71 Fragmente einer Chronologie des Zufalls (1994)

Het laatste deel van Haneke's trilogie over de emotionele teloorgang van de maatschappij. '71 Fragmente' is meer fictief en niet zo confronterend als 'Der Siebente Kontinent' en 'Benny's Video', het lijkt wat meer berustend waarbij Haneke de mensen gefascineerd vanaf een afstand bekijkt. Maar het is een prachtige schets van hoe mensen onbewust naast en met elkaar leven in het huidige Europa. De verbondenheid die we pretenderen te hebben, en de afstandelijkheid die er in werkelijkheid bestaat.

Ik vond het vooral mooi om te zien hoe een hele hoop drama en nare dingen er schuil gaan achter een eenvoudig item in het journaal. Toen het volgende item in het journaal begon, voelde ik me daar toch wel raar bij. Sterke film. Ik heb hem 3,5 gegeven, maar dat kan nog wel omhoog als ik hem nog 's zie.

Niet altijd even boeiend; wel erg interessant. Haneke blijft geweldig.

Haneke met hèt thema uit het begin van zijn carriere. De onverklaarbaarheid en de onvermijdelijkheid van geweld in de hedendaagse maatschappij. Dit keer wat groter gebracht dan in zijn andere films over dit thema. Fragmentarisch (wat hier trouwens stukken beter werkt dan in Code Inconnu) geskip door het leven van mensen die iets te wachten staat wat ze nog niet weten.

Haneke stipt hier en daar wat kenmerken van de hedendaagse Westerse samenleving aan (eenzaamheid, mensen die langs elkaar leven, druk, materialisme). Maar het gebeuren blijft een mysterie. Een ingrijpende gebeurtenis wordt een journaalitem en we gaan weer over tot dezelfde orde van de dag.

Zo indrukwekkend als Funny Games of Der Siebente Kontinent is dit niet. Wederom een goede film van een buitengewoon boeiende regisseur wel.

Ruim 3.5*

Mooi beschreven en dat is nu precies de reden waarom ik juist dit deel het beste van de trilogie vind. Dit was precies het gevoel dat bij het kijken bij mij naar boven kwam.

Met name het perspectief dat Haneke schept met de televisiebeelden van het nieuws op de achtergrond. Terwijl een dochter haar vader verpleegt en probeert zijn leven te veraangenamen horen we op de achtergrond verhalen over de zoveelste neus operatie van Michael Jackson. Zo komt het nieuws van de schietpartij ook voorbij en plaats alles in een ontluisterend perspectief.

Viel haast in slaap tijdens de openingstitels en het tafeltennissen, maar telefoonscene met oude man is groots.

Zéér sterk verhaal dat laat zien dat er bij elke gebeurtenis zéér veel mensen betrokken zijn maar ook dat een dramatische gebeurtenis iets heel persoonlijk is.

Een 4

Nog niet gezien, wel gekocht. Maar volgens de redacties een ijzersterke film.

Vanavond ga ik de film kijken, dus morgen geef ik mijn mening over deze interessante film van Michael Haneke.....

Na het zien van deze film hoop ik nu niet dat JIJ ook het slachtoffer van zo'n gek bent geworden! Want er is vast wat tussengekomen gezien de datum van je berichtje?

Jammer overigens dat het 73 i.p.v. 71 fragmenten zijn......heb ze geteld.

Maar toch weer een prima typisch Haneke film. Bevat een aantal zeer sterke scènes, zoals het al eerder gememoreerde telefoongesprek, of het snelle, zeer menselijke (letterlijk en figuurlijk) bidden van de geldloper. Het alledaagse (b.v. afbeelden van bijvoorbeeld de inhoud van de koelkast of dagelijkse rituelen als opstaan en ontbijten) is echt de kracht van Haneke.

1e ziening van 71 Fragmente einer Chronologie des Zufalls.

Als echte Haneke-adept kan ik deze vroege vogel van mijn zeer gewaardeerde regisseur toch niet meteen in m'n hart sluiten.
's Mans films zijn nooit slecht, natuurlijk niet maar deze wist me amper te raken bij eerste ziening. Ik heb 'r onmiddellijk nogmaals gekeken waardoor ik merkte dat een paar scènes eerst compleet langs me heen waren gegaan. Vaag wanneer je zoiets bemerkt.

