Kozure Ôkami: Shinikazeni Mukau Ubaguruma (1972)

Alle Kill Bill fans moeten deze films gewoon checken! Maar ze zijn moeilijkte vinden. Shogun Assassin is nog wel te vinden dat is een mix van de eerste en tweede baby cart films.

Kill Bill dit, Kill Bill dat... Vergelijk zo iets toch niet met een reeks als deze. Lone Wolf and Cub staan daar ver boven. Qua stijl, agressiviteit, diepgang, bloederigheid, ... Als er toch vergelijkingen moeten worden getrokken, dan met de spaghetti western trilogie van Morricone. Wat een uitstraling en kracht!

4,0*

Viel me toch erg tegen, zeker in vergelijking met de Zatoîchi-films, die ik toch véél leuker vind.

Lone Wolf blijft een bordkartonnen karakter(in deze film in ieder geval; misschien moet je de eerste 2 gezien hebben?). Verder foeilelijk geschoten: je zit constant tegen halve gezichten aan te kijken en nìet omdat Lone Wolf die doormidden heeft gehakt!

En die scène waarin de ninja's uit het water komen en die hut in de fik steken? Nou sorry, zelfs met mijn tv op zijn allerbrightest zag ik nog geen ene flikker! Donker zootje waarin klaarblijkelijk een gevecht plaatsvindt! Verder ook vaak schokkerig, bijna amateuristisch overkomend camerawerk.

Het laatste gevecht is nog wel aardig.

Jammer dat de films zo prijzig zijn (deze overigens niet!), anders zou ik Lone Wolf & Cub nog wel een tweede kans geven.....

Zeker de UK dvd bekeken. Dat is een waardeloze dvd. Een videoport met onjuiste beeldverhoudingen (of cropping) ook meen ik ( want ik kan me geen halve gezichten voor de geest halen).

Het ziet er namelijk echt wel tof uit allemaal.

Er wordt inderdaad maar weinig diepte aan het karakter gegeven. Dat is met de meeste films uit dit genre (Lady Snowblood, Okatsu, Hanzo the Razor oa). Het zijn dan ook geen traditionele chanbara's van grotere Japanse regisseurs als Kurosawa, Kobayashi of zelfs Okamoto of Gosha. De films uit deze reeks gaan voor de cheap thrill.

Zatoichi-personage krijgt inderdaad iets meer diepte, maar dat verschilt ook per film. Uitgerekend de Zatoichi-films die Misumi heeft geregisseerd gaan wat dieper dan normaal en dat beetje diepte dat Misumi aan de eerste 4 Lone Wolf- films geeft bestaat enkel uit wat momenten tussen vader en zoon.

Ik zou de films zeker nog eens een kans geven. Maar dan op regio 1.

Verwacht je een Zatoichi, een Yojimbo of een Harakiri dan kom je bedrogen uit vrees ik.

Lang leve bordkarton. Het tweedeminsionale karakter van Itto is vlijmscherp, zo blijkt ook in dit deel. En natuurlijk hoeft er in een reeks als deze weinig uitgediept te worden: het hoofdpersonage is immers een huurmoordenaar met één resterend levensdoel: wraak nemen op de moordenaars van zijn vrouw. Verder beschermt hij wat zwakke luitjes tegen rechtlijnige snoodaards, steekt hij voor vijfhonderd goudstukken zijn zwaard door een aangewezen doelwit en redt hij zijn eigen en Daigoro's vege lijf tegen de constante aanvallen van de Yagyu clan. Resultaat: bloed. Fonkelend bloed dat uit open wonden spuit.

De kinderwagen kent wederom een aantal nieuwe trucs (bommen!) en Itto moet het zelfs opnemen tegen een heel leger aan tegenstanders. Natuurlijk schuwt hij geen enkele vorm van geweld. Leuk derde deel!

Ik vond dit juist wel een sterk deel. Wat minder gore, maar wel bruut en politiek incorrect. In dit deel begint Ogami ook wel zijn iconische status waar te maken. Minstens even cool als Dirty Harry of Rambo, maar hij was natuurlijk wel eerder.

