
Nanook of the North (1922)
Verenigde Staten / Frankrijk
Documentaire
78 minuten
geregisseerd door Robert J. Flaherty
met Allakariallak, Alice Nevalinga en Cunayou
Een jaar uit het leven van de Inuit Nanook en zijn gezin. Nanook jaagt, vist, handelt en verhuist met amper hulp van technologie.
Trailer
https://www.youtube.com/watch?v=bkilXJiCfng
Wanneer je deze, als ook andere ingevoegde media op de site wilt zien, dan moet je hier even toestemming voor geven.
Met het tonen hiervan wordt er mogelijk door een andere partij cookies geplaatst en/of wordt je ip-adres geregistreerd, zonder dat MovieMeter hier invloed op heeft. Lees ons privacybeleid voor meer informatie over hoe MovieMeter met je privacy omgaat.
Ik wist ook niet zo heel veel van eskimo’s af en dan is het ook wel leuk om er eens wat echte beelden van te zien. Het viel me vooral op hoe primitief ze in feite leven en hoe afhankelijk ze zijn van een vangst voor eten. Geen vis of walrus betekent gewoon keihard geen eten en als dat een paar dagen duurt, dan slaat de honger wel toe. Nanook is in ieder geval een sympathie Nanuit. Erg mooi om te zien hoe ze vissen vangen, een walrus vangen en vooral hoe een iglo gebouwd wordt. Erg vakkundig moet ik zeggen en vooral dat ijs, dat gebruikt wordt als raam is geweldig om te zien.
Best interessant dus, met af en toe ook wat leuke info tussendoor en als documentaire zeker geslaagd.
3,5*

De film geeft vooral de 'struggle for life' weer, in de barre kou. Het vergaren van voedsel (vis, zeehond, walrus) en de huiden om kleding en bv visdraad van te maken, het samenwerken met de honden, het bouwen van de iglo's. Het is een compleet, interessant en fraai plaatje. Ik vind dit een waardevol document over een unieke cultuur van 100 jaar geleden.
Zo puur en authentiek; de eskimo is ontwikkeld dier, die letterlijk in de huid kruipt van zijn opponenten.
Bij ieder lapje tekst werd ik zowat verbaasd door de inventiviteit van de mens in de natuur, iets dat wij verloren zijn geraakt. We kijken naar een mogelijke vorm van ons vroegere 'ik'.
Van de relatie met de ontwikkelde wereld en de 'white man' tot aan het jagen op al wat leeft, het is werkelijk wonderlijk gefilmd en sterk begeleidt door de muziek. Wellicht slokt het visuele gedeelte al alle aandacht op en wordt het auditieve bijzaak.
Inheemse volkeren zoals deze zijn al interessant genoeg om boeken over te lezen, laat staan een feature length documentaire uit 1922.
Heel aangenaam verrast door deze prent. Subliem!
Er is hier en daar vast wat in scene gezet, maar dat mag de pret niet drukken.
Kippenvel. Van het jagen op een walrus, het gevecht met een zeehond, tot het maken van de iglo en het opvoeden van de jonge kinderen. En dat allemaal duidelijk toegelicht door geweldige stukken tekst, en (de later bijgevoegde) juiste muziek,
Kunst!
Heb hem eindelijk op DVD. Voor nog geen 5 euro totaal. Toch wel erg benieuwd.
Waar heb je hem vandaan?
Dit is de exacte advertentie:
Nanook of The North Robert Flaherty 1922 DVD New | eBay
Gratis verzending. Echt te bizar voor worden. Nieuw en gesealed geleverd binnen 14 dagen!
Toch blijft er bij mij iets van ontroering bestaan dat Flaherty in ieder geval geprobeerd heeft om de kijker in aanraking te brengen met de inuit en hun leefwijze. Hij heeft daarvoor dingen moeten ensceneren, maar vergeet ook niet dat het camerawerk destijds nog eens stuk statischer en minder flexibeler was dan vandaag de dag, en dat het daarom ook essentieel is dat sommige elementen erbij verzonnen zijn. Het levert in ieder geval een paar mooie plaatjes op die de tand des tijds hebben doorstaan.
En wat ik mij altijd al heb afgevraagd: Waarom zijn de Eskimo's niet verder zuidelijk doorgetrokken,
waar de leefomstandigheden en dus ook de overlevingskansen door een hogere temperatuur beduidend beter zijn.
Werkelijk nog nooit gezien hoe ze in detail een iglo bouwden, laat staan met een raam er in.
Alleen daarom al de moeite waard.
Ja dat was een mooi detail.
Dat Nanook niet onder cinema verité valt, is de meeste kijkers wel duidelijk, maar het blijft iets wat toch altijd wordt aangehaald en meestal in negatieve zin: Flaherty zou zich wat staging betreft echt teveel vrijheden hebben veroorloofd. Zoals Ebert echter in zijn Great Movies essay over de film aanhaalt, bestond dat onderscheid in documentaire en drama nog niet in de mate waarin we dat nu kennen. Je kunt een walrusjacht slechts ten dele in scène zetten, 'aangezien die walrus het script niet heeft gelezen'. Dat hij Nanook met traditionele wapens liet jagen terwijl de Inuit al geweren gebruikten, de vrouwen in de film zijn vrouwen niet waren en Nanook wel degelijk wist wat een grammofoon was zijn wat mij betreft vergeeflijke artistieke vrijheden, die zeker in de tijdgeest begrijpelijk zijn.
Dat eenmaal losgelaten, kent Nanook genoeg mooie momenten. Toegegeven, er wordt hier wel degelijk op het noble savage sentiment gespeeld, maar het werkt filmisch wel. De kinderen en de puppies, het bouwen van een iglo, het jagen. De Flicker Alley blu-ray is prachtig gerestaureerd en geeft de criterion dvd duidelijk het nakijken (zoals je in de link van Dogie_Hogan hierboven kunt zien). De score van Timothy Brock past er erg goed bij. Die man heeft trouwens een hoop silent film scores gemaakt, niet de minste namen ook: Timothy Brock - Original Scores - timothybrock.com
Het mag dan niet binnen ons huidige idee van het genre documentaire vallen, maar dat heeft me niet gestoord. Ook als constructie (dat geldt eigenlijk voor alle documentaires in zekere mate) biedt Flaherty's film genoeg voor de kijker van nu die geïnteresseerd is filmgeschiedenis, antropologische beeldvorming en het begin van documentaire als 'genre'.
Deze informatie betekent enerzijds dat je de beelden met een korrel zout moet nemen, maar neemt in geen geval alle geloofwaardigheid weg. De landschappen blijven even mooi en een aantal scènes zoals de jacht op een walrus en het bouwen van de iglo zijn absoluut noemenswaardig. Niet alles is even interessant, maar de film, gekunsteld of niet, geeft een unieke kijk in het leven van een mysterieuze groep mensen. Alles is ondanks de barslechte leefomstandigheden goed in beeld gebracht en de (nep)familie straalt een zekere charme uit. Al bij al de moeite waard.
De iglo-scène was met name fascinerend, maar alle episoden vond ik wel leuk om te zien. De controversiële scene met de grammofoonplaat vond ik niet zo denigrerend, zelfs als blijkt dat Nanook best wist hoe zo'n ding werkte. Geef mij een Inuit-device en ik sta nog veel meer te klungelen. Ik had dan meer moeite met de tekst dat hij de dierenhuiden inruilde voor kralen en snoep.
