Kanal (1957)

Deze Poolse oorlogsfilm speelt zich af gedurende de grote opstand in Warschau tijdens de Tweede Wereldoorlog. Het verzet staat op z'n laatste benen en als de Duitsers hun laatste aanval inzetten, vluchten de Polen het riool in. De film is claustrofobischer dan Das Boot, gruwelijker dan de openingsscene van Saving Private Ryan en biedt ook nog eens romantiek, onvolwaardelijk trouw, bedrog en andere psychologische kwesties, Dante wordt zelfs nog aangehaald. Geweldige film. Na Apocalypse Now vind ik het de beste oorlogsfilm die ik ooit gezien heb. De hel van het riool zal me nog lang bij blijven.

5*

Ik heb hem maar een plekje gegeven in mijn Top 10. De hel van het riool blijft door mijn hoofd spoken en zo krijgt dit vergeten meesterwerk ook iets meer bekendheid. Hij is op R1-DVD te verkrijgen o.a. op Amazon. Binnenkort ook als onderdeel van een 8-Disc Andrej Wadja Collector's Set.

Mooie film, beklemmende momenten, maar ik had te vaak het gevoel dat er meer had ingezeten.

Weet niet precies waar het aan ligt, de lengte wellicht die weinig ruimte laat voor veel verdieping.

Criterion komt met een uitgave van Wajda's oorlogs-trilogie : Ro-Disc

Men moet enigszins de complexe Poolse situatie uit de tijd kennen om de film op waarde te schatten. Afgezien van het spannende verhaal en de schitterend in beeld gebrachte scenes heeft de film meerdere lagen: een verhulde anti-Sovjetboodschap (bijvoorbeeld de eindscene), kritiek op de opstandelingen (wat ook in Polen voor een deel leefde: was het allemaal wel waard, die hele opstand?). Een van Wajda's beste films, onderdeel van de 3-delige oorlogstrilogie, die elk een apart thema behandelen van de Poolse oorlogsgeschiedenis maar tezamen een compleet geheel vormen. 'Pokolenie' over de keuze om in het verzet te gaan, romantiek versus realisme. 'As en Diamant' over de desillusie van het nationalistische verzet na de oorlog.

De lof voor deze film is meer dan terecht. Het is allemaal erg indrukwekkend, vooral het gedeelte van de film idat zich in het riool afspeelt.

Dit 2e deel van de "oorlogstrilogie" raakte mij veel meer dan "Pokolonie", het eerste deel. Personages worden hier meer uitgediept, waardoor je als kijker meer betrokken raakt. De waanzin is op het eind van de film duidelijk waarneembaar. Voeg daar nog eens het claustrofibische element van het riool aan toe en je hebt een oorlogsfilm die indruk maakt en te denken geeft.

Dikke 4*

Je hebt het mooiste deel nog voor de boeg!

Ben er zeer benieuwd naar.

Overigens is het wel jammer dat er zo weinig films van Wajda beschikbaar zijn op dvd.

Om deze film op echte waarde te kunnen schatten moet je wat weten van de achtergrond en de verschillende lagen die de film bezit. Want zo zit er een heuse anti Sovjetboodschap in waarvan je alleen op de hoogte kan zijn als anderen je daarop wijzen. Hoe die bepaalde scene door de censuur is gekomen weet ik niet misschien kwam het doordat de Russen het niet zagen of omdat de landgenoten van de regisseur (Polen) het alleen zagen. Het gaat zich om de shot op het einde van de film waar Stokrotka niets aan de overkant van de rivier ziet. Aan de overkant stonden de Russen. En dat mocht natuurlijk niet in de film naar voren komen terwijl de Polen wisten wat de regisseur bedoelde met de shot. Wat ik van de film vond? Het was mijn eerste aanraking met Andrzej Wajda. Wel al eerder films uit Polen gezien. De films lijken me zo koud, afstandelijk en kan er eigenlijk niet veel mee, net zoals deze. Ik kan deze film dan ook niet echt op waarde schatten, dat is mijn onkunde. Want ik had geen gevoel met de karakters of enige gevoel dan ook voor de film. In de riolen werkte het claustrofobische element op mij dus ook niet. Dit eerste deel van een oorlogsdrieluik viel bij mij niet in goede aarde.

