Nineteen Eighty-Four (1984)

Zo, dat was wel een van de meest deprimerende films die ik heb gezien. Ik ken het boek niet, dus had geen idee waar het verhaal over zou gaan, ik wist slechts dat het bekende 'big brother is watching you' uit dit boek/deze film komt.
Wat een bedrukkende sfeer weet de film neer te zetten. Wat dat betreft komt het goed over hoe het moet zijn om in een totalitaire staat te leven. Toch blijft de film voor mij wel wat te veel hangen in alleen die sfeer neerzetten. Het duurde allemaal vrij lang en er gebeurde weinig. Het woord saai is dan haast het eerste wat bij me op komt. Ik vond de 'twist' dat ook die kamer waar Winston en Julia 'vrijheid' hadden, gecontroleerd bleek te worden door de gedachtenpolitie. Ik had meer een verhaal à la Equilibrium verwacht, met een soort van vrijheidsstrijders rol voor Winston en Julia. Dit bleek echter totaal anders uit te pakken en daarmee was die eventuele mogelijkheid op een positief einde ook verkeken. Dit zorgde er echter wel voor dat de meest sterke scene in de film kon gebeuren: de marteling van Winston. Zeer sterk geacteerd. Verder vond ik het acteren niet heel bijzonder, gewoon voldoende. De soundtrack is me niet opgevallen, zat er uberhaupt muziek in? (nu ik er zo over terugdenk, lijkt me dat niet eens logisch: in zo'n staat is muziek natuurlijk verboden).
Qua visueel gebeuren vond ik het echt 'oud' uitstralen, wat gezien het 'bouwjaar' (1984) natuurlijk niet vreemd is. Ik miste echter wel een paar 'grote shots' waarin het straatbeeld in Londen wat meer naar voren kwam. Nu bleven de decors beperkt tot wat kamers. Had beter gekunt: de sfeer en samenleving in zulk een gecontroleerde wereld had met wat grotere shots wat mij betreft nog duidelijker verbeeld kunnen worden.
Ik vind het vrij moeilijk om deze film te beoordelen. Het verhaal biedt totaal geen blijdschap oid na het kijken, puur een sfeerschets van zo'n verschrikkelijke maatschappij. Ik houd het eerst maar op 3*, grotendeels door de zeer sterke scene met de marteling.

Vond het niks.

Zelden zo'n matige film gezien met zo'n matige acteer prestaties. In de film gebeurde echt helemaal niks en vond er dan ook niks aan.

Het boek is beter dan de film. Ik ben geen fanatieke lezer, maar sommige boeken moet je gelezen hebben waaronder 1984. Worstel je eerst door het eerste gedeelte heen en het verhaal slurpt je op. Ik zie ook weldegelijk overeenkomsten met de huidige maatschappij en waar het naar toe gaat.
Wat de film betreft is het acteerwerk goed. De film heeft iets duisters en geeft een ongemakkelijk gevoel bij mij. Er was meer uit te halen geweest, denk ik. Al met al moeten mensen op de hoogte zijn van dit verhaal en als je echt geen lezer bent ga dan deze film zien.

Ben hem op schoon aan het kijken (nog niet helemaal af gekeken). Mijn klasgenoten vonden het een erg saaie en rare film. Ik vond het wel aardig al heb ik nog niet genoeg gezien om hem voldoende te begrijpen. Tot nu toe zou ik hem een 4/5 geven/

tegenvaller. door de geschiedenis van het boek, de naam en de 'erfenis' waren de verwachtingen misschien wat te hoog.
het is bijzonder om in 2013 een sciencefictionfilm te kijken over het jaar 1984 vanuit het oogpunt in 1948. hoewel de film in '84 gemaakt is, is het duidelijk dat het verhaal niet uit de tijd is (ik heb het boek overigens niet gelezen). ik vind 'oude' sf-films altijd wel bijzonder, om te zien hoe de beleving over de toekomst toen was. echter kwam dat gevoel bij mij nergens goed over.
vanaf het begin is het puur dictactuur (dus politiek gericht). na een tijdje concludeer je dat het eigenlijk gewoon saai te noemen is. eerst denk je dat het komt doordat je moet wennen aan de setting, maar het is de traagheid, het gebrek aan opmerkelijke gebeurtenissen, het dramatisch houterige acteerwerk én met name de aanpak wat hem de das omdoet; het eerste deel van de film is simpelweg een romance (met een meid die zijn dochter kon zijn, gatver) tegen een oorlogsachtergrond. tja, daarvoor ben ik de film niet gaan kijken. in het tweede deel is het iets interessanter omdat er meer van het regime naar voren komt, maar redden doet het de film niet meer.
ik vraag me af of het komt doordat ik het boek niet heb gelezen, maar ik vind dat een verfilming ook compleet op zichzelf moet kunnen staan. zonde, zonde, zonde.

