My Name Is Joe (1998)

Mooie film! Zeker de moeite waard. Goed voor zowel een lach als een traan.

Mooie film, grappige accentjes. Ik moest echt de ondertiteling lezen om het te kunnen volgen.

Maargoed film is dus gewoon de moeite waard.

zeer goede vertolkingen van echte mensen

de film bevat veel prachtige scenes waaronder de de voetbalscene en de verfscene en combineert moeiteloos drama met romantiek. vooral het laatste half uur is enorm indrukwekkend. dit allemaal vooral te danken aan Peter Mullan die gewoon fantastisch speelt. 4 sterren

Voor wij van sociaal drama houdt is dit een aanrader. Erg mooie rol van Peter Mullan en Gary Lewis in een van de bijrollen. 4,0 ster.

Vanavond bij Canvas.

Ik ben het met iedereen eens. Mooie film waarin goed geacteerd wordt vooral door Peter Mullan. Toch vond ik de film af en toe een beetje saai en het einde zit me dwars vandaar geen 4 maar 3,5*.

Geweldig mooi en "echt" drama. Het "echte" zat hem in het mooie en ruwe Schotse accent, maar vooral in de goede acteerprestaties. En het einde van de film? Perfect zo! en daar bedoel ik mee: geen eindeloos gedoe and make up stories

Ja heerlijk vaag, onuitgesproken, zoals het hoort na zo'n rollercoaster ....

Ik moest in het begin best lachen om dat wonderlijke zangerige Glasgows. Dus daar had Loach mij wel mee. Maar in zekere zin was het verhaal heel voorspelbaar en aan het eind begon ik mij een beetje te vervelen. De film bleef ook niet hangen. hoewel 'hangen' in de context van deze film misschien een beetje wrang woord is.
Goodall en Mullan speelden trouwens heel goed. Mooie bijrol ook van die collega van Goodall.

Deze film zit heel goed in elkaar.

ze verdween, de deur knalde dicht en hij sloeg zijn handen voor zijn gezicht. 'O Fuck'. mijn hart brak.
Wat kan ik zeggen, dit is Ken Loach. Geen poespas, maar rauwe realiteit en het komt met een razende vaart op je af (daarbij hoort ook de humor, de taal, het drama, de romantiek,...).
het enige wat me af en toe stoorde was dat Joe een vereenzelviging was van Moeder Theresa, maar zonder dit heilige licht zou het een loodzware film geworden zijn, dus vergeef ik het Loach graag. Mooi werk.

My name is Joe is volgens mij -jammergenoeg- een zeer realistisch drama. De film raakte me behoorlijk diep. Ik had het einde anders in gedachten, maar dit einde was nog veel droever dan het mijne...

4.5 *

Een film uit het leven gegrepen. Perfect acteerwerk en boeiend van begin tot einde. Grote klasse.

Ja, helemaal mee eens... Alleen vond ik het irritant dat ze daar nogal véél schelden. 4*

Lid van de bond tegen het vloeken? Het maakt het voor mij alleen maar realistischer. Beter dan in Nederland waar een Johnny de Mol of ander Goois-Matras-figuur iemand uit een volksbuurt moet spelen en dan qua vloeken, tieren en schelden telkens de plank misslaat!

Maar enfin, geweldige film weer. Loach bevalt me iedere keer weer erg goed. Deze film slaat wel erg om van zwartgallig humoristisch naar zéér dramatisch, maar dat kon je ook wèl zien aankomen! Vooral de zwarte humor in het begin spreekt me erg aan, zoals het Deutschland'74 tenue van het voetbalteam wat dan later wordt ingewisseld voor een Braziliaans tenue. ('Sacrilege!', volgens Joe's vriend.) Of de scènes voor het behangen! Hierdoor kijkt de film lekker weg, maar bekruipt je langzamerhand wel het gevoel dat dit niet zo gaat blijven!

Concluderend: leuke film met prima acteerprestaties!

