2:37 (2006)

De plotomschrijving moet aangepast worden, want het is niet 's morgens om 2:37, maar 's middags. In de film laten ze ook duidelijk zien: 2:37 PM.

Bedankt voor het melden!

Ik heb het even aangepast. Een volgende keer kun je het ook zelf aanpassen via de Corrigen tab.

Niks te danken. Volgende keer zal ik dat doen.

In vergelijking met Elephant viel deze toch wat tegen. 2:37 bevat te veel expliciete expressies die duiden op depressiviteit of andere emoties. Elephant is meer geschakeerd: emoties zijn minder op de oppervlakte waardoor je jezelf als kijker meer gaat inleven in de karakters en dus meer ruimte voor interpretatie laat.

Behalve dat het zich afspeelt op een highschool en er aan het einde vanalles dramatisch mis gaat lijkt het verhaal in deze film helemaal niet op het verhaal van Elephant. Beide erg mooie films, maar niet te vergelijken met elkaar vind ik.

Natuurlijk kan je dergelijke emotionele uitspattingen van dat meisje en Eric Harris en Dyland Klebold (Elephant), niet één-op-één vergelijken. Immers, er zijn misschien 5 overeenkomsten, maar de finale 6e is ten zeerste individueel. Oké.

Hoe dan ook kan je de thematiek zeker wel met elkaar vergelijken: jongeren die slachtoffer zijn van een maatschappij die 'zonder God' gedesillusioneerd is geraakt vanaf begin 20e eeuw); een prestatie-verlangende, vluchtige, oppervlakkige, gedegenereerde 'eisen-maatschappij'.

Mocht je geïnteresseerd zijn: je kunt ook mijn reacties bij Elephant lezen (rond mei dacht ik geplaatst)

Zwaar en van lieverlee boeiend drama over een aantal scholieren, die kampen met ernstige psychische of fysieke problemen en zich daar geen raad mee weten.

De frequente interviews tussendoor werken op d’n duur storend. Ik vraag mij af of het niet beter was geweest de informatie, die uit die interviews naar voren kwam, gewoon in het verhaal te verwerken.

Door de heftige opening zit je je tijdens heel de film af te vragen: wie ligt daar achter die deur? De film probeert je wel op een verkeerd spoor te zetten, door de naam die in het begin geroepen wordt. Dat maakt de wending van het plot uiteindelijk des te verrassender.

Meeslepende film.

P.S. Teresa Palmer zou met haar looks best het oudere zusje van Kristen Stewart kunnen zijn.

Genoeg punten die een stuk beter hadden gekund.

Maar als je deze film als een B-film benaderd, iets wat het in mijn ogen is,

dan haalt deze film een verrassend niveau.

Achter de voordeur speelt soms meer dan wat je op het eerste oog kunt zien... *3,5

Heel scherp!

Een goede film met een sterk verhaal.

Hoewel dit genre al in meerdere films is voorgekomen, blijft het gewoon boeien.

2:37 Gaat nog iets verder, en bevat sterke momenten.

Het verhaal gaat over 6 verschillende scholieren die allemaal hun persoonlijke problemen hebben.

Op een dag wordt het lichaam van een scholier op het toilet aangetroffen.

Over het hoe en wat wordt richting het einde pas duidelijk.

De film kan soms wat schokkende beelden bevatten, maar in principe is dit alleen maar een pluspunt.

Het toont immers de keiharde werkelijkheid in een wereld waarin we met z'n allen leven.

3,5 *

De film met de meest hartverscheurende zelfmoordscène in de geschiedenis van de cinema. Het laatste kwartier is zelfs van groots dramatische schoonheid. De ontroerende beelden begeleid door prachtige koormuziek werkten in ieder geval zeer op mijn gemoed. Ik werd er helemaal stil van.
Toen ik de film voor de 1e keer aan het bekijken was vroeg ik mij telkens af wie van de scholieren dood in het toilet lag. Nu, na herziening kon dat natuurlijk alleen maar de scholier geweest zijn die naderhand bij de interviews ontbrak. Die frequente interviews hadden dus wel duidelijk een functie. Als je goed opgelet had werd je dus niet op het verkeerde spoor gebracht.

waardering; 4,5* dankzij het uitstekende begin en het hartverscheurende laatste kwartier.

