The Darjeeling Limited (2007)

Ik ben vandaag in een Wes Anderson bui, na het opnieuw kijken van The Life Aquatic with Steve Zissou was het tijd voor een nieuwe titel, the Darjeeling Limited. Ik ben groot liefhebber van het werk van Anderon, al heb ik lang niet alles gezien. The Darjeeling Limited sprak me op één of andere manier nooit zo aan, maar ik ben blij dat ik 'm heb gezien. Een heerlijk sfeertje, goede acteurs en mooi in beeld gebracht. Op en top Anderson

Up next: The Royal Tenenbaums.

Ik ben best wel een fan van Wes Anderson, die man creëert altijd weer een wereldje in z'n films die je nergens anders zult zien. Totaal eigen stempel, ik hou ervan. Heb me ook weer prima vermaakt met deze 'Darjeeling Limited'. Toch wordt in deze film genialiteit afgewisseld met minder boeiende momenten.

Wat mij betreft had de hele film zich in de trein mogen afspelen. Dat geschuif met de camera door de kamertjes heen, leuke vondsten, veel grappige scenes en Wilson, Brody en Schwartzman zijn een succesvol en geinig trio. In de 2e helft vond ik het wat minder leuk soms, op 1 hoogtepunt na, de scene met o.a. de cameo van Portman en Murray. Erg leuk. Al met al weer een vermakelijk en sfeervol avontuurtje.

Weer helemaal de stijl van Anderson, had deze nog niet gezien. Het is niet de beste die hij gemaakt heeft maar wel weer heel leuk om te zien, kleurvol en raar op 1 of andere manier. Bizarre personages en af en toe de humor die ik er wel van in zie. Er word heel goed geacteerd. Een 7/10.

Toch een tegenvaller. Prachtige beelden in de typische stijl van Anderson, fijne soundtrack en op zich wel een leuke setting. Maar het verhaal kon me heel weinig boeien en ik vond de personages eigenlijk vrij vervelend. Ik denk dat ik me te weinig kon inleven in hun verhaal.

Ben nochtans wel een fan van Moonrise Kingdom en The Grand Budapest Hotel, dus ik had ook hoge verwachtingen van deze film. Helaas.

Anderson is een regisseur die je moet liggen denk ik. Als je kijk naar de uiteenlopende reactie bij zijn films. En tja mij ligt ie wel, ik vind zijn manier van humor super! Ik beweerde dat het genre Komedie mij niet zo lag maar als ik dan dit soort films kijk moet ik er toch op terug komen. Dit keer is het een Roadmovie met drie gestoorde broers. De film kan je op delen in twee gedeeltes: in de trein en buiten de trein. Waarbij in de trein vooral de scene`s met de humor bevatte en het tweede gedeelte iets meer een dramatische kant had. Het geheel lijkt luchtig maar toch zit er een diepere laag in. Wat door Owen Wilson ook een beetje aangekondigd wordt als hij zegt dat ze op een spirituele reis gaan. En die diepere laag en de subtiele humor maakt dat ik wederom een prima Wes Anderson heb gekeken.

Drie broers, op zoek naar zichzelf. En ze vinden zich – via elkaar.

Familie is de bron, de broedbodem waar men waarlijk en volledig zijn absurde zelf kan zijn, integraal, vol tegenstrijdigheden, koppigheid, belachelijkheid, verlangen en inconsequenties. Het mag – compleet. ‘The Darjeeling Limited’ toont het.

En hoe! De vreemde, exotische, fragmentarische, kleurrijke context is nodig om de eenheid van de broers te laten zien. Hoe anders ze ook zijn, ze lijken meer op elkaar dan ze zouden willen.

Eens te meer een hartveroverende Wes Anderson dus. Ah, waren films maar vaker creatieve, tegendraadse, slimme en bijwijlen onzinnige parabels zoals deze par(ab)el…

3,25*

Een film als deze als komedie beschouwen, het gaat me toch iets te ver. Het is iig meestal niet mijn type humor, net zoals ik dat bij de broers Coen ook vaak heb. Er is wel één ding dat ik erg grappig vond (Adrien Brody die niet zal vergeten hoe het land ruikt), maar dat komt door iets wat een vriend ooit gezegd heeft. Ik ga het hier niet gaan herhalen want het is nogal racistisch (je kan het misschien wel raden).

Soms tovert het al eens een glimlach op je gezicht maar meestal volgde ik gewoon hun gesprekken. Het is moeilijk om hier een deftige mening over te schrijven vind ik. Ik kan me moeilijk in de personages inleven omdat ik weinig referentiepunten met hen heb. Desalniettemin is het wel de moeite om eens te bekijken, zoals elke Wes Anderson dat is. Voorlopig 3* al denk ik niet dat ik deze snel ga herzien. Tot over een jaar of 10 misschien.

