Take Me Home Tonight (2011)

Fijne feelgood film Topher Grace, Anna Faris en Chris Pratt waren leuk in deze film! (En dat terwijl ik me soms echt mateloos irriteer aan de typetjes van Faris. Ze was hier heel subtiel en dat waardeer ik wel). Het verhaaltje is vrij onorigineel, maar toch leuk dat ze het bij deze film in de jaren 80 hebben laten plaatsvinden. (Ook al merk je echt dat alle hedendaagse cliché's ook hier worden gebruikt en er dus wat dat betreft weinig verschil is met de jaren 80 en nu (op de muziek na), precies dit verhaal kan gebruikt worden over jongeren van nu). Ik heb me prima vermaakt bij het kijken van deze film.

*3

Ik heb erg genoten van deze film. Dat deze film zich in de jaren 80' afspeelt geeft het een extra leuke sfeer. Ik heb in het bijzonder ook naar de outfits gekeken en wat had Teresa Palmer toch een prachtige jurk aan.

Topher Grace en Anna Faris vond ik als tweeling broer en zus niet geloofwaardig, want ze hebben beide toch hun eigen stijl om grappen te maken. Maar het is wel leuk gedaan.

Topher is de ideale sulletje en Teresa de ideale droomvrouw. Wat dat betreft is er gewoon een goede cast.

De verhaaallijn vond ik erg amusant. Lekker simpel, net als Superbad eigenlijk, waar de jongen maar één doel heeft, en hij de hele avond allerlei obstakels moet overwinnen om zijn doel te behalen. Hier is het dus Topher die koste wat het kost, het nummer van Teresa wilt bemachtigen.

Toch gaat het verhaal wat dieper in op levensvragen waar jongeren eigenlijk, ook ten hede dage, mee te maken krijgen. Wat te doen na een studie? Verder studeren of trouwen? Omdat dit zo herkenbaar is, kon ik mij verplaatsen in de personages.

Rating: aardige 3*

Matig werkje met allemaal net niet leuke grappen. De karakters waren ook veel te standaard en niet boeiend. Teresa Palmer deed me heel erg aan Kristen Stewart denken, qua uiterlijk, maar ook qua acteren. Ik weet niet of dat toeval was of dat ze heel erg haar best deed om op Kristen Stewart te lijken (qua maniertjes en gezichtjes trekken natuurlijk).

Gewoon een leuke vlotte komedie met wat romantische uitspattingen en een paar grappige situaties. De cast doet het goed en het wordt ook nergens heel melig of flauw. Teresa Palmer deed mij ook heel sterk denken aan Kristen Stewart qua uiterlijk. De scène dat Dan Fogler samen met Angie Everhart cocaïne gaan opsnuiven in de toiletten is hilarisch.

Ook leuke muziek en sfeer van de jaren 80. Geen moment verveeld. 6/10

Hap-slik-weg gevalletje waarbij je gerust even de hond uit kan laten en de vaatwasser leeg kan ruimen want Matt Franklin zit continu met dezelfde missie in zijn hoofd. Hij wil de 'smoking-hot' blondine versieren en wordt hierbij vergezelt door een klungelige vetzak die maar geen genoeg kan krijgen van het witte poeder in zijn neus. Het is allemaal nog best aardig tentoongesteld. Meestal zie je jongeren met rode plastic bekertjes in een te krappe huiskamer rondhangen maar hier stonden ze in nette pakken champagne te drinken. Ook het inbreken bij het autobedrijf had iets meer aandacht gekregen dan normaal; Barry toetste de verkeerde beveiligingscode in en telkens kwam er een rood lampje bij. Vervolgens struimelde hij door het kantoor en wist alsnog een chique wagen te stelen. Er zaten nog wel meer van dit soort spraakmakende scènes tussen zoals het contact in de badkamer met die onbekende vrouw en de eveneens mysterieuze man in het leren pak. En het avontuur met de beruchte ijzeren bal niet te vergeten. Allemaal korte, geinige momentjes in een verder vrij clichématige opzet. Ietwat vreemd dat Tori opeens helemaal omsloeg nadat Matt had toegegeven in een videotheek te werken.

Hoewel ik niet erg heb moeten lachen, slechts enkele keren echt moest lachen... is het toch zeker een hele leuke film om te zien! maar het is meer een ''goodfeeling'' film dan een komedie!

