- Home
- Films
- Giulietta degli Spiriti
- Filtered
Giulietta degli Spiriti (1965)
Genre: Drama
Speelduur: 137 minuten
Alternatieve titels: Juliet of the Spirits / Giulietta van de Geesten
Oorsprong:
Italië / Frankrijk
Geregisseerd door: Federico Fellini
Met onder meer: Giulietta Masina, Sandra Milo en Mario Pisu
IMDb beoordeling: 7,5 (14.664)
Gesproken taal: Engels, Italiaans, Frans en Spaans
On Demand:
- Niet beschikbaar op Netflix
- Niet beschikbaar op Pathé Thuis
- Niet beschikbaar op Videoland
- Niet beschikbaar op Amazon Prime
- Niet beschikbaar op Disney+
- Niet beschikbaar op Google Play
- Niet beschikbaar op meJane
Plot Giulietta degli Spiriti
"The inhibitions... the desires... the obsessions... of a jealous woman held prisoner by her own dreams"
Giulietta is de vrouw van een welvarende PR-man. Sinds zij op een feestje heeft deelgenomen aan een seance met een dansende tafel, waarbij de geesten haar uitmaakten voor een zielenpoot, is zij in een identiteitscrisis beland. Dat wordt er niet beter op als zij ontdekt dat haar man haar ontrouw is. Graag zou Giulietta zelf ook wat losser en vrijer worden, net als haar losbandige buurvrouw Suzy. Maar haar katholieke opvoeding op een nonnenschool zit haar nog altijd dwars. Uiteindelijk vindt ze toch de kracht haar eigen weg te gaan.
Externe links
Acteurs en actrices
Giulietta Boldrini
Suzy / Iris / Fanny
Giorgio (Giulietta's husband)
Valentina
Pijma
Giorgio's friend
Medium
Giulietta's mother
Grandfather
Adele
Reviews & comments
starbright boy (moderator films)
-
- 21290 berichten
- 4461 stemmen
Mijn derde Fellini pas. Ik heb alleen Roma en La Strada als vergelijkingmateriaal. En die vond ik beide beter.
Giulietta Degli Spiriti is leuk, maar waar La Strada een erg mooi verhaal had en Roma een visueel feest was, valt deze nog een beetje tussen de wal en het schip. De gekte begint te komen, maar het lijkt wel alsof Fellini in deze film voor de keuze staat om een aantal conventies overboord te gaan gooien, maar het nog niet helemaal doet.
Na een uur begint er dan toch nog in sommige scenes een waar Fellini-feest. Allereerst de bijzonder mooie scene over het schooltoneelstuk over waarin iuletta een Martelares moet spelen, de knotsgekke scenes met de buurvrouw en de geesten die haar opjagen. Dat was erg leuk om te zien.
Leuke film, net genoeg voor 3.5*
kappeuter (crew films)
-
- 72619 berichten
- 5778 stemmen
Giulietta Degli Spiriti heeft me (onverwacht) verrast.
Aanvankelijk stoorde ik me aan het vele gepraat. Er werd veel gepraat, maar bar weinig gezegd. Daar kan ik slecht tegen.
Langzaamaan kwam ik beter en beter in de film, want zodra Giulietta op ontdekkingsreis gaat weet de film me te verrassen. Deze film is een soort Alice in Wonderland voor volwassenen.
Giulietta handelt eigenlijk als een kind. Ze laat zich helemaal door volwassenen inpakken. Vol verwondering en met grote ogen tast ze de grote mensenwereld af.
De surrealistische beelden zijn bizar en geniaal. Het kleurgebruik in de film is uitzonderlijk mooi. Ja de film is een visueel spektakel. Een genot om naar te kijken.
Het eindbeeld is van een grote schoonheid. Bijna niet te bevatten en te geloven wat je ziet.
Het eerste half uur vond ik rommelig en weinig boeiend. De nasynchronisatie is gek genoeg dan op zijn slechts. Het is zelfs zo erg dat ze na het draaien wel eens dialogen herschreven zouden kunnen hebben.
