The Ring (2002)

Doodeng vond ik 'm toen ik 'm voor het eerst zag. Naast horror zitten er bijna Jungiaanse archetypische angstbeelden in. Voor wie ze ziet en als zodanig ervaart. De sterkste vond ik nog het aangezicht van een hoge schuur, waarin dan een hoge plafondverdieping zit voor iets of iemand dat niet geacht werd/wordt om voet op aarde te zetten, geisoleerd moet worden. Van onderen af zie je niet wat er op die vliering zit, daarvoor moet je een ladder beklimmen. Beeld van een meid die uit de TV komt kruipen, doet denken aan Videodrome van Cronenberg: imaginair en realiteit lopen in elkaar over.

ja een hele leuke film.sommige stukken schrok ik wel.maar heb nooit dat ik iets eng vind,maar je schrikt gewoon van onverwachte schrikeffects.
ja super film.

Dé film waar de J-Horror gekte in Amerika mee begon. En een film die - samen met de remake van Texas Chainsaw - aan het begin stond van de horror remake vloedgolf in Hollywood. Het sfeertje, veel segmenten en stijlkeuzes zijn inmiddels talloze keren gekopieerd, maar ten tijde van The Ring was het enigszins fris. Als horrorfilm staat The Ring ook nu nog steeds als een huis. De sfeer is sterk; men komt met een paar uiterst effectieve scares (de "I saw her face" werkt nog steeds, wat mij betreft), maar durft ook extreem stil en kalm te zijn, wat uiteindelijk natuurlijk het engst is. Stilistisch gezien doet de film erg interessante dingen qua cinematografie en kleur. De hoofdrolspelers - Watts en Henderson - zijn sympathiek en Brian Cox speelt een leuk klein rolletje. Maar de show wordt gestolen door die bijzondere sfeer, de sterke visuals en natuurlijk dat effectieve meisje met lange zwarte haren die uit de TV komt kruipen.

4 sterren.

Nog nooit de japanse versie gezien, maar eerlijk gezegd ben ik daar niet benieuwd naar.

Simpel, maar vermakelijk ideetje met die videoband. Ja het is een remake, ik beoordeel films opzich zelf (behalve vervolgdelen), maar het speelt natuurlijk wel een rol. (bij mij in dit geval niet)

De film moet het vooral hebben van de sfeer en niet van de schrikmomenten, dat is al een pluspunt. Af en toe een schrikmomentje kan geen kwaad, maar de hele film ermee dood gooien dat hoeft voor mij niet. De videoband was prima in elkaar gezet en zorgde mij een ongemakkelijk gevoel. Overdag doet dit niks met je, ik raad je dan ook aan om de film in het donker te bekijken en het liefst nog alleen.

Het camerawerk zag er uitstekend uit evenals de muziek. Echt geen woorden voor. Naomi, maar vooral dat jongetje acteerden prima.  Ik begrijp opzich wel dat mensen zich irriteren aan dat jongetje, uitstraling, wijsheid etc. Maar ik vind dat dat juist bij de film hoort. Wat ik wel jammer vond aan de film is dat je het 'zombie' gezicht van Samara te zien krijgt en dat zij slachtoffers maakt met haar blik, te soft en dat maakt de film minder 'eng'. Bijna slachtofferde ik de film doordat zij haar gezicht liet zien terwijl dat juist de manier is die ze gebruikt om slachtoffers te maken, huh? Maar nee, daar zijn de andere aspecten van de film te goed voor.

Wat mij betreft is dit ondertussen toch wel een (moderne) horror klassieker. Sowieso een van de betere horror titels van ná 2000. Spanning, mysterie en een goede teug horror in combinatie met strak camerawerk en acteurs die goed in hun rol zitten. De speurtocht naar het hoe en wat achter de mysterieuze videoband was sterk en boeiend.

God wat slecht zeg, totaal niet eng of spannend.. raar verhaal, dom einde

Camerawerk was prima, effects ook, naomi ook.. maar de film opzich sloeg echt helemaal nergens op, zal aan mij liggen of het genre wat niet mijn ding is.. ik ga niet met kippenvel naar bed zullen we maar zeggen

Ik heb mijn stem van 4 sterren hier toch even moeten wijzigen na herziening. In mijn kindertijd (zo rond de leeftijd van 10 jaar) werd dit door mij en klasgenootjes gezien als het engste wat er bestond. Ik heb de film toen ook echt als ontzettend spannend ervaren, maar daar blijft nu eigenlijk weinig van over. Ik ben vooral fan van de eerste helft waar alles nog erg mysterieus is. De sfeer is behoorlijk grauw en somber en daardoor erg effectief. Naarmate de film vordert en steeds meer zaken duidelijk worden, wordt het allemaal te ongeloofwaardig en vergezocht om nog echt angstaanjagend te zijn. Het einde schreeuwt om een sequel en is nogal onbevredigend. Watts doet het aardig, het concept met de videoband is leuk en er zitten een aantal goede scènes in (met name die nachtmerrie waar Watts een haar(?) uit haar mond tovert). Verder laat The Ring na afloop weinig indruk achter en is het niet veel meer dan een wegkijker.

