoordenaar. De sfeer wordt opgeroepen van de paranoia die ontstond na de moord op Kennedy en het Watergateschandaal. Een smerig personage is Manny Karp, die na het urineren Sally aanraakt zonder eerst z'n handen te wassen. Sympathie, verwondering en afkeer worden afwisselend opgewekt door deze nagelbijter met een kleurrijk en beweeglijk decor.
Eén van Brian De Palma's beste films. En één van John Travolta's beste rollen. De visuele stijl van De Palma is altijd een lust voor het oog, en ook in Blow Out zitten weer een aantal indrukwekkende shots. Dat hele laatste gedeelte vanaf het metrostation is ijzingwekkend, en regie, production design, camerawerk, acteerwerk en cinematografie komen hier samen op een manier die ik bijna nooit beter heb gezien. Met de muziek en achtergrondgeluiden die ook een grote rol spelen. Sfeerverhogend, maar ook als belangrijk onderdeel van het plot. Politieke intriges, moord, mysterie, een zeer donker en naargeestig einde etc. Blow Out heeft het allemaal.
4.5*
Wel een lekker onverwacht wrang einde, en de manier waarop de geluidseffecten en het camerawerk bijdragen aan een bepaalde suspense en mystiek is knap gedaan. Franz heeft nog een mooie schimmige bijrol. Allen is echt aandoenlijk. 3.5*.