Of is het zo dat Giulietta de echte wereld maar moeizaam kan volgen zodat de geluiden niet synchroniseren met het beeld...
Nee, ik weet dat nasynchronisatie in oude Italiaanse films belabberd is, dat is nou eenmaal. zo.
De dvd van Homescreen heeft een goede beeldkwaliteit. Helaas staan er geen noemenswaardige extra's op de dvd, maar het bijgeleverde boekje vergoed veel.
chiquita
-
- 1109 berichten
- 1683 stemmen
Het verlangen van Giulietta naar eenvoud is ongezien prachtig in beeld gebracht, meesterlijk! Dit is mijn eerste Fellini maar absoluut niet mijn laatste, ik ga een dezer dagen eens rondneuzen naar een paar andere Fellini's.
5*
[bedankt pakketservice]
Anatolia
-
- 2666 berichten
- 1511 stemmen
Wat een verschrikkelijk goede film.
Ik merk dat ik steeds meer belang begin te hechten aan het kleurgebruik en poëtische beelden in films. Niet zo zeer omdat dat het oog streelt, maar vooral vanwege de manier waarop deze aspecten uiting geven aan wat de regisseur heeft te zeggen.
Prachtig hoe Fellini ons een kijkje gunt in de bizarre jeugdherinneringen en dagdromen van Giulietta: de surrealistische beelden sleuren de kijker mee in de doolhoven van Giulietta's gedachtegang.
Fantastisch is de manier waarop bijvoorbeeld het hilarische vertrek van Giulietta's opa (naar een antieke vliegtuig 'huppelende' circusartiesten) en de gevoelens van de jonge Giulietta daarbij, uitgebeeld worden.
Gruwelijk griezelig is de manier waarop de in donkerpaarse gewaden gehulde nonnen gecombineerd met een spierwitte achtergrond, de vleugeltjes van de engeltjes uitdelen om vervolgens de jonge Giulietta neer te leggen tussen een vuurzee van golvend, rood papier.
En zo kunnen nog vele indrukwekkende scènes genoemd worden.
Volgens mij hebben we hier te maken met een flink ondergewaardeerde film (maar dat gevoel had ik ook bij Kurosawa's Yume, dus het zal wel aan mij liggen).
Ik geef het 4,5*, maar als ik de komende weken geen reden kan bedenken om de film niet het maximum te geven, verhoog ik mijn stem gewoon heel brutaal naar 5*.
Vraag me niet waarom ik dat niet meteen doe.
kos
-
- 46075 berichten
- 8459 stemmen
Er zitten wel wat goede stukken in de film, maar het was allemaal wat te kitscherig naar mijn smaak.
Ik snap sowieso niet waarom jullie dit allemaal zo'n eenvoudige Fellini vinden om mee te beginnen. Dik 2 uur symboliek over de vrouw en haar onzekerheid in relatie tot de wil zichzelf te blijven vind ik nou niet echt een simpel verhaaltje.
mister blonde
-
- 12461 berichten
- 5408 stemmen
Geweldige film van de geweldenaar Fellini. Heerlijke droombeelden, flashback's, geestenverschijningen en andere bizarre gebeurtenissen. Deze surrealistische trip wordt door de geweldige bizarre karakters gedragen. Fellini wist ze wel uit te zoeken. Werkelijk iedereen in deze film is weer een beetje (of heel erg) gek en bizar. Behalve Giulietta. En dat contrast is nu juist zo mooi. Vooral omdat ze voor de verandering van haar (zo krampachtig beschermde) leven staat. Ook een diepzinnige film, die een aantal mooie levensvragen behandelt. Maar vooral een heerlijke trip in een wereld zoals alleen Fellini die kan presenteren. Ondersteunt door muziek, die hoewel niet de mijne is, uiterst goed past en geweldige acteurs. Maar de film wordt weer gedragen door een onovertroffen regie. Nog steeds alleen maar goede films van hem gezien. 4 sterren.
maxcomthrilla
-
- 15565 berichten
- 2761 stemmen
Inderdaad, alweer een lust voor het oog deze film.
