- Home
- Films
- Hachi-gatsu no Kyôshikyôku
- Filtered
Hachi-gatsu no Kyôshikyôku (1991)
Genre: Drama
Speelduur: 98 minuten
Alternatieve titels: Rhapsody in August / Hachi-gatsu no Rapusodî / 八月の狂詩曲
Oorsprong:
Japan
Geregisseerd door: Akira Kurosawa
Met onder meer: Hidetaka Yoshioka, Sachiko Murase en Richard Gere
IMDb beoordeling: 7,2 (7.511)
Gesproken taal: Japans
On Demand:
- Niet beschikbaar op Netflix
- Niet beschikbaar op Pathé Thuis
- Niet beschikbaar op Videoland
- Niet beschikbaar op Amazon Prime
- Niet beschikbaar op Disney+
- Niet beschikbaar op Google Play
- Niet beschikbaar op meJane
Plot Hachi-gatsu no Kyôshikyôku
"Tears. Laughter. Innocence. It was a summer of remembering."
Kané is een grootmoeder, die haar hele leven al in een huisje woont ergens in de buurt van Nagasaki. Ze verloor haar man toen de Amerikanen de bom lieten vallen en sindsdien heeft ze een wrok tegenover de Verenigde Staten. Op een dag krijgt ze te horen dat ze op Hawaï een broer heeft die op sterven ligt. Ze wordt geconfronteerd met een moeilijke keuze: hem opzoeken of niet. Haar kinderen vertrekken meteen richting Waikiki Beach en laten de kleinkinderen bij haar achter. Tijdens die zomer leren de jongste telgen van de familie welke gevolgen de atoombom heeft gehad voor degenen die erbij waren. Ze bezoeken de oorlogsmonumenten in Nagasaki en zien waar hun opa is omgekomen. Kané probeert ondertussen een beslissing te nemen.
Externe links
Acteurs en actrices
Kane (The Grandmother)
Tateo
Tami
Minako
Shinjiro
Tadao
Kane's daughter
Noboru
Machino
Clark (Kane's Nephew)
Video's en trailers
Reviews & comments
-fal
-
- 2028 berichten
- 2281 stemmen
Film gisteren gezien en Ramon K's eerste woord zweefde ook mij door het hoofd. Jammer, erg jammer.
Alleen al het verhaal. Zo geforceerd, zo schematisch, zo de boodschap voor de kijker uit-spel-lend... De oudste jongen is erg wijs en legt de andere kinderen (en ons) alles precies uit, wat toch gewoon een ernstig falen in de vertelkunst is.
De wijze waarop de personages in weet ik hoeveel shots hun plaats innemen om iedere keer weer zo mooi mogelijk gezamenlijk in beeld te zitten, werkt - als je er op gaat letten, wat haast onvermijdelijk is omdat het iedere keer weer het zelfde idee is - klungelig en gekunsteld. Als de middelste generatie in beeld verschijnt dreigt de film kluchtig te worden. Bedoeld of niet, mij irriteerde dat zeer.
Oma is indrukwekkend, maar de meeste andere personages overstijgen niet het niveau van een leuk projectje op een toneelschool.
Reden genoeg om direct een heel lage score uit te delen, ware het niet dat de beelden vaak prachtig zijn en er enkele scènes in zitten die mij zeer ontroerden en die me er toe aanzetten om de meeste tijd alle gebreken van de film maar te verdringen in de hoop dat het allemaal nog goed komt. Als dan inderdaad ook Gere nog eens ten tonele verschijnt is alle hoop verdwenen. Jammer!
Baggerman
-
- 10577 berichten
- 7977 stemmen
Kurosawa op de Ozu-toer.
Beviel me wel, al lijdt de film wel onder onnatuurlijke 'verklarende' dialogen. Typisch Aziatich, denk ik....
Ik bedoel dan dialogen als:
Neef: "waar zijn die verbrande ceders?"
Nicht: "oma zei dat ze er nog stonden!"
Neef: (als ìk hèm was geweest!): "Ja tuthola! Daar was ik zelf òòk bij, nietwaar?"
Of: "Opa is omgekomen door de atoomaanval op Nagasaki"
Ik mag toch hopen dat de andere 3 kleinkinderen dit toch ook al wisten???? Lekker overbodige opmerking!
Wel lollig, zo'n film met Richard Gere, terwijl naar mijn weten Kurosawa verder nooit Engelstalige, of gedeeltelijk Engelstalige films heeft gemaakt, maar misschien vergis ik me en bovendien ben ik ook helemaal niet zo op de hoogte van Kurosawa. Ik had eerst ook een beetje een hekel aan Richard Gere, maar dat is mede door deze film ook wel weer bijgetrokken.
