The Informers (2008)

"All I want is someone to tell me what is good, and someone to tell me what is bad."

Sterke film.

Bret Easton Ellis blijft een boodschap verspreiden van immoraliteit die vooral bij de decadente groeperingen plaatsvinden en die alleen maar bezig zijn naar het zoeken van genot.

De wereld is een plaats waar mensen niet meer weten wat goed of fout is omdat ze helemaal bedorven zijn. Niemand is gelukkig en iedereen denkt alleen maar aan zichzelf.

De film zelf is ook erg strak geschoten met inderdaad een soort dromerige hypnotiserende sfeer. Combinatie van muziek, traagheid en kleurgebruik is iets wat ik hier wel in waardeer.

De acteurs overtuigen mij wel helemaal dat ze verwende rijkeluiskinderen zijn.

Genoeg geld tot je beschikking om te doen wat je wilt. Wat moet je dan nog doen?

Feesten, neuken en drugs gebruiken. Familie is alleen maar middel of een verplichting om tot iets te komen. Seks is emotieloos, echte vrienden heb je niet. Waarden en normen vervagen. Iedereen is oppervlakkig. Iedereen is bedorven en niemand is gelukkig.

Dat is zo'n beetje wat de film wil zeggen. Op zich heb je daar niet perse deze film voor nodig om daar achter te komen maar ik vind de tijdbeeld en de personages erg goed overkomen.

Bret Easton Ellis zijn boeken zijn volgens mij allemaal slecht verfilmd. Zo las ik ook dat er cruciale elementen uit zijn boek hierin ontbreken. Ik heb alleen American Psycho gelezen en die film is een aflevering van de Teletubbies vergeleken met het boek. Zo zal ik dit boek ook gaan lezen een keer en de waardering zal dan omlaag gaan.

Voor de rest vond ik het een toffe film en de boodschap kwam redelijk over.

R.I.P Brad Renfo

4

Ellis' originele script was bijna dubbel zo lang, en schijnt bedoeld te zijn als "an absurdist, lighthearted, and expansive satire." (wiki). Met vampieren. Klinkt leuker dan het uiteindelijke resultaat.

Deze film is nl. oppervlakkig, zinloos en mist relativering.

Een mislukte film vind ik dit echter niet, daarvoor zijn er teveel pluspunten. De muziek is super (Simple Minds, Wang Chung, Devo!!!) en de film ziet er goed uit. Ook het acteerwerk en de casting (allemaal blonde, gebruinde jongens die er ongeveer hetzelfde uitzien) is prima.

Toch, er had veel meer ingezeten.

Beste Ellis-verfilming vind ik The Rules of Attraction , gevolgd door American Psycho. Less than Zero is te vermijden.

Nee, ik vond er echt helemaal niks aan. Sommige momenten wisten me nog te boeien en over te halen verder te kijken maar meer dan dat was er niet. Sommige verhaallijnen waren vrij saai en boeide me nergens. De cast was prima, en iedereen acteert met volledige inzet. Kim Basigner is meestal een middelmatige actrice vind ik, maar hier was ze toch best goed te noemen. Amber Heard was ook vrij goed, al was haar rol niet meer dan in haar naakte bovenlijf rondhuppelen.

Toch zul je denken dat deze film helemaal geweldig zal zijn, vooral omdat het soms vrij emotioneel word en aangrijpend is vastgelegd, maar dat kon me weinig schelen. Ik werd er niet warm of koud van. Het einde was ook vrij nietszeggend en opeens stopte het zomaar.

Geen aanrader, al zal deze film voor sommige wel goed liggen. Ik vond het iig erg saai.

2,5*

Een film voor en wellicht ook door junkies gemaakt. De lamlendigheid wordt even doorbroken door de rol van Rourke (eigenlijk totaal overbodig) om dan weer weg te zinken in de leegte. Als je daar voor bent zal de film wel leuk zijn, maar voor meerwaardezoekers is dit de verkeerde halte. Mooie beelden wel van Amber Heard en ook dat strand op het einde, maar dat was het ook zowat. 2 sterren afgerond naar boven.

Deze film is snel samengevat.

Mooie vrouwen, veel seks en drugs, maar een waardeloos scenario.

Eén pluspunt wel: een goede soundtrack.

Sterke film over het immorele en egoïstische Hollywood leven in de 80's. Met een hoop onsympathieke hoofdpersonages die op het randje van het bestaan leven. Weinig verhaal, veel sfeer, niet moeilijk doen, lekker met z'n alle naar de klote. Kreeg er een behoorlijk desolaat gevoel van. kleine 4*

TragieStar schreef :

Tja, ik had dezelfde beleving bij deze film die uiteindelijk weinig te bieden heeft. 5/10

Lege film over lege personages.

Dat is natuurlijk ook precies het thema. Dat kan boeiend zijn, maar dat vond ik hier niet.

American Psycho is vele malen beter en interessanter.

De poster is het mooiste onderdeel van de film.