Sterke film van Ken Loach, zoals veel van zijn films ook dit keer een verhaal uit de onderkant van de maatschappij. Door de rauwe en basic aanpak komt het allemaal nog wat harder aan en ook acteerwerk (met name Peter Mullan) draagt daar aan bij. Goede film, maar zeker geen film waar je een goed gevoel aan zal overhouden.

Wat een goede Schotse low-budgetfilm is dit zeg. De film gaat over Joe Kavanagh, een werkloze maar vrolijke oud-alcoholist die nog steeds vecht om van de drank af te blijven. Zijn enige vrienden zijn werkloze schooiers, junks en lanterfanters, die samen een voetbalelftal vormen waarvan Joe de trainer/leider is. Als hij een verpleegster/scociaal werkster tegen het lijf loopt begint voor hem een beter en minder leven tegelijk. Klinkt tegenstrijdig, maar het is sowieso een film vol van contradixies; een mooie en lelijke, een grouwe en kleurrijke, een vrolijke en sombere kijk op het leven van enkele nietsnutten die lijden onder het uitzichtloze bestaan in Glasgow. Een ruwe en tegelijk een geslepen diamant deze film. 4 sterren!

Jammer eigenlijk dat deze geweldige film maar zo relatief weinig bekend en bekeken is. Zelfde geldt eigenlijk voor Sweet Sixteen

Vol goede moed ging ik My Name is Joe in, helaas werd dat al snel omgekeerd.

Het begin is best vermakelijk. Leuke humor, en ik heb dan ook af en toe moeten lachen om de situaties en uitspraken. Ook heerlijk dat schots wat in de hele film te horen is. Helaas gaat het dan een meer serieuze kant op. Een kant waar ik niet veel mee kon, aangezien ik me niet kon inleven in het verhaal en de personages. De leuke momenten worden steeds schaarser en al snel slaat het om naar een drama. Jammer. De blans tussen de serieuze momenten en de luchtige momenten is er nagenoeg niet aanwezig. Tevens slaat het te snel om. Ook vond ik de vertelling en het verloop van het verhaal wat saai, en was het echt even doorbijten om tot het einde te komen. Door de weinige impact die de film maakte was het einde voor mij ook helemaal niet geslaagd.

1*

4* Leuke film die makkelijk wegkijkt.. Niet echt een herhalingsfactor maar na het lezen van enkele reacties hier eens gaan kijken.. Top filmpje

Zo te zien had je een komedie verwacht? waarom weet ik niet, maar dit is een Ken Loach film, dus iedere filmkenner weet dat het hoogwaarschijnlijk een zeer realistisch social drama wordt

Was mijn eerste Ken Loach, dus wist totaal niet wat ik kon verwachten. In het begin vond ik het vrij luchtig allemaal, dus voor het verdere verloop van de film had ik iets soortgelijks verwacht. En als je verder leest dan dat stukje zie ej ook dat ik me niet echt kon inleven in de personages en de situaties. Daarnaast vond ik het egwoon saai. Dus ik had totaal geen komedie verwacht en ben er zo ingestapt zonder me te verdiepen in de plot of in Ken Loach. Ik ben dan ook geen filmkenner maar een filmliefhebber .

overgewaardeerde film. leuk, niet super.

Dan vond ik de film dus eigenlijk weer wat te luchtig beginnen, maar naar het einde toe steeds beter worden.

Het schiet natuurlijk niet op als je een komedie verwacht, en dan een sociaal drama te zien krijgt.

Gelukkig kende ik Ken Loach wel, en sociale dramas zijn mn ding.

Cijfer zweeft tussen de 3,5 en de 4

Wederom een lekker rauw Schots drama zoals ik wel gewend ben van Loach, na eerder Sweet Sixteen en Ae Fond Kiss te hebben gezien. Heeft goed acteerwerk, een hoofdpersoon met charme en er wordt een prima sfeertje neergezet.

Alhoewel nergens echt opzienbarend qua plot, keek het prima weg. Het einde was misschien net iets teveel van het goede; dat was niet echt nodig geweest en kwam wat geforceerd over. Los daarvan weinig op aan te merken. Een kleine 4*.

