• 159.513 films
  • 9.819 series
  • 29.126 seizoenen
  • 608.889 acteurs
  • 355.377 gebruikers
  • 8.901.708 stemmen
Avatar
 
banner banner

Badkonake Sefid (1995)

Drama / Familie | 85 minuten
3,22 76 stemmen

Genre: Drama / Familie

Speelduur: 85 minuten

Alternatieve titels: The White Balloon / De Witte Ballon / بادكنك سفيد

Oorsprong: Iran

Geregisseerd door: Jafar Panahi

Met onder meer: Aida Mohammadkhani, Mohsen Kafili en Fereshteh Sadre Orafaiy

IMDb beoordeling: 7,6 (8.104)

Gesproken taal: Perzisch

Releasedatum: 2 mei 1996

  • On Demand:

  • Netflix Niet beschikbaar op Netflix
  • Pathé thuis Niet beschikbaar op Pathé Thuis
  • Videoland Niet beschikbaar op Videoland
  • Amazon Prime Niet beschikbaar op Amazon Prime
  • Disney+ Niet beschikbaar op Disney+
  • Google Play Niet beschikbaar op Google Play
  • meJane Niet beschikbaar op meJane

Plot Badkonake Sefid

Teheran, een paar uur voor het begin van het nieuwe jaar. Razeih, een zevenjarig meisje, heeft in een winkel een mooie goudvis gezien die veel groter is dan de goudvissen in de vijver bij haar thuis. Ze wil deze hebben om op tafel te zetten voor de viering van het nieuwjaarsfeest. Na veel zeuren slaagt ze er met de hulp van haar broertje in om van haar moeder geld te krijgen om de vis te gaan kopen. Onderweg komt ze echter allerlei hindernissen tegen die de begeerde aankoop vertragen.

logo tmdbimage

Externe links

Video's en trailers

Reviews & comments


Gast

  • berichten
  • stemmen

Let op: In verband met copyright is het op MovieMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.
zoeken in:
avatar van kappeuter

kappeuter (crew films)

  • 71416 berichten
  • 5674 stemmen

Eb de 6000'ste film komt op naam van Neo! Proficiat!


avatar van neo

neo

  • 15397 berichten
  • 9471 stemmen

Eb de 6000'ste film komt op naam van Neo! Proficiat!

eh bedankt dan maar.


avatar van farhad

farhad

  • 70 berichten
  • 5023 stemmen

De leukste scene van de film is als de Afganse jongen in beeld komt.


avatar van Mug

Mug

  • 13949 berichten
  • 5968 stemmen

Vermakelijke doch ietwat trage kinderfilm met een sociaal-maatschappelijk sausje. Een sausje dat erin gepeperd wordt zonder vervelend te worden.

Een film over materialisme. Het meisje en later ook haar broer worden veelal genegeerd door de volwassenen in het verhaal. Iedereen heeft wel haast of alleen tijd voor zijn/haar eigen probleempjes. De kleine Kazeih kan goed pruillipjes trekken. Als dan de Afghaanse jongen, een vluchteling die geld probeert te verdienen door ballonnen te verkopen, degene is die er voor zorgt dat het verhaal een happy end verkrijgt, is het opmerkelijk dat Kazeih en haar broer hem niet eens bedanken en hem in de eindscene compleet negeren. Kinderlijke onschuld of toch niet?

farhad schreef:
De leukste scene van de film is als de Afganse jongen in beeld komt.

Die komt al in de eerste scene in beeld met een stok vol ballonnen. Als het nieuwe jaar wordt ingeluid heeft hij er nog maar 1 over, een witte [hoe symbolisch, niet waar?].


avatar van starbright boy

starbright boy (moderator films)

  • 21184 berichten
  • 4353 stemmen

Mooie film met een scenario van Abbas Kiarostami , mist een beetje de urgentie van Panahi's latere Dayereh en daarom net iets minder goed. Deed me qua uitgangspunt een beetje denken aan een Iraanse variant op Het Zakmes al gaat die film helemaal over kinderoplossingen voor een kinderprobleem (en is daar sterker in) en is dit ook vooral het portret van een stad, waar iedereen bezig is met zijn eigen sores voor het nieuwjaar. Volgens de interviews op de DVD hebben de bijrolacteurs allerlei verschillende accenten om de verscheidenheid van de grote stad te benadrukken, als westerse kijker ontgaat je dat uiteraard. De film voert ons wel op een vrij bescheiden en kleine manier langs vluchtelingen, miliatairen, middenstanders, slangenbezweerders en een klein jochie dat zijn buurvrouw oplicht om wat bij te verdienen. Een film in de documentaire-achtige stijl die bijna synoniem is geworden met Iraanse cinema (in het westen in elk geval). Al is de mooie openingsscene (Panahi lijkt daar goed in te zijn, de openingsscene van Dayereh mocht er ook zijn) daar net te fraai voor.