Zijn 1ste kleurenfilm. En gelijk een schot in de roos. Het kleurengebruik is divers en levert vaak fraaie contrasten op. Door de veelal erg warme kleuren waan je jezelf al snel in een vakantiehuisje in Italië.
Fellini schept hier weer een eigen universum. Ondanks dat we weer allemaal lekker weirde personages tegenkomen en de scènes die elkaar opvolgen niet altijd even logisch zijn valt er zowaar een verhaal in deze film te ontdekken. Deze dient als leidraad, zonder dat Fellini weirde gebeurtenissen uit het oog verliest.
Masina speelt gewoonweg weer geweldig. Het contrast tussen haar gedrag en dat van haar omgeving is groots in beeld gebracht. Niet door middel van dialogen, nee, blikken zeggen in deze film genoeg. Het valt mij alweer op dat de acteurs en actrices non - verbaal hun mannetje staan. Ze stralen van alles uit: lust, arrogantie, enthousiame, kinderlijke dommigheid, verveling.
Vergeleken met Roma en Amarcord oogt deze film qua kleuren zeker divers maar wat minder fel. Dat past ook perfect in het straatje van de hoofdpersoon.
Het camerawerk vond ik trouwens ook goed. De ene keer bevreemdend, als we ons plots op het strand bevinden en naar 2 grote spelende meisjes kijken en de andere keer hotsend en klotsend als we onszelf omhoog laten hijsen in een boomhut . Soms ook verrassend als we ineens van een glijbaan glijden in het water.
De pianodeuntjes die telkens terugkeerden deden poëtisch aan. Het creëerde een fijn zomers sfeertje. Net zoals de andere muziek. Het gaf de film net wat extra `s mee. Ik kan gewoon niet wachten totdat ik deze film weer mag zien, iets waar ik wel vaker last van heb bij Fellini.
Fellini weet hier op een uitstekende manier creativiteit te verweven met een boeiend verhaal zonder dat het kind in hem verloren gaat. Zwaar onderschatte film! En zoals al eerder werd gezegd een ideale Fellini opstapje. Ik wilde deze film eerst een 4* geven maar ik merk dat ik zo positief ben dat ik veel meer neig naar een 4,5*. Die staan er vooral omdat het einde weergaloos eenvoudig is. Maar juist daardoor weet te ontroeren. Even lekker naar de zee lopen en daar intens van genieten kan het nog mooier?
Lange tijd geen lievelingsregisseur gehad maar Fellini mag die titel gerustig dragen van mij. Wat een genie!
@ Joyce Roodnat: Het is 11 jaar geleden dat Giulietta Masina in La Strada de show steelde. En niet 20 jaar, zoals je suggereert in het homescreen boekje. Verder wel een interessant stukje om te lezen.
®Tc
-
- 8212 berichten
- 1087 stemmen
Frisse film.
Fellini zijn eerste kleurenfilm lees ik hier, proficiat dan voor de man. Je eerste keer zo kunnen uitpakken met fris en doordacht kleurgebruik is klasse. Het frisse groen zorgt voor een zomerse sfeer. Verder ook goed camerawerk en frisse locaties.
De doordachtheid komt ook bij de score en geluid terug. Het voegt veel surrealisme toe waar nodig want het blijft een film uit 1965. Voor veel mensen zal het er allemaal misschien allemaal wat knullig uitzien.
Giulietta Masina heeft de grote rol en ze doet het met klasse. De film dragen is geen probleem voor haar en het is ook een zege voor andere acteurs.
Rest nog de minpunten en dat is dan enkel dat ik met sommige scènes niet veel aankon. Die scène bij die spirituele groep met dat oud vrouwtje die voor een geest spreekt vond ik echt een ondermaatse scène op elk gebied. Dan zeiden de droomscènes me veel meer.
