- Home
- Films
- Naissance des Pieuvres
- Filtered
Naissance des Pieuvres (2007)
Genre: Drama
Speelduur: 85 minuten
Alternatieve titel: Water Lilies
Oorsprong:
Frankrijk
Geregisseerd door: Céline Sciamma
Met onder meer: Pauline Acquart, Louise Blachère en Adèle Haenel
IMDb beoordeling: 6,7 (13.383)
Gesproken taal: Frans
Releasedatum: 6 maart 2008
On Demand:
- Bekijk via MUBI
- Bekijk via CineMember
- Niet beschikbaar op Netflix
- Niet beschikbaar op Pathé Thuis
- Niet beschikbaar op Videoland
- Niet beschikbaar op Amazon Prime
- Niet beschikbaar op Disney+
- Niet beschikbaar op Google Play
- Niet beschikbaar op meJane
Plot Naissance des Pieuvres
Zomer in een nieuwe buitenwijk van Parijs, waar niets te doen is; behalve naar het plafond staren. Marie, Anne en Floriane zijn 15. Hun wegen kruisen elkaar in de gangen van het plaatselijke zwembad, waar liefde en de pijn van het verlangen voor de eerste keer de kop opsteken, wat hen dichter bij elkaar brengt en tegelijk uit elkaar drijft.
Externe links
Acteurs en actrices
Marie
Floriane
Anne
François
Inspector
Cashier
Locker Room Girl
Locker Room Girl
Natacha
Saleswoman
Video's en trailers
Reviews & comments
Knisper
-
- 12992 berichten
- 1250 stemmen
Een film met een heel achtergrondverhaal. Voor mij persoonlijk dan. Ik was drie dagen in Antwerpen en zoals het een filmliefhebber betaamd, ga je dan ook naar de film. Naast veel gebruikelijke titels, stond er op dinsdag ook de premiere van Water Lilies gepland, waarbij ook de actrices en de regisseuse aanwezig waren. Dat was natuurlijk erg interessant, maar er bleken zelfs twee kaarten beschikbaar te zijn, terwijl ik met nog twee anderen was.
'Dan maar niet' was mijn gedachte, maar deze kans wilden we toch grijpen. We besloten dan 's avonds ook maar om toch die twee kaarten te kopen en dan maar te kijken wat we gingen doen. Het bleek echter uitverkocht. Zoals zo vaak bij dingen die onbereikbaar zijn. wordt het verlangen echt maar groter. We besloten om het toch maar nog een keer te proberen op de avond zelf. Helaas bleken er nog steeds geen kaarten te zijn, maar toen stapten twee vrouwen op ons af die twee kaarten overhadden. En zo was ik toch nog bij de film aanwezig.
Dan de film zelf. Deze maakt enkele gewaagde keuzes. Coming-of-age drama's moeten het namelijk vooral van enorm sterk acteerwerk en karakterontwikkeling hebben. Het risico dat Céline Sciamma hier heeft genomen, is dat Floriane eigenlijk een onsympathieke trut is, iets wat ik bij andere genre-genoten nog nooit heb gezien. Dat zorgt toch voor een extra rauw randje aan de exploratie van de liefde en de seksuele verlangens. Toch weten zelfs de problemen en onzekerheden van Floriane je te raken. Hoewel de problemen van 15-jarigen op het eerste gezicht onschuldig lijken, blijkt hier wel weer hoe diep het allemaal toch eigenlijk zit en dat het zeker zijn sporen nalaat.
Al met al een intrigerende film met enorm sterk acteerwerk. Adele Haenel (ik kan haar leeftijd nergens vinden en de Franse vragen en antwoorden hielpen ook niet echt) is echt al een jonge vrouw, wat goed werkt met de jonger ogende Pauline Acquart, die zich in feite optrekt aan haar grotere volwassenheid. Wat dat betreft is deze film het best te vergelijken Fucking Amal, ondanks dat de film op den duur toch een andere richting kiest.
Grote aanrader voor liefhebbers van coming of age-films en schoonzwemmen. In Belgie in ieder geval vanaf deze week in de bioscoop en ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat hij over een maanden ook wel in Nederland zal gaan draaien. 4 sterren.
gotti
-
- 14029 berichten
- 5643 stemmen
Schitterend. Nimmer werden tienerproblemen zó mooi verteld. De spanningen, de woede, de liefde en de haat. Weinig dialoog, veel blikken. En op de één of andere manier typisch Frans. De onuitgesprokenheid wellicht. Mooi in ieder geval...
Dik 4*, voorlopig...
maxcomthrilla
-
- 15565 berichten
- 2761 stemmen
Apart dat ik nog niemand hier heb gehoord over het camerawerk. Het lijkt namelijk alsof je 80 minuten naar slow - motion beelden zit te kijken maar dan wat sneller. Deze vertraagde beelden dragen bij aan een ietwat melancholische sfeer die er heerst in deze film.
Zwijgzaam, maar vol van een onvervulbaar verlangen banjert Marie zich een rondte in het plaatselijke zwembad. De personages gedragen zich allesbehalve sympathiek. Niet alleen ' het loeder ' van het zwembad maar ook Marie & Anne `s kwellingen komen naarstig aan bod, zonder zich er openlijk over uit te spreken. Op een gegeven moment had ik echt zoiets van; Marie lach eens even. Zelfs voor een puber kan het leven niet zo `n nietsbedoelende hel zijn. Of om een vriendin van mij te citeren; volgens mij behoort zij ook al tot de welbefaamde 90%.