De film begint leuk en vlot, en houd de vaart er goed in... Ik heb de hele film met een lekker gevoel gekeken en me er geen seconde mee verveeld.

De acteurs doen het prima, en hoewel het op sommige punten iets voorspelbaar word stoort dat helemaal niet.

Tis gewooneen film die prima is voor een avondje vermaak, en die je nadat ie afgelopen is met een lekker gevoel uitzet.

3*

Een heerlijke comedy....zeker een aanrader!

Zelden kunnen lachten bij deze film en dat is toch de hoofdreden van het kijken naar een komedie. Wel lekkere jaren 80 muziek. 1.5 punt erbij voor de muziekkeuze.

Matige film waarin een jongen vier ja na zijn afstuderen nog niet veel verder is gekomen met zijn leven. De film begint zeker wel leuk en ook de hele jaren '80 aankleding is goed gedaan. Echter de hele nacht die volgt is een stuk minder leuk, vooral omdat de personages nogal saai zijn. Nergens echt vervelend, maar nergens ook echt grappig.

Fijne film, nergens hilarisch, maar wel erg sfeervol, aanstekelijk en sympathiek. Topher Grace en Dan Fogler zijn een leuk vriendenduo en Teresa Palmer een plaatje. Bovendien met een zeer aardige, frisse climax en afwikkeling.

Deze zogenaamde jaren tachtig retro komedie is oppervlakkig, middelmatig en stereotype. Het verhaal is niet bijster origineel en deed me denken aan het betere 'Easy A' (2010, Will Gluck). De film kent te weinig diepte, waardoor de dramatische componenten zonder het beoogde effect blijven en voor een komedie is het verhaal gewoonweg niet grappig genoeg. De muziek is leuk, dat wel.

Beetje flauw en makkelijk,

maar toch enigzins vermakelijk.

Vreselijke poster btw

*3.0

Take Me Home Tonight (2011) is echt een hele leuke film.

Gaat hem zien.

Prima filmpje met een leuke cast. Hier en daar zeker een aantal keer goed kunnen lachen en heb me van begin tot eind uitstekend vermaakt.

Leuker dan verwacht.

Een dikke 3,0*

Wat opvallend dat deze mensen elkaar vonden door hierin mee te spelen. Teresa en Topher waren een setje begreep ik zojuist, en Anna vond haar Chris ook. Dat is te merken aan de chemische reactie die ik ondervond. Onderling knetterde er van alles. En dat 4 !! Jaar lang, mensenliefjes. Waarschijnlijk, nu Teresa een kind heeft en getrouwd is, dat ze niet meer in een film wil spelen met mr Grace, maar anders zag ik haar graag nog eens opduiken naast haar ex-scharrel. Er is dus een chemische reactie merkbaar tussen die twee. Bij Warm Bodies vermaakte ze zich ook, maar dit hier is nog net een streepje fijner. Ze hebben overduidelijk iets met elkaar. Het ligt vast in de oogopslag neem ik aan. Wanneer je om iemand geeft buiten de camera om, dan is er gewoon een bepaalde blik in je ogen. Je reageert net een tikje anders. Ach ja. Het klinkt vast gestoord..

Dan Fogler en euh Dinges oja mw. Trachtenberg (zat me echt weer te pijnigen toen ze in beeld was: Wie oh wie. Ik dacht eigenlijk aan Kat Dennings..) zijn wel grappig. En ik zag dat dit gefilmd was naar een verhaal van Mr. Grace. Schrijf maar gauw meer, hee. Leuk bedacht, leuk uitgevoerd. Genoten van de interactie tussen Michael Biehn en Topher. Tikkie over de top: De sex scene met man die toekijkt is erg vreemd, en dat stukje van Wendy en Kyle die het uitmaken waarna Kyle overdreven gaat jammeren.. dat wekte een irritatieboog op ipv dat het goed overkwam. Leuk wel. Goede sfeer en fijne koppels.
Misschien is het leuk om Kristen en Teresa in een film neer te zetten. Ik ga het meteen pitchen. Lijkt me interessant. Krijg je wellicht een Kei-Na effect...

Hoog mwa gehalte...