Bijzonder dat de regisseur deze film kon maken tijdens het Sovjet-regime, als ik zo de beschrijving lees

Wel tijdens de Chroesjstjov-dooi.Hoe dan ook:door ons meteen al te vertellen dat alle personages in deze film gaan sterven laat Wajda ons toch denken dat de niet-communistische opstand van 1944 tot mislukken gedoemd,zinloos en destructief was.Waarschijnlijk nodig om de film überhaupt te kunnen maken,maar niet erg sympathiek.

Zeker een indrukwekkend oorlogsdrama verder met buitengewoon naargeestige(duh) en beklemmende setting.

De film heeft duidelijk Polanski beinvloed bij het maken van le pianiste,waarbij opvalt dat er in Kanal een pianist voorkomt die ook op Adrien Brody lijkt.

In verband met dodenherdenking gekeken. Jammer dat zo’n film niet eens wordt uitgezonden i.p.v. weer eens Schindler’s List. En deze film is zo mogelijk nog indrukwekkender dan het eerste deel van de 2e WO trilogie van Wadja, Pokolonie.

Kanal is een van de meest indrukwekkend oorlogsfilms ooit w.m.b. Grofweg in twee stukken te hakken. Het eerste deel buiten het riool en het tweede deel erin. Het eerste deel is al erg sterk. Het kapotgeschoten Warschau en onze opstandelingen die zich nogal verloren voortbewegen in de loopgraven en tussen de kapotgeschoten gebouwen, geven een sterk contrast. De karakteruitdieping komt heel slim naarmate het verhaal voort gaat. Dus geen uitleg om de uitleg over onze personages, maar dat komt gaandeweg wel. De belegering van de Duitsers is behoorlijk indrukwekkend en het viel me echt op hoe mooi het allemaal in beeld is gebracht. Dan heb ik het over de sfx en over het camerwerk en over de art-direction. Vind de film er subliem uitzien, maar dat komt helemaal tot zijn rec ht in het tweede deel.

Het tweede deel in het riool behoort gemakkelijk tot het beste wat cinema te bieden heeft. Zwaar indrukwekkend. De riolen zijn echt de hel op aarde. Het hele punt is natuurlijk dat de verzetsstrijders de hel verkiezen boven de dreiging van de nazi’s. Wat beklemmend zeg, echt alsof je er zelf bij bent. Heel naargeestig en duister. De dwalingen door het vieze rioolwater, zijn een gitzwart avontuur. De kermende oude man, de mijnen boven het ontsnappingsgat, de stoere officier die in handen valt van de nazi’s na alle ontberingen, de zelfmoord van zijn vriendin, de vluchtende mensen op vlucht voor het gas, de pianist die als een gek door de riolen slentert, maar eigenlijk zijn alle momenten in het Kanal zwaar indrukwekkend. Het perfecte pamflet tegen de gekte van de oorlog.

Dit verdient veel meer aandacht. 4,5 sterren.

Gatverdamme, deze wil ik ook kijken Maar hoe.

Heb de criterion trilogie voor 20 euro gekocht via een gebruiker op MM. Misschien op e-bay of marktplaats te vinden? Play heeft de trilogie ook op voorraad voor een redelijke prijs, is alleen niet de criterion uitgave. Geen idee hoe de kwaliteit is

http://www.play.com/DVD/DVD/4-/3326062/Andrzej-Wajda-War-Trilogy-Box-Set/Product.html?searchtype=allproducts&searchsource=0&searchstring=wajda&urlrefer=search

Ah oké, thanks

Wat een tegenvaller. Blijkbaar doen de Polen niet alleen qua oorlogsvoering onder voor hun ooster- en westerburen, maar ook qua het produceren van degelijke oorlogsfilms.

Nergens was deze film spannend of beklemmend.

Zelden een film zo claustrofobisch en beklemmend gezien als deze.
Reken niet op een over en weer schieten film, of een helden die gewond doorvechten en zich opofferen film maar een film over hoe bv ikzelf in een oorlog zou zijn en dan bedoel ik dat ook ik schijt en schijtbang zou zijn.