Toch wist de film mij, ondanks zijn afstandelijkheid wel degelijk te pakken. De enorme vertwijfeling, de prestigestrijd tussen jongeren, niet weten hoe de vork nou in de steel zit, is het nou vriendschap, status of liefde wat de hoofdrolspeelsters beweegt? Dit werd allemaal nog nooit op zo `n fraaie manier in beeld gebracht. Prachtige beeldcomposities van synchroonzwemmen worden afgewisseld met veel feestjes waar dan weer behoorlijk stemmige, tranceversterkende muziek wordt gedraaid.
Het einde is er een om in te lijsten. Geweldig hoe 2 vriendinnen weer tot elkaar komen , iets wat alleen met beelden duidelijk gemaakt wordt. Ondertussen danst iemand onverstoorbaar door op elegante muziek. Dit einde had zelfs wat weg van het einde van Beau Travail. Qua thema verwante films doemen, ook bij mij Fucking Amal en My Summer of Love op. Soms net wat te gezochte, klassieke muziek die je bij gelegenheden als synchroonzwemmen kunt verwachten. Maar verder een geweldige combinatie van beeld en geluid en een fascinerende inkijk in de complexe wereld van de puber. 4*
kos
-
- 46074 berichten
- 8459 stemmen
Mooie film die me aanvankelijk toch wel erg deed denken aan Fucking Amal. Niet zozeer door de overduidelijke vergelijking qua liefdesperikelen, maar ook omdat de meisjes zelf eigenlijk hetzelfde karakter en uiterlijk hebben als in FA. Opmerkelijk.
Verder is de film gelukkig totaal anders opgezet. De sfeer is volkomen anders en zelfs erg sterk omdat het zich volkomen richt op de kleine leefwereld van de meisjes. je ziet alleen maar wat er voor hen echt toe doet, geen ouders of school bijvoorbeeld, da's allemaal niet relevant.
Verder nog een grote voor de synchroonzwemscenes en in het bijzonder de geweldige scene onder The First Rebirth van Jones & Stephenson.
Film Pegasus (moderator films)
-
- 30447 berichten
- 5199 stemmen
Niets is zo onduidelijk als puberende tieners. Ze weten zelf geen blijf met zichzelf, laat staan dat het duidelijk is voor omstaanders. En dat wordt net mooi in beeld gebracht. De onzekerheid rond zaken als eigen lichaam, seksualiteit, waarde van echte liefde of vriendschap, zich profileren in groep naar leeftijdsgenoten (ik moet er bij horen).
Dat alles heel mooi geïllustreerd door middel van veel beeldgebruik met niet te veel dialoog, maar wel lichaamstaal en blikken die voldoende zeggen. Het verhaal toont ook enkel een sfeerbeeld en geen ideale oplossing voor dilemma's. Reacties die soms onlogisch zijn, maar dat hoort er net bij. De film bouwt ook stelselmatig op en met de sterke soundtrack wordt de spanning als maar meer snijdend.
In vergelijk met Fucking Amal (waar de film veel mee vergeleken wordt), waar de sympathie met de hoofdpersonages groter is, komt hier vooral het puberen naar voren en is liefde er een onderdeel van, dat weliswaar voor hen belangrijke items zijn. Een pareltje van een film, al zijn er wel wat karikaturen in de film zodat de film geen maximum krijgt. Maar het is zeker een aanrader.
Naomi Watts
-
- 54554 berichten
- 3155 stemmen
Wel een degelijk coming of age filmpje maar het probleem vindt ik toch vaak dat het compleet by the book gaat. Meeste coming of age films weten mij nooit te verrassen.
Met het acteerwerk is overigens weinig mis. Acquart speel erg sterk en heeft een zeer sprekende mimiek maar vooral Haenel steelt de show. Die heeft wat eyecatchend, een beetej de charme die Scarlett Johansson ook heeft. Daar deed ze me vaak ook aan denken. Haar personage was dan wel weer zeer interessant. Zeer geïsoleerd en cijfert haar true self weg puur voor acceptatie. Helaas ligt de focus niet totaal op haar.
Ook heb ik totaal niks met deze thematiek. Nooit heb ik geworsteld met dit soort zaken toen ik een puber was. Al met al een goede film in het coming of age genre, al blijkt nu wel weer dat ik er niet te veel in een korte periode moet kijken zodat het op herhaling gevoel uitblijft.
Montorsi
-
- 9620 berichten
- 2272 stemmen
Goed gekeken naar Fucking Amal, iets te goed wel.
Sommige films kun je moeilijk als slecht bestempelen, maar tegelijkertijd doet het je niks, en voelt het erg onecht aan. Het doet me werkelijk heel weinig, zelfde probleem had Fucking Amal ook al, maar dat was toch allemaal wat scherper. Water Lilies is best aardig, maar op geen enkele manier weet je je te verplaatsen in de personages. Ondertussen helpt het dan niet dat er een nogal wat eigenaardige manier van vertellen wordt gekozen, waar je meer dan eens je vraagtekens bij wil zetten. Ze spelen personages van 15 jaar oud, en zelfs dat zou je ze niet geven, zeker Marie niet. En dan toch komen ze rustig een club binnen. Verder geen flard ouderlijk toezicht, aan een nacht wegblijven wordt geen enkele aandacht geschonken. Nu snap ik ook best dat daar allerlei verklaringen voor te bedenken zijn. Maar al dit soort kleinigheden deden je toch extra beseffen dat je naar een film zat te kijken en de onpersoonlijkheid vrij groot is. En verder had ik zoals gezegd continu het idee naar Fucking Amal 2 te kijken, de gelijkenissen zijn wel iets te duidelijk naar mijn zin.