Leuke film, 3 sterren plus halve voor de jaren 80 herkenbaarheid

Beetje matig.

Vooral een komedie die door de cast omhoog getrokken is. Qua de komedie zelf is het nogal matig. Ik ben ol op komedies, maar ze trekken me toch zelden mee. Deze bracht daar dan ook geen echte verandering in, en heb ik niet echt kunnen lachen.

Faris speelt vooral boven haar niveau, zoals haar flop spel in The Dictator. Ook in Scary Movie 2-4 speelde ze lang niet zo goed meer en hier heeft ze weer wat ervaring op gedaan. Grace speelt redelijk, Fogler neemt de rol in van de junkie en doet dit ook wel goed.

Er gebeurd genoeg voor vermaak, maar qua humor zelf had het wel beter kunnen zijn. Wat wel fijn is is dat de echte awkward scenes hier niet in neergezet zijn, want daar heb ik een hekel aan. Zit je maar met je handen voor je ogen.

Best aardig.

Geen film waar je al te veel van moet verwachten, het is een romantische comedy zoals er al redelijk veel zijn. Wat jong volwassenen (de échte, afgestudeerde soort dan, niet de core Hunger Games en whatnot fans) die een feestje opzoeken en daar wat gedoe rond creëren. Het is een moderne Ferris Bueller zeg maar.

De cast doet het verder aardig, er zijn voldoende geslaagde komische momenten en het romantisch plotje voldoet ook. De film blinkt nergens in uit, maar gaat vooral nergens onderuit. Een paar lollige bijrolletjes houden het levendig. Dowse zorgt verder voor degelijke regie, waarbij het tempo nooit echt uit de film verdwijnt.

Het is een plot dat zichzelf schrijft, met een sfeertje dat ondertussen al 100 keer gedaan is. Toch voelt het op de één of andere manier niet overdreven 80s aan. Qua aankleding wel, qua regie is het moderner. Dat maakt dan misschien toch het verschil voor mij. Verder geen grootse film uiteraard, maar ik heb me er best mee vermaakt.

3.0*

1989 (toen iedereen inmiddels luisterde naar die crap van Rob n Raz/Layla K) bleef men hier hangen in de mid'80s met die MJFox stropdassen met schoudervullingen en the biggest hair possible terwijl dat toen toch al een beetje uit de mode raakte. Miami Vice locaties, Knight rider cars. Most beautiful era.

Veel meer dan een gezapig spotify afspeellijstje is dit niet, met daaroverheen de eeuwige nerd moet per se de lekkerste chick van de klas zien te scoren met vallen en opstaan en dan weer vallen en opstaan. Ditmaal (trouwens ook al te vaak gedaan) gaat het om die ene nacht als tijdspanne.

Aanvankelijk dacht ik dat het verhaal misschien wel fast times achterna ging (vanwege de mall) maar het werd toch een soort van you cant buy me love ding; omdat een film schrijven met de bekende clichés makkelijker is dan iets oorspronkelijks creëren. Werkelijk superflauw bovendien om niet de boobs van palmer te tonen. Tja opgroeiende dertigers. Soms zit het mee maar meestal zit het tegen. Wist iedereen dat bovenstaande recensie is geschreven door een J80 hater

Flauw en nauwelijks genietbaar. De moderene looks en humor werken eerder anachronistisch.

Je ziet de class of 84, en in de openingsscène verkopen ze cd’s die in ‘87 zijn uitgekomen verder matige komedie met hier en daar een aardig grapje.

Een onleuke film over grotendeels onleuke mensen die onleuke dingen doen.

Palmer is leuk (om te zien) maar haar karakter is nogal oppervlakkig, Grace heeft wel een ok karakter maar speelt alsof hij aan de slaapziekte lijdt, Fogler en Faris zijn vooral beeld- of beter tijdvulling. Trachtenberg heeft nog wel een grappig rolletje maar krijgt amper een halve minuut screentime.

Dat alles zou nog niet zo erg zijn, als de soundtrack niet zo fff irritant was. Niet qua keuze, dat gaat nog wel, maar het is gewoon hyperirritant dat er om de paar seconden weer een paar maten van een volstrekt ontoepasselijk deuntje langs komen. Doe dan een mixtape in plaats van een film, als je dat wil.