
Ah Fei Zing Zyun (1990)
Alternatieve titels: Days of Being Wild | Ah Fei's Story
Hongkong
Drama
94 minuten
geregisseerd door Kar-wai Wong
met Leslie Cheung, Maggie Cheung en Andy Lau
Yuddy (Leslie Cheung) is een egoïstische, lanterfanterende playboy die Su Lizhen (Maggie Cheung) slecht behandelt. Op zoek naar liefde en naar zijn moeder komt hij bij toeval een bewonderaar van Su tegen, met wie hij zijn laatste uren zal slijten.
TRAILER
https://www.youtube.com/watch?v=5A4P6YAl3Uc
Wanneer je deze, als ook andere ingevoegde media op de site wilt zien, dan moet je hier even toestemming voor geven.
Met het tonen hiervan wordt er mogelijk door een andere partij cookies geplaatst en/of wordt je ip-adres geregistreerd, zonder dat MovieMeter hier invloed op heeft. Lees ons privacybeleid voor meer informatie over hoe MovieMeter met je privacy omgaat.
Maar alles is net wat minder dan veel van zijn latere films vind ik toch. Visueel is het vooral fraai qua shots, maar camerawerk vond ik niet echt groots en de editing is toch later wel een veel sterker punt van Wong geworden. Ook de muziek deed me minder, en het verhaaltje en de relaties zijn niet zo ongelofelijk pakkend als ik had gehoopt.
Maar ook een iets mindere Wong is alsnog erg mooi, lekker en swingend. 3.5*

Ik lees nu pas voor het eerst dat deze film samen met 2046 en In the Mood for Love een officieuze trilogie vormt. Dat zijn ook de films waar ik eigenlijk gelijk aan moest denken toen ik deze film zag. Ten eerste vanwege de tijdsperiode, jaren zestig, waarin de film afspeelt. En ten tweede ook vanwege Maggie Cheung.
Het verhaal vond ik deze keer niet altijd even boeiend, maar het is vooral het prima acteerwerk en de mooie visuele stijl van Wong, die ervoor zorgen dat de film boeit. Die soort van groenachtige kleur, geeft de film een fijne sfeer. Daarnaast spelen vooral Maggie Cheung en Andy Lau erg sterk. Alleen de muziek had nog wat beter gekund, maar dat heeft Wong gelukkig in enkele van zijn latere films ook wel "opgepakt.".
3,5*
Het is al een erg sfeervol filmpje en we zien Kar-Wai's stijl al in primitieve vorm terug, maar hij is hier nog wat verhalender dan hij bij zijn latere werk zal zijn, waarin hij meer gaat steunen op beelden om de emotie op te roepen, waar hier nog vaak dialogen de taak moeten volbrengen. Dat maakt The Days of Being Wild niet een slechte film verder, het is gewoon slechts zo dat het later beter gedaan is. Die scènes met Maggie Cheung en die politieagent zijn erg sterk bijvoorbeeld. Ook Leslie Cheung is weer eens zeer te genieten in een moeilijke rol. En met de sfeer zit het altijd wel goed bij Kar-Wai.
3,5*
Het is zijn tweede film.

Het ergste ik: dat wist ik heel goed. Het zou verboden moeten worden dat ik nog recensies schrijf na twaalf uur 's nachts.
Het ergste ik: dat wist ik heel goed. Het zou verboden moeten worden dat ik nog recensies schrijf na twaalf uur 's nachts.
Zo vlak na zevenen ben je ook niet echt in topvorm.

Zijn de vervolgen beter?
Ik vind het achteraf jammer voor mezelf dat ik eerst de twee latere films gezien heb en nu pas deze opening van de trilogie, die op de keeper beschouwd weliswaar nog niet het hoge niveau haalt van In the mood for love en 2046, maar wel naar mijn smaak een stuk beter is dan de tussenliggende werken van Wong.
Fraai camera- en acteerwerk. Aangenaam verrast bovendien door het feit dat “Always in my heart” van Los Indios Tabajaras het Leitmotiv van de film is. Het lijkt eeuwen geleden dat ik deze uitvoering van dat prachtige nummer nog eens gehoord heb.
Voor mij stukken beter als 'In the Mood for Love' en ongeveer van hetzelfde niveau als 'Happy Together'. Persoonlijk houd ik meer van een verhaallijn die wat duidelijker is.
Het traag voortkabbelend, somber gestemde verhaal over de vier radeloze personen en onbeantwoorde liefde, hoe grillig kansen kunnen zijn, over ontheemd, eenzaam, hulpeloos zijn en het onvermogen om te gaan met intimiteit, was flinterdun. De verschillende personages bleven voor mij teveel op afstand. Bovendien had een soundtrack de film kunnen verlevendigen.
Het verhaal had interessante elementen en er zitten een aantal heel genietbare scenes in, toch kwam met name de personage Luddy niet altijd goed aan bij mij. Meer gevoel had ik bij de scenes tussen Su en de politieagent. Dit was een typische WKW verhaallijn en de conclusie van de scene ("and then I became a sailor") deed me erg denken aan Chungking Express. Toch vond ik het verhaal over het geheel genomen wat de magertjes. In de latere films valt dat minder op door de visuele pracht, maar hier komt Wong er niet helemaal mee weg.
Toch een leuke film om eens te zien. Zeker geen tegenvaller en helpt ook zeker om een aantal personages uit 2046 beter te begrijpen.
Het is wennen, want Wong Kar-Wei vertelt een verhaal - en eigenlijk meer dan één - en het duurt wel even om er de rode draad te vinden die het geheel verklaart, namelijk een onbezonnen tijd die de echt toenadering tussen mensen heeft verhinderd.
Heel mooi is wel de gevoelige, romantische muziek op het tempo waarop de film voortdrijft.
Het verhaal vond ik wel aardig maar niet opzienbarend. Minst vond ik de misdaad-aspecten, was niet heel geloofwaardig, en bovendien waren de spaarzame actiescenes matig gefilmd -gekunsteld, chaotisch- de mooie rustige shots waren een stuk beter genietbaar.