Heb niet zoveel met zulke films. Toen deze in de pakketservice verscheen en ik het plot las had ik iets abstracters verwacht. Het kan niet altijd meezitten.
2.5*
Leland Palmer
-
- 23740 berichten
- 4699 stemmen
Ten eerste: klik.
Geweldig nummer! Prachtig filmpje, deze Water Lilies. Erg mooi coming of age-drama, sterk gespeeld door de (drie) hoofdrolspeelsters en een paar fascinerend mooie scénes. De discotheekscéne met het hierboven gelinkte nummer vond ik denk ik het sterkst, naast de eindscéne, wanneer de twee meisjes naar boven (het plafond, de camera) staarden. Best wel kippenvel dankzij ook weer de mooie muziek die deze scéne uitstekend ondersteund. De meisjes zitten ingewikkeld in elkaar, wat voor een behoorlijke brok onvoorspelbaarheid zorgt. De focus ligt alleen op deze drie meisjes, de rest telt even niet. Erg mooi in beeld gebracht allemaal, mooie sfeer en petje af voor het trio. Klasse.
otherfool
-
- 18470 berichten
- 3397 stemmen
En deze film mag zonder een enkele bedenking aansluiten bij het rijtje Fucking Amal, The Virgin Suicides en Fat Girl.
Ik wilde al schrijven; een soort kruising tussen Fat Girl en Fucking Amal. Eéntje die me overigens prima is bevallen; die gekwelde tienerblikken waren vaak behoorlijk raak en de film kent een haast ongekend hoogtepunt met de disco-scene, die was echt fenomenaal; een fantastische symbiose van beeld en geluid, met een enorme laag onderhuidse spanning eroverheen.
3,5*.
Zandkuiken
-
- 1696 berichten
- 1360 stemmen
La Naissance Des Pieuvres voor een tweede keer bekeken en opnieuw compleet betoverd door deze coming-of-ageparel. De chemie tussen de twee meisjes heeft een tederheid over zich die ik nog niet vaak heb gezien.
Beiden spelen dan ook de pannen van het dak: de ravissante Adèle Haenel is erg overtuigend als "mooiste meisje van het zwembad" en laat op geloofwaardige wijze glimpsen van gevoeligheid zien achter het hautaine masker. Ook de manier waarop de jongensachtige Pauline Acquart haar nieuwe vriendin verafgoodt getuigt van grote klasse. Dan is er ten slotte nog Louise Blachère, die de driehoeksverhouding vervolledigt, en ook zij is perfect gecast.
Op audiovisueel vlak laveert Céline Sciamma tussen dromerigheid en stunteligheid, wat gezien de thematiek wonderwel past. Alsof ze net als de hoofdpersonages zachtjes op zoek moet naar haar identiteit.
Heel, héél mooi filmpje.
The One Ring
-
- 29974 berichten
- 4109 stemmen
Ik ben in de minderheid, maar mijn God! Wat een ongeloofelijk irritante film! Kennelijk ervaren veel mensen dit als realisme. Nou moet ik bekennen altijd al weinig affiniteit gehad te hebben met tieners en dat ik hun problemen in de meest gevallen gigantisch oninteressant vind, maar Naissance des Pieuvres is zelfs met dat in aanmerking genomen nog een vreselijke film.
Tienerflicks bevatten vaak onsympathieke karakters, maar dit spant de kroon. Ik vroeg me af waarom ze hun eigen film verdienden. Om het geheel erger te maken vind de regisseuse het nodig om ze niet alleen onsympathiek, maar ook een beetje merkwaardig te maken. Dus krijg je een van de slechtste en overtrokken scènes die ik ooit gezien heb: die waarin Marie een appelkroostje uit de vuilnis haalt en hem opeet om kennelijk het speeksel van haar geliefde te proeven. Wie verzint zoiets?
Het komt gelukkig bijna nooit voor dat ik een film zie waar ik na 5 minuten al mijn geduld verlies. Dit is een van die ultrazeldzame uitzonderingen. Er was niets hier om goed te vinden. Nee, niet de geforceerde dialoog over de plafonds, zeker niet de acteerprestaties en waar sommige mensen de mooie beelden vandaan halen weet ik niet. Maar goed, ik weet wel meer niet, zoals waarom ik nog 1 ster kwijt kan aan deze vervelende bedoening. Misschien omdat de poster nog slechter is dan de film.
niethie
-
- 7308 berichten
- 6524 stemmen
Ik respecteer jullie meningen hoor, The One Ring en Verhoeven maar hier wil ik (eigenwijs als ik ben) toch nog even het een en ander tegen inbrengen. Geeft me ook gelijk de kans mijn halve punt extra toe te lichten en een wat uitgebreidere recensie te schrijven over dit meesterwerkje, het stukje van eerder was immers vrij nietszeggend...