Kanal is onderdeel van een oorlogstrilogie van Andrzej Wajda, die ik in de verkeerde volgorde aan het kijken ben, want Ashes and Diamonds heb ik reeds gezien. Nu maakt dit qua personages en verhaal gelukkig niet zo heel veel uit, want dat staat gelukkig vrij los van elkaar. Wel blijkt het niveau gelukkig weer erg goed te zijn, want net als Ashes and Diamonds, is ook Kanal een erg sterke oorlogsfilm.

Het is allemaal erg rauw en realistisch. Warschau ligt zowat helemaal in puin, de straten liggen vol puin en je voelt vanaf het begin de angst bij de Poolse verzetsstrijders, als op een gegeven moment de Duitsers komen opdagen. Het wordt sterk in beeld gebracht en ziet er bij momenten erg mooi uit. Net als een rat die het nauw gedreven wordt, vluchten ook de Poolse verzetsstrijders het riool in en daar begint het overleven pas echt. De manier waarop er in het riool gefilmd wordt, draagt ook bij aan de kracht van Kanal. Het voelt ontzettend claustrofobisch, vies en smerig aan en in feite is het wel de laatste plaats waar men wil zijn, zo’n hel is het, maar ze hebben nu eenmaal geen keuze.

Wajda brengt het allemaal vakkundig in beeld. Daarnaast wordt er prima geacteerd en de combinatie van factoren zorgt ervoor, dat het in de tweede helft behoorlijk meeslepend wordt. Geen geromantiseerd verhaal, maar de keiharde werkelijkheid en de spanning en ontberingen, die maar weer eens laat zien wat voor een waanzin oorlog in feite is. Na twee van zulke goede films, moet ik nu ook dringend op zoek naar Pokolenie, want daar ben ik nu toch ben heel erg benieuwd naar.

4,0* dik

Ergens bedacht ik me dat deze film een vroege versie van painporn is; films waarin mensen steeds de vreselijkste beproevingen moeten doorstaan of waarin de hoofdrolspelers steeds zwoegen en kreunen en lijden zoals in The Revenant en in Logan etc.

In tegenstelling tot deze films gaat het in Kanał wel ergens over.

Het lijden staat hier symbool voor de totaal hopeloze situatie waarin de verzetsstrijders zich bevonden tijdens de opstand van Warschau in 1944. De bevolking werd tot de laatste burger afgeslacht waarna de nazi's de stad huis voor huis opbliezen en in brand staken.

De Russen, van wie het verzet had gedacht bijval te krijgen, wachtten rustig aan de andere kant van de Weichsel en staken geen poot uit.

In technisch opzicht is dit een aardige stap vooruit ten opzichte van 'A Generation', de eerste film in Wajda's oorlogstrilogie. De film introduceert de hoofdpersonen middels een ononderbroken trackingshot waarbij deze opstandelingen in het ghetto van Warschau ten tijde van WOII in en uit beeld lopen, ook wanneer de Duitsers ze onder schot nemen. De voice-over zet meteen de toon voor dit indrukwekkende oorlogsdrama door je uit te nodigen te kijken naar de laatste uren van deze strijders. Het is een gewaagde zet, omdat daarmee de uitkomst van het verhaal al is verraden. Gezien het onderwerp (de heldhaftige, maar mislukte en genadeloos neergeslagen opstand in het getto van Warschau in 1943) is die niet geheel verrassend. De sterke karakteriseringen, de claustrofobische setting (de titel verwijst naar het rioolnetwerk waar de rebellen zich een groot deel van de film in bevinden in een poging te ontsnappen) en sterk acteerwerk zorgen ervoor dat je toch meeleeft met de hoofdpersonen. Het laatste deel bevat drie momenten die nog lang na blijven spoken in je hoofd: de fluitspelende muzikant die als een geest zijn kameraden blindelings voorbijloopt, de soldaat die op een steen balanceert terwijl hij de granaten in een booby-trap probeert te ontmantelen en het moment waarop de leider ontdekt dat hij zijn manschappen allang is kwijt geraakt. Een indrukwekkend relaas, spannend, schokkend, maar vooral ontroerend en onderhoudend.

