Jûsan-nin no Shikaku (2010)

Jûsan-nin no Shikaku

Ik ben zelf helemaal niet bekend met de samourai. Het enigste wat ik weet is dat deze gasten heerlijk kunnen vechten wat je hier ook weer te zien krijgt. Ik ben ook helemaal niet bekend met Japanse films en dan al helemaal niet bekend met de Japanse cultuur en of geschiedenis. Dus mijn moeder en ik schoten in lach toen wij hun haar zagen. Dit kan discriminerend zijn maar goed, daar weten wij allemaal niks van af..

Kôji Yakusho speelde een goeie rol, zijn vechtkunsten vond ik gaaf en zijn karakter vond ik ook gaaf. Takayuki Yamada deed het ook goed.

Het verhaal van de film zelf vond ik gaaf en leuk om te volgen. Nu weet ik dus niet of dit echt gebeurd is maar het was een spektakel. De gehele film komt zwak en moeizaam op gang vond ik. Eenmaal begon je het te snappen en toen ze klaar waren met het plannen begon het feestje. Het concept vond ik gaaf en best wel spannend. Al om al, geslaagd film avondje!

4.0*

Wel een leuk idee van Miike om een keer een moderne Samurai te maken. Het is een bewerking van de originele film uit 1963, maar daarnaast heeft hij zich, zoals hij zelf ook zegt, laten inspireren door Seven Samurai.

Zo geweldig is Jûsan-nin no Shikaku helaas niet, maar over de gehele linie gezien, is het wel een erg vermakelijke film, die vooral in de tweede helft weet te schitteren. De eerste helft moet het van de dramatiek, personageontwikkeling en verhaalopbouw hebben, maar dat is wat minder goed gedaan.

De actie zelf mag er zijn, is soms lekker overdreven en kent een paar erg goede momenten. Een film met twee gezichten dus, maar de balans slaat wel ruim naar boven uit. Beste film ook, die ik tot nu toe van Miike zag.

3,5*

Misschien is Ichimei, de remake van Seppuku dan ook wel wat voor je.

De plotbeschrijving heeft veel weg van Kurosawa's Seven Samurai en die overeenkomsten zijn ook te vinden in de opbouw van de film. Verschillende samurai-krijgers worden bij elkaar gerecruteerd om te strijden tegen de lokale heerser Naritsugu, die misdadig bezig is. Klinkt leuk natuurlijk, maar vond het een beetje saai en wachtte dan maar op de onvermijdelijke gevechtscenes. Die waren nog wel aardig, maar zo heel verheffend vond ik het ook weer niet.

Stiekem hoopte ik op meer spektakel, want ik lees her en der dat regisseur Miike altijd wel voor reuring zorgt in zijn films. Beetje misleid dus door zijn reputatie, maar goed al met al is 13 Assassins een okeeje film, maar een ouderwetse Kurosawa (die ook lang niet altijd perfect zijn) sla ik toch hoger aan.

Was een heel goed verhaal maar de film was vrij lang. En daardoor kon hij me niet steeds boeien

Steengoede en intense film. Jusan-nin no shikaku is een remake van een film met dezelfde naam uit 1963. Er kan gezegd worden dat er weinig verschil zit tussen de twee films behalve dan dat de ene bijna 50 jaar ouder is dan de ander. Persoonlijk heb ik moeite om zwart-witfilms te kijken, het is me allemaal net wat te oubollig. Deze film zorgt ervoor dat de mensen die hetzelfde vinden als ik nu ook kunnen genieten van het steengoede verhaal, intense gevechten en alle pracht en praal van het feodale Japan. Regisseur Takashi Miike levert een solide film af. Persoonlijk vind ik dit zijn beste.

De cast doet het geweldig. Kôji Yakusho is heel sterk als de samurai Shimada Shinzaemon. Al vanaf het eerste moment blijkt dat Shimada een man van rechtvaardigheid is. Tevens is hij meelevend en aardig en is niet moeilijk om sympathie voor hem te krijgen. Takayuki Yamada speelt ook geweldig als Shinrokuro, de neef van Shinzaemon. Complimenten voor alle andere acteurs. Er wordt puik geacteerd en je hebt het gevoel dat je je waant in het 19e-eeuwse Japan. Kanttekening die ik wel moet plaatsen is dat er soms iets te overdreven/intens wordt geacteerd en dat misstaat dan in de situatie.