Ha! Dat had ik ook, al vind ik wel dat Gere er totaal niet uiziet alsof hij Japans bloed in zich heeft stromen. Zeker een kind van de Hawaïaanse melkboer in plaats van van de broer van oma!
Toch: het kleinburgelijke Ozu-achtige en de af en toe heel mooie plaatjes (de eindscène!) maken de film tòch de moeite van het bekijken waard!
starbright boy (moderator films)
-
- 21290 berichten
- 4461 stemmen
Tsja, genoeg aan te merken op deze film. Het verhaal staat tot in het extreme in dienst van de boodschap en dat maakt het script nogal geforceerd. De drie generaties vertegenwoordigen meer een idee, de oma is het oude Japan van de bom, de ouders zijn zijn na-oorlogse Japan van succes en niet aan het verleden denken en de jeugd is de hoopvolle toekomst. Generaliserend en karikaturaal.
Maar toch is dit een film die dat vaak weet te overstijgen en dat heeft een paar redenen. De eerste reden is de oma. Prachtige innemende rol (overigens de laatste rol van de actrice, ze was 86, haar eerste film op IMDB was een Shimizu uit 1931). Daarbij komt dat de film bij vlagen me wel degelijk wist te raken en overbrengt wat Kurosawa te zeggen had. het besef dat dit bijna zijn laatste film was versterkt dat. En dan betekent zo'n eindscene ineens nog meer en heb je toch ook het gevoel dat dit een van de laatste dingen is die Kurosawa de wereld nog kwijtwilde.. Tel daarbij op de fijne rustige sfeer en de vaak mooie beelden en ik ben toch om.
Kleine 3.5*
Spetie
-
- 38582 berichten
- 5499 stemmen
Zeker niet de beste film van Kurosawa, maar slecht is het zeer zeker niet. De film bevat niet het beste verhaal, maar gelukkig wordt dat enigszins gecompenseerd door enkele erg mooie shots. De oma is een erg sympathiek vrouwtje, voor wei de kinderen een enorm ontzag en waardering hebben en daarnaast acteert zij ook nog eens zeer goed. Daarnaast heeft de film zijn ontroerende momenten en is het leuk om te zien hoe de kinderen steeds meer te weten komen over hun familie en de Tweede Wereldoorlog. Vijf minuten voor het einde van de film zit ik in twijfel tussen drie sterren of een kleine drieënhalve ster. Maar dan sluit Kurosawa af met hetgene waar hij zo goed in is. Een werkelijke fenomenale eindscene in de stromende regen met schitterende muziek, waarbij de kinderen half rennend en half vallend hun oma achternagaan. En weg is ineens mijn twijfel!
3,5*
Jessen0wnt
-
- 3199 berichten
- 2495 stemmen
Een simpele maar geslaagde film. Hoewel er weinig gebeurt en het acteren/script verreweg van realiteit staat, heb ik erg genoten. Ook visueel was de film niet erg bijzonder. Toch was het een bovengemiddeld filmpje. Het had iets. Iets... En wat een schatje is Kané toch, Aziatische oma's zijn altijd lief, haha.
3,5 ster
kappeuter (crew films)
-
- 72620 berichten
- 5778 stemmen
Sympathieke 'kleine' film van Kurosawa, die inderdaad naar Ozu voorbeeld is geschoten.
Over een lief oud omaatje dat met haar verhalen van vroeger haar kleinkinderen weet te boeien en te inspireren, terwijl ze tijdens de vakantie bij haar verblijven.
Ze gaan vervolgens op pad en op zoek naar locaties / voorwerpen die bij de verhalen horen en gebruiken hun fantasie bij het spelen.
Het is wel erg nadrukkelijk een film die poogt de gevolgen van de atoombom op Nagasaki te herdenken. Soms wat schoolmeesterig, maar het stoort niet.
Leuk om Richard Gere wat woorden Japans te horen spreken.
Opvallend en origineel einde.
tommykonijn
-
- 4960 berichten
- 2212 stemmen
Rhapsody in August is een film die ik waarschijnlijk zelf nooit gezien zou hebben. Doordat een van mijn ouders hem een tijd terug ergens heel goedkoop van heeft meegenomen, heb ik hem gisteravond toch bekeken. Het was waarschijnlijk mijn eerste ervaring met de Japanse film.