3*

Ik ga na herziening ook een puntje lager zitten. Destijds deed hij me al weinig, maar ergens verwachtte ik dat hij me vele jaren later beter zou bevallen, gezien m'n voorkeur voor trage horror die dicht tegen de drama zit.

Helaas, het doet me nog steeds weinig. Het zou afgaande op plot en vibe helemaal mijn ding moeten zijn, maar het is domweg te saai. Geen enkele scène vind ik (nog) eng, spannend of emotioneel/meeslepend. En da's toch wel een serieus minpunt in dit genre.

@Zwolle84
Kan me hierin helemaal vinden. Ik heb dit dus ook met The Ring. Heb The Ring en The Ring 2 (US) in de bios gezien. Daarna hoorde ik dat het een remake was van een Japans origineel. Aangezien deze US remakes mij al niet veel deden (inderdaad: saai) probeerde ik de Japanse films daarna maar eens.
Ik had toen zo'n box gekocht met alle delen erin en normaal zouden deze varianten mij meer moeten doen... Helaas ook niet met geluk. Misschien nog wel tergender, langdradiger en minder interessantere shots (beetje gedateerd gefilmd allemaal).

Ik vind The Ring films tergend saai. Van JP Horror geef mij dan maar Ju-On, Rinne (Reincarnation) of Ôdishon (Audition). Honogurai Mizu no Soko Kara (Dark Water) vond ik ook nog wel aardig.

Een goede horror/mysterie film...
Prima en spannend verhaal...
Prima acteerwerk...
Bekende actrice Naomi Watts speelt goed...
Mooi HD kwaliteit breedbeeld...
Prima achtergrond geluid/muziek
(Dolby Digital)...
Prima camerabeweging...
Spannend laatste slot...

Het verhaal heeft een aangenaam traag tempo. Het mysterie ontvouwt zich langzaam. De personages passen zich perfect aan en ontdekken en handelen eveneens niet bepaald met grote snelheid.
Verhaal en personages ontwikkelen zich ook nog eens in hetzelfde langzame tempo, waardoor je als kijker beide zaken grondig kunt innemen. Het ene aspect loopt nooit veel harder dan het andere. Het is prettig overzichtelijk. Prettig ritmisch.
Sfeervolle film. Sfeer overheerst. Koele kleuren, grauwe en naargeestige landschappen, sombere en angstige personages. Goed gelukte middelen die ervoor zorgen dat de film in een prettig slome cadans onder je huid kruipt.
Het is overigens niet enkel sfeer waaruit de film bestaat. Nee, hoor. Er zitten ook wat jumpscares en sfx-jes in, maar die zijn gewoon minder bepalend voor de film.
Het aantal schrikeffecten is bescheiden en dat past goed. De jumpscares en creepy effecten zijn veelal logische gevolgen van hetgeen er wordt getoond. Ze leiden niet continu een eigen leven onafhankelijk van het verhaal. Ze zijn vooral functioneel en voegen een extra dimensie aan de sfeervolle horror toe. En ja, uiteraard zijn sommige effecten absoluut sensationeel en puur bedoeld om eens lekker te schrikken. Dat klopt zeker. Toch is effectbejag niet het enige doel. Ze dienen vooral als visuele versterking voor het mysterieuze verhaal.
Goeie film. Juist daarom valt het zwakke einde dat goedkoop inspeelt op een vervolg zo uit de toon. Had dat weggelaten of anders ingevuld, denk ik dan.

https://rjamahoney.files.wordpress.com/2013/09/vid-11.png

“I think before you die, you see the ring...”

Blijft goed. Vooral het naargeestige sfeertje en de wat grauwe en donkere cinematografie kan ik wel waarderen. The Ring moet het vooral van de onderhuidse spanning hebben en regisseur Verbinski weet daar wel raadt mee.

De speurtocht naar de herkomst van de videoband is interessant, en de film heeft met Naomi Watts een voortreffelijke hoofdrolspeelster. En dat zoontje van haar (Dorfman) is weer heerlijk creepy. Hetzelfde geldt voor de ijzersterke Daveigh Chase, die op ijzingwekkende manier gestalte geeft aan Samara. The Ring is een film die ook bij herziening onder je huid kruipt, om je daarna niet meer los te laten. Net zoals Samara wanneer je de verkeerde videoband bekijkt…