Een film met een zeer interessant uitgangspunt, naar het beroemde boek.
Een enorm benauwende wereld, die helaas raakvlakken heeft met onze huidige big brother maatschappij. Daarnaast zal de propaganda in Noord-Korea niet ongewoon voorkomen.
De hoofdrolspeler vind ik helaas niet zo'n interessant personage, en zijn 'avonturen' vind ik wisselend boeiend. De gevolgen van zijn handelen zijn te voorspellen, maar daarom niet minder indrukwekkend.
Een deprimerende film, in een voortdurende nachtmerrie-achtige setting. Extra grauw aangezet in de art direction, vergelijkbaar met die van apocalyptische films.
Brazil heeft een vergelijkbaar thema, die spreekt me qua verhaal en art direction toch wat meer aan.

Het is vooral het verhaal dat erg sterk is en bepaald geen rooskleurig beeld van de wereld geeft. Maar dat verhaal wordt wel mooi weergegeven en de mistroostige sfeer komt ook goed over. Dus in die zin is de film zeker goed geslaagd, maar ook niet veel meer dan dat. Echt indrukwekkend was hij niet.

Deze film staat compleet in de schaduw van het boek en is halfvergeten. Niettemin, als iemand die als tiener enorm gegrepen werd door Orwells roman (al is het wellicht 10 jaar geleden dat ik hem las), wilde ik deze wel graag zien.

Het is eigenlijk best een geslaagd geheel. Al snel werd ik weer gegrepen door de hopeloosheid van de situatie van de hoofdpersoon en van het wel erg machtige regime dat de mensheid onderdrukt. Het basisverhaal is eigenlijk zo sterk dat een verfilming die een beetje trouw is al snel werkt vermoed ik. Sinds ik het boek las heb ik veel dystopische films gezien, waaronder hele goede, maar niettemin blijft Nineteen Eighty-Four een bepaalde kracht hebben die verder gaat dan slechts de functie van "oerboek" waar alles uit voort komt. Het is vooral het pessimisme dat verder gaat dan veel opvolgers, iets wat deze film ook weer weet over te brengen.

Radford maakt echter zowel goede als slechte keuzes. Erg sterk vond ik de implicaties van de tv-schermen en het continu aanwezige commentaar dat er vanaf komt. Dat is iets wat op papier beter zou kunnen werken dan op film, maar hier voegt het echt iets toe. Ook interessant dat de wereld ouder oogt dan het jaar waarin het zich afspeelt. De ouderwetse, kale look zorgt voor veel van de sfeer en past op een bepaalde manier erg goed. Het correspondeert ook wel met mijn leeservaring moet ik zeggen.

Minder waren echter de wat meer poëtische momenten. De groene buitenwereld en sowieso alles buiten de grote binnenstad kwam nooit echt tot leven. Radford creëert een wereld die wellicht wat al te klein aanvoelt, alsof alles wat je ziet alles is wat bestaat (dat past verrassend goed thematisch moet ik toegeven, maar het maakt de film ook wat te "nep"). Daarbij is Radfords ingetogen aanpak soms ook gewoon wat suf, waardoor het geheel zijn greep verliest. Hij had ook wat meer tijd nodig voor de martelingen op het einde. Dat voelde wat abrupt aan, al vond ik dat in het slotgeval met de ratten eerlijk gezegd ook al bij Orwell.

Wel goed gecast. Hurt heeft de juiste uitgebluste kop en Burton past ook beter bij O'Brien dan ik verwacht had, al had hij misschien iets charismatischer gemoeten bij zijn eerdere scènes. Tijdens het slotstuk komt zijn vermoeide kop goed van pas.

Spannend blijft het in ieder geval, al vraag ik me af wat er werkelijk voor nodig zou zijn om hier echt iets speciaals van te maken. Het boek lijkt me niet onverfilmbaar en Radford was gepassioneerd genoeg. Het komt er echter nog niet helemaal uit. Stiekem ook wel benieuwd naar de versie uit 1956.
3,5*

Een ironisch, deprimerend en grimmig verhaal over een verboden liefde, dat zich afspeelde in een duistere toekomstvisie: een totalitaire, gewelddadige en gecontroleerde maatschappij, vol van oorlogszucht en willekeur. De cast speelde excellent, maar de film miste voor mij toch de horrorvisie, indringendheid, intensiteit en overtuigingskracht uit het boek van Orwells. Maar het blijft wel een mooie film.

