
Chanel Coco & Igor Stravinsky (2009)
Alternatieve titels: Coco Chanel & Igor Stravinsky | Coco & Igor
Frankrijk
Drama
120 minuten
geregisseerd door Jan Kounen
met Anna Mouglalis, Mads Mikkelsen en Elena Morozova
Parijs 1913, Coco Chanel is devoot aan haar werk en haar knappe minnaar, de rijke Arthur 'Boy' Capel. Op een avond woont ze een concert bij van Igor Stravinsky in het Théâtre des Champs-Élysées, de première van zijn Le Sacre du Printemps. Coco is overweldigd, maar de muziek is te revolutionair voor het grote publiek en Stravinsky wordt weggehoond. Zeven jaar later: Chanel is immens verdrietig over het overlijden van Boy Capel en ontmoet Stravinsky opnieuw. Hij is nu een straatarme vluchteling van de Russische Revolutie.
TRAILER
https://www.youtube.com/watch?v=O8yVI81zGXI
Wanneer je deze, als ook andere ingevoegde media op de site wilt zien, dan moet je hier even toestemming voor geven.
Met het tonen hiervan wordt er mogelijk door een andere partij cookies geplaatst en/of wordt je ip-adres geregistreerd, zonder dat MovieMeter hier invloed op heeft. Lees ons privacybeleid voor meer informatie over hoe MovieMeter met je privacy omgaat.
Over de film in zijn geheel was ik wat minder te spreken. Behalve het zeer mooie pianospel van de componist en de toch wel zeer intense erotische scènes met Chanel vond ik de film nogal langdradig. Het kabbelde allemaal maar zo'n beetje voort. Het werd nooit echt interessant. Het acteren van vooral Anna Mouglalis daarentegen als Coco Chanel vond ik zeer goed. Wat de regisseur aan het einde van de film echter moest met de beelden van Stravinsky en Chanel op hoge leeftijd is mij een raadsel. Ik vond die beelden absoluut overbodig. Het voegt namelijk helemaal niets toe aan deze film die voor mij in zijn geheel niet meer dan redelijk was.
btw Als je niet van de muziek van Stravinsky houdt kan ik je deze film nu niet direkt aanbevelen. Je loopt de kans net zo te reageren als het publiek bij de première van "Le Sacre.." met boegeroep en gefluit.
3,0*
Dat klassieke werk was zijn tijd destijds ver vooruit.
*
Wat ook van de eigenzinnige en onafhankelijke Coco Chanel gezegd kan worden. Daarom vond ik ook de versie die Anna Mouglalis hier neerzet overtuigender dan Audrey Tauttou in Coco avant Chanel. Maar die film had meer te bieden qua verhaal.
3*
De driehoeksverhouding Chanel, Stravinsky en zijn vrouw wordt fraai vormgegeven door een drietal acteurs, waarbij juist de twee (onbekende) dames de grote acteur Mikkelsen compleet van het scherm spelen.
Maar de hoofdrollen worden niet gespeeld door acteurs. Nee, de hoofdrollen zijn weggelegd voor het zwart-witte interieur van Chanels landhuis en Stravinsky's helse tonen van hoofdzakelijk diens Le Sacre du Printemps (haha, dat knalt lekker door de boxen!!). Garant voor gekwijl bij Mug. Wel bevreemdend dat ik kwijl bij een minutenlange stampende seksscene...niet door de seksscene maar door het interessante dekbedovertrek waarop de act plaatsvindt....[tja]....
Regisseur Kounen is niet de vooruitstrevendheid zelve, helaas. Het zou daardoor een curieuzere film geworden kunnen zijn. Zijn fraaie trucjes zijn al vaker en eerder gedaan. Desalniettemin zal de film voor het grote publiek een ver-van-mijn-bed-show vol metaforen zijn. Wellicht zit daar de vooruitstrevendheid in?
Acteur Mads Mikkelsen studeert piano, zijn vrouw Elena Morozova woont ook bij hem, en nog een vrouw Anna Mouglalis.... Nou ja...
Driehoeksverhouding is waardeloos...
Geen spannende film...
Speelt verhaal in 1913...
Geen aanrader!
Ik heb eerder een film over Coco Channel gezien en daar had ik echt bewondering voor haar en ging ik me echt in haar personage intereseren. Toegegeven, in die film ging het echt over haarzelf terwijl in deze film het puur over de verhouding tussen deze twee personen ging. Maar waarom dan zo emotieloos ? De enige die nog emotie toonde was de vrouw van Stravinsky.
Nee, deze film heeft mij totaal niet gegrepen. Ik vond er geen klap gaan.
Ik geef gewillig toe dat ik de film wel graag heb gezien. ***1/2
Maar dat is vooral de danken aan de zeer goede vertolkingen van beide hoofdrolspelers, Anna Mouglalis en de internationaal bekende Mads Mikkelsen.
En ik hou ook wel van dit genre, waar gebeurde, dramatische verhalen.
De film maakt zeker in het begin indruk door eenzelfde soort dwarsheid, onaangepastheid te tonen door de minutenlange introductie. Dat zet meteen de toon voor de rest van de film, want een gewoon standaard romcomverhaaltje is dit dus niet. En ook niet precies een gewone kostuumfilm, hoewel de zorgvuldige aankleding daar af en toe wel op lijkt.
Anna Mouglalis is bijzonder sterk en ook bijzonder elegant als Coco Chanel. Maar ook de kracht van het karakter straalt duidelijk zichtbaar van haar af. Zo moet dat bij haar voorbeeld ook geweest zijn, en ook qua gedrag en voorkomen klopt het allemaal als een bus, volstrekt geloofwaardig.
Mads Mikkelsen speelt in vergelijking toch wat minder, blijft wat hangen in een stereotype vormelijke en starre Rus. Maar of de echte Stravinsky ook zo was? Hij was tenslotte een vernieuwer, een componist. Niet de meest traditionele mensen, denk ik dan, maar ja, wie zal het zeggen. In de scenes samen met Anna Mouglalis wordt hij wel een beetje weggespeeld, tot de tweede rang verbannen.
En daar zou ik het natuurlijk bij kunnen laten - een geromantiseerd stukje geschiedenis, op een wat ongewone en dwarsige manier gefilmd, en bijzonder mooi gespeeld. Maar er is meer, want de locaties, de aankleding, de stijl van het huis van Coco, de kostuums van de dansers maken de film op zich al tot iets bijzonders.
En dan vergeet ik nog de muziek. Of je nou iets met dit soort klassiek hebt of niet, het blijft erg indrukwekkend. En op een eigen manier ook heel erg mooi. Net als de hele film.
Beetje om de hete brei heen draaien.
Verder vond ik Mikkelson een miscast.
Heeft een soort Swiebertje effect aan zich kleven. Hij heeft een te Scandinavische kop. Alsof ie ieder moment z'n houthakkerstrui aan doet en gaat vissen.
Verder is de film schitterend vorm gegeven. In de traditie van z'n grote broers. Als voorbeeld L'inocente van Visconti. In de traditie daar wil ik niet mee zeggen dat ie net zo goed is overigens...