Lust och Fägring Stor (1995)

Zo'n typisch Scandinavische topfilm.

Niks sensatie, niks ontploffingen, niks achtervolgingen, niks gratuite seks : gewoon een goed verhaal met dito acteerprestaties.

**** 4 op 5 ****

Tony

Leuk dat ik niet de enige ben die deze film kent

Hierboven heet de film ineens Love Lessons. Beetje commerciëler.

Mooie film.

Was de laatste film van Bo Widerberg. Heeft een groot aantal goede films gemaakt; Ook voor de TV waaronder een aantal 'Beck' verfilmingen.

Onlangs gezien, Petey?

ja, net gehuurd en van het weekend gekeken.

Leuke en aardige film, ik vind vooral de jongen die de hoofdrol speelt goed spelen.

Zit ik in het boekje van de dvd van 'Los Amantes del Circulo Polar' te kijken, zie ik ineens 'Lust och Fägring Stor' staan. Heb em maar gelijk besteld. De titels van Homescreen (Cinemien) kunnen aan elke willekeurige boekhandel geleverd worden omdat ze op voorraad staan bij het Centraal Boekhuis.

/Me is dus binnenkort very happy

Ik had echt een hekel aan deze film, misschien nog iets te jong toen. Maar ja, over tien jaar zal ik alle films anders bekijken, dus moet ik mijn stem niet kunstmatig omhoog halen omdat andere mensen hem (misschien terecht, dat laat ik in het midden) wel goed vinden.

Dus kunstmatig laag laten staan vind je wel OK

Ik heb juist een beetje het tegenovergestelde van Freud.

Vond het een aantal jaar geleden juist een zeer interessante film. De hoofdolspeler doet namelijk iets wat heel veel van ons graag hadden willen doen bij/met hun favoriete/mooiste lerares.

Mooie film !!!!!

Sara

Heee, dat is een tekst die ik wilde gebruiken!

Wat deze film, buiten de geheime verhouding die Viola en Stig met elkaar hadden, zo bijzonder maakt is dat het verhaal zich afspeelde in het neutrale Zweden van de jaren veertig van de 2e Wereldoorlog. Hoewel Zweden buiten die oorlog bleef, was de oorlog toch duidelijk voelbaar. Het begon al in het begin van de film waarin iemand van vals spel beschuldigd werd, alleen omdat hij joods was. Het verongelukken van de duikboot als gevolg van een zeemijn die de broer van Stig het leven kostte liet duidelijk zien hoe dichtbij die oorlog was.
De volgende scene sprong er voor mij echt boven alles uit; Dat was de scene waar de echtgenoot van Viola samen met Stig luisterde naar "Ein Deutsches Requiem" van Johannes Brahms, door mijzelf beschouwd als het beste klassieke werk dat ooit gecomponeerd is. Bij het luisteren van die muziek hoorde de man van Viola in gedachte het gebral van Adolf Hitler. Met de herhaalde uitroep "Ik kan het niet vatten" barstte hij in snikken uit. Waarmee hij wilde zeggen; Genialiteit, vertegenwoordigd door Johannes Brahms en waanzin, vertegenwoordigd door Adolf Hitler komen uit hetzelfde land. Ik heb het mij zelf ook vaak zat afgevraagd dat hoe een land als Duitsland dat zulke genieën heeft voortgebraakt massaal achter een gek als Adolf Hitler aan kon lopen.

btw Deze film had ik ooit meer dan 10 jaar geleden opgenomen. Vandaag uit de rommelkamer gehaald en opnieuw bekeken. Ik heb namelijk de eigenschap nooit gauw iets weg te gooien. Achteraf gezien maar goed ook, want volgens mij is deze film nergens op DVD te verkrijgen.

4,5* na herziening

Een prachtige speelfilm, de vriendschap tussen Stig en de man van Viola heel ontroerend. De relatie met Viola had zo zijn momenten, erotisch en spannend. Niet loodzwaar, maar meer dan genoeg zeggenschap. De 125 minuten vlogen om.

Vermakelijk!

Lust och Fagring Stor heeft een sterk eerste uur. De geheime verhouding tussen de lerares en Stig ontstaat en dat wordt op een erg sterke wijze gebracht. Het gevoel, de spanning wordt redelijk sterk overgebracht. Ook de vriendschap tussen haar man en Stig wordt fijn neergezet en voelt nergens overdreven en/of nep aan. De sfeer is de hele film best wel gemoedelijk en dat is een sterk punt. Maar ook is de sfeer van de oorlog wel duidelijk merkbaar. De combinatie hiervan vind ik sterk. Daarom vind ik het ook erg jammer dat het geheel te lang duurt. Na het einde toe wordt het allemaal wat minder en deed het veel minder met me. Het niveau van het begin van de film wordt helaas niet vastgehouden en daardoor neemt de interesse af. Jammer maar ondanks dat een leuke film, 3.5*!

Daar kan ik meegaan. Heel mooi portret, met mooi geïncorporeerde muziek. Ik zal niet zeggen dat dit stuk van Brahms mijn favoriete klassieke stuk is, daarvoor ben ik er te slecht in thuis. Maar net bij het kijken van In Memoria di Me bedacht ik me wel dat ik vooral dol ben op die Italiaanse choralen, althans die muziek die in de katholieke omgeving worden gebruikt. Ook die zijn wel vaak Duits van oorsprong.

Benjamin Britten's Young Person's Guide to the Orchestra schiet me zo te binnen als een stuk dat ik zou noemen als het 'mes me op de keel gezet' zou worden.