@TOR, jij zegt dat je niets hebt met tienerflicks. Ik daarintegen vind het een geweldig genre en ben het dus niet met je eens. Daarin verschillen onze meningen dus. Jij vraagt je af waarom deze (onsympathie) personages een eigen film verdienen. Die vraag kun je dan net zo goed omdraaien en vragen: Waarom niet? Ik lees vaker berichten waarin staat dat de problemen van deze leeftijdgroep maar overdreven zijn, vaak simpel af gedaan als ze doen er niet toe. Vraag me ook af hoe die groep mensen dat kunnen zeggen, zijn ze zelf nooit jong geweest ofzo? Tuurlijk is het in deze film allemaal wat extreem weergeven, maar wat dan nog? Dat maakt de personages of de problemen die ze doormaken nog niet minderwaardig, toch?
Ik kan best begrijpen dat je de personages onsympathiek vond, maar dat vind ik persoonlijk juist een pluspunt en maakt het in tegenstelling tot zijn vele genregenoten nergens echt voorspelbaar. Geen van de drie meisjes is ook echt te doorgronden, vooral Florianne niet. Sterker nog, we weten naast een paar treffende getormenteerde blikken helemaal niets van haar en ze is in alles wat ze doet wispulturig, geen enkele actie van haar zie je aankomen. Ik bleef ook tot het eind in de waan of ze nou werkelijk iets voor Marie voelde of al die tijd gewoon met haar speelde. Ik vrees dat laatste. Een ander pluspunt daarin is dat er nergens een volwassen te bekennen is. Ja, in (niet sprekende) bijrollen maar verder geen enkel ouderfiguur, leraar oid. Dit maakte de film voor mij nog realistischer, de drie zijn alleen in hun eigen (puber) wereldje en zijn grotendeels op zichzelf aangewezen en hoewel niet letterlijk, voor mij een heel bekend gevoel. Met Marie kon ik me nog wel het meest indentificeren, ik was op die leeftijd wat minder verlegen en maakte niet hetzelfde door als haar maar stond er ook vaak maar een beetje ongeinteresseerd bij en klampte me aan verschillende dingen vast om het hoofd boven water te houden. Oke, misschien romanticeer ik de boel nu teveel maar zo ondervond ik het toen wel en dat gevoel brengt deze film weer helemaal boven, na drie kijkbeurten nog steeds! Eerder had ik dat erg sterk met Fucking Amal, een film die nog steeds tot een van mijn favoriete ooit behoord en waarvan ik nooit dacht dat er ook maar iets bij in de buurt zou komen, deze maakt (in het genre) echter een goede tweede. De sfeer hier is dan wel wat minder subtiel, sterker nog zelfs vrij cynisch maar het komt wel iets dichterbij de werkelijkheid voor mij. In FA wordt er oa een nare fase afgesloten en naar een hoopvol en nieuw begin ingeluid, hier niet en dat is het grootste verschil tussen de twee. Was van dit einde dan ook een stuk meer ondersteboven.
Vervolgens moet ik nog even wat toelichten over de eerder genoemde scenes. Dat moment waar Marie door Florianne's vuilnis gaat, dat klokhuis vind en er een hap van neemt, ik kan me goed voorstellen dat je dat too-much vond, ik zelf vond het mooi aansluiten bij haar obsessie voor haar, mooi gevonden juist!. Nogmaals die dialoog over het plafond is in zijn eenvoudigheid briljant. Prachtig ook hoe dat weer heel symbolisch terugkomt in de eindscene. Maar ook de scene in de discotheek mag zo bij het rijtje favorieten, de hele tot dan toe opgebouwde sfeer spat hier geweldig uiteen, sterk straalte cinematografie en prima muziekkeuze, heerlijk nummer ook: Jones & Stephanson's The First Rebirth! Maar niet alleen dat nummer, de hele score is geweldig en werkt echt heel erg goed. Bij sommige scenes (waaronder het einde) zelfs kippenvel opwekkend. Tot slot komen we op het acteerwerk waar werkelijk niets op aan te merken valt.
Zie dat geen van de meisjes in de tussentijd veel gedaan heeft, dat is erg jammer maar zal vast nog wel komen ook, anders is het een fikse verspilling van talent! Vooral Acquart en Haenel zouden nog eens hele groten kunnen worden. Ze vullen hun rollen hier werkelijk moeiteloos in. Mooie meisjes ook trouwens!
Alvast mijn excuus voor deze wat over-de-top lofbetuiging hoor, maar zo kom ik films echt nog maar weinig tegen, ook een van de redenen waarom ik hem in de pakketservice heb gedaan. Zoiezo (en ik kan het blijven zeggen) is coming of age een van de meest ondergewaardeerde genres dat er is. Wat tegengeluid is ook echt niet erg hoor, maar neem met het argument ''de problemen van tieners zijn niet interessant of belangrijk genoeg dat ze een eigen film verdienen'' geen genoegen...
4,5 sterren
Goldenskull
-
- 24398 berichten
- 3030 stemmen
Wauw, eindelijk weer eens naar aftiteling gestaard.
Volgens mij had deze film alles in huis om mij totaal niet te boeien, alleen al omdat ik niet meteen een coming-of-age fan ben (cq dacht te zijn?). Maar ik vond dit echt een hele mooie film met een schitterende eindscène. Erg knap acteerwerk en mooie sfeer creëring. Verder weinig woorden, maar veel gevoel en lichaamstaal.
