
My Name Is Joe (1998)
Verenigd Koninkrijk / Frankrijk / Italië / Spanje / Duitsland
Drama / Romantiek
105 minuten
geregisseerd door Ken Loach
met Peter Mullan, Louise Goodall en Gary Lewis
De film speelt zich af in de armste buurt van Glasgow. Daar is Joe Kavanagh trainer van het beroerdste werklozenvoetbalteam van Schotland. Joe staat met veel moeite net een jaar droog en loopt bij de Anonieme Alcoholisten (vandaar de titel). Ondertussen zit hij zonder werk, maar probeert niet al te veel met de mensen van de Sociale Dienst te maken te krijgen. Tijdens een beunklusje ontmoet hij Sarah, een maatschappelijk werkster. Als de autoriteiten langskomen redt zij hem uit de brand. Ze is gecharmeerd van Joe's ongepolijste karakter, en hij niet minder van haar. Maar daarmee beginnen ook de problemen.
Maargoed film is dus gewoon de moeite waard.

Vanavond bij Canvas.


Goodall en Mullan speelden trouwens heel goed. Mooie bijrol ook van die collega van Goodall.
Wat kan ik zeggen, dit is Ken Loach. Geen poespas, maar rauwe realiteit en het komt met een razende vaart op je af (daarbij hoort ook de humor, de taal, het drama, de romantiek,...).
het enige wat me af en toe stoorde was dat Joe een vereenzelviging was van Moeder Theresa, maar zonder dit heilige licht zou het een loodzware film geworden zijn, dus vergeef ik het Loach graag. Mooi werk.
4.5 *
My name is Joe is volgens mij -jammergenoeg- een zeer realistisch drama. De film raakte me behoorlijk diep. Ik had het einde anders in gedachten, maar dit einde was nog veel droever dan het mijne...
4.5 *
Ja, helemaal mee eens... Alleen vond ik het irritant dat ze daar nogal véél schelden. 4*
Alleen vond ik het irritant dat ze daar nogal véél schelden. 4*
Lid van de bond tegen het vloeken? Het maakt het voor mij alleen maar realistischer. Beter dan in Nederland waar een Johnny de Mol of ander Goois-Matras-figuur iemand uit een volksbuurt moet spelen en dan qua vloeken, tieren en schelden telkens de plank misslaat!
Maar enfin, geweldige film weer. Loach bevalt me iedere keer weer erg goed. Deze film slaat wel erg om van zwartgallig humoristisch naar zéér dramatisch, maar dat kon je ook wèl zien aankomen! Vooral de zwarte humor in het begin spreekt me erg aan, zoals het Deutschland'74 tenue van het voetbalteam wat dan later wordt ingewisseld voor een Braziliaans tenue. ('Sacrilege!', volgens Joe's vriend.) Of de scènes voor het behangen! Hierdoor kijkt de film lekker weg, maar bekruipt je langzamerhand wel het gevoel dat dit niet zo gaat blijven!
Concluderend: leuke film met prima acteerprestaties!
Het begin is best vermakelijk. Leuke humor, en ik heb dan ook af en toe moeten lachen om de situaties en uitspraken. Ook heerlijk dat schots wat in de hele film te horen is. Helaas gaat het dan een meer serieuze kant op. Een kant waar ik niet veel mee kon, aangezien ik me niet kon inleven in het verhaal en de personages. De leuke momenten worden steeds schaarser en al snel slaat het om naar een drama. Jammer. De blans tussen de serieuze momenten en de luchtige momenten is er nagenoeg niet aanwezig. Tevens slaat het te snel om. Ook vond ik de vertelling en het verloop van het verhaal wat saai, en was het echt even doorbijten om tot het einde te komen. Door de weinige impact die de film maakte was het einde voor mij ook helemaal niet geslaagd.
1*
Vol goede moed ging ik My Name is Joe in, helaas werd dat al snel omgekeerd.
Het begin is best vermakelijk. Leuke humor, en ik heb dan ook af en toe moeten lachen om de situaties en uitspraken. Ook heerlijk dat schots wat in de hele film te horen is. Helaas gaat het dan een meer serieuze kant op. Een kant waar ik niet veel mee kon.........

Zo te zien had je een komedie verwacht? waarom weet ik niet, maar dit is een Ken Loach film, dus iedere filmkenner weet dat het hoogwaarschijnlijk een zeer realistisch social drama wordt

Het schiet natuurlijk niet op als je een komedie verwacht, en dan een sociaal drama te zien krijgt.
Gelukkig kende ik Ken Loach wel, en sociale dramas zijn mn ding.
Cijfer zweeft tussen de 3,5 en de 4
Alhoewel nergens echt opzienbarend qua plot, keek het prima weg. Het einde was misschien net iets teveel van het goede; dat was niet echt nodig geweest en kwam wat geforceerd over. Los daarvan weinig op aan te merken. Een kleine 4*.

Voor het wijkgezondheidscentrum van de regio is het dweilen met de kraan open. Joe’s leven bloeit open wanneer hij Sarah ontmoet. Je ziet aan alles dat ze twijfelt aan de relatie ondanks de ontwapende liefde voor Joe. Ook hij twijfelt hoewel hij tot over zijn oren verliefd is. Het milieu waaruit je komt is zo bepalend voor je toekomst en het komt je altijd tegen ook al loop je er van weg. De film is een mooie mix van romantiek (al is het zeker geen romantische film), hier en daar wat humor (fijne insteek met die voetbalwedstrijden en de retrotruitjes bvb), maar vooral keihard drama. En de Schotse roots zullen er wel voor gezorgd hebben dat er geen Hurst, Banks, Moore of Charlton rondliep op die patattenakker...
Joe vat het perfect samen. Hij is 38 en wat heeft hij al bereikt? Het is moeilijk zich staande te houden in zijn nieuwe leven. Het doet me denken aan andere films van Loach als The angel’s share, I Daniel Blake, maar ook Tyrannosaur van Paddy Considine en eveneens met hoofdacteur Peter Mullan. Allen niet bepaald toeristische propaganda als je de verloederde buurten ziet ook ...
Peter Mullan doet het uitstekend als Joe. Hij brengt een geloofwaardig personage, hoewel bij momenten iets te gelikt. Fijne plottwist op het einde met het herval, nuja, fijn, reëel alleszins. Survival of the fittest is het. Van de overheid hoef je niet te veel hulp verwachten. Je staat er sowieso alleen voor. Dikke 4,0*!