Dikke 4* voor deze. (Mogelijk vond ik deze beter dan de vorige twee om dat ik al bekend was met Shogun assassin en de hoogte punten uit die delen al kende. Mooie reeks, op naar deel 4.

De halve actie/geweld cinema van de jaren 70 en 80 is hier in ieder geval zwaar schatplichtig aan.

Na ruim twee jaar de Baby Cart serie weer opgepakt met dit deel. Na zo'n tijd is er in mijn geheugen het één en ander over de gebeurtenissen in de eerste twee films verloren gegaan. Dat is niet heel erg, want voorkennis lijkt niet echt nodig te zijn bij deze film. Er wordt gerefereerd aan de Yagyu-clan, en er gaat inderdaad een lichtje branden dat dat de aartsvijanden van de hoofdpersoon zijn. Minder positieve herinneringen komen op over die ouwe knar die de baas van die clan was. Of beter gezegd: ik herinner me weer dat ik het acteerwerk van de acteur die hem speelde bijzonder slecht vond. Gelukkig komt hij helemaal niet in deze film voor.

Als ik mijn berichten bij de andere films teruglees zag het er visueel soms nogal amateuristisch uit, maar was het tweede deel soms zowaar lichtelijk experimenteel wat de beelden betreft. Bij deze film krijg ik zelden het gevoel dat de beelden amateuristisch ogen, wel is het soms wat donker. Maar de beelden zijn verder ook verre van bijzonder. Bij de gevechten gebeurt er een hoop buiten het kader, of je ziet niet precies wat er gebeurd omdat het slachtoffer tussen camera en hoofdpersoon staat. Het is nu eenmaal geen film met Jet Li.

Ik herinner me ook nog wel van de eerste twee films dat het een bloederige boel was, en dat het karretje in de tweede film wat meer mogelijkheden kreeg. Met het bloed valt hier relatief mee (of juist tegen). De opbouw duurt lang, maar de climax mag er dan wel zijn, waarin blijkt dat het karretje in deze film ook weer een upgrade heeft gekregen. Ik verwacht in een volgend deel minstens een ingebouwde bazooka.

Toch is die aanloop naar de climax niet onaangenaam. Het sfeertje is broeierig, de vrouwelijke yakuza oogt mooi, en het hoofdpersonage mag zijn charisma en morele superioriteit laten blijken. Maar wat meer bloed had van mij toch best gemogen.

Visueel wellicht wat gelijkmatiger dan de vorige delen, qua plot wat aan de trage kant. 2,5*.

k Vond deze net iets beter dan de andere Lone Wolf die ik heb gezien, al is ook deze film zwaar overdreven met de kar die dienst doet als mitrailleuse en Lone Wolf die een half zeg maar heel leger in mootjes hakt. Los daarvan visueel natuurlijk een spektakel zeker voor die tijd. Weer bloederig en ook wat bloot maar dat stoort mij minder dan eventueel misplaatste absurde humor zoals wel vaker het geval is bij Japanse martial arts films. Ik kan toch wel zeggen dat ik de smaak te pakken heb, al zijn deze films moeilijk te vinden. Maar sorry Kill Bill is toch nog een klasse apart. 4 sterren

Wederom vervolgen we samen met onze helden Ogami Ittō en zijn zoon Daigoro onze weg van de HEL (met deel 3). Ditmaal worden ze gevraagd om een corrupte gouverneur te vermoorden. Visa versa vraagt de gouverneur ook om iemand te vermoorden. De film kent nog steeds dezelfde kwaliteiten van de eerste films maar het verhaal had wat zwakkere momenten. Ook de climax die zoals (tot nu toe) bij alle films traditioneel aan het bijna einde zit was dit keer net wat teveel over de top. Gelukkig werd dat dan wel weer goed gemaakt met het allerlaatste gevecht (een waardig tegenstander) en de seppuku. Met nu drie films gekeken moet ik zeggen dat ik het al een zeer knappe prestatie vind dat de kwaliteit van de verhaallijn nog steeds zo sterk is.