4.5*
sinterklaas
-
- 11634 berichten
- 3220 stemmen
Weer een zeer boeiende comming on age film. Inhoudelijks lijkt het allemaal oppervlakkig maar toch weet de film je diverse malen te raken. Om te beginnen vond ik die 3 hoofdrolspeelsters fantastisch acteren en Water Lilies lijkt ook wel ietsje verder te gaan dan Fucking Amal en word ook wat rauwer weergeven. FA was meer een feel-good achtige film maar WL laat weer de harde kant zien. We maken kennis met Marie (schattige meid overgens) die toch wel gevoelens begint te krijgen voor de topzwemster Florianne. Florianne vond ik ook een toffe stoere meid die wel haar op der tanden had. En zo krijgen we weer een soort les van hoe het nou is om bv op hetzelfte geslacht te vallen. En ook dat je het de hele tijd verborgen houd voor je beste vrienden, in dit geval Anne, en wat voor destructieve gevolgen het heeft op de vriendschap. Wat eigenlijk wel weer zo is is dat de liefde tussen Florianne en Marie iets te snel ging. Alsof het heel normaal is om in een keer in een lesbie te veranderen. Dat krijgen we te zien waneer Florianne uit het niets aan Maria zit te frunnikken.
Maar verder wel een schitterende film waarin toch wel mooi verteld word over de zelfondekkingen en de gevolgen ervan. Het einde was ook heel verrassend. Ook de techno deuntjes die in de party-scenes worden gebruikt waren nice.
Maar hiervoor een 4,0*
Elineloves
-
- 24024 berichten
- 3591 stemmen
Op aanraden van niethie heb ik deze film gekeken, en ik moet zeggen.. Dankjewel!
Hoewel ik de eerste 5 minuten dacht: oh god, waar ben ik aan begonnen.. kijken naar spartelende beentjes in een zwembad, blijft dit de hele film zo? Nee, niet te snel oordelen Eline, want al vrij snel wordt je meegesleept.
Er zijn genoeg films die het leven van tieners laten zien, met alle bijbehorende problematieken waar ze tegenaan lopen, maar deze film weet zich goed staande te houden. De actrices zijn duidelijk nog niet erg ervaren. Dit is echter geen minpunt, want hierdoor lijkt het natuurlijk en echt. Het feit dat de ouders, of gewoon volwassenen in het algemeen, nauwelijks in beeld komen is geen storende factor. Het draait tenslotte om de pubers en dit heeft ook de volledige aandacht. Dat het tempo van de film soms wat laag is hierdoor vond ik ook geen probleem. De introductie van de personages is zorgvuldig gedaan, je leert de karakters steeds beter kennen en je leeft ook met ze mee. Hoewel het zeer gemakkelijk was om dit cliché neer te zetten, is dit nergens het geval. Het is sfeervol en intens en als kijker beleef je het bijna vanaf een korte afstand.
Over intens gesproken.. ik moet bekennen dat ik me het meest 'aangetrokken' voelde tot Anne, het onzekere en mollige meisje. Dit herinnerde me aan mezelf toen ik die leeftijd had, en zelfs nu herkende ik nog dingen in haar die ik nog steeds heb. Ze blinkt nergens echt in uit, heeft weinig zelfvertrouwen en ligt ook niet zo goed op de markt. Wanneer haar verliefdheid dan ook nog niet eens wederzijds is.. De scène waar zij zo aan het zweten is, zich geen houding weet te geven en het liefst zou verdwijnen achter de gordijnen vond ik dan ook erg mooi en overtuigend neergezet. Evenals de keren dat zij sex had.. Het is ook allemaal niet gemakkelijk op die leeftijd, zeker niet als je 'anders' bent.
Ik snap dat de vergelijking met Fucking Amal snel gemaakt is, maar behalve dat het onderwerp gelijkenissen heeft zie ik het niet zo. Hele andere sfeer, de nadruk ligt bij deze film veel meer op het thema opgroeien en niet eens zozeer op de ontluikende seksuele gevoelens. Deze film biedt meer, is uitgebreider en zal daardoor ook het grotere publiek meer aanspreken. Althans, dat hoop ik.
Dikke 4.0*, voor nu.
rep_robert
-
- 27289 berichten
- 3853 stemmen
Nou, ook op aanraden van onze goeroe niethie Naissance des Pieuvres gezien.
En maar goed ook, want dit soort films(coming of age) liggen mij erg goed. Iedereen herkent wel een stukje uit zijn of haar jeugd in dit soort films.
Al gaat deze film wel vooral over meisjes en hun (lesbische) gevoelens. Het is allemaal erg teder en subtiel in beeld gebracht, waardoor de film ondanks de korte speelduur niet bepaald gehaast overkomt.
De 3 meisjes zijn stuk voor stuk overtuigend, ken geen enkele van de drie en dat zorgt juist voor dat realistische tintje. Marie zit met haar Lesbische gevoelens voor Floriane, de beeldschone aanvoerdster van het waterballet team. Die op haar beurt ook in een soort van identiteitscrisis zit en een niet al te goede reputatie heeft op liefdesgebied. Anne is wat mollig en is erg onzeker hierdoor. Tel daarbij een niet wederzijdse liefde van een jongen en je hebt al weer van die mooie problemen die alle tieners wel een keer gekend heeft.
Het is erg aangrijpend, mooi en vooral ook hypnotiserend in beeld gebracht, waardoor ik niet anders kan zeggen dan dat dit een goede film is. Alleen jammer dat de film zo snel voorbij was.
