They Live (1988)

Juist, Duke Nukem (Jon St. John) zei het beter.

Maar hij zei het iets anders:

" It's time to kick ass and chew bubblegum... and I'm all outta gum.",

terwijl Roddy Piper zei:

"I have come here to chew bubblegum and kick ass... and I'm all outta bubblegum."

Wel leuk om te weten dat Roddy die tekst zelf had verzonnen om tijdens zijn worstel carrière te gebruiken.

Een halfje erbij. En maar es kijken of ik meer van Carpenter kan scoren.

Obey

Hoe bizar actueel is deze film op dit moment.

(En voor de goede orde ik snap en steun de meeste Corona maatregelen wel. Het is vooral de communicatie die zo knullig is.)

De kracht van de film schuilt dan ook vooral in het thema van de tweedeling en de maatschappij die haar wil wil opleggen aan het individu en de zonnebril die je ‘wakker’ schut.

Zo goed dit.

Erg lastig om deze film te beoordelen. De vreemde soundtrack doet de film traag verlopen en ook sommige scenes zijn niet best. Vooral die veel te lange vechtscene. Desondanks neig ik wel erg naar een zeer positieve score. The 'them' figuren zien er zeer gaaf uit door die bril. Ook de achterliggende boodschap vond ik wel aardig gevonden en de film sluit eigenlijk super (grappig) af!!

Eindelijk de 4K remaster van StudioCanal binnen gekregen en het maakt de belevenis van They live alleen maar beter. Wat een lust voor het oog om naar te kijken en vooral de score krijgt door deze remaster nadrukkelijk de kans om te stralen. Verder een zeer ondergewaardeerde Carpenter film die een grote cult following heeft dankzij de heerlijke lompheid, de humor en de zeer goede maatschappijkritische boodschappen die op een leuke manier worden verpakt in deze film. Vanaf het moment dat de bril opgezet wordt is het genieten. De 5 minuten durende brawl in de steeg, het zwijgzame karakter van Roddy Piper. Allemaal bewust gedaan om die b-vibes te verhogen. Zeker geen minpunten dus meer.

Ik ga dit ook met elke herziening meer waarderen, maar vooral nu met de remaster heb je de beste kwaliteit van de film voor handen. De film smaakt misschien nog naar meer (ook benoemd in mijn oorspronkelijke recensie), maar dat is tegelijkertijd ook de charme van They Live.

Verhoogd van 3* > 4*

Die heb ik laatst ook gekocht samen met "The Fog" en "Prince of Darkness" voor een mooi prijsje op amazon.

Mooi om the horen van het beeld en het geluid!

Heb jij ook die duitse 2 disc blu-ray uitgave?

Nee, heb hem via Zavvi. Engels dus. De 4 disc collector's edition met kaarten, poster en een boekje over de productie. Prachtige editie. Heb ook de soortgelijke edities van The Fog, Escape from New York en the Thing. Alleen dan zonder het boekwerk en de posters.

They Live – Collector’s Edition (4K Ultra HD and Blu-ray) | Zavvi.nl

Nog mooier dan die van mij

Toffe tijden voor de (cult) film liefhebbers!

Wat een simpele en spanningsloze film was me dit sech. Zwakke actie en dito scifi...

Eh.

Veel foute dialogen en een lomp verloop. Carpenter komt dit keer aan met een film die me erg doet denken aan de oudere actiefilms met vleugjes sciencefiction. Ook niet vreemd, want deze film valt verder letterlijk binnen die categorie. Ik had het al langer op het oog, maar het duurde even voordat ik het ook echt zag.

Persoonlijk zijn het voor mij gewoon de acteurs die hier weinig van kunnen maken. Piper heeft wel de juiste dialogen, maar aangezien zijn personage vooral een mix lijkt te vormen tussen komiek en badass kan ik het maar moeilijk serieus nemen. Soms korte hoogtepunten zoals de scene in de bank, maar verder een personage waarvan ik alleen maar de stem ga onthouden. Ik vond het eerlijk gezegd nogal een sulletje, een erg saai sulletje.

Conceptueel nog wel leuk, verder weinig beangstigend of intrigerend. De finale is aardig explosief en ziet er visueel met de kleurrijke achtergronden wel aardig uit, maar tegen de tijd dat we daar aankomen moeten we ons eerst door wat mindere sequenties worstelen. De echte uitschieter daarin is het minutenlange gevecht tussen Piper en David. Dat had door Carpenter echt compleet weggelaten moeten worden.

Film die zichzelf leuker vind dan dat ik het vind. Doet er werkelijk alles aan om zo vermakelijk mogelijk te zijn, maar uiteindelijk heb ik vooral lopen gapen. Een film die het moet hebben van enkele korte hoogtepunten, maar verder niet stoer, komisch of spectaculair genoeg is om de indruk te blijven behouden die Carpenter er zelf duidelijk wel aan wilde geven. Het is best een degelijk regisseur, maar ik denk dat het merendeel van zijn werk me niet zo gaat liggen.