Het is me weer, voor de zoveelste keer gebeurd: ik kon het onmogelijk laten gelijk na afloop het gesprek met Haneke op te zetten (dat zo goed als op iedere van zijn films te vinden is). Het voelt wel heel erg als een zonde om direct na de allereerste kijkbeurt naar verklaringen te zoeken; het is elke keer weer simpelweg te aantrekkelijk.

Nu ja, die onmiddellijke herziening maakte heel veel duidelijk icm aanwijzingen vd meester. Ik vind het tussen haakjes erg prettig om de man te horen spreken. Hij lacht erg veel, komt zéér aimabel over. Leuk. Hij laat nooit het achterste van zijn tong zien en toch heb ik vantevoren steeds de illusie dat hij al mijn vraagtekens als sneeuw voor de zon laat verdwijnen . Not.

Ik ga bij mijn beoordeling af op de 1e indruk die niet bijster positief was. Met name de newsflashes konden me, nee kunnen me grotendeels gestolen worden. Het ligt er allemaal wel erg dik bovenop. Waarom de beste man hetzelfde stuk journaal aan het einde vd f zelfs tweemaal laat zien... Ben ik absoluut niet tevreden over.

Maar nogmaals: Er blijft altijd genoeg (lees: erg veel) te genieten over bij deze super-filmer.

Hiermee heb ik al zijn films gezien. Sommige waren heel moeilijk te krijgen (Funny Games origineel, daar heb ik toentertijd stad en land voor afgezocht), andere redelijk gemakkelijk, de verzamelbox die onlangs verschenen is maakte mijn verzameling compleet. Dankjewel lieve Ana, voor al deze mooie cadeaus! You are the best.

De minste van de trilogie, vind ik. De film zorgde voor een stuk minder inlevingsvermogen (alles blijft wat te oppervlakkig, naar het einde toe gaat alles er wat "te" abrupt aan toe,...) en haalt voor mij lang niet het niveau van de andere twee trilogie-delen. (Benny's Video en Der Siebente Kontinent) Toch zorgt ook dit deel weer voor genoeg stof tot nadenken bij de kijker (en daar doet Haneke het toch allemaal een beetje voor...)

Ben ik het gedeeltelijk mee eens . Ik heb me dat ook afgevraagd van het stuk journaal aan het einde. Volgens mij is het te interpreteren als een nieuwsuitzending 's ochtends (voor de shootout) en 's avonds (na de shootout). Ik denk dat Haneke zo wil duidelijk maken dat 1 specifieke ernstige gebeurtenis maar een klein puzzelstukje vormt uit de puzzel van geweld die er iedere dag in het nieuws wordt opgevoerd. En dat we door die overflow aan gruwelijke nieuwsberichten soms langs de ernst van iedere aparte gebeurtenis doorkijken... Alle, dat is mijn interpretatie toch. Maar inderdaad... het ligt er soms allemaal een beetje te dik op en wordt allemaal wat te veel aan de kijker opgedrongen.

Dat neemt echter niet weg dat Haneke er weer in slaagt om een unieke filmbeleving te creëren. Geen meesterwerk dus, wel een zeer fijne kijkervaring!

3*

Ook het laatste deel van de officieuze trilogie gezien en inderdaad net wat minder dan de eerste twee. Misschien ook omdat dit de enige van de drie films was, waarvan ik wist wat er kwam.

Deze gefragmenteerde film, blijft boeiend door opnieuw een hoog realisme. Extreem hoog zelfs. Heb zelden zoiets gezien. Groot compliment voor Haneke. Dit komt mede door het ontzettend sterke acteerwerk en de (eigenlijk nogal lelijke, maar zeker innovatieve) cinematografie, dat goed werkt. Niet alleen het grauwe kleurgebruik, maar ook de aparte manier van iets in beeld brengen (lange shots van op het eerste gezicht weinig boeiende gebeurtenissen, vaak geen gezichten in beeld, maar bijvoorbeeld alleen ingezoomd op een deurklink) zijn debet aan dat hoge realisme.

Tegelijk komen z'n films behoorlijk pretentieus over en gaat ie wat te ver in het doorvoeren van sommige lange shots om dat realisme af te dwingen. Heb af en toe wel zoiets van I've got the point.