4*
scorsese
-
- 11780 berichten
- 10189 stemmen
Prachtige film over drie jonge meiden die elkaar treffen in het plaatselijke zwembad. Een intiem portret van een drietal tienermeisjes die hun seksualiteit ontdekken. Gestileerd in beeld gebracht en vanwege de spaarzame dialogen een soms hypnotiserend effect. Een nipte 4.0 sterren voor dit verder uitstekende debuut van regisseuse Céline Sciamma.
Ste*
-
- 1960 berichten
- 1283 stemmen
Nee, hier kan ik niks mee. Ik heb op zich wel vaker een dergelijke film gezien, maar wat belangrijk is zijn de hoofdrolspelers, die een film als dit maken of breken. Laat nu net iedereen in deze film vreselijk vervelend en onaantrekkelijk zijn, zeker die magere. Wat is zij naar om naar te kijken. Dat kinderlijke, die kleding, dat kapsel. En dan dat slome gedrag en geacteer wat je veel vaker ziet bij dergelijke rollen, bleh.
Verder kon het narratief me nauwelijks bij de les houden. Een hoop gedoe om niets. Films met weinig tekst en een hoop motieven die de kijker zelf maar een beetje moet uitvogelen kúnnen werken, maar een dergelijke aanpak vind ik net wat vaker storend dan niet, en in dit geval was het érg storend. Geen interessante rollen, geen interessante gebeurtenissen. Waarschijnlijk zijn er mensen die dit allemaal geweldig Frans en gevoelig en coming of age vinden, maar ik vond het inhoudsloos en irritant.
2*
Movsin
-
- 7701 berichten
- 8096 stemmen
Drie tienermeisjes in hun "années impatientes". Gewoonlijk stellen dergelijke films de conflicten met ouders, school enz in het daglicht. Hier niets van dat. Ouders en school zijn niet te bekennen, de tieners onderling, wat misschien wat bevreemend overkomt en mogelijks onbegrijpelijk, maar dit is juist de waarde van de film.
Indringen in de wereld van hedendaagse jongeren is voor ouderen heel vaak onmogelijk, maar daarom is het pogen het te doen zekerlijk interessant en voldoende om van deze prent te genieten.
Origineel en met knap acterende youngsters.
vreemdsoortig
-
- 1 berichten
- 1 stemmen
By far mijn favoriete film aller tijden. Ik zag deze vlak na de release voor het eerst, bijna tien jaar geleden inmiddels. Paar weken terug de dvd eens aangeschaft en opnieuw gekeken: ik was nog net zo onder de indruk als de allereerste keer.
Prachtige vertelling en gigantisch sterk acteerwerk. Mooie plaatjes, goed benutte stiltes en werkelijk fantastische momenten zoals het moment dat Anne en Marie hun monden met water vullen om vervolgens met de wangen tegen elkaar aan te knallen, water dat eruit spuit, en maar lachen... laat op een mooie manier zien dat dit ergens nog kinderen zijn. Ze mogen weliswaar opweg zijn naar volwassenheid, maar het zijn nog steeds een stel kuikentjes bij elkaar.
De soundtrack door Para One maakt het verder helemaal af. Ik ben zelden echt verliefd op een volledige film soundtrack, maar bij Naissance des Pieuvres is het tegenovergestelde waar.
leatherhead
-
- 3556 berichten
- 1812 stemmen
Sfeervol coming-of-age drama. Een genre waar ik normaliter toch weinig enthousiast van wordt. Deze film valt vooral op door een aantal saillante details. Het compleet weglaten van school en ouders is hier één van. Eigenlijk best een slimme keuze, hoef je je niet weer door een hoop clichématige, obligate rompslomp heen te worstelen. De twee hoofdrolspeelsters hebben wat weg van die uit Fucking Amal, maar ontstijgen dat acteerniveau ruimschoots. Sterk gespeeld.
Verder ook een pak beter dan het wat steriele Tomboy. Inhoudelijk, maar vooral stilistisch. Ben het dan ook pertinent oneens met mijn bovenbuurman; de eindscene is juist een schitterende apotheose. Audiovisueel erg mooi. Kleine 3,5* hiervoor.
arno74
-
- 8700 berichten
- 3342 stemmen
Fraaie coming of age over twee meisjes die met hun eerste seksuele gevoelens en relaties worstelen. Ook mij deed deze denken aan (spoiler) Fucking Åmål (1998), vanwege de lesbische relatie, al is het wel heel lang geleden dat ik die film zag. De film is zowel visueel als qua verhaal best sterk, het kent vele fraaie, soms kunstzinnige scenes, waaronder de onderwateropnames. Het deed me aanvankelijk ook denken aan Black Swan (2010), al gaat de film dus als coming of age een hele andere kant uit en niet de competitieve kant (in dit geval van synchroonzwemmen) zoals Black Swan met ballet wel doet.
De titel Naissance des Pieuvres betekent letterlijk De geboorte van Pieuvres, dat laatste woord (letterlijk: inktvissen) staat figuurlijk voor onsympatieke personen die (van de ander) alles opeisen, en deze film zit vol met zulke figuren die op die wijze hun tienerjaren doorbrengen. Geen personages die lovable zijn dus.
Het is de tweede film die ik van deze regisseuse zie, de eerste was Tomboy (2011) (2,5*), en haar laatste film, Bande de Filles - Girlhood (2014) zal ik ook aan mijn kijklijst toevoegen. Deze regisseuse focust zich zo te zien duidelijk op coming of age films over meiden. Naissance des Pieuvres is een fraaie debuutfilm die bij mij tussen de 3* en 3,5* ligt. Inhoudelijk verschilt deze niet veel van andere coming of age-films, visueel levert het synchroonzwemmen wel enkele hele fraaie plaatjes op. Een ruime 3*.