De 2e film van de oorlogstrilogie van Wajda en deze beviel me stukken beter dan het debuut. de opstandelingen probeerden door de riolen een uitweg te vinden naar de rivier of een andere uitgang. Maar alle uitgingen bleken te zijn gebarricadeerd met tralies of met granaten en in zoverre ze dat niet waren stonden de Duitsers ze op te wachten. Zeer indrukwekkende beelden waarbij ik in tegenstelling tot de eerste film van het drieluik Pokolenie (1955) nauwelijks een spoor van communistische propaganda heb kunnen ontdekken.

Ik moet trouwens mrklm wel even corrigeren. Deze film speelde zich niet af tijdens de opstand in het joodse ghetto van 1943 maar het betreft hier de heldhaftige opstand van het Poolse verzetsleger Armia Krajowa dat begon op 1 augustus 1944 maar jammerlijk door gebrek aan steun van buitenaf tot mislukken was gedoemd met het gevolg dat nagenoeg heel Warschau door de nazi's met de grond gelijk werd gemaakt. In het begin van de film zagen we daar autenthieke beelden van.

4.0*

Ik heb mij een tijdje terug voorgenomen om bij de herziening van de oorlogstrilogie van Andrzej Wajda lange pauzes tussen de diverse delen in te lassen om verzadiging te voorkomen. Nu was het tweede deel van de trilogie aan de beurt. Ik moet zeggen dat ik de film niet zo goed vond als ik mij meende te herinneren. Voor de goede orde: aan drama geen gebrek, maar het uitzichtloze heldendom wist mij minder te raken dan ik vooraf verwachtte. Eerst maar eens dit laten bezinken alvorens aan het slotdeel te beginnen.

Half.

Bijzonder stukje film waarin we eigenlijk twee verschillende films zien. Het eerste gedeelte lijkt zich wat meer te focussen op de oorlog bovengronds, terwijl het tweede deel zich juist richt op ondergronds. In principe brengt dat ook een erg verschillende soort genre met zich mee.

Het eerste deel is dan ook vooral een oorlogsdrama dat een beduidend stuk beter uit de verf komt dan het tweede deel. Geweldig opgebouwde omgevingen waarbij de oorlog breed en compleet over de ruïnes in beeld wordt gebracht. Het levert zeker voor die tijd een aantal erg aardige en knappe beelden op. Jammer genoeg zitten er ook personages in die beelden.

Van vrouwen waarvan het haar altijd goed zit naar mannen die geen zinnige dialoog opgelezen krijgen, het is een wat verstorende factor voor het overzichtelijke beeldpracht. Zeker gedurende de tweede helft zit dit de film in de weg, aangezien de tweede helft toch wat meer psychologische thriller is waarbij we ons door een riool verspreiden. Dat weet alleen voor geen meter te boeien.

Al bij al is het knap gemaakt en verbijsterend goed zelfs voor die tijd. Een beetje een vergeten film verder zo te zien, maar als de film doorging zoals het in de eerste helft doorging had het makkelijk aan een voldoende kunnen komen. Wellicht is het dan niet het verhaal dat de film wilde vertellen, maar wel een film die beter werkt omdat de focus dan wat minder op personages ligt.

Een gedegen oorlogsdrama zich afspelend tijdens de Tweede Wereldoorlog in Polen. Een peloton of klein bataljon soldaten is op de vlucht voor de omsingeling door de Duitsers. Goed in beeld gebracht en het decor met kapotgeschoten gebouwen en straten ziet er erg verzorgd uit.

Vervolgens is er de vlucht in de riolen. Het levert een claustrofobische film op waarbij ook de psychische angst en wanhoop komt boven drijven. Je ruikt haast de smerigheid tot in de woonkamer. Al bij al wel een cynische film waarbij helden ondergeschikt zijn aan het lot dat hen staat te wachten.

De film zag er vrij rauw en realistisch uit. Gelukkig konden we ons ook optrekken aan de energieke en vooral bloedmooie Teresa Izewska.