Een typisch sociaal-psychologisch drama van Ken Loach over de moeizame worsteling van een man om te ontsnappen aan de zelfkant van de samenleving. Naast de “eerlijke” personages, draagt ook de deprimerende aanblik van Glasgow (inclusief enorme gaten in het wegdek) bij aan het realistisch gehalte van de film. Mooie, overtuigende rollen van Peter Mullan en Louise Goodall.

Een goudeerlijk en geloofwaardig sociaal drama, rijkelijk bedeeld met zowel humor als tragiek. Het liefdesverhaal werd met gevoel verteld. Duidelijk was dat je je in de grauwe, rauwe, gevaarlijke volksbuurten van Glasgow niet verbergen kon. En toch beklijfde deze film niet helemaal; waarschijnlijk omdat ie in mijn ogen zo voorspelbaar was. Peter Mullan speelde de werkloze, gepassioneerde, sentimentele ex-alcoholist (lage sociale klasse) uitstekend.

En weer zo prachtig sociaaldrama van regisseur Ken Loach. Bewonderingwaardig hoe Loach het thriller element in het verhaal verweeft zonder de andere verhaallijnen uit het oog te verliezen. Een over de hele linie sterk geacteerde film.

Mijn zesde Loach intussen en tot op vandaag na I, Daniel Blake zijn beste productie. Loach slaagt er telkens in een rauw, ongecensureerd en onvervalst drama te brengenvanuit de Britse onderklasse. De verloedering, uitzichtloosheid en wanhoop van de troosteloze buurten stemmen overeen met de leven van diegenen die er in wonen. Joe is er eentje van, een ex-alcoholist met vrienden en kennissen-criminelen uit het drugmilieu.

Voor het wijkgezondheidscentrum van de regio is het dweilen met de kraan open. Joe’s leven bloeit open wanneer hij Sarah ontmoet. Je ziet aan alles dat ze twijfelt aan de relatie ondanks de ontwapende liefde voor Joe. Ook hij twijfelt hoewel hij tot over zijn oren verliefd is. Het milieu waaruit je komt is zo bepalend voor je toekomst en het komt je altijd tegen ook al loop je er van weg. De film is een mooie mix van romantiek (al is het zeker geen romantische film), hier en daar wat humor (fijne insteek met die voetbalwedstrijden en de retrotruitjes bvb), maar vooral keihard drama. En de Schotse roots zullen er wel voor gezorgd hebben dat er geen Hurst, Banks, Moore of Charlton rondliep op die patattenakker...

Joe vat het perfect samen. Hij is 38 en wat heeft hij al bereikt? Het is moeilijk zich staande te houden in zijn nieuwe leven. Het doet me denken aan andere films van Loach als The angel’s share, I Daniel Blake, maar ook Tyrannosaur van Paddy Considine en eveneens met hoofdacteur Peter Mullan. Allen niet bepaald toeristische propaganda als je de verloederde buurten ziet ook ...

Peter Mullan doet het uitstekend als Joe. Hij brengt een geloofwaardig personage, hoewel bij momenten iets te gelikt. Fijne plottwist op het einde met het herval, nuja, fijn, reëel alleszins. Survival of the fittest is het. Van de overheid hoef je niet te veel hulp verwachten. Je staat er sowieso alleen voor. Dikke 4,0*!

Ken Loach staat bij mij hoog aangeschreven. Een regisseur die erg mooie films gemaakt heeft. Sociale drama's over de onderkant van de maatschappij. Schrijnende verhalen die meestal erg mooi en naturel worden geacteerd. Eigenlijk valt deze film ook wel in die categorie en is mijn algemene beschrijving ook van toepassing op deze film. Maar toch weet deze film me niet te raken zoals vele andere films van hem me juist wel weten te raken. Ik mis vooral de geloofwaardigheid waardoor het allemaal wat te gekunsteld en bijna te gehaast overkomt. Het verhaal lijkt afgeraffeld en mist daardoor de diepte. Als het een onbekende regisseur was geweest had ik deze film wel een voldoende gegeven. Drie sterren is ook een voldoende. Maar bij Ken Loach voelt het toch als een onvoldoende deze keer.