Jusan-nin no shikaku is een waar genot om te kijken. Naast enkele walgelijke en intense scènes is er ook nog ruimte voor een beetje humor. Het enige minpuntje wat ik kan noemen is dat de gevecht scènes soms wat te lang duurde. Een aantal keer worden dan dingen herhaald en dat haalt zo'n beetje alle snelheid uit de film. Verder valt er weinig op deze film aan te merken. Bijna alles klopt. De kostuums en decors zijn prachtig gemaakt en de cameramensen hebben dit uitstekend vastgelegd. Jusan-nin no shikaku is een aanrader voor iedereen die zich even in de geschiedenis wilt wanen.

4*

Het is meer drama dan actie, er wordt een hele lange aanloop genomen voordat het eigenlijk pas een beetje leuk wordt, ik viel in het begin zelfs bijna in slaap. Het acteerwerk is niet altijd overtuigend en de gevechten laten ook nogal wat te wensen over. In plaats van vernuftige zwaardgevechten wordt er vaak maar een beetje lukraak erop los gemept. Ook worden er veel dingen slecht of helemaal niet in beeld gebracht. En de afloop is ook zeer standaard. Tegenvaller!

Word getoond op TV op 30 januari 2015 op Canvas.

De ingekorte versie? Lijkt me sterk dat ze de versie mét de kappa draaien op Canvas

Idd de ingekorte versie.

Wie had dat kunnen voorspellen

Zou hoger scoren als het niet zo verdomd moeilijk is die makkers uit elkaar te houden. Eerste half uur is gewoon amper te volgen. En iets teveel ceremonieel gedoe met eer waar ik niks mee heb. Soms ook wat typisch aziatisch pseudo lollig. en dat die boomaap op het laatst nog leeft slaat ook nergens op

Ieder zijn ding. Ik vind de waardering een beetje overroepen.

Geen slechte film, maar ook zeker geen hoogvlieger.

Niet geheel mijn ding maar ook verre van slecht.

Het thema (samurai's) ligt me niet echt zo, en ik ken er bijgevolg ook weinig van waardoor ik met heel wat termen niet of weinig vertrouwd ben. Dit in combinatie met het snelle tempo en de vele personages zorgen ervoor dat dit voor mij een lastige film is om te volgen.

Wel is het zo dat de actie goed opgedeeld is, mooi wordt weergegeven. De film is sfeervol en hetgeen gebeurt is ook best interessant. Misschien een wat verkeerde film om mee te starten (hoewel ik enkel gebruik maakte van de gelegenheid die Canvas me aanbood om eens een film van deze regisseur mee te nemen). Het is duidelijk om te zien dat er wel iets meer achter die Miike schuilt, en hij zeker over talent beschikt. 46-Okunen no Koi lijkt iets voor mij te zijn als ik kort eens de bekendere films van Miike bekijk. Dat zal mijn volgende Miike worden dus.

Heb vooral genoten van styling met modder en vuil dat heel authentiek lijkt allemaal. Verder wordt er wel niet door de lucht gevlogen en zo, maar het gevecht op het eind is natuurlijk redelijk absurd en vooral héééél laaaaaaaaaaaang.

Vond de sadistische Nurritsugu uiteindelijk nog het meest fascinerende karakter. Ook de charismatische Shinzaemon was verrassend aaibaar.

Tja, ik heb de pech dat ik net The seven samurai weer heb herzien, en dan voegt deze film toch wel weinig toe. De vechtscènes zagen er natuurlijk prima uit, Naritsugu is een geweldige schurk met een onthutsende sterfscène, en die brandende stieren of zwijnen waren een mooie vondst (hoewel de effectiviteit helaas goeddeels teniet werd gedaan door de slechte CGI), maar al met al liet deze film me toch redelijk koud.

Het is stevig behelpen met deze film. Bij aanvang is het vooral het sadisme dat te volgen is, voor de rest duurt het veel te lang voordat de film op de rails staat. Vervolgens wordt de film wel steeds beter, maar die typisch flauwe Aziatische humor is gewoon niet leuk. De finale is dan toch het beste, maar de knokpartijen zien er toch ook niet super uit. Zo blijft er weinig over om echt van te genieten en dat heb ik dus ook nauwelijks gedaan.

De film focust zich voornamelijk op de voorbereidingen tot de aanslag. Het uiteindelijk slotgevecht duurt veel te lang.

Enkele samourai meer dan in Seven Samourai. En overdaad schaadt zullen we maar zeggen. 12 assassins is voor een groot stuk een dramafilm en blijft daarin teveel hangen. Niet altijd even boeiend en weinig pit. De actie maakt veel goed, maar is zeker niet het beste wat cinema ons al geboden heeft. Het is een film geworden die ik helaas snel zal vergeten. Hier had duidelijk meer in gezeten.