3.5*


avatar van Mads Smikkelsen

Mads Smikkelsen

  • 524 berichten
  • 2970 stemmen

Zeeeeeeeeeeeeeee trage kinderfilm en traag/kinder is geen goede combinatie voor mij (ben wel fan van Panahi) maar dit was ff een geleende misser uit de bieb.


avatar van Phantasm

Phantasm

  • 6483 berichten
  • 6415 stemmen

Nou, hier moet je van houden, niet echt mijn ding, en inderdaad, erg traag allemaal.


avatar van BBarbie

BBarbie

  • 12510 berichten
  • 7512 stemmen

Mijn derde film van Jafar Panahi is een ietwat weemoedig verhaal over een 7-jarige hittepetit, die na lang zeuren van haar moeder geld krijgt om een goudvis te kopen. Maar helaas gebeurt er onderweg naar de winkel het een en ander, waardoor de aankoop een heel avontuur wordt.

De kleine Aida Mohammadkhani levert een uitzonderlijke prestatie door de ups en downs in haar belevenissen mimisch puntgaaf aanschouwelijk te maken. Minder aangrijpend dan Bacheha-ye Aseman (Majid Majidi, 1997), dé absolute topper in dit genre, maar niettemin het aanzien meer dan waard.


avatar van John Milton

John Milton

  • 21076 berichten
  • 11436 stemmen

Wat lijken die zusjes op elkaar zeg (gisteren The Mirror gekeken). Mij ligt de cinema van Panahi zeker (dit was mijn tiende film van deze filmmaker), maar BBarbie heeft wel gelijk wat mij betreft dat Bacheha-ye Aseman (1997) nog net wat beter is.

Hopelijk laten ze deze man snel vrij, wat een schande.

Nu al zin om de resterende Panahi’s te kijken, fijn dat ik 3 Faces nog in het vooruitzicht heb.


avatar van LITTLEHOLLYWOOD

LITTLEHOLLYWOOD

  • 195 berichten
  • 2 stemmen

Groots in al zijn eenvoud! Heel mooie film, het kleine meisje dat de hoofdrol speelt palmt je in vanaf de eerste minuut dat ze in beeld komt. Je moet er van houden of niet, maar dit is toch echt een klein pareltje uit Iran, er zouden er nadien nog enkele volgen. Wereldcinema op zijn best.


avatar van Theunissen

Theunissen

  • 11249 berichten
  • 5297 stemmen

Kreeg gisteren aandacht tijdens "Zomergasten" (bestaat al sinds 1988, maar drie uren naar een interviewprogramma kijken met maar één gast is niet voor mij weggelegd) van de VPRO (dit keer gepresenteerd door Theo Maassen i.p.v. Janine Abbring) en daarna (om 23:30 uur) werd de hele film uitgezonden (maar toen was het voor mij tijd om naar bed te gaan, omdat ik nog geen vakantie heb).

Het fragment in "Zomergasten" met het meisje dat een vis ging kopen in een winkel was wel leuk om te zien en misschien had ik wel de film moeten opnemen (is misschien wel nog terug te zien via de NPO app).


avatar van gotti

gotti

  • 14016 berichten
  • 5588 stemmen

Doet hier en daar wel denken aan Waar Staat het Huis van Mijn Vriend?, van regisseur Kiarostami, die hier verantwoordelijk was voor het scenario. Small event cinema die niet zo beklijft als zijn grote broer, maar toch best fijn is.

3,5*


avatar van Theunissen

Theunissen

  • 11249 berichten
  • 5297 stemmen

Deze Drama / Familie film (die afgelopen zondagavond te zien was na "Zomergasten" van de VPRO) valt inderdaad nog te bekijken via de NPO app en dat heb ik gisteravond gedaan. De film duurt ook maar 79 minuten en is een uiterst charmante kinderfilm voor jong en oud.