Een film die nog veel gedraaid zal worden op mooie zomerdagen.
3,75 zou hier perfect zijn, ik rond het voorlopig naar boven af omwille van de techniek.
****
Spetie
-
- 38582 berichten
- 5499 stemmen
Een erg fijne film van Fellini met veel symboliek, surrealisme en erg mooi kleurgebruik.
Giulietta Masina is een fijne actrice en speelt haar gelijknamige rol hier overtuigend. Aanvankelijk kon ik niet zo heel veel met haar personage, evenals met de film zelf, maar na een ruime twintig minuten kwam ik er op een gegeven moment toch aardig in.
Vanaf dat moment wordt het steeds beter en beter. Geweldig hoe Fellini in het tweede deel zijn creativiteit los laat. De prachtige felle kleuren, de fijne surrealistische beelden en de soms onverwachte geestverschijningen maken dit tot een zeer aangename kijkervaring. De scene in en naar de boomhut is echt prachtig
Geweldig ook om te zien hoe Giulietta opleeft en steeds positiever gaat denken. Erg uitbundig, erg vrolijk en uiteindelijk ook gewoon een erg leuke kijkervaring.
4,0*
Movsin
-
- 7701 berichten
- 8096 stemmen
Absoluut meesterwerk, hard en tevens teder en emotioneel, met Anthony Quinn in één van zijn allerbeste, zoniet zijn beste rol en een onvergetelijke act van Giulietta Masina.
Is door zijn eenvoud en soberheid van alle tijden.
The One Ring
-
- 29974 berichten
- 4109 stemmen
Giulietta degli Spiriti is volgens mij de eerste film waarin Fellini echt helemaal los ging. Natuurlijk zaten er gekke en laten we zeggen artistieke scènes in zijn voorgaande werk en vooral 8 1/2, maar hier barst het bijna constant uit zijn voegen. Dat betekend veel drukke personages, die op vaak gestileerde wijze voor de camera bewegen in flamboyante kleren en op kleurrijke sets, met op de achtergrond Nino Rota.
Op een bepaalde manier vond ik het nogal taai, vaak. Toegegeven, ik was misschien iets te moe voor een film als deze toen ik hem aanzette, maar niettemin vond ik vooral in het begin de stijl wat raar gekozen. Natuurlijk is het puur Fellini, maar het werkt het beste als het verhaal net zo wild is als wat er op het beeld te zien is en het duurde voor mij tot ongeveer de tweede helft voordat alles echt op zijn plaats viel. Het verhaal wordt dan ook steeds surrealistischer, terwijl de vroegere scènes op een paar uitzonderingen na wat meer realistisch waren. Het vloekt wat, bij vlagen. Fellini mag blij zijn met Masina als zijn vrouw en hoofdrolspeelster, want zij moet werkelijk als houvast voor de kijker dienen terwijl de toon vaak omslaat. Daar is ze zeer goed toe in staat, gelukkig.
Niettemin, Fellini in vorm betekend toch vaak ook wel zeer fraaie beelden en uiterst creatieve scènes. In deze fase van zijn carrière had hij dromen, herinneringen en de samensmelting van die twee omarmt en dat levert vaak prachtige taferelen op. Die hele flashback waarin Giulietta als kind een bizar Christelijk toneelstuk opvoert springt daar boven uit. Dus hoewel ik dit zeker qua inhoud niet de meest boeiende film van Fellini vind, kon ik het weer waarderen door zijn stijl. Het is toch vaak een echte trip, zo'n Fellini.