Indrukwekkende film. De totale ontmanteling van de mens ten koste van het systeem. Beklemmende en deprimerende kijk op de toekomst. Film geeft goed de ontluisterende sfeer weer van een leven waarin geen plek is voor het individu, voor gevoel en voor vrij denken. Geen hoop en geen uitkomst.
Heb zelden zo'n deprimerende en duistere film gezien.

Niet zo indrukwekkend als het boek, maar het is wel een erg fijne verfilming. De sfeer is nagenoeg perfect. Alles ziet er vies, kaal en gruizig uit, wat de sfeer erg ten goede komt. Op prachtige wijze worden totalitaire regimes en heersende ideologieën op de hak genomen, terwijl het tegelijkertijd een duidelijke waarschuwing is. Je kan goed zien waar veel dystopische verhalen hun mosterd vandaan hebben gehaald. Goede rollen van Jon Hurt en Richard Burton (die er heel slecht uit zag. Verbaasde me niks dat hij kort na de opnames is overleden).

Opvallend is wel hoeveel er in gesproken wordt. Ook in het boek was dat het geval en het bleef met gemak tot het einde boeien. De stiekeme uitstapjes, de vrijpartijen en de verhoren waren erg indrukwekkend. Continu hoor je de productiecijfers opgerateld worden. De tomeloze loyaliteit in combinatie met diepe angst zie je sterk terug. Complimenten voor de decors die subliem zijn. Genieten is wellicht niet het juiste woord, maar ik heb gefascineerd toegekeken.

Ik het het boek niet gelezen en kan dus geen vergelijking maken. Als is 1984 geen onbekend verhaal natuurlijk. Het puur autoritaire regime dat alles opvolgt en iedereen uitschakelt die afwijkt van de regel hebben we ook nog gezien in films als Matrix, Equilibrium, The Hunger Games, Divergent of V for Vendetta. Allemaal voor een deel hun mosterd gehaald bij 1984.

1984 toont een wereld zonder hoop waar het regime de norm bepaald. En net die hoop mis ik in de film. Veel verzet is er niet en daardoor wordt het vooral een beeld scheppen van zo'n regime. Misschien had daar dan nog maar wat duidelijker (sommige verstaanders hebben nood aan een extra woord) het vergelijk gemaakt met reële voorbeelden als de nazi's of minder extreem onze recente strijd tegen privacy.

De film kent weinig kracht en gaat net niet richting saaie koek. Jammer, want als je deze film kijkt geef je niet aan dat het boek zo'n klassieker is. Dat had ik net willen zien in de film. Opnieuw een voorbeeld van het boek dat (veronderstel ik toch) beter is dan de film.

"April the 4th, 1984. To the past, or to the future. To an age when thought is free. From the Age of Big Brother, from the Age of the Thought Police, from a dead man... greetings."

Ik heb George Orwell's beroemde boek nog nooit gelezen. Wel heb ik eerder films gezien die (losjes) zijn gebaseerd op 1984 of vergelijkingen vertonen, zoals bijvoorbeeld Equilibrium, Blade Runner en Metropolis. Omdat ik het boek wel voor mijn Engels-literatuurlijst ga lezen dacht ik dat de film kijken een goede voorbereiding was. Ik heb begrepen dat deze verfilming trouw blijft aan het boek, maar dat kan ik niet beoordelen.

John Hurt is een van mijn favoriete acteurs en hier speelt hij wederom een sterke rol als de Gedachte-crimineel Winston Smith. Richard Burton die vlak na de opnames is overleden heeft ondanks dat hij er duidelijk slecht aan toe was een goede rol gespeeld. Het acteerwerk was helemaal in orde, het zijn immers ook allemaal Britse acteurs.

Het bijzondere aan deze verfilming is dat hij is opgenomen in Londen tussen April en Juni 1984. Precies de plaats en tijd waar Orwell's boek uit 1949 zich afspeelt. De cast en crew beweert zelfs dat de opnames zijn opgenomen op precies de zelfde dag als word genoemd in het boek. De film is dus helemaal chronologisch opgenomen, een niet erg praktische manier van filmen. Hoewel ik dit idee wel kan waarderen voegt het natuurlijk helemaal niets toe aan de uiteindelijke film.