Dat dit een bijzondere film is lijkt me duidelijk, maar of ik het ook een goede film vond, is een ander verhaal. De film begint met een zeer lange intro (het voorlezen van de brieven). Daarna was het me een beetje onduidelijk waar het verhaal nu precies heen wilde. Ik begreep dat Kane voor de (moeilijke) keuze stond om naar Hawaii te gaan, maar de film maakt gebruik van een aantal langdradige stiltes en dialogen. Hierdoor lag het tempo aan de lage kant. Daarnaast kwam het af en toe een beetje houterig over. Het acteerwerk van de kinderen was bij vlagen ook niet al te best naar mijn mening. De rol van Kane vond ik ook een beetje beperkt. Wellicht dat die een beetje meer uitgewerkt kon worden. Het einde is erg apart en ik snap dan ook dat sommigen dit sterk vinden, maar wat mij betreft was het een beetje te 'plots'.
Toch zie ik zeker wel positieve punten aan de film. De settings maken het namelijk - ook voor de kijker die niet van dit soort films houdt - een stuk vermakelijker. Het levert een paar mooie plaatjes op. Daarnaast is het natuurlijk ook mooi dat de film zo uitgebreid stilstaat bij de slachtoffers van de atoombom in Nagasaki. De mooiste scene uit de film vond ik dan ook als de familie het monument bezoekt, opgevolgd door de oude klasgenoten. Daarnaast doet de volwassen cast het naar behoren. Ook het opvallende bijrolletje van Richard Gere als Suzujiro's zoon was een pluspunt.
Ik kan goed begrijpen dat mensen dit als een meesterwerk zien. Voor mij gaat dat helaas niet op. Ik vond het interessant om eens gezien te hebben, maar de film wist meerdere malen mijn aandacht niet vast te houden en ik vond het, ondanks het vrij korte speelduur, ook bij vlagen aan de lange kant. Desondanks dit weerhouden bovengenoemde pluspunten mij ervan de film te haten. Ik denk wel dat dit inderdaad een geval is van 'kwestie van smaak'.
2,5*
mister blonde
-
- 12461 berichten
- 5408 stemmen
Een filmmaker die in 7 verschillende decennia minimaal 1 meesterwerk(je) heeft gemaakt ben ik nog niet tegengekomen, maar Kurosawa mag zich in elk geval scharen in een beperkt (en persoonlijk) rijtje van regisseurs die het lukte om dit in 6 decennia te doen.
Meesterwerkje is wel van toepassing. Heb nu een film of 20 gezien van hem en dit is misschien wel de kleinste film van hem en ook een van de intiemste. Zowel in opzet als qua personages/ uitwerking van het verhaal. Thematisch is het eigenlijk een erg grote film. Kurosawa is altijd al een cineastische- overbrugger geweest van oost naar west. Nu neemt hij het thema eens letterlijk. Het gaat over de overbrugging van oost en west en afrekenen met iets dat geweest is. De kleinkinderen gaan allemaal gestoken in Amerikaanse t-shirts, terwijl oma door de afwezigheid van haar man nog steeds dagelijks geconfronteerd wordt met een niet meer te vergeven daad. Verschillende generaties die nog steeds op hun manier met oud zeer omgaan. Onschuldig (de kleinkinderen), bevooroordeeld en berekenend (“don’t mention the war!”, de ouders) en met een nooit meer uit te wissen trauma door elke ader (oma).
Het resultaat is een prachtig intieme film. Intiem omdat de lach en traan die ik erbij kreeg kwam door ‘kleine’ dingen. Mensen die aardig voor elkaar zijn. De spelletjes van de kleinkinderen. Het bezoeken van een oorlogsmonument. Het menselijke van de personages viel helemaal goed bij mij. Het acteren was sterk en het ziet er allemaal vrij prettig uit. En die twee zaken ondersteunen het allerbelangrijkste bij deze film. Gevoel. Als je niets voelt bij hetgeen ik omschreef zal dit niet zo’n bijzondere en misschien wel een matige film zijn. Ik ging er in elk geval ademloos in op. 4 sterren.
Decec
-
- 6629 berichten
- 8339 stemmen
Een goed dramafilm...
Goed verhaal...
Prima acteerwerk...
Bekende jong acteur Richard Gere...
Redelijk kwaliteit breedbeeld
(geen HD aanwezig)...
Redelijk achtergrond geluid
(geen Dolby Digital aanwezig)...
Movsin
-
- 7701 berichten
- 8096 stemmen
Knappe voorstelling van hoe 45 jaar na het drama van Nagasaki, drie generaties omgaan met de wonden die de Bom heeft geslagen.
Dat Amerikanen niet graag aan de feiten worden herinnerd zit er ook in, maar het plotse optreden van Richard Gere leek mij binnen het geheel van de film storend en zelfs een beetje potsierlijk.
