A Dog's Purpose (2017)

Erg sentimenteel en tranentrekkend. Meer een kinderfilm. Leuk, maar eigenlijk gebeurt er weinig. Het kabbelt voort en het idee van reïncarnatie is wel leuk, maar levert weinig opzienbarends op.

De score hier vind ik verrassend hoog. En dan al die tranen . Om wat dan ? Dat die hond zo trouw is ?

Erg leuke feel good film! Van genoten. Humor, lichtzinnig, en toch ook zeker hele mooie emotionele gedeeltes. En ik heb een zwak voor dieren, dus die pakte me en trokken tranen.

Vooral ook een mooi einde, waarin alles weer samen komt van het begin, tot zelfs de herkenning van Bailey in de huidige hond. Erg schattig!!

Gewoon heel erg vermakelijke en lieve film, met humor.

Natuurlijk is er de vergelijking met Hachi. Maar Hachi trok ik bijna niet. Dat is wat mij de ergste jankfilm allertijden. Was blij dat het niet die zware emo-vibe had. Dit was veel lichter verteerbaar. Eigenlijk een beetje appels en peren.

Leuke film dus!

Helemaal eens!

Wat een heerlijk ontroerende film weer van Hallström. Ik denk dat Hallström zelf ook iets met honden heeft. Waar één van zijn eerste films (Mitt luv som Hund) ook al iets met honden had (meer symbolisch, blaf blaf haha) en Hachi iedereen ruim tien jaar geleden heeft doen janken, is hij 2,5 jaar geleden met deze film op de proppen gekomen.

Ik ben fan van bijna al zijn films en ook met a Dog's Purpose weet hij de juiste snaar weer te raken. Waar hij het vooral goed doet is dat de balans sterk aanvoelt. Nergens wordt de film te sentimenteel. Er zit veel humor in de film om ervoor te zorgen dat de film herkenbaar aanvoelt voor mensen die ook honden hebben (gehad). Af en toe wil je die tissues wel pakken, maar nergens vliegt de film uit de bocht. Het enige wat de film lichtjes in faalt zijn de vele verhaallijnen. Niet elke is even interessant en uiteindelijk wil je alleen maar dat het goedkomt met KJ Apa en Britt Roberton's personages. En gelukkig komt de film na wat omzwervingen op een leuke en sentimentele manier daar terug.

4,0*

Wat een heerlijke film!

Erg genoten van de typische hondenlogica van Baily. Een mooie invalshoek om het leven vanuit hondenogen te bekijken.

Een mooie en bij vlagen ontroerende film, die mij wel heeft weten te raken. Leuk om de wereld te zien door de ogen van hond Bailey. Dit levert de nodige humoristische, maar ook aandoenlijke momenten op. Verder is het goed bedachte verhaal sterk uitgevoerd, en wordt er met inleving door de cast geacteerd. 4 Sterren.

Het is een fragmentarische film met een uitstekend eerste deel. Daarna komen vervolgdelen waarbij we de gereïncarneerde hond verder kunnen volgen. En dan overtuigt het (mij) niet meer. Het zijn andere honden die er anders uitzien. Ik had de voorkeur gegeven aan een langer uitgebouwd eerste deel. Maar die hond overtuigde dan ook volledig. Oscarwaardig.

Dit soort films met een huisdier in de hoofdrol zijn vaak wel erg matig en zoetsappig. Ook deze is dat weer. Erg manipulatief ook, en met een vooral op het einde bespottelijk simplistisch verhaal, dat zelfs in de bovenstaande synopsis nog beschamend klef is. Er zijn op Quaid in de laatste twintig minuten na ook weinig fatsoenlijke acteurs. Het enige wat ik voor de film kan zeggen is dat het tempo er in elk geval in zit. 1.5*.