Matig. De film heeft een leuk campy uitgangspunt, en een relevante kijk op de have’s and have-not’s, op kapitalisme en massamedia. Maar de uitwerking vond ik maar rommelig. De soundtrack is bijzonder saai, terwijl Carpenter zich daar normaal gesproken juist mee profileert.

They Live bevat een aantal leuke scenes (de slotscène vond ik het geslaagdst, met de ontmaskering van de robots) maar evenveel slechte scenes. De scenes met Holly zijn zo bloedeloos dat ik me niet kan voorstellen waarom hij zich druk maakt om haar. Maar de meest absurde scene is degene waarin hij minutenlang zijn enige vriend in elkaar beukt om hem te overtuigen van zijn nieuwe wereldbeeld. Enorm saai, ongeloofwaardig en opgerekt, zoals een groot deel van de acties in deze film voelt.

Het grootste minpunt is de hoofdrolspeler. Nada is een dommige macho, die het eerste halfuur een beetje rondloopt, een beetje spioneert en zich makkelijk laat betrappen. Wanneer hij zijn bril op heeft verandert hij plots in een soort Rambo en begint op klaarlichte dag in het rond te schieten. Een nogal bizarre overgang. Soms probeert hij grappig te zijn, maar mist het charisma daarvoor. Door dit zwakke karakter kon ik maar moeilijk meegaan in de actie.

Opmerkelijk vond ik wel dat de film thematiek aankaart die vandaag de dag nog steeds speelt in bepaalde kringen: Machtige organisaties die ons willen domineren, 5G straling en reptielmensen zijn moderne varianten van de gevaren in deze film.

John Carpenter vind ik vaak goed, maar deze voelde ik niet. Toch 2,5 voor het originele verhaal en de heerlijk dystopische setting.

2,5*

Niet echt spectaculair, is voor een keertje te doen.

De film bestaat uit lapjes, het loopt niet vloeiend, de regisseur heeft een mij aansprekend verhaal in handen maar omdat het niet vloeiend loopt moest ik afhaken. Niet om aan te gluren, Ik dacht dat JC van Damme geen talent had maar met Roddy Piper vergeleken is JCvD een topper. Van Carpenter had ik meer verwacht of heeft hij alleen zijn naam aan de film gegeven. Het is dat Meg Foster met haar ogen mij nog enigszins kon boeien maar ook haar acteer talent was in deze film niet zichtbaar.

Leuke Carpenter weer. En eigenlijk eentje die zijn tijd vooruit is.

Het zal me niks verbazen dat de aanklacht tegen de consumptiemaatschappij door het gros van de kijkers in de jaren 80 over het hoofd gezien werd. Misschien omdat de spierballentaal, antihelden en de actie belangrijker waren en als prominent werden beschouwd. De nieuwe uitgave van Studio Canal maakt er al snel een ander visitekaartje van.

We volgen John Nada (Niks in het Spaans ), een landloper die in Los Angeles is gearriveerd en hoognodig naar werk zoekt. Hij komt terecht op een bouwterrein en maakt zo al snel kennis met de stadsnomaad Frank, die hem wel een plekje kan bieden op een terrein dat door een kerk wordt beheerd en een straatpriester zodanig de boodschappen propageert via de lokale storende zender. De pret is al snel afgelopen als justitie een kijkje komt nemen en met shovels en al de hele bij elkaar gebouwde woongelegenheid platwalsen. Daar sta je dan.

Maar dan komt John terecht in de kerk en vindt hij in een opslagruimte een doos met zonnebrillen. Nu wordt het dus al heel snel duidelijk wat de priesters als boodschap willen geven.

Je zou de bril zelfs als een red pill/blue pill kunnen zien. We hebben de gewone stadswereld, met zijn dagjes mensen, klasseverschillen, de dagelijkse sleuren, de reclame, promoties en schreeuwerige advertenties die er in je gezicht worden gesmeerd, maar met zo'n bril kan je de abstracte maar de diepzinnige kant van de omgeving zien. En zij die het faciliteren (de aliens), terwijl de middenklasse en de onderklasse (de gewone mensen) degenen zijn die zich laten misleiden. Heel goed en intelligent gedaan, zeker voor die tijd.

Maargoed, bespaar de verdere psychologische diepzinnigheid, want hier moet gewoon wat aan gedaan worden. Natuurlijk komt John Nada al snel aan een shotgun, moet hij met Frank op de vuist gaan om hem eens een keer die bril op zijn gezicht te zien te krijgen, en uiteindelijk komen er steeds meer rekruten en kan het eigenlijk alleen maar gekker. Tot een ruimteschip aan toe. En natuurlijk, lekker veel actie, typische one-liners (out of bubblefum), alle elementen zoals een jaren 80-flick moet hebben, maar dan met een zeer slim concept dat als protest geldt. Carpenter does it again.

Was prima bier en chips vermaak zoals het hoort. Goede rol van Roddy Piper nog voordat hij zichzelf als B-film koning liet omtoveren en met personen als Billy Blanks etc in zee ging en Keith David weet de show te stelen.

Klasse(maatschappij)

4,5*