Met Shichinim No Samurai is lang lang geleden de ultieme samourai film al gemaakt. Was een puur meesterwerk, alles wat daarna komt is minder.
Deze film is goed, maar uiteraard minder. Bij deze 13 assasins gaat het overduidelijk om het spektakel in de laatste drie kwartier, en dat is dan ook geweldige cinema. De verhaalopbouw hiervoor is tamelijk mat en net niet vervelend. Wat er aan ontbreekt is dat je totaal geen binding word gegund met de 13 helden van de film. Het zijn bijna stripfiguren, die ieder vluchtig worden gepresenteerd op weg naar het groete doel: de spetterende climax. Daardoor wordt je in het eerste gedeelte nooit het verhaal ingetrokken, maar dat word dus later ruimschoots gecompenseerd.
En aan het slot valt er, na al dat bloed, ook nog wat te schaterlachen als de stervende schurk van het verhaal verklaart nog nooit zo'n opwindende dag te hebben meegemaakt, waarna de overgebleven held hem vervolgens na een welgemeend dank je wel zijn hoofd afhakt. Jappen hebben dus wel degelijk humor.

Een sterke battle sequence in de laatste drie kwartier van 13 assassins voorkomt een echt lage score voor deze Japanse revenge-film. Op narratief-en acteervlak schort er het een ander aan dit werk, en dat laat zich met name in het eerste uur maar al te goed blijken. De film komt nogal traag op gang, het verhaal is nogal standaard (ondanks de zeer interessante historische context) en de gebeurtenissen in het eerste uur wisten mij als kijker dan ook nauwelijks te boeien. Zoals gezegd, de battle is dan wel weer erg goed gedaan, met name in het begin, al is het jammer dat je van tevoren eigenlijk al precies kunt invullen hoe een en ander af zal gaan lopen.

Leuk om eens gezien te hebben, maar daarbuiten helaas toch een lichte teleurstelling.

2,5*

Takashi Miike maakt met zijn Jûsan-nin no shikaku (13 Assassins) een remake van Eiichi Kudo’s zwart-witfilm uit 1963, die dezelfde titel draagt. Het origineel uit 1963 was op zijn beurt weer gebaseerd op Kurosawa’s Shichinin no samurai. Miike heeft gekozen voor een traditionele stijl van filmen wat dan ook betekent dat het begin met een klassieke opbouw; het eerste uur beslaat en op rustige wijze het bij elkaar halen van de verschillende samoerai's bevat waarna tijdens het tweede uur de strijd losbarst. Dat verhaal is alles behalve origineel maar de manier waarop Miike alles naar het scherm weet te vertalen doet de kijker het gebrek aan originaliteit al gauw vergeven. Zeker met het eindgevecht weet Miike het gevecht boeiend en overzichtelijk te houden en voelt het lange slotstuk niet langdradig aan. Voor de regisseur misschien een wat consistentere film maar nog steeds puik werk! 13 Assassins is zeker een goede aanrader voor liefhebbers van het samoerai-genre.

Sterke Miike. Was ik een dag eerder nog minder enthousiast over de Crows Zero films, werd ik nu wel heel blij van het resultaat wat Miike met 13 assassins aflevert. Het verhaal wat draait om een landheer die verkracht, verminkt en mensen vermoord begint vrij bruut maar kent een verder vrij rustige opbouw. Op het moment dat de groep samurais op weg gaan om de landheer te stoppen komt er een hoger tempo in, al moet gezegd worden dat de film echt geen moment verveeld. Zelfs wat humor tussendoor met de momenten tussen de samurai en insecten is de opbouw naar het tweede gedeelte waarin de actiescènes rijkelijk voorkomen goed. Die actiescènes die volgen zijn erg sterk en flink bruut. 13 assassins benut de 120 minuten zeer goed. Het resultaat mag er wezen.

Alhoewel je als filmmaker toch vanaf het begin een voorspelbaarheid creëert met dit soort verhalen (een minderheid moet het opnemen tegen een ganse bende – het verloop zal uiteraard zijn dat één voor één sterft tot er een paar over blijven – meestal de eerste personages die worden geïntroduceerd) maar toch slaagt Miike erin om de verhaallijn als een wervelwind te laten razen (vooral vanaf het gevecht in het dorp) zodat ik geboeid bleef toekijken wat er nu allemaal over me heen kwam. Blijkbaar zou de director’s cut echte gewelddadige momenten erbij hebben maar ik zag de 126 min versie en erg vind ik dit niet. Zoals steeds bij Miike vind ik zijn ‘shock om te shockeren’ niet bijster interessant. Dat het hier een beetje is gedimd, is meegenomen en het maakt de film voor mij aantrekkelijker. 13 assassins blijft nipt onderhoudend kijkplezier.