
They Live (1988)
Alternatieve titels: John Nada: De Hel Breekt Los | John Carpenter's They Live
Verenigde Staten
Sciencefiction / Actie
93 minuten
geregisseerd door John Carpenter
met Roddy Piper, Keith David en Meg Foster
John Nada loopt voornamelijk maar een beetje rond in de grote stad, op zoek naar een baan. Op een dag vindt hij per toeval een zonnebril waarmee hij kan zien hoe sommige mensen er werkelijk uitzien onder hun gezicht: het zijn aliens die vermomd zijn als mens en ze zijn van plan om de wereld langzaamaan over te nemen. Hij zal ze moeten stoppen, maar hij is de enige die ze kan zien. Daarom gaat John op zoek naar de makers van deze bril om samen met hen de aliens te verslaan.
Trailer
https://www.youtube.com/watch?v=PeB3vdxF_jM
Wanneer je deze, als ook andere ingevoegde media op de site wilt zien, dan moet je hier even toestemming voor geven.
Met het tonen hiervan wordt er mogelijk door een andere partij cookies geplaatst en/of wordt je ip-adres geregistreerd, zonder dat MovieMeter hier invloed op heeft. Lees ons privacybeleid voor meer informatie over hoe MovieMeter met je privacy omgaat.
Links
Zoek naar deze film op dvd/blu-ray op AmazonIMDb (7,3 / 110974)trailer (YouTube)filmscore (MusicMeter)iTunes: € 9,99 / huur € 3,99Nu erg actueel als je de wereld om je heen ziet.
Geld is de nummer 1, en je overleeft het niet als je geld niet aanbid als je god.
Ook moet je trouwen en kinderen krijgen, bang voor baanverlies zijn, en de leiders volgen die over jou heersen. De cocktail die het grootste goed ‘de vrijheid’ reduceerd tot een schrale droom die verder weg is als nooit tevoren.
Werk aan de winkel dus, dat samen met Roddy en Keith die vechten om de waarheid te ontmaskeren.
Onderweg komen ze de meelopers tegen die schouderophalend meedijnen op de mensonterende situatie waar de mensheid zich in bevind. De macht blijkt uitschakelbaar, en de mensheid word wakker.
Een regelrechte klucht richting de USA, en dat door de eigen acteurs en regiseurs.
Links wil ik they live niet persé noemen, wel dat er dingen veranderd moeten worden om van de wereld een betere plaats in het universum te maken.
Aan de andere kant zou je ook kunnen zeggen dat het dóór dit soort films is dat Trump kon winnen. Zijn campagne werd gevoed door complotdenken en een wantrouwen naar de elite en de gevestigde orde. Hij vond zichzelf de rebellenleider tegen een alieninvasie.

Goed gezien. Carpenter werd geinspireerd door de overdaad aan consumentisme door de Reagonomics en hoewel Trump met zijn zakenimperium daarmee ook geassocieerd kan worden hebben veel Republikeinen een hekel aan hem en stond juist de corrupte, zelfverrijkende heks Clinton voor globalisme, manipulatieve mediacontrole (CNN = Clinton News Network) en voortzetting van alles wat They Live bekritiseert. Vergeet ook niet dat Obama de bankwereld totaal niet aangepakt heeft na de crisis.
Maar je hoeft Carpenter's film niet als kritiek op Republikeinen te zien. Je ziet een vergelijkbaar fenomeen ook in Invasion of the Body Snatchers of (de oude) Dawn of the Dead. Mensen (nou ja, als mens vermomde aliens en zombies) gedragen zich daarin ook steeds meer als hersenloze, conformistische schapen en dat is altijd fijn voor de machthebbenden, wie er ook aan de macht is.
Overigens maakte George Lucas al een beetje hetzelfde commentaar op consumentisme in het nog veel oudere THX-1138: "buy and be happy" is in zijn dystopie het devies van de machthebbenden. Filmmakers als hem kregen al snel te maken met de zakenwereld in Hollywood en de dommigheid van de bazen daarin en ik kan me goed voorstellen dat Carpenter dat ook beinvloed heeft.
Het is een tijdsloze timepeace.
Nu erg actueel als je de wereld om je heen ziet.
Geld is de nummer 1, en je overleeft het niet als je geld niet aanbid als je god.
Ook moet je trouwen en kinderen krijgen, bang voor baanverlies zijn...
Zie ik ontzettend veel om me heen. Toen ik mijn baan kwijt raakte kwam het nog meer in beeld. Mensen die hun baan nog hadden waren banger dan ik! Ik ging (een tijdje) iets doen wat ik leuker vond maar waar ik mogelijk niks mee zou verdienen. Iedereen stelde altijd als eerste vraag: "kun je er genoeg mee verdienen?" Niet: "wat wil je graag maken, wat is je inspiratie" e.d...They Live indeed.
B.J. Sutton Vs. The World @PrettyBadLefty: A little known fact about They Live is that John Carpenter, as opposed to hiring extras to play homeless people, hired the homeless explicitly so he could pay and feed them for a few weeks while shooting the film
4 sterren.
De opbouw van het verhaal is goed. De film volgt een eenzaat op zoek naar werk. Dat gebeurt niet spectaculair en verloopt in een lekker rustig tempo. In die kalme cadans glippen dan wat dingetjes door die niet helemaal kloppen met de alledaagse beleving van de held. Het zijn onopvallende maar afwijkende dingetjes die de eenzaat alert en nieuwsgierig maken. Als kijker beleef je het allemaal mee vanuit zijn perspectief. En dat werkt goed voor de empathie. Als het tempo van de film ongemerkt toeneemt, zit je als kijker ook opeens vast in hetzelfde spannende avontuur als de hoofdpersoon. Er is dynamiek. Er is interactie. Er is inleving.
De held wordt gespeeld door Roddy Piper, een all American Wrestling Star. Geen goeie acteur, maar die onbekwaamheid maakt hij goed door zijn optreden in de actiescènes. In de vechtscènes komt zijn worstelachtergrond goed naar voren. Die scènes zijn prachtig.
Het verhaal lijkt verder vooral een excuus om veel aliens neer te knallen. Ach, en verder kun je er nog maatschappijkritische tonen in ontdekken. Het zijn boodschappen die niet heel subtiel en niet al te ingewikkeld een visie op de samenleving laten zien. Prima hoor. De boodschappen zijn goed verpakt in het verhaal en passen goed in de visuele ondubbelzinnigheid van de film. Zo zien de aliens er uit als ghouls. Carpenter daarover: "The creatures are corrupting us, so they, themselves, are corruptions of human beings". Van die dingen dus.
En zo levert John Carpenter hele vermakelijke bubblegum af met een kritische noot.