Pas toen ik over de helft van de film was begon ik de relatief hoge waardering voor deze film te begrijpen. Het begin vond ik minder, met name omdat Elephant (2003) misschien aardig is om een keer gezien te hebben, maar ik geen tig films in diezelfde stijl hoef te zien, en deze film is natuurlijk ontzettend afgekeken van Elephant (denk aan setting, stijl, camerawerk, weinig dialogen, lange shots, het lopen door de gangen, schoolgaande tieners met problemen, en een incident waar alles om draait). De regisseur geeft overigens ook zelf aan dat hij in Elephant de inspiratie vond voor deze film. Ook het steeds aanwezige en in herhaling vallend deuntje vond ik een beetje irritant, er zijn maar een paar scènes waar ik die achtergrondmelodie wel bij vond passen.

Waar het bijzondere van Elephant alleen maar in de stijl zit, en ik de rest erg matig vond, gaat 2:37 wel een stuk verder dan alleen stijl. Hier wordt het verhaal beter gebracht (ook niet perfect) en valt er op het acteerwerk niets aan te merken. Daardoor krabbelde de film voor mij op van een magere 3* naar een 3,5*. En dan komt het einde, die je met een brok in de keel achterlaat. Indrukwekkende en hartverscheurende scène, en een waanzinnige acteerprestatie die de film voor mij richting de 4* stuurt. Ook hoe de film laat zien dat de problemen die tot zoiets leiden niet altijd van buiten zichtbaar zijn is heel sterk.

Het gevoel van brok in de keel wordt verder versterkt doordat de film opgedragen wordt aan Kelly. De regisseur zegt dat Kelly niet de echte naam is van die persoon en vertelt daar ook niets over, waardoor ik wel met de vraag achter blijf zitten of dit wel echt zo is, of dat het een marketingtrucje is...

Goeie film over een aantal tieners op school die ieder hun eigen problemen hebben. Mede door het onderwerp en vooral door de visuele stijl doet de film veel denken aan Elephant. Echter mist deze film de impact van voorgenoemde. Desalniettemin een goeie film met een prima opbouw en goed neergezette personages.

Soort van Elephant, maar dan met meer focus op karakteruitdieping.

Maar hoewel het buiten kijf staat dat dit een goede film is, evenaart het niet het niveau van de film van Van Sant. Één van de eerste gelijkenissen die opvalt tussen beide films, is het camerawerk. Vooral in de scene op het plein, vrij aanvankelijk al, wordt het goed duidelijk dat Thalluri niet vies is van een potje leentjebuur. Niet erg overigens, want het is een lust voor het oog, de manier waarop de camera sierlijk tussen allerlei perspectieven wisselt. Al oogt het al met al wel nét iets minder gecontroleerd als in Elephant.

Verder een erg solide drama, dat rustig de tijd neemt, en de misére onder scholieren op de middelbare op best frappante wijze in beeld brengt. Acteerwerk is ook bovengemiddeld, wat veel meehelpt. Eerst kwamen de meeste personages nogal stereotiep op me over, maar op latere momenten in de film werd het toch duidelijk dat velen van m'n getrokken conclusies foutief waren, en dat er meer speelt achter de schermen. Best sterk allemaal, evenals het einde, dat redelijk hard aankomt.

Waar ik wat minder hartstochtelijk over was, waren de continu herhalende interviews tussendoor, waarin de hoofdpersonages telkens hun zegje deden. Het tempo stokte hierdoor een beetje, terwijl dat eigenlijk onnodig was. Verder is het visueel best oké (maar de film moet het vooral van het camerawerk hebben), al treed de soundtrack vaak een beetje té veel op de achtergrond.

Wel een zeer aangename film uiteindelijk, met een aantal best sterke scenes, en een verzorgde look. En hoewel de film dus in bepaalde opzichten aan Elephant doet denken, is er distinctie genoeg. Aldus, goed. 3,5*.

Waarom is deze film NR?