3*
wendyvortex
-
- 4980 berichten
- 7109 stemmen
In 1965 schakelde Fellini over op kleur en dus werd het zoals te verwachten viel meteen een kakelbonte film, een damesdrama ook nog eens over Giulietta die na 15 jaar huwelijk begint te vermoeden dat haar man haar ontrouw is, maar verhaal of plot is bijzaak bij Fellini en dus krijgen we druk gekakel, circus, Romeinse bordelen, nonnen die door het beeld heen lopen, uitvergrote jeugdherinneringen, trauma, wanen en nog meer geklep en gekakel en dat allemaal zonder adempauze, dat werkt de ene keer beter dan de andere keer, maar Giulietta mag bij de betere helft van de Fellini-films en dan ga ik nu weer even ademhalen.
Roger Thornhill
-
- 5579 berichten
- 2201 stemmen
Van de eerste keer dat ik deze film zag herinner ik me vooral dat ik hem onderging als een soort hellegang waarbij het verhaal steeds meer terrein verloor ten opzichte van de hallucinante beelden en fantasieën die Fellini op mij losliet, alsof hij op het einde elke pretentie van plot liet varen en zich overleverde aan zijn onbewuste om die een stroom Jungiaanse archetypes te laten produceren. Bij het herzien vraag ik me echter af hoe ik de film zo heb kunnen ervaren – misschien ben ik inmiddels (veel) meer gewend, misschien (zeker) ben ik beter thuis in Fellini, en misschien speelt mijn geheugen mij parten, want dit is een vrij duidelijke en lucide verbeelde film, althans voor wie bereid is niet meteen bij elk enigszins bizar beeld naar een logische verklaring te zoeken maar zich in plaats daarvan met de stroom mee te laten voeren. Een prachtige, kleurige, bizar uitgedoste en intense zoektocht naar wat Giulietta eigenlijk wil, met een hoofdrol zoals alleen Masina die kan spelen, waarbij je nog wel je vraagtekens kunt zetten bij de vorm: de film wordt verteld vanuit Masina's perspectief, maar de beelden, de fantasieën en de obsessies zijn die van Fellini, en ik vraag me soms af in hoeverre zijn vrouw zich in die supermannelijke wereld thuis zou voelen: zou haar personage eigenlijk niet over een héél andere lustbeleving fantaseren?...
Sir Djuke
-
- 337 berichten
- 947 stemmen
'Giulietta Degli Spiriti' is de eerste keer dat Federico Fellini een kleurenfilm maakt. Nou, dan weet je het wel. De regisseur en zijn cameraman Gianni di Venanzo gaan helemaal los in een bonte carrousel van extravagante karakters, silly hats, over-the top-decors, droomsequenties en een kleurrijke parade op het strand. Temidden van al deze uitbundigheid kijkt Giulietta (Fellini's gelijknamige vrouw Masina) beteuterd naar haar eigen tevreden burgerlijkheid. Het einde is multi-interpretabel: omarmt ze een nieuwe vrijheid of legt ze zich voorgoed neer bij haar lot?
Metalfist
-
- 12407 berichten
- 3964 stemmen
Fellini in kleur
Het winteruur is alweer gepasseerd vannacht en hoe beter gebruik maken van dat extra uurtje in de dag dan door eens een wat langere film op te zetten? Het was tot op de dag van vandaag geen goed huwelijk tussen mij en Federico (6 films gezien en een gemiddelde van rond de 3*) en het was dan ook wachten op die echte knaller. De jaren '60 van de regisseur lijken me tot nu toe nog het beste te liggen en vandaar eens gestart aan Giulietta degli Spiriti, een film met misschien wel de mooiste titel ooit.