De beste Anderson tot dan toe. Erg vreemd, eigenzinnig mengelmoesje van komedie en drama dat me na afloop altijd een beetje verward achterlaat. Dat in combinatie met de eindelijk weer eens beperkte speelduur en het typische audiovisuele Andersonsfeertje zorgt voor een grotendeels fijne rit, ook al weet hij ook hier niet constant de aandacht vast te houden. Dat ik me zowaar eens niet kapoterger aan Owen Wilson zegt ook veel over de kwaliteit van deze film.

Toch kwamen zijn écht goede films hierna pas.

Mooi geschoten prent, met een op papier ijzersterke cast. So far so good. Op het eerste gezicht ziet het verhaal er aanlokkelijk en uitnodigend uit, de uitwerking daarentegen is op z'n zachtst gezegd matig. De humor is van het soort dat je moet liggen, je houdt er van of je vindt het helemaal niets. Helaas voor deze film viel ik in de tweede categorie. De drama kwam ook niet over en werd nergens echt pakkend. Je zou denken dat zo'n goede cast nog wel het een en ander zou kunnen redden, maar helaas. Ik was blij dat het na ongeveer 90 minuten was afgelopen en de relatief korte speelduur was daarmee ook een van de weinige lichtpuntjes...

Passende film gemaakt door regisseur Wes Anderson.

Wat een heerlijke film van begin het eind met mooie decors en perfect camerawerk.

Een roadtrip movie met drie broers op zoek naar hun moeder per trein, en wat voor een trein...

Drie verschillende broers maken zoals ze het zeggen een rituele reis waar de humor en absurdische humor in snel"trein"vaart op elkaar volgen. Doch de manier waarop Anderson de broers steeds meer van elkaar laten houden en respecteren is boeiend.

Ik ben een absolute liefhebber van deze film. Kijk en geniet

[ De humor is van het soort dat je moet liggen, je houdt er van of je vindt het helemaal niets. Helaas voor deze film viel ik in de tweede categorie.]

Precies, dat had ik nou ook. Heb hem halverwege maar uitgezet omdat ik het absoluut niet meer trok. Daarom geen sterren ditmaal.

“I love the way this country smells. I'll never forget it. It's kind of spicy.”

Een mindere Wes Anderson film. Maar een slechte film maakt Anderson nooit, en ook The Darjeeling Limited heeft weer genoeg positieve punten. Films van Anderson hebben altijd dat absurde, humoristische en 'quirky' sfeertje waar ik erg van houd, en zijn vaste acteurs Wilson, Schwartzman en Brody zijn ijzersterk. Maar het script laat wat steken vallen, en op sommige momenten is het gewoonweg saai. De humor is ook wat wisselvallig, en je ziet duidelijk de progressie die Anderson in Darjeeling, en zijn latere films, maakt. Dat is het interessante van Wes Anderson. Je ziet een regisseur die steeds met nieuwe verhalen komt, en je echt ziet groeien als filmmaker.

Verhaal vond ik niet altijd even boeiend, maar wat is het toch prachtig neergezet! De kleuren, de montage, heerlijk om naar te kijken! Vorige week The Grand Budapest Hotel gekeken die ik ietsje beter vond, maar ook dit is een topper hoor!

Film die voor mij maar niet echt leuk wilde worden en nergens wilde ontbranden. Ik zie wel wat Anderson probeerde, maar de uitwerking is matig. Een vrij serieuze prent met iets te veel quasi-lolligheden tussendoor waardoor ik de film niet wilde geloven. Ook de 3 acteurs vond ik maar wat vervelend en kon nooit meegaan in hun reis, laat staan dat ik ze als broers zag.

Enkele scènes, vooral met fijne muziek uit de jaren 60, waren wel erg mooi. Ook visueel is het allemaal wel oké en echt vervelen deed de film niet. Maar verder deed die ook niets. 2,5*.

Alsof Telstar in het stadion van Barcelona speelt. Of terwijl een gedrocht in een mooi jasje.

Mindere film van Anderson.

Ik durf dit zelfs voorzichtig de minste te noemen dit ik tot nu toe van hem heb gezien. Het positieve is dat de volgende films alleen maar beter werden, maar dat waren de vorige films echter ook. The Darjeeling Limited is zonder meer een erg typerende Wes Anderson, maar toch in een wat slecht gekozen omgeving.

Vroeger leken zijn films wat meer de voorkeur te geven aan het komische gehalte. Steeds meer sloop er echter een focus in die meer aandacht schonk aan de stilering. Deze film vormt al een aardige balans tussen deze stilering en de komedie, maar erg leuk vond ik het niet. Het mag dan ook duidelijk zijn dat Anderson niet zo veel kon in de omgeving waar je niet zo mooi aan kan sleutelen (daadwerkelijk geschoten in India, maar ja, hoeveel kan je daar eigenlijk mee doen als je Wes Anderson heet). Wat rest is dan ook een film die niet zo boeit.