De sets van de film zijn erg goed gemaakt en de vormgeving is ook mooi gedaan. Zeer geslaagd als toekomstbeeld uit de jaren '40 (compleet met draaitelefoons). Hoe vies alles is past ook zo mooi bij de Orwelliaanse sfeer van de film.

De muziek van componist Dominic Muldowney en de band Eurythmics waren erg geslaagd en paste prima bij de film. Ook de muziek IN de film, die me erg deed denken aan liederen uit Nazi-Duitsland of de Sovjet Unie, waren grappig in elkaar gezet.

De filmmakers kregen de rechten omdat ze Orwells erfgenaam beloofde geen Science-fiction special-effects te gebruiken, de erfgenaam had een enorme hekel aan de jaren '50 verfilming.

Ik zal niet ontkennen dat het best een lange zit was en ik af en toe niet helemaal door had wat er nou precies gebeurde. Toch wist de film me te blijven boeien en vond ik de dialogen bijzonder fascinerend. Ben benieuwt hoe het boek me zal bevallen, waarschijnlijk heb ik de Nederlandse vertaling nodig om erbij te houden. Ook moet ik nog steeds George Lucas' THX 1138. Dit was in ieder geval een goede verfilming en terecht winnaar van de prijs voor Beste Britse film van 1984.

Ik moest me er echt toe zetten de film te zien. Het is loodzwaar. Dat wist ik. Het boek had ik al gelezen... en 't is niet voor niets een boek dat je gelezen móet hebben. Een knaller in de wereldliteratuur. In het boek onderga je met de hoofdpersoon tal van processen van geestelijke teloorgang. Het gevecht om logica te behouden en die uiteindelijk ten onder gaat door de totale waanzin en manipulatie van een totalitair regime. Er is geen ontkomen aan als het individu niet telt dan alleen het systeem. Hoewel een en ander was geënt op communistische regimes, zijn er nog steeds voorbeelden te over vandaag de dag. Voeg er maar rustig de indoctrinatie van religieuze dictaturen aan toe waarin individuele een geestelijke vrijheden ook met voeten worden getreden. Hoe dan ook, het gaat je niet in de koude kleren zitten. Het is een boek dat je nooit meer vergeet, het is een boek dat je vormt, en in zekere zin altijd met je 'meeneemt'. En daar dan een film over maken... tja... dat is bijna vragen om moeilijkheden.

Ik kan niet anders zeggen dan dat de filmmakers de essentie goed te pakken hadden. De ontmenselijking is zeer goed in beeld gebracht. Uiteraard altijd anders dan dat het in literaire vorm zelf bij je binnen is gekomen, maar toch.... Dat is echt een prestatie. Ik heb het boek gelezen en de film gezien. Maar dit moet het echt wezen. Hier laat ik het echt bij... want het prikkelt wel al je somberte.

Een dikke voldoende...

Mooi verwoord, Geno. Heb 't boek, de Engelse versie, pasgeleden nog herlezen, en de film twee maal gezien, maar laat deze voorlopig weer in de kast liggen, wegens de "zware kost."

Gisteren in Zembla, weer een stuitend voorbeeldje van een van onze gevaren in dit ICT-tijdperk, waarin getoond werd hoe "Big Data" achter de schermen gegevens over iedereen verzamelen en verkopen. Ze opereren even geheimzinnig als O' Brien en zijn Big Brother. Ook de NSA (met klokkenluider Edward Snowden) en onze eigen NSO komen dichter en dichter in de buurt van ons brein.

Nee, 1984, is allerminst "slechts" een waarschuwing tegen een totalitair regime; in de macht van multinationals, banken en overheden schuilt minstens eenzelfde gevaar, binnen het doorgeslagen kapitalisme.

Hoe dan ook, de film geeft net als het boek zo'n doffe dreun dat ie heel je leven nagalmt; schitterend en afschuwelijk tegelijk is de manier waarop het laatste restje menselijkheid uit het individu wordt weggevaagd. Een dystopia die elke nachtmerrie met verve overtreft.

Oude film die in de nasleep van WO2 is gemaakt of geschreven want het komt van een boek.

Wat ze tegenwoordig maken van films vond ik deze aangenaam om te zien. Rustige opbouw en goed verhaal. Wel voorspelbaar, maar ja.

Deze film komt er traag op gang maar laat dan wel wat misstellingen binnen een maatschappij en kuddegedrag zien, ik vond het wel fascinerend om te kijken, echter een beetje moeilijk om door te komen. Boek niet gelezen overigens.