Het is echter weer het gebruikelijke Fellini verhaaltje. Kleurrijke personages, interessante ideeën en een uitvoering die mij nooit volledig weet te boeien. Ik vraag me echt af wat er misloopt, maar de regisseur slaagt er in geen enkele volwaardige film in om mijn aandacht voor de volledige speelduur vast te houden. Het is dan ook niet zo verwonderend dat juist zijn korte segmenten in Boccaccio '70 en Histoires Extraordinaires me het beste liggen in zijn omvangrijke oeuvre. Giulietta degli Spiriti is dan ook weer zo'n film geworden die het moet hebben van de beleving. Fellini tackelt opnieuw een aantal (autobiografische?) thema's op een manier die compleet zijn eigen is en dat resulteert in voluptueuze vrouwen, de toevoeging van wat vaudeville en veel van de pot gerukte hallucinaties. Daar zitten een paar bijzonder indrukwekkende scènes tussen (heel dat toneeltje met de kleine Giulietta bijvoorbeeld) maar over de globale lijn begon het me minder en minder te interesseren. Wat me echter ook al is opgevallen in zijn andere films, is dat hij naar het einde toe er toch nog altijd in slaagt om me weer te laten focussen en dat is met het einde van Giulietta degli Spiriti niet anders.
Grappig om eindelijk eens de 'echte' Fellini te zien. Waar hij zich in het verleden graag liet portretteren door de knappe Marcello Mastroianni, kiest hij hier voor de minder appetijtelijke Mario Pisu. Mastroianni is hoe Fellini zichzelf graag had willen zien qua uiterlijk, Pisu is degene op wie hij effectief lijkt. Beide zijn wel degelijke acteurs trouwens, laat dat ook maar duidelijk zijn, maar ik moet toegeven dat ik ook liever Mastroianni zie (en zou zijn). De film draait echter volledig rond Giulietta Masina (de toenmalige vrouw van de regisseur en ze zou dat ook blijven tot zijn dood in 1993) en die draagt de film toch indrukwekkend. Trouwens ook nog even Nino Rota vermelden. Hij is sowieso al geruime tijd één van mijn favoriete componisten maar dit doet hij wel heel erg goed. De combinatie Fellini/Rota is hetgeen de film hier naar een hoger niveau stuwt.
Tjah, opnieuw een 3*. Het begint een gewoonte te worden precies. Het interessante bij Fellini is wel dat ik soms tijdens het kijken me afvraag naar wat ik in hemelsnaam ben aan het kijken en waarom ik me dat keer op keer aandoe, maar een paar uur later overheersen dan weer enkel de positieve elementen. Misschien eens op zoek gaan naar een korte Fellini, alles wat ik heb gezien klokt af rond de 130 minuten of langer.
3*
Dievegge
-
- 3000 berichten
- 7699 stemmen
Fellini geeft hier niet de objectieve realiteit weer, maar de subjectieve ervaring van Giulietta, op weergaloze wijze gespeeld door zijn echtgenote met dezelfde voornaam. Het is magisch realisme. Echte gebeurtenissen worden afgewisseld met hallucinaties en vervormde jeugdherinneringen. Als in een droom raken gezichten uit Giulietta's directe omgeving vermengd met haar fantasieën en illusies. Ze hoort stemmen en ziet spoken. Mogelijk is ze schizofreen. Getraumatiseerd door een strenge katholieke opvoeding en slecht behandeld door haar huichelende echtgenoot zoekt ze haar heil bij waarzeggers en spiritisten, die haar het hoofd op hol brengen.
De rol van Sandra Milo als excentrieke buurvrouw levert surrealistische beelden op, met die kleine fietsjes en die boomlift. Haar losbandige levensstijl werkt deels bevrijdend voor Giulietta, maar brengt haar ook in verwarring, zodat het gezicht van de buurvrouw opduikt in haar waanbeelden.
Kleuren waren nieuw voor Fellini. Hij gebruikte de Italiaanse vlag als inspiratie: de complementaire kleuren rood en groen zijn vaak tegelijk zichtbaar, afgewisseld met het wit van een heilige martelaar.
Giulietta heeft iets kinderlijk naïefs en lacht vaak, maar zoals bij een clown gaat achter deze lach verdriet schuil. De foxtrotritmes van Nino Rota versterken de indruk dat het leven één groot circus is, een kleurrijk en absurd spektakel met veel gelach en verborgen tranen.