Matig tempo, maar toch bewondering voor de fotografie, de kleuren en de beeldcomposities. De beelden van het oude dametje zijn expressievol (wat een sloscène) en vaak niet zonder ontroering.
mjk87 (moderator films)
-
- 13290 berichten
- 3906 stemmen
Fijne film die richting het einde wat wegzakt. Een film over de bom, aan het einde van zijn leven maakt Kurosawa dan eindelijk een film erover (I Live in Fear ging vooral over de dreiging van een atoomoorlog, niet zozeer over de bommen op Japan. Want ondanks 75 jaar atoomdreiging is er nog steeds maar 1 land hier ooit mee aangevallen. Ook een film voor internationaal publiek waar dat publiek middels de Japanse kinderen die ook onwetend zijn worden meegenomen in de gevoelens van mensen die overlevenden en nabestaanden zijn.
Zeker het begin is heerlijk kabbelend, echt in de stijl zoals zoveel hedendaagse Japanse films (het hele oeuvre van Koreeda bestaat daaruit). Fijn geacteerd ook en niet heel subtiel qua vertelwijze maar die werkt wel. Grappig om Richard Gere te zien die Japans praat. Enfin, ondanks enkele mooie scènes nog zo na de helft (bij die school) gaat de film aan het eind een beetje als een nachtkaars uit. Vooral omdat de film nogal stuurloos is. In het begin is dat allemaal prima, aan het einde wreekt zich dat. Maar als geheel nog steeds een dikke voldoende. 3,5*.
Het laatste nieuws
Thriller 'Blood for Dust' met Kit Harrington wordt met 'Breaking Bad' vergeleken: dit is de rauwe nieuwe trailer
'A Gentleman in Moscow' met Ewan McGregor als Russische gevangene binnenkort op SkyShowtime
Ongeziene WOII-film 'The Photographer of Mauthausen' op Netflix wordt een must-see genoemd: 'Hakt er flink in'
Austin Butler speelt alcoholverslaafde oud-honkballer in nieuwe misdaadfilm 'Caught Stealing'
Bekijk ook
Dersu Uzala
Avontuur / Drama, 1975
85 reacties
Akahige
Drama, 1965
23 reacties
Warui Yatsu Hodo Yoku Nemuru
Thriller / Drama, 1960
34 reacties
Kagemusha
Drama / Oorlog, 1980
38 reacties
Dangerous Liaisons
Drama / Romantiek, 1988
78 reacties
Shizukanaru Kettô
Drama, 1949
3 reacties
Gerelateerde tags
atoombomhydrogen bomb long lost relativegrootmoederjapanese americannagasakimourning ritual grandmother grandson relationshipgrandmother granddaughter relationship japanese film
Nieuwsbrief MovieMeter
Het laatste film- en serienieuws per e-mail ontvangen?
Populaire toplijsten
- Top 250 beste films aller tijden
- Top 250 beste sciencefiction films aller tijden
- Top 250 beste thriller films aller tijden
- Top 250 beste familie films aller tijden
- Top 250 beste actie films aller tijden
- Top 100 beste films van de laatste jaren
- Top 100 beste films op Netflix
- Top 100 beste films op Disney+
- Top 100 beste films op Pathé Thuis
- Top 50 beste films uit 2020
- Top 50 beste films uit 2018
- Top 50 beste films uit 2019
- Top 25 beste films in het Nederlands
Corporate & Media
Realtimes | Publishing Network
Innovatieweg 20C
7007 CD, Doetinchem, Netherlands
+31(315)-764002
Over MovieMeter
MovieMeter is hét platform voor liefhebbers van films en series. Met tienduizenden titels, die dagelijkse worden aangevuld door onze community, vind je bij ons altijd de film, serie of documentaire die je zoekt. Of je jouw content nou graag op televisie, in de bioscoop of via een streamingsdienst bekijkt, bij MovieMeter navigeer je in enkele klikken naar hetgeen dat voldoet aan jouw wensen.
MovieMeter is echter meer dan een databank voor films en series. Je bent bij ons tevens aan het juiste adres voor het laatste filmnieuws, recensies en informatie over jouw favoriete acteur. Daarnaast vind je bij ons de meest recente toplijsten, zodat je altijd weet wat er populair is op Netflix, in de bioscoop of op televisie. Zelf je steentje bijdragen aan het unieke platform van MovieMeter? Sluit je dan vrijblijvend aan bij onze community.
Social media
Realtimes | Publishing Network
- Registreer |
- Contact ons |
- Over ons |
- Adverteren |
- MovieMeter Films Wiki |
- Series Wiki |
- Algemene voorwaarden en privacybeleid |
- Consent wijzigen |
- RSS Feeds |
- API
© 2024 MovieMeter B.V.