Maar goed, onboeiend wordt het nooit en geweldig af en toe wel. Heb het telefoongesprek al aangehaald zien worden. Dat is echt een geweldig voorbeeld van het realisme waarover ik het had. Maar ook de tafeltennisscene (waarin je langzaam het gelaat ziet veranderen van een wanhopig iemand), de balanceerscene bij de metro, de ich liebe dich scene (en de onmacht daar mee om te gaan) en natuurlijk het uiteindelijk onvermijdelijke zijn hoogtepunten die de film meer dan de moeite waard maken. 4 sterretjes dus toch nog en nu ben ik naast deze trilogie benieuwd naar een andere insteek van Haneke, hoewel hij natuurlijk wel een ras pessimist blijft.

Vannacht de hele trilogie gekeken en de afsluiter is toch helaas de minste, al scheelt het niet veel. Fragmentarischer, uiteraard, maar Haneke weet toch te raken met intense scenes die uiteindelijk uitmonden in een 'hedendaags' drama. Ook de stukjes 'nieuws' passen er goed in, de rest is immers de uitvergroting van een aantal levens betrokken bij een ander 'stukje nieuws'...

De acteurs maken indruk, maar de persoonlijke betrokkenheid gaat niet zo ver als bij de voorgaande delen. Hier bemerk al meer de 'onduidelijkheid' van Haneke(wat is nu 'het' verhaal?) , zoals ik die ook in 'Caché' beleefde. Toch ben ik meer te spreken over '71...' dan over 'Caché', waar de onduidelijkheid mij(voorlopig) meer frustreert en ook de karakters van Auteuil en (vooral) Binoche mij op de één of andere manier op de zenuwen werkten. Misschien heb ik gewoon meer met Haneke die in de 'Oostenrijkse' context een vrij duidelijk verhaal neerzet...

4,0*.

Mooie afsluiter van de triologie. Al kan ik de term triologie hier nou niet echt in vinden. 71 fragmente was eigenlijk meer een mozaikfilm met inderdaad een aaneenschakeling van onderandere nieuwsfragmenten (waaronder veel oorlogsbeelden) en ook stukjes uit het gewone dagelijkse leven van enkele mensen. Daarbij vond ik die stukjes met die Roemeense jongetje (bij die metro), die tangram en dat tafeltennis zeer indrukwekkend. Al moet ik wel toegeven dat de film heel moeilijk te volgen was en dat ik nu nog steeds aan het denken ben over de volgorde van het verhaal. De film deed me ook heel erg aan Hanekes latere Code Inconnu denken en heeft ook wel wat weg van Crash. Het laatste scene met die bank en die afsluiter met Michael Jackson was ook een erg mooi climax. Het gaat dus ook echt meer om die 19 jarige jongen die gek word en eerst afreageert met dat tafeltennis en vervolgens pistolen gaat jatten om een halve bank overhoop te schieten als idee.

Verder was 71 Fragmente... niet zo verontrustend als de andere 2 van de triologie, eigenlijk is dit er wel een feel good movie mee vergeleken. Verder was deze ook heel uitstekend, ondanks ik nog even moet nadenken om de precieze volgorde.

4,0*

De trilogie over de "vergletschering van emoties" zou het zijn. Maar eigenlijk passen alle films van Haneke wel onder die noemer. Dus in die zin heb je gelijk. De films van Haneke kwamen pas in beeld toen deel 2 en 3 vlak na elkaar de filmhuizen bestormden en deel 1 nog onbekend was. Ze toerden destijds ook als drieluik door NL en komen ook in DVD in die drieluik vorm voor. Niet te veel waarde aan hechten, wel aan de films. Hoewel ik eigenlijk alleen de films in deze trilogie écht de moeite waard vind, naast Le Temps des Loups.

En Funny Games natuurlijk.

Eén van de slechtste films die ik ooit heb gezien. Ik ben een liefhebber van films die uniek zijn en zich proberen te onderscheiden van de rest. '71 Fragmente' is zeker uniek, maar in mijn ogen op een slechte manier. De film bestaat letterlijk uit 71 fragmenten die elkaar opvolgen. Je krijgt een kijk in het leven van verschillende personages, zo zie je een gefrustreerde student, een vrouw die bij een bank werkt, een zwerver die op zoek is naar eten, enzovoort.