Fisico (moderator films)
-
- 8353 berichten
- 4695 stemmen
Ik schreef het al bij andere ontmoetingen van Fellini maar deze regisseur ligt me niet zo. Nog maar weinig uitschieters tegengekomen en ook deze Giulietta werd het niet. Op zich wel een boeiende film aangepakt met veel stijl en kunde.
Intriges, hallucinaties en dromen lopen door elkaar wanneer Giulietta er per ongeluk achterkomt dat hij man haar bedriegt. De séance die ze even voordien meemaakte helpt niet en wanneer ze kennis maakt met haar extravagante buurvrouw, slaat haar hoofd helemaal op hol. Fellini speelt met de vrouwelijke seksualiteit en fantasieën op zoek naar de vrijheid weg van de preutse deugden.
Realiteit en fantasie wisselen elkaar in een sneltempo af waardoor de film dreigt warrig of chaotisch over te komen. Maar Fellini houdt de regie strak in handen met zijn strakke cinematografie en aankleding. Pompeus bij momenten en dat steekt in schril contrast af met de preutse onzekere Giulietta.
Het laatste nieuws
Thriller 'Blood for Dust' met Kit Harrington wordt met 'Breaking Bad' vergeleken: dit is de rauwe nieuwe trailer
'A Gentleman in Moscow' met Ewan McGregor als Russische gevangene binnenkort op SkyShowtime
Ongeziene WOII-film 'The Photographer of Mauthausen' op Netflix wordt een must-see genoemd: 'Hakt er flink in'
Austin Butler speelt alcoholverslaafde oud-honkballer in nieuwe misdaadfilm 'Caught Stealing'
Bekijk ook
Sátántangó
Drama, 1994
381 reacties
Una Giornata Particolare
Drama, 1977
141 reacties
Höstsonaten
Drama, 1978
98 reacties
Harlan County, U.S.A.
Documentaire, 1976
11 reacties
Le Notti Bianche
Drama, 1957
52 reacties
Midareru
Drama, 1964
2 reacties
Gerelateerde tags
Nieuwsbrief MovieMeter
Het laatste film- en serienieuws per e-mail ontvangen?
Populaire toplijsten
- Top 250 beste films aller tijden
- Top 250 beste sciencefiction films aller tijden
- Top 250 beste thriller films aller tijden
- Top 250 beste familie films aller tijden
- Top 250 beste actie films aller tijden
- Top 100 beste films van de laatste jaren
- Top 100 beste films op Netflix
- Top 100 beste films op Disney+
- Top 100 beste films op Pathé Thuis
- Top 50 beste films uit 2020
- Top 50 beste films uit 2018
- Top 50 beste films uit 2019
- Top 25 beste films in het Nederlands
Corporate & Media
Realtimes | Publishing Network
Innovatieweg 20C
7007 CD, Doetinchem, Netherlands
+31(315)-764002
Over MovieMeter
MovieMeter is hét platform voor liefhebbers van films en series. Met tienduizenden titels, die dagelijkse worden aangevuld door onze community, vind je bij ons altijd de film, serie of documentaire die je zoekt. Of je jouw content nou graag op televisie, in de bioscoop of via een streamingsdienst bekijkt, bij MovieMeter navigeer je in enkele klikken naar hetgeen dat voldoet aan jouw wensen.
MovieMeter is echter meer dan een databank voor films en series. Je bent bij ons tevens aan het juiste adres voor het laatste filmnieuws, recensies en informatie over jouw favoriete acteur. Daarnaast vind je bij ons de meest recente toplijsten, zodat je altijd weet wat er populair is op Netflix, in de bioscoop of op televisie. Zelf je steentje bijdragen aan het unieke platform van MovieMeter? Sluit je dan vrijblijvend aan bij onze community.
Social media
Realtimes | Publishing Network
- Registreer |
- Contact ons |
- Over ons |
- Adverteren |
- MovieMeter Films Wiki |
- Series Wiki |
- Algemene voorwaarden en privacybeleid |
- Consent wijzigen |
- RSS Feeds |
- API
© 2024 MovieMeter B.V.