Baboesjka
-
- 891 berichten
- 1613 stemmen
Een vermakelijk verhaal. Ik vind Adèle Haenel een goede en prachtige actrice en ik vind haar leuk in de rol die ze in deze film speelt, wat het makkelijker voor mij maakte om mij in Marie’s bewondering voor haar te kunnen plaatsen. Sowieso kon ik mij goed in Marie plaatsen. Het is geen film die mij omver heeft geblazen, maar het keek fijn en makkelijk weg en de personages wisten mij enigszins te raken. Goed gespeeld. Een 7. 3,5*
Collins
-
- 6243 berichten
- 3719 stemmen
Naast de luchtige formule waarmee met name Amerikaanse films zich met de problemen van adolescenten bezig houden, doet de indiefilm dat meestal serieuzer en gedifferentieerder. Zo ook in de debuutfilm van Céline Sciamma die aan de hand van een jeugdige obsessieve verliefdheid een klassiek en onopgesmukt coming of age verhaal verteld.
In het centrum van de film staat de 15-jarige Marie. Een teruggetrokken en onopvallned meisje dat niet populair is en samen met haar corpulente vriendin Anne vanaf de zijlijn toekijkt hoe de andere tieners een turbulent leven leiden. Heimelijk camerawerk maakt in dit opzicht van meet af aan duidelijk dat de voyeuristische neiging van Marie een belangrijk element in de film zal zijn. Tekenend is een mooie scène die een bewegingsloze Marie laat zien die in het water van het zwembad gelegen, vol nieuwsgierige begeerte de lichaamsbewegingen van oefenende schoonzwemsters tot zich neemt.
Marie is gebiologeerd door de extraverte en aantrekkelijke Floriane, aanvoerster van een team schoonzwemsters en gespeeld door de prachtige Adèle Haenel. Tussen beide meisjes ontwikkelt zich een bijzondere vriendschap waarin erotische spanningen bepalend zijn voor het verloop. Die spanningen zijn subtiel aanwezig. De zinnelijke liefde die Marie voor Floriane voelt, toont zich enkel nonverbaal. Haar gemoedstoestand komt uitsluitend middels beschroomde toenaderingspogingen en filmische stilering tot uiting. Subtiel en effectief. De zinnelijkheid achter de onbeholpenheid is intens voelbaar.
Waar in veel films met de eerste liefde een spannende positieve stap in een volwassener bestaan wordt gezet, doet Water Lilies dat anders. De film ontdoet de mythe van alle romantiek en toont een ontnuchterend beeld. De eerste liefde is hier een gecompliceerde en pijnlijke ervaring. Dat is een ontnuchterend inzicht dat vreemd genoeg in de audiovisuele weergave van de film veelal niet is terug te zien.
Met verheven gitaarklanken, droomachtige beelden van gymnastische lichamen onder de waterspiegel en met feestscènes waarin de dancemuziek vrolijk bonkt en de tieners elkaar driftig verleiden, schetst Sciamma een dromerige en spannende wereld die de weg naa r de realiteit van de volwassenheid plaveit. En dat is geheel in tegenstelling tot de zwaarmoedigheid die de relatie tussen de centrale personages karakteriseert. Een relatie waarin hopeloze begeerte en koel machtmisbruik zorgen voor afhankelijkheid. Van suikerzoete romantiek is geen sprake.
De introverte Marie, de hoerige Floriane en de gezette Anne, die met haar onhandige optredens voor een luchtige noot zorgt, worden in aanzet als stereotiepe karakters neergezet, die in elke tienerfilm niet zouden misstaan. In de loop van de film verandert dat beeld. De stereotiepen krijgen meer laag en worden complexer en interessanter.
water Lilies is een elementaire film. De verhaallijn beperkt zich tot wezenlijke gebeurtenissen. Voor afleidende zijplotjes is geen plaats. De blik is steevast gericht op de drie hoofdpersonages en hun verhouding tot elkaar. Diezelfde elementaire stijl maakt dat de film afziet van volwassen personages. Ouders of leraren zijn nergens te zien. De film focust angstvallig op de drie meisjes. Geen enkele invloed van buitenaf staat die focus in de weg. Die rechtlijnige aanpak maakt dat de filmbeleving enigszins benauwend en kortzichtig aanvoelt. En dat gevoel is niet per sé prettig.
Water Lilies geeft tussendoor nog een aardig inkijkje in de absurde wereld van het schoonzwemmen. De wereld van watervaste make up, ingevette kapsels en geschoren bikinilijnen. De zwemscènes zijn meestal zonder muziek en voelen kil en bizar. De camera zit dicht op de zwemsters maar toont weinig schoonheid. In plaats daarvan registreert de camera afknappende details als ingespannen grimassen en bespottelijke neusklemmen op de gezichten van aseksuele wezens die zonder aanwijsbare reden hele merkwaardige en schokkende bewegingen in het water maken.
Het is duidelijk. Water Lilies is bepaald geen romantische feel good film. Daarvoor is de film veel te meedogenloos, te rechtlijning en te eerlijk. Prima film.