Om de genialiteit van elk aspect van They Live ten volle te kunnen waarderen, zijn -bewust van de radar gehouden- documentaires als Money as Debt aan te raden, die de misdadige werking en macht van het banksysteem blootleggen. Geen toeval dat een van de meest iconische scenes in een bank plaatsvindt. Of in een TV studio, als iemand nog mocht twijfelen of mainstream media het belangrijkste wapen is van de elite. Iets wat vandaag meer dan ooit het geval is, getuige de miljoenen jongeren en ouderen met aan hun arm vergroeide smartphones. Klaar om gevormd te worden. Koop en gehoorzaam, stel de autoriteit niet in vraag en geld is jouw God. En zelfs al komen er relatief meer mensen tot het besef dat er iets is dat niet kan of komt er eens een topje van de ijsberg boven, dan nog steekt onverschilligheid en verlamming de kop op. Alsof het ons niet kan schelen hoe cruciaal het ook is, of we zijn nog te geconditioneerd in onze rol als individualische routinerobots die liever gewoon doorgaan met gehoorzamen en consumeren. They live and we sleep staat in graffiti ergens in de prent, en dat is waar het op neerkomt.
En willen we die waarheid wel horen of over nadenken? De beruchte bizar lange knokscene waarbij het hoofdpersonage vecht om zijn collega de bril te laten opzetten, illustreert hoe moeilijk het is om iemand die waarheid te laten (in)zien. Waarschijnlijk met in het achterhoofd de gedachte dat we het spel toch moeten meespelen, of we dat nu willen of niet. Wedden dat u cookies moest accepteren om dit bericht op deze site te kunnen zien?
They Live, meer dan ooit de relevantste Carpenter dat meer erkenning verdiend.
De jaren tachtig zijn trouwens wel de ideale setting voor een film over hebberigheid en de consumptiemaatschappij. Vind de film uiteindelijk wel wat al te veel een B-film om echt heel goed te kunnen vinden. De scène waarin Nada voor het eerst door de bril kijkt is een van de weinige echt goede scènes wat mij betreft. Je hebt nog dat koddige gevecht tussen Nada en Frank, en een rits aan geestige oneliners, maar Piper is leuker als hij niet praat. Een ruime 3.0*.
In een van de interviews op de disc noemt een filmjournalist dit een soort analoge variant op The Matrix. Eigenlijk best sterke vergelijking. The blue pil vs de Zonnebril.
Wel, ik heb die film gisterenavond gezien en het was het eerste ... nee wacht, het tweede dat me opviel. Het eerste was : leuk, Videodrome meets invasion of the body snatchers maar dan tegen het einde van de film dacht ik : In They live worden we in onze bestaande maatschappij (zeer slim om in het begin geen scenes in te lassen over een invasie of complot) gemanipuleerd door een infiltrerende bende, door een hogere macht. Dat is inderdaad het uitgangspunt van The Matrix, toch ?
Zeer enthousiast over die film. Niet zonder foutjes (het nodeloos gevecht tussen Piper en David + de schietpartijen op het einde vertragen de film) maar met een goed idee kom je al heel ver, opbouw is perfect en ik hou van die tongue in cheeck aanpak zoals in Escape from New York en Big trouble in little China. Jammer dat Roddy Piper geen Kurt Russell is.

Redelijk kijkvermaak rondom een gevecht om een zonnebril.
Volgens mij heb je die zonnebril nog niet opgezet... Voor mij is dit hoe ik de wereld begon te zien. Dit vond ik terug in deze film. Hij brengt hier duidelijk een boodschap mee over. Wist je dat deze film uit de bioscopen werd gehaald, terwijl hij best succesvol was? Waarom denk je dat dit is gebeurd? Ik ben geen conspiracy-theorist (toch even zeggen).
Groot kunstenaar!
Het is niet Carpenters’ beste film maar dat is dan ook wel moeilijk met parels als Halloween, The Fog en The Thing op je naam. Zeker wel eens interessant om te zien.
Perfecte film voor een reboot/remake of zelfs een sequel.
Liever geen remake. Hooguit een sequel als Carpenter Zelf regisseert. Verder is de film gewoon nog steeds actueel. Dus is er helemaal geen remake of vervolg nodig.

Liever geen remake. Hooguit een sequel als Carpenter Zelf regisseert. Verder is de film gewoon nog steeds actueel. Dus is er helemaal geen remake of vervolg nodig.

Je kunt natuurlijk een andere hoofdrolspeler nemen. Jaws 2, had ook een andere haai.

In een van de interviews op de disc noemt een filmjournalist dit een soort analoge variant op The Matrix. Eigenlijk best sterke vergelijking. The blue pil vs de Zonnebril.
Doe je de originaliteit van deze film te kort aan. Noem dan the Matrix een digitale variant van They Live!. Het recht van de eerste zijn noem ik het