Het 7-jarige meisje Razieh (Aida Mohammadkhani) krijgt na veel zeuren van haar moeder (Fereshteh Sadre Orafaiy) geld (een briefje van 500 Tomans) om een mollige witte vis van 100 Tomans te kopen, die ze op de markt in een winkel heeft gezien. Ze gaat alleen op weg naar de winkel, maar het zit het meisje niet mee, want onderweg verliest ze het geld. Het zijn tevens de laatste 79 minuten (wat ook de duur van de film is) van het jaar, die we via de belevingswereld van Razieh meemaken.

Ondanks de magere verhaallijn wordt de aandacht van de eerste tot de laatste minuut vastgehouden door de suspense en het puur-natuur acteerwerk van de jonge aandoenlijke (tevens een wijsneus die niet op haar mondje is gevallen) hoofdrolspeelster Aida Mohammadkhani, die volledig in het wit rondloopt (inclusief hoofddoek en kousen), m.u.v. haar rode rokje. Ook de rest van de Iraanse cast doet het goed, terwijl de belevingswereld van het jonge meisje een mooi beeld van de Iraanse maatschappij geeft.

Het verhaal van "The White Balloon" is eenvoudig. Ook het aantal personages is gering en overzichtelijk gehouden. Gaandeweg de film merken we dat de belangrijkste personen al in het eerste kwartier zijn geïntroduceerd. Als de film begint zien we namelijk eerst een man (Mohammadreza Baryar) uit een kapperszaak lopen en daarna horen we via een radio de volgende aankondiging:

"Goeiendag, beste luisteraars. Het is nu zeven over vijf. En over precies een uur, 28 minuten en 30 seconden breekt het nieuwe jaar aan."

Daarna zien we een legerjeep aankomen rijden, waaruit een soldaat (Mohammad Shahani) met een tas stapt, waarna we een jonge Afghaanse ballonnenverkoper (Aliasghar Smadi) in beeld zien. Uiteindelijk zien we een bezorgde vrouw (Fereshteh Sadre Orafaiy) in beeld, die in de drukke straten van Teheran op zoek is naar iemand (ze praat ook even met de ballonnenverkoper). Al deze personen blijken een rol te hebben in het verhaal en zien we naderhand ook weer terug.

Na circa drie minuten zien we dan naar wie ze opzoek was, namelijk haar 7-jarige dochter Razieh die ergens op de stoep staat te wachten met een blauwe ballon in haar hand. De moeder zet er daarna flink de pas in naar huis en onderweg stuiten ze op een groep mannen, die zich laten vermaken door twee slangenbezweerders (Hasan Neamatolahi en Bosnali Bahary). Razieh blijft eventjes geïnteresseerd kijken, waarna haar moeder haar meesleurt naar huis. Daar maken we dan kennis met het Razieh's broertje Ali (Mohsen Kafili), die wat ouder is dan haar, en ook horen we de stem van Razieh's vader, die zich aan het verzorgen is en die shampoo nodig heeft. Razieh gaat dat dan kopen, maar koopt in eerste instantie zeep (naderhand pas shampoo) welke zijn vader niet kan gebruiken en weggooit en hij roept ook tegen hem:

"Ik heb shampoo gezegd en jij brengt zeep mee. Shampoo is alleen voor je haar. Je doet ook maar wat."

Waarop Ali tegen zijn moeder zegt:

"Ik heb niet goed gehoord wat hij gezegd heeft. Zijn stem galmt. Van hier hoor je hem niet goed. Ik heb me vergist."

Ze hebben ook een vijvertje in de tuin waar goudvissen inzitten die ze verkopen (o.a. aan een jongen i.v.m. de nieuwjaarsviering), maar die vissen vindt Razieh niet leuk, omdat ze die namelijk te smal vindt. Ze heeft namelijk haar zinnen gezet op een mollige witte vis die ze in een winkel op de markt heeft gezien, maar die haar moeder niet wilt kopen voor haar. En al zeker niet omdat ze zelf al goudvissen hebben in de tuin. Razieh krijgt uiteindelijk haar broertje Ali zo ver om hun moeder over te halen, die echter alleen nog maar een briefje van 500 Tomans heeft, terwijl de vis veel goedkoper is. Ze verwacht dus van Razieh dat ze het wisselgeld weer mee terug neemt. Met het geld gaat Razieh dan alleen op weg om de vis te kopen (na circa 15 minuten) en daarna zien we de moeder ook niet meer terug, maar wel haar broertje.