Het is echter allemaal heel afstandelijk gefilmd, waardoor je niet echt binding krijgt met de personages. Niet alleen dat, maar veel scenes zijn saai en langdradig. Bij veel scenes had ik ook geen flauw idee wat voor toegevoegde waarde ze hadden. Zo is er een scene waarin iemand 5 minuten lang alleen maar aan het tafeltennissen is. Ook is er eentje van 10 minuten lang waarin iemand een telefoongesprek voert. Wat deze scenes toevoegen aan de film is mij een raadsel, en ik moet zeggen dat ik bijna in slaap viel bij beide scenes.

Het komt op mij over alsof ze willekeurig wat fragmenten hebben opgenomen en vervolgens achter elkaar hebben geplakt, met het idee dat er een film van gemaakt kon worden. Ik begrijp waar de film naar op wilt bouwen, maar het einde voelde voor mij aan als een anticlimax en wist totaal geen indruk op mij te maken (de gehele film overigens niet). Het was mij ook niet duidelijk waarom de student iedereen ging uitmoorden, maar wellicht is dat de bedoeling: de onverklaarbaarheid van geweld aantonen.

Ik begrijp wel de boodschap die de film wilt overbrengen: achter een simpel item in het nieuws schuilt een hoop drama, waar geen aandacht aan wordt besteed, en na zo'n item gaat men gewoon weer verder met het normale leven. Dat neemt echter niet weg dat de film heel saai is om naar te kijken. Een film is in mijn ogen bedoeld als entertainment, en dit 'entertaint' simpelweg niet.

Vanavond herzien. Nog steeds even indrukwekkend. Doet ook zeker niet onder voor de andere twee delen in de trilogie wat mij betreft.

Nee dit 'entertaint' inderdaad niet. Maar als ik mag kiezen heb ik ook liever een film die me nieuwe inzichten geeft, aanzet tot nadenken of bepaalde emoties losmaakt en me bijblijft, dan een avondje entertainment. Entertainment heeft maar zo'n korte houdbaarheidsduur (..of ga ik nou net zo serieus als Haneke klinken?).

Hoe dan ook, nog steeds 4,5* voor deze.

In mijn top 10 staat Johnny Got His Gun. Een film die je niet bepaald 'entertainment' kan noemen, maar het is wel een film die mij nieuwe inzichten geeft, aanzet tot nadenken en emoties in mij losmaakt

Mijn punt is dat een film boeiend moet zijn om naar te kijken, en dit vind ik niet boeiend. Zoals ik al zei: ik begrijp de boodschap die de film wilt overbrengen (en het is een goede boodschap btw), maar dat neemt niet weg dat het allemaal heel saai is om naar te kijken, het maakt op mij geen indruk. Maargoed, ieder zijn ding.

Qua kracht en gehalte voor mij vergelijkbaar met Der siebente Kontinent: minder dan Benny's Videos, Funny Games of La Pianiste...

Een aparte film. Laat ik het daar maar op houden.

Maakt toch minder impact dan ander werk wat ik gezien heb van Haneke. Wil niet zeggen dat dit direct minder is, maar er treedt misschien toch een soort gewenning op. Dat dit onderdeel van een trilogie is was me trouwens ontgaan, al zijn de drie films natuurlijk verwant: onderhuids broeit er iets bij ogenschijnlijk rustige mensen, veelal behorend tot de gegoede middenklasse, en dat leidt tot een onverwachte geweldsexplosie.

In 71 Fragmente wordt de plot al verraden in de openingtekst, waarna de kijker een oud journaal krijgt voorgeschoteld. Dat duurt even en ik zat al wat ongeduldig te wachten op het weerbericht tot het volgende fragment opeens wordt opgestart. Via een aantal verschillende verhaallijnen die onherroepelijk tot een dramatische climax leiden wordt een Hanekesk beeld geschetst van de westerse samenleving. Daarbij wordt het geduld soms op de proef gesteld, maar de lang uitgesponnen scenes krijgen onwillekeurig ook iets fascinerends. Uiteindelijk wordt vooral getoond hoe gewóón mensen zijn, hoe men zich bezighoudt met onbenulligheden en grote levensvragen, en dat het noodlot van banale toevalligheden uit elkaar hangt.

Niet onaardig, maar mij iets te afstandelijk. Ik heb beter werk van Haneke gezien.