Erg goede verfilming.

ik vind het altijd lastig om boekverfilmingen te beoordelen. Je moet boeken en films natuurlijk op hun eigen manier beoordelen, maar ik weet niet of deze film wel echt tot zijn recht komt zonder dat je het boek gelezen hebt. Die wordt namelijk nogal gedragen door alle theoretische achtergrond en de gedetailleerde beschrijvingen van hoe het leven is voor Winston als Partijwerker in Oceania. Dat is juist wat dit soort dystopische verhalen interessant maakt. In de film ontbreekt dat grotendeels. Zo'n scene dat hij het briefje krijgt van Julia heeft in de film dan ook niet echt dezelfde impact, net als een hoop andere dingen die in de film gebeuren.

Slecht is het verder niet echt, het is sfeervol gedaan, maar het heeft wat te weinig body om op zichzelf te kunnen staan. Voor de lezer is het wel oke, aangezien je dan ook de subtielere verwijzingen en details wel meekrijgt, maar denk niet dat ik dit erg goed of boeiend had gevonden als ik het boek niet had gekend.

Ik zou er eigenlijk wel een nieuwe verfilming van willen zien, lekker lang, minstens 2,5 uur met voldoende achtergrond. Want een boeiend verhaal is het zeker, maar dan wel in een film die wat meer op zichzelf kan staan. Maar goed, anno 2018 is het waarschijnlijk wat mosterd na de maaltijd om dit nog eens te verfilmen.

3*

In 1984 zat ik in de eindexamenklas van het VWO, en zoals iedereen moest ik een boekenlijst samenstellen van maar liefst vijftien Engelse boeken die je gelezen moest hebben voor je eindexamen. Ik was toen, en ben nog steeds geen liefhebber van het lezen van fictie, en dat werden dus vijftien uitgebreide samenvattingen. Ik had echter gehoord dat je bij je mondeling altijd zelf mocht bepalen welk boek je als eerste wilde bespreken, dus besloot ik er toch maar een te gaan lezen. Het werd Nineteen Eighty-Four van de Britse schrijver George Orwell, dat geschreven is in 1948. Ik kon er de helft van mijn mondeling mee vullen, en de andere helft blufte ik me er wel uit. Ik kreeg zelfs een 5,5 voor mijn mondeling, waar ik uitermate tevreden mee was.

Het boek is in 1984 verfilmd, met John Hurt en Richard Burton in de hoofdrollen. De film laat een alternatief 1984 zien, een echte dystopie met vervallen, grijze gebouwen en een bevolking die continu wordt gehersenspoeld. Engeland is onderdeel van de supermacht Oceanië, en is continu in oorlog met buurland Eurazië. De mensen hebben er geen vrijheid, er is een totale afwezigheid van privacy en elke vorm van lichamelijke intimiteit is er verboden. In deze wereld woont Winston Smith, een lagere partijmedewerker die in het Ministerie van de Waarheid werkt. Hij maakt echter één fout: hij wordt verliefd op de mooie Julia, en die verliefdheid is wederzijds. Dat geeft natuurlijk complicaties, want op een gegeven moment gaan ze toch met elkaar naar bed. Vervolgens worden beiden gearresteerd en heropgevoed door de Dunkpolitie.

De Britse karakteracteur Richard Burton speelt een glansrol als de dubbelagent O’Brien, die verantwoordelijk is voor het martelen van Winston Smith. Ik had hem eerst niet herkend, want hij is in deze film aardig vermagerd en ziet er erg vermoeid uit. Ik herkende hem in eerste instantie dan ook alleen aan zijn stem. Zelf zou hij de film echter nooit te zien krijgen; twee maanden voor de première stierf hij aan een hersenbloeding, slechts 58 jaar oud.

De film was eigenlijk nóg somberder dan ik me in het boek had voorgesteld, en Winston Smith zag er heel anders uit dan ik verwacht had. Ik dacht aan een klein, dik mannetje, maar in de film is hij een magere vent met een verlopen kop. Ik vind John Hurt dan ook eigenlijk te oud voor deze rol (hij was overigens slechts 44, maar hij ziet er uit alsof hij al dik in de 50 is), en ik vind het dan ook onwaarschijnlijk dat de jonge, mooie Julia voor hem valt. Toch is Nineteen Eighty-Four een aardige film met uitstekend acteerwerk en met de nodige spanning. 3,5*