Informers geeft een aardig sfeerbeeld van de jaren 80 en de acteurs zijn ook te pruimen. Dat Amber Heard ook nog een supermooie verschijning is, dat maakt de film helemaal aanvaardbaar. Net zoals de rest deel ik ook de kritiek dat het wat leeg oogt allemaal, ik mis een bepaald doel in de film. Sporadisch zit er ontwikkeling in een personage(alleen Graham), maar de rest is toch een beetje nietszeggend. Misschien de bedoeling, maar er had echt meer in kunnen zitten.

Het laid back sfeertje heeft de film echt gered.

3*

Erg Brett Easton Ellis, dit (al schijnt hij er zelf helemaal niet tevreden over te zijn): een hoop lege personages die een ontzettend leeg leven leiden in een lege film zonder verhaal. Dat is positief en negatief. Een boel personages zijn oninteressant, maar ik vond de rol van en de verhaallijn met Chris Isaak echt geweldig. De onuitgesproken spanningen zijn echt om te snijden in zijn scènes. Mickey Rourke doet het ook leuk, al is zijn tegenspeler behoorlijk waardeloos en hangt zijn verhaal er maar een beetje bij. Hier en daar is er ook een komisch momentje te bespeuren, zoals wanneer Mel Raido een film gepitched krijgt. Ook geen marteling om naar te kijken. De rest is echter betrekkelijk saai om naar te kijken - een voor de hand liggende valkuil bij een mozaïekfilm als deze. De scènes die handelen over de verhouding tussen Billy Bob Thornton en Kim Bassinger en het puberaal geneuzel rondom Jon Foster en Amber Heard lijken zó uit een aflevering van The Hills te komen. Zoals gezegd: het is een lege bedoening allemaal. Maar het laatste shot is wel mooi.

EK-poule DVD #1.

Nou was ik zelf ook 17 of zo in de tijd van New Gold Dream, maar als ze denken dat ik de film extra credits ga geven vanwege de jaren '80 setting zijn ze bij mij aan het verkeerde adres.

Het waren een hoop losse eindjes die losse eindjes bleven. De relatieproblemen tussen Basinger en Thornton wekten onbedoeld opnieuw jaren ´80 sentiment: Dynastie. Alleen Chris Isaak en zoontje waren wel ok, maar dan vanwege Chris Isaak eigenlijk. 2*

Ik kon hier vrij weinig mee moet ik zeggen. Het mag dan misschien van dezelfde schrijver als American Psycho zijn, maar het levert wel een hele andere film op.

Leeg is inderdaad wel het goede woord hoor. Er worden een aantal verhaallijntjes gevolgd, die bijna allemaal niet echt boeien en uiteindelijk ook vrij onafgemaakt blijven. Het verhaaltje rond Chris Isaak en zijn zoon is veruit het boeiendst. Isaak speelt ook sterk, evenals Mickey Rourke, al past zijn verhaaltje juist weer totaal niet in het geheel.

De anderen zijn duidelijk minder en iemand als Thornton vind ik ronduit slecht acteren. De pluspunten zijn schaars, maar het sfeertje is wel redelijk goed neergezet. Ook Amber Heard is prettig om naar te kijken, maar dan hebben we het ook wel gehad.

Als drama overtuigt The Informers totaal niet, maar humor of iets anders heb ik er eigenlijk ook niet in kunnen ontdekken. Erg matig allemaal dus, en mag zelfs nog niet eens in de schaduw van American Psycho staan.

1,5*

Films rondom AIDS hebben bijna automatisch mijn interesse. 'The Informers' echter, over de glamour van de vroege jaren tachtig en de leegheid en zinloosheid van het bestaan, was een fikse tegenvaller. Potsierlijk en hol, met een veelvoud aan oppervlakkige personages (ik miste "echte" karakters), zonder samenhang (de verhalen onderling hadden weinig raakvlakken) en ontwikkeling. De dialogen leken slechts gemaakt te zijn om snel te vergeten en in het algemeen was de cast (met bekende namen) mat. De enige positieve elementen waren voor mij de sfeer en de geweldige muziek.

N.B. Sublieme poster trouwens.

Vreemd filmpje, bij vlagen zeer goed en op andere momenten flut.

Toch bleef de film boeien, mede door het rare sfeertje.

Geen top, geen flop..

Wilde ook wel eens kennis maken met Brett E Ellis......film kon me niet bekoren maar blijft op de een of andere manier wel in het achterhoofd. Zou ik daar nog een leeg plekje gehad hebben om een 'lege film' op te slaan ? Tsjaa...

De film begint vrij stijlvol met passende muziek. De affiche is veelbelovend met verschillende bekende namen. Script van Bret Easton Ellis die ons American Psycho bracht. Verschillende verhaallijnen die hopelijk een keer samen komen. Hoe kan je zoveel willen vertellen zonder dat je uiteindelijk iets gezegd hebt. Het geheel is een saaie film geworden. Het mooie begin is verre van voldoende om de film te redden. Hier had zoveel meer uit gehaald kunnen worden...