
À Ma Sœur! (2001)
Alternatieve titels: Fat Girl | À Ma Soeur!
Frankrijk / Italië
Drama
83 minuten
geregisseerd door Catherine Breillat
met Anaïs Reboux, Roxane Mesquida en Libero De Rienzo
Anaïs heeft alles van de gekwelde tiener: te dik, te lomp, te lelijk en een mooie 15-jarige zus die alle aandacht van jongens krijgt. Tijdens een vakantie aan zee ziet ze Elena een vriendje krijgen. Het wordt duidelijk dat de meiden verschillende opvattingen hebben over 'de eerste nacht'. Terwijl Elena van liefde droomt beweert Anaïs cru dat het altijd tegenvalt en dat een meisje zich dus net zo goed kan laten ontmaagden door iemand waar ze niet van houdt.
Trailer
https://www.youtube.com/watch?v=S7K2ZRuwBgg
Wanneer je deze, als ook andere ingevoegde media op de site wilt zien, dan moet je hier even toestemming voor geven.
Met het tonen hiervan wordt er mogelijk door een andere partij cookies geplaatst en/of wordt je ip-adres geregistreerd, zonder dat MovieMeter hier invloed op heeft. Lees ons privacybeleid voor meer informatie over hoe MovieMeter met je privacy omgaat.
Mooie film. Wel opvallend dat er geen enkele positieve man in zat! Ze waren allemaal maar egoistisch en op rotzooi uit.
Zoiets?
Zoiets?
Kan zijn, maar ze maakt wel mooie films met haar verleden ....
De geweldscene is ook een absurd stukje. Het lijkt zo uit een krantenberichtje ontsnapt te zijn en lijkt ook alleen bedoelt om de acties van het 15 jarige meisje te relativeren en de gedachten van het jongere zusje in een ironisch daglicht te plaatsen.
Zoiets had ik ook. Schokkend, natuurlijk, maar ook bijna komisch op een zwarter dan zwarte manier, vooral door het laatste dat Anais in de film zegt. Verder voelde het voor mij duidelijk meer aan als een grote bijna ironische metafoor over het voorafgaande dan als de wekelijkheid.
3.5*, maar ik geloof dat de film nu al groeit in mijn kop.
Verre van een hoogvlieger, maar toch interessant genoeg om me in de toekomst nog eens aan Catherine Breillat te wagen.

het kleine dikke zussie acteert overigens geweldig.
Op een of andere manier heb ik wat met franse films, in tegenstelling tot duitse films,durven de fransen gewoon alles te laten zien.
En qua sfeer zit het ook altijd wel ok.
Het einde zou ik ook interpreteren als een soort droom. Niet alleen is het een bijtend ironische verwezenlijking van de zusjes hun standpunten, maar bovendien is die scène bijzonder irreëel in beeld gebracht.
Maar verder nog best een interesante film.
3,5*
Mede dankzij de korte speelduur een fijne, maar ook schokkende film.
3,5*
Het sterke aan deze film vind ik de dialogen tussen Fernando en Elena. Dat kat-en-muisspel was boeiend om te volgen en bovenal akelig realistisch.
Het einde gaf mij een hoop na te denken. Ik denk dat Anaïs zei dat ze niet verkracht was, omdat haar zusje Elena dat gevoel ook niet had bij Fernando, terwijl de twee zich overduidelijk met elkaar verbonden voelden en Anaïs huilde tijdens die scene. Het voelde bijna aan als een soort gerechtigheid. Bijna welteverstaan, want het was nogal bruut hoe Elena en haar moeder aan hun einde kwamen. Dit is echter wat ik eruit opmaak, ik denk dat de film nogal voor verschillende interpretaties vatbaar is.
Eigenlijk maakt dat deze film bijzonder doordacht en sterk. Al hangt het allemaal nog van toevalligheden aan elkaar.
Ruime voldoende voor deze Franse flick!
Ik ben er zelf nog niet achter waarom niet, maar deze film heeft me geen moment geraakt. Voorlopig 2,5.
Verder veel gepraat, acteren was wel goed van de 2 zusjes.
En je kunt daarnaast het einde net als de hele film als een uitvergrote boodschap zien denk ik. In de dialogen wordt alles ook wat aangedikt en voelt niet helemaal naturel aan. Maar desondanks is het toch best boeiend. Mesquida vind ik het best spelen. Haar personage gaf me vanaf het begin al een wat ongemakkelijk gevoel. Haar hele houding richting haar zus en de gluiperige Fernando. 3.0*.
In Zuid-Korea werd deze film gebanned wegens de explicite seksscènes. Ondanks het feit dat acteur Libero De Rienzo gebruik maakte van een penisprothese. Vooral de verkrachtingsscène zorgde voor wat onrust. Verder bestaat het verhaal grotendeels uit dialogen, en is de cast aardig samengesteld.
De film won binnen 2 jaar tijd 4 internationale prijzen, en werd 3 keer genomineerd.
3,0 *
Klein meesterwerkje dit. Erg sterke en ook feministische film, de mannen zijn immers niet bepaald sympathiek te noemen. Het leven als dik meisje zal ook niet superveel voordelen met zich meenemen.
Sterk hoe de relatie tussen de twee zussen wordt neergezet, vol met irritaties en misgunningen, met name in de driehoeksverhouding met Fernando, maar ook met veel liefde naar elkaar toe wanneer ze samen zijn.
Visueel gezien zitten er mooie shots in en oogt het allemaal wat grauw. Past goed bij de zwaarmoedige sfeer van de film. Soundtrack was ook goed aan te horen, vooral de nummertjes in de auto (halverwege en op het einde) klonken lekker.
Het einde is perfect. Het moment toen de verkrachter het raam insloeg en direct Elena doodsloeg kwam erg bruut uit de hoek. Het einde interpreteer ik overigens als een erg foute seksuele fantasie van Anaïs. Een verwijzing naar wat ze zei over de eerste keer.
Een andere sterk momentwas de seksscène waarbij Anaïs erbij lag te huilen. Enige puntje waar ik nog aan dacht is dat het voor mij wellicht allemaal wat sterker geweest was als Anaïs de oudste zus was in plaats van de jongste (wat ik overigens ook eerst dacht). Zo heb ik het idee dat haar haar frustraties dan nog een stuk zwaarder zouden wegen.
Al bij al een zware film die naar mijn mening makkelijk bij de New French Extremity thuishoort.