Tartan heeft de VHS ooit uitgebracht, maar zeldzaam genoeg is die niet omgezet in een DVD volgens mij. Ik heb het met een Koreaanse versie gedaan. die als nadeel heeft dat er twee scènes geblurred zijn

Lastig kiezen maar ik denk dat ik voor het stuk van George Frideric Handel ga.

Na Simon och Ekarna de tweede film, die ik in korte tijd zie over het leven in het neutrale Zweden tijdens de Tweede Wereldoorlog. Het is de laatste film van de goeddeels vergeten regisseur Bo Wiederberg met een aantal autobiografische elementen. Ik vond het verhaal over de relatie tussen een scholier en zijn seksueel gefrustreerde lerares boeiend —vooral de scènes in de klas— tot die relatie van lieverlee plaats ging maken voor een merkwaardige vriendschap tussen de scholier en de alcoholistische man van zijn lerares. In het laatste half uur gaat de film uit als een nachtkaars, de woede-uitbarsting van de lerares ten spijt. Van de slotscène met de encyclopedieën heb ik niets begrepen.
Het plot van deze film deed mij sterk denken aan Summer of '42, die mij net iets meer aanspreekt.

Coming of age die zich afspeelt in het neutrale Zweden ten tijde van de 2e Wereldoorlog. Een oorlog die ondanks de neutrale houding ook in Zweden zijn sporen nalaat. Schermutselingen uit deze oorlog raken Zweden zijdelings en zorgen voor diepe wonden in de Zweedse samenleving. Ook de nazi propaganda is de landsgrenzen gepasseerd en heeft een deel van de bevolking in zijn ban. Een scène waarin een Zweedse hork zijn Joodse klasgenoot neerbuigend en spottend benadert, is in dat kader zeer treffend en schokkend. De oorlog is in deze film nooit ver weg.
Tegen deze achtergrond krijgt de jonge hoofdrolspeler een relatie met zijn aantrekkelijke lerares. Een jongensdroom comes true. Heel herkenbaar ook. Nou ja, niet daadwerkelijk herkenbaar, maar meer herkenbaar als hoopvolle droom. U weet wel. Middelbare school-puber-knappe lerares. Need I say more. Voor mij in ieder geval een gemakkelijk invoelbaar en spannend verhaal.
De opgang en continuering van de relatie is interessant, erotisch en opwindend. Het maakt de film. Het verval in de relatie is meteen het verval van de film. Dat verval begint als haar alcoholistische man en de jonge hoofdpersoon een onwaarschijnlijke vriendschap ontwikkelen.
De verbeelding van die vriendschap wordt gekenmerkt door overdrijving. In het acteerwerk, in de emotionaliteit, in het onderlinge begrip, in de muzikale passie. Vooral dat laatste overheerst. De gedeelde en gepassioneerde liefde voor muziek is luid hoorbaar in hun scènes aanwezig. Ik vond die extra emotionele aanzet nogal theatraal. Het is bovendien muziek, waar ik ook nog eens niet veel mee heb. Brahms, Mahler. Dat werk. Ik word er eigenlijk alleen maar nerveus van. Het zou een reden kunnen zijn voor mijn ongevoelige kijk op hun scènes en hun vriendschap.
Tot slot. De scènewisselingen in de film zijn hier en daar wat abrupt. Een gevoel van totale overgave richting film ontbreekt hierdoor. De film geeft je qua speelduur die tijd wel, maar de bruuske afkappingen ontnemen je die mogelijkheid gewoonweg. Daarbij is het acteerwerk van met name de jonge Johan Widerberg (zoon van de regisseur) weinig stabiel Te houterig of juist overenthousiast. De lerares en haar alcoholistische man doen het beter, maar ook zij schieten soms door op de theatrale trap.
Voor het verval is dat nog wel charmant en aandoenlijk. Na het verval niet meer.

Intrigerende film, maar kan er niet het meesterwerk in zien zoals sommigen hierboven. De door Wibro beschreven scene vind ik uiteindelijk toch wat gratuit: dat de Duitse cultuur zowel Brahms als Hitler voortbrengt en hoe onbevattelijk dat is - ja, maar dan? Maar misschien mis ik iets.

Aparte film vooral door het contrast tussen de verboden liefde en de oorlogscontext. Maar ik heb niet het gevoel dat daar heel veel uit wordt gehaald.

Raar, maar telkens ik een film zie over een relatie tusen een tiener en een oudere, rijpere vrouw, moet ik denken aan Annie Girardot met "Mourir d'Aimer" uit 1971 (André Cayatte).

Evenwel, een heel stuk anders deze "All Things Fair" natuurlijk, minder rechtdoor eenzijdig dramatisch, gedurfder, perverser ook, speelser, ondeugender en hobbelig, want er is meer dan die relatie in een vaak abrupte opeenvolging van sterke scènes.

Ondernemende Stig beleeft een coming-off-age met een zeer gewillige, uitnodigende schooljuf. Het levert verrassend knappe filmmomenten op die slechts overstegen worden door de innemende scènes met echtgenoot Frank, zeker wanneer een zeker gevoel van medelijden en ook van schuld Stig overmeestert. Uitstekende vertolking hier en eigenlijk over de ganse lengte van de film van Johan Widerberg.

Film doet nooit afstand van de nabijheid van WO II, van in de beginne is het oorlogsgebeuren aanwezig en uiteindelijk trekt het de volledige aandacht in het slot. Ook daar moet Stig mee omgaan. Het leven is meer dan de vluchtigheid van een relatie...

Knappe film, met vele aspecten, die je wat nadenkwerk bezorgt.

Ik bleef steeds een beetje aan Thekla Reuten denken.