De komedie was ook niet echt mijn ding. Zeer droogkomisch maar zelden effectief. Wilson lijkt erg buiten de boot te vallen hier. Ik zie hem liever in een wat serieuzere rol in plaats van zo'n melige als deze. Brody en Schwartzman lijken wat beter in de film te passen en geven meer dan verdienstelijke acteerprestaties af, maar daar houdt het ook weer op. De drie heren hebben een zekere mate van chemie, maar echt dragende figuren zijn het niet.

Hier en daar erg fraaie montages en sfeerzettingen. Ondanks dat het qua stilering een kleine stap terug lijkt te zijn voor Anderson wordt er nog steeds de nodige aandacht geschonken aan kleurgebruik en een frisse benadering. Erg grappig pakt het nergens uit, maar vervelend is het ook niet. Daarnaast stijgt het niveau van de film aanzienlijk wanneer ze op een plek staan waar meer ruimte was voor de typerende regie.

De komedie moet je ding maar zijn. Ondanks dat de film tussendoor wat zwaardere thema's aanraakt (maar er nauwelijks meer op ingaat verder) is het een specifiek stukje film voor een specifiek soort publiek. Nog niet zo precies als zijn latere films, en niet zo grappig als zijn eerdere films. Ik heb Andersons humor nooit geweldig gevonden, maar er zijn omgevingen waar Anderson daarin sterker is geweest. Deze film is er niet eentje van. Liever een plekje uitkiezen waar je meer mee kan doen. Dit was hem niet helemaal.

Leuke film.

Net wat leuker dan de vroegere Wes Anderson-films. The Darjeeling Limited is nog niet perfect, maar toch wel al een erg geslaagde mix tussen komedie en drama. De drie broers zijn perfect gecast en elk irritant op hun manier. Knap dat het irritante gedrag de komedie totaal niet in de weg staat. Anderson behoudt de balans perfect.

Ook visueel weer een erg mooi vormgegeven filmpje. Zeker de eerste helft, wanneer het verhaal zich nog vnl. afspeelt in de trein, is echt puur genieten: details, kleuren, cameravoering. Wat mij betreft is dat Anderson op z'n best.

Eenmaal de trein uit wordt het ietsje minder. Dan raakt de focus wel eens zoek. De flashback bv. is er wat lukraak bij gesleurd en voegt niet zo veel toe. Ook de soundtrack vind ik hier en daar wat raar, zelfs on-Andersons. Naar het einde toe zit er met die montage waarin o.m. Bill Murray nog eens passeert nog één geweldige scène in. Ik moet als filmliefhebber met nog geen 2500 stemmen misschien niet te hard van stapel lopen, maar het zijn dat soort stukken die Anderson toch behoorlijk uniek maken.

3,5

Een mindere van Wes Anderson wat mij betreft. Een regisseur die ik hoog heb zitten (al heb ik nog lang niet alles uit zijn oeuvre gezien) en wiens stijl ik altijd weet te appreciëren. The Darjeeling Limited is minder pakkend en boeiend dan andere films die ik van hem zag, maar is visueel wel typisch Anderson. De symmetrie, het felle kleurenpalet, de visuele details en grapjes; het is ook hier allemaal prima en op niveau. Het gele kleurgebruik is misschien af en toe iets te veel, maar het past wel bij de sfeer van India als locatie natuurlijk. Ook de personages zijn niet vollédig het probleem, al vond ik wel enkel het karakter van Adrien Brody écht leuk. De dynamiek tussen de drie broers is grotendeels tof (ook al wordt de ontwikkeling die ze doormaken vrij oppervlakkig in beeld gebracht), maar wat hier wel mist ten opzichte van andere Anderson-films zijn de kleurrijke bijrollen. Zo'n cameo van Bill Murray aan het begin en einde is bijvoorbeeld geinig, maar dat soort zaken zit er voor de rest te weinig in. De drie broers zijn op zichzelf niet geweldig genoeg om de hele film probleemloos te dragen. Wat aan Darjeeling Limited echter het meeste schuurt, is dat de balans tussen luchtigheid en de wat zwaardere thematiek niet helemaal lekker ligt. Enerzijds lijkt Anderson er een luchtige komedie van te willen maken, zonder dat de film overigens écht grappige momenten te bieden heeft, en anderzijds wilt hij er in anderhalf uur speelduur ook veel zwaardere momenten over opgroeien in een dysfunctionele familie, bindingsangst, verantwoordelijkheidszin, etc. instoppen, zonder dat deze zwaardere momentjes een echte emotionele indruk maken. Het is het dus over het algemeen allemaal nét niet, op verhaaltechnisch vlak dan.

Maar een dikke 3* is dit voor mij nog steeds absoluut waard. Zelfs een mindere Wes Anderson is nog steeds puur technisch vakmanschap, en de personages/acteurs hebben zeker hun momentjes, zeker in de soms droogkomische dialogen. Op naar de volgende Anderson in ieder geval.