Dievegge
-
- 3000 berichten
- 7699 stemmen
Voor haar langspeeldebuut putte Céline Sciamma uit ervaringen tijdens haar eigen adolescentie, zonder autobiografisch te worden. De titel ("geboorte van de inktvissen") verwijst naar het weke gevoel in de buik bij de eerste verliefdheid. Het is eens niet het gebruikelijke verhaal van de afkeurende omgeving en het uit de kast komen. Het draait om drie meisjes met een duidelijke plaats in de hiërarchie van de middelbare school: de schoonheidskoningin, het muurbloempje en het lelijke eendje. Het gaat over rivaliteit en machtspelletjes binnen relaties. Marie heeft het spichtige lichaam van een onvolgroeide tiener. Voor haar is het een promotie wanneer Floriane met haar om wil gaan. Anne blijft jaloers achter.
Een gestolen hangertje wordt doorgegeven tussen de drie meisjes en één jongen, als symbool van wisselende vriendschapsbanden. Volwassenen komen er nauwelijks in voor; zij behoren niet tot deze leefwereld. Het synchroonzwemmen levert mooie beelden op, met acrobatische toeren, neusknijpers en onderwatercamera's. Dansbeats en gekleurde lichten roepen de sfeer op van feestjes die draaien om status en veroveringen. De vrijscènes hebben geen intimiteit, voelen meer als een verplicht nummer. Dan zijn er echter scènes tussendoor die wel intimiteit hebben, zoals de douchescène met het behaaglijke geluid van water en ademhaling. Het is een sober en realistisch portret van meisjes in een zoekende levensfase.
Fisico (moderator films)
-
- 8352 berichten
- 4695 stemmen
Prima debuutfilm van Sciamma die aan de hand van een coming of age verhaal het verhaal schetst van drie jonge meiden. Drie meiden ook die erg van elkaar verschillen en waarvan de bedeesde Marie de spilfiguur is tussen de twee anderen die elkaar eigenlijk niét kennen.
Identiteit, vriendschap, erkenning en seksuele ontwikkeling staan centraal in de film. Vriendschap die ook wat uitmondt in wat rivaliteit en competitie, niet alleen onderling, maar ook onder jongeren in het algemeen. Iedereen wil erbij horen, iedereen wil erkenning.
Daarnaast een mooie mix met het synchroonzwemmen met fijne knappe beelden onder en boven het water. Prima cinematografie en camerawerk. Geen focus op de opofferingen en volharding van deze bezigheid zoals je wel ziet in films als Black swan of Whiplash, eerder een fijn subplot binnen de film en het leven van de drie meisjes.
Het laatste nieuws
'Pirates of the Caribbean'-vervolg definitief van tafel, Jeremy Allen White speelt muzieklegende in aankomende biopic | MovieMeter Recap
'The Bear'-acteur Jeremy Allen White speelt muzieklegende in aankomende biopic
Welke films worden vanavond uitgezonden op televisie?
Het publiek krijgt geen genoeg van HBO Max-parel 'Something the Lord Made': 'Ga deze zeker nog eens bekijken'
Bekijk ook
Lilja 4-ever
Drama, 2002
963 reacties
Fucking Åmål
Drama / Romantiek, 1998
890 reacties
Portrait de la Jeune Fille en Feu
Drama / Romantiek, 2019
89 reacties
Ma Vie de Courgette
Animatie / Familie, 2016
25 reacties
Sans Toit ni Loi
Drama, 1985
24 reacties
Margarita with a Straw
Drama, 2014
6 reacties
Nieuwsbrief MovieMeter
Het laatste film- en serienieuws per e-mail ontvangen?
Populaire toplijsten
- Top 250 beste films aller tijden
- Top 250 beste sciencefiction films aller tijden
- Top 250 beste thriller films aller tijden
- Top 250 beste familie films aller tijden
- Top 250 beste actie films aller tijden
- Top 100 beste films van de laatste jaren
- Top 100 beste films op Netflix
- Top 100 beste films op Disney+
- Top 100 beste films op Pathé Thuis
- Top 50 beste films uit 2020
- Top 50 beste films uit 2018
- Top 50 beste films uit 2019
- Top 25 beste films in het Nederlands
Corporate & Media
Realtimes | Publishing Network
Innovatieweg 20C
7007 CD, Doetinchem, Netherlands
+31(315)-764002
Over MovieMeter
MovieMeter is hét platform voor liefhebbers van films en series. Met tienduizenden titels, die dagelijkse worden aangevuld door onze community, vind je bij ons altijd de film, serie of documentaire die je zoekt. Of je jouw content nou graag op televisie, in de bioscoop of via een streamingsdienst bekijkt, bij MovieMeter navigeer je in enkele klikken naar hetgeen dat voldoet aan jouw wensen.
MovieMeter is echter meer dan een databank voor films en series. Je bent bij ons tevens aan het juiste adres voor het laatste filmnieuws, recensies en informatie over jouw favoriete acteur. Daarnaast vind je bij ons de meest recente toplijsten, zodat je altijd weet wat er populair is op Netflix, in de bioscoop of op televisie. Zelf je steentje bijdragen aan het unieke platform van MovieMeter? Sluit je dan vrijblijvend aan bij onze community.
Social media
Realtimes | Publishing Network
- Registreer |
- Contact ons |
- Over ons |
- Adverteren |
- MovieMeter Films Wiki |
- Series Wiki |
- Algemene voorwaarden en privacybeleid |
- Consent wijzigen |
- RSS Feeds |
- API
© 2024 MovieMeter B.V.