Onderweg naar de winkel verliest ze dan het geld, het wordt eerst nog afgepakt door de twee slangenbezweerders die het daarna weer teruggeven, in de kelder van een gesloten winkel en kan ze de vis die ze graag wilt hebben niet betalen. Om toch aan het verloren geld te komen, helpen anderen haar, zoals een oude vrouw (Anna Borkowska) die samen met haar opzoek gaat naar het verloren geld, een kleermaker (Mohammed Bakhtiar) die ruzie heeft met een klant (en die klant is de man die we in het begin van de film in de kapperszaak zagen) vanwege een hemd, haar broertje Ali, de soldaat (die een vreemde is in Teheran en die geen geld heeft om naar zijn familie te reizen en cadeautjes te kopen, wat schijnbaar in Iran een traditie is met nieuwjaar) uit het begin, de jonge Afghaanse ballonnenverkoper (die zich in leven houdt door ballonnen te verkopen) uit het begin en de eigenaar (Hosain Kazemy) van de gesloten winkel.

Uiteindelijk krijgt Ali het geld te pakken met behulp van de stok van de ballonnenverkoper en kauwgum en daarna koopt Razieh de vis en gaat ze samen met Ali naar huis
. Als het moment van de jaarwisseling aanbreekt en iedereen zich binnenshuis ophoudt, blijft de jonge Afghaanse ballonnenverkoper alleen achter op straat, met in zijn handen de stok waaraan nog een overgebleven witte ballon (oftewel de titel van de film) hangt. Hem zien we ook als laatste in beeld, waarna er nog door een stem wordt gezegd:

"Nieuwjaar 1374 van de zonnekalender."

Daarna is de film na precies 79 minuten (of beter gezegd één uur, 28 minuten en 30 seconden ) afgelopen en is het dus nieuwjaar.

De ster in deze film is natuurlijk de jonge Aida Mohammadkhani en zij draagt in haar eentje de hele film. Het was ook leuk om te zien hoe ze iedereen, zoals haar moeder, de slangenbezweerders en de winkeleigenaar (Asghar Barzegar) van wie ze de vis wilt kopen (de vis kost eigenlijk 200 Tomans, maar zij krijgt de vis voor 100 Tomans) om haar vinger windt. Ook het gesprek tussen haar en de soldaat was zeer mooi en ze wantrouwt hem ook. Behalve Aida Mohammadkhani deed ook de overige Iraanse cast het goed en vooral dan Mohsen Kafili (als broertje Ali) en Fereshteh Sadre Orafaiy (als de moeder), hoewel de laatste maar een kleine rol heeft en alleen te zien is in het eerste kwartier van de film.

"The White Balloon" is gewoon een leuke, ontroerende, onderhoudende, eenvoudige en korte kinderfilm over de perikelen van een klein meisje in de grote stad. Zonder overbodige poespas en ondanks de cultuurverschillen, is het allemaal heel herkenbaar. Er valt geen politiek te zien, alle vrouwen zijn correct gekleed (je ziet dus geen blote armen en benen) en er valt geen kritisch geluid te horen tegen de islam. Ondanks dat het een kinderfilm is, is het ook absoluut geschikt voor volwassenen, is het realistisch en komt het recht uit het hart (in dit geval van de Iraanse filmregisseur Jafar Panahi).


avatar van Movsin

Movsin

  • 7562 berichten
  • 8025 stemmen

De witte ballon krijgt niet de dank die hij verdient....

Panahi laat trouwens niet na om in zijn eerste langspeler een beeld op te hangen van cultuur en maatschappij, van volwassenen, van kinderen.

Attractiepool van de film blijft echter het kleine meisje dat met heldere stem doodgewone kinderpraat afwisselt met gevatte replieken. Ze is ook niet dom en emotie kan ze wel brengen, het hart van de kijker rakend.

Misschien is de "roosterscène" wat lang maar de film is in zijn geheel interessant en aangenaam om volgen.