
Lust och Fägring Stor (1995)
Alternatieve titel: All Things Fair
Zweden / Denemarken
Drama / Oorlog
130 minuten
geregisseerd door Bo Widerberg
met Johan Widerberg, Marika Lagercrantz en Tomas von Brömssen
Malmö, Zweden in 1942, tijdens de Tweede Wereldoorlog. Stig is een 15-jarige scholier op het randje van volwassenheid. Hij is verliefd op zijn lerares, de 37-jarige Viola. Hij valt voor haar schoonheid en volwassenheid, en zij valt voor zijn onschuldige en jeugdige gedrag, iets wat ze bij haar vervelende echtgenoot niet terugvindt die aan de drank is. Ze krijgen een gepassioneerde en verboden relatie, en ondertussen raakt Stig ook bevriend met de man van Viola. Maar de relatie tussen de twee geliefden heeft consequenties die beiden niet hadden verwacht.
Niks sensatie, niks ontploffingen, niks achtervolgingen, niks gratuite seks : gewoon een goed verhaal met dito acteerprestaties.
**** 4 op 5 ****
Tony

Mooie film.

Leuke en aardige film, ik vind vooral de jongen die de hoofdrol speelt goed spelen.
/Me is dus binnenkort very happy

Vond het een aantal jaar geleden juist een zeer interessante film. De hoofdolspeler doet namelijk iets wat heel veel van ons graag hadden willen doen bij/met hun favoriete/mooiste lerares.

De volgende scene sprong er voor mij echt boven alles uit; Dat was de scene waar de echtgenoot van Viola samen met Stig luisterde naar "Ein Deutsches Requiem" van Johannes Brahms, door mijzelf beschouwd als het beste klassieke werk dat ooit gecomponeerd is. Bij het luisteren van die muziek hoorde de man van Viola in gedachte het gebral van Adolf Hitler. Met de herhaalde uitroep "Ik kan het niet vatten" barstte hij in snikken uit. Waarmee hij wilde zeggen; Genialiteit, vertegenwoordigd door Johannes Brahms en waanzin, vertegenwoordigd door Adolf Hitler komen uit hetzelfde land. Ik heb het mij zelf ook vaak zat afgevraagd dat hoe een land als Duitsland dat zulke genieën heeft voortgebraakt massaal achter een gek als Adolf Hitler aan kon lopen.
btw Deze film had ik ooit meer dan 10 jaar geleden opgenomen. Vandaag uit de rommelkamer gehaald en opnieuw bekeken. Ik heb namelijk de eigenschap nooit gauw iets weg te gooien. Achteraf gezien maar goed ook, want volgens mij is deze film nergens op DVD te verkrijgen.
4,5* na herziening
Lust och Fagring Stor heeft een sterk eerste uur. De geheime verhouding tussen de lerares en Stig ontstaat en dat wordt op een erg sterke wijze gebracht. Het gevoel, de spanning wordt redelijk sterk overgebracht. Ook de vriendschap tussen haar man en Stig wordt fijn neergezet en voelt nergens overdreven en/of nep aan. De sfeer is de hele film best wel gemoedelijk en dat is een sterk punt. Maar ook is de sfeer van de oorlog wel duidelijk merkbaar. De combinatie hiervan vind ik sterk. Daarom vind ik het ook erg jammer dat het geheel te lang duurt. Na het einde toe wordt het allemaal wat minder en deed het veel minder met me. Het niveau van het begin van de film wordt helaas niet vastgehouden en daardoor neemt de interesse af. Jammer maar ondanks dat een leuke film, 3.5*!
De volgende scene sprong er voor mij echt boven alles uit; Dat was de scene waar de echtgenoot van Viola samen met Stig luisterde naar "Ein Deutsches Requiem" van Johannes Brahms, door mijzelf beschouwd als het beste klassieke werk dat ooit gecomponeerd is. Bij het luisteren van die muziek hoorde de man van Viola in gedachte het gebral van Adolf Hitler. Met de herhaalde uitroep "Ik kan het niet vatten" barstte hij in snikken uit.
Benjamin Britten's Young Person's Guide to the Orchestra schiet me zo te binnen als een stuk dat ik zou noemen als het 'mes me op de keel gezet' zou worden.

Het plot van deze film deed mij sterk denken aan Summer of '42, die mij net iets meer aanspreekt.
Tegen deze achtergrond krijgt de jonge hoofdrolspeler een relatie met zijn aantrekkelijke lerares. Een jongensdroom comes true. Heel herkenbaar ook. Nou ja, niet daadwerkelijk herkenbaar, maar meer herkenbaar als hoopvolle droom. U weet wel. Middelbare school-puber-knappe lerares. Need I say more. Voor mij in ieder geval een gemakkelijk invoelbaar en spannend verhaal.
De opgang en continuering van de relatie is interessant, erotisch en opwindend. Het maakt de film. Het verval in de relatie is meteen het verval van de film. Dat verval begint als haar alcoholistische man en de jonge hoofdpersoon een onwaarschijnlijke vriendschap ontwikkelen.
De verbeelding van die vriendschap wordt gekenmerkt door overdrijving. In het acteerwerk, in de emotionaliteit, in het onderlinge begrip, in de muzikale passie. Vooral dat laatste overheerst. De gedeelde en gepassioneerde liefde voor muziek is luid hoorbaar in hun scènes aanwezig. Ik vond die extra emotionele aanzet nogal theatraal. Het is bovendien muziek, waar ik ook nog eens niet veel mee heb. Brahms, Mahler. Dat werk. Ik word er eigenlijk alleen maar nerveus van. Het zou een reden kunnen zijn voor mijn ongevoelige kijk op hun scènes en hun vriendschap.
Tot slot. De scènewisselingen in de film zijn hier en daar wat abrupt. Een gevoel van totale overgave richting film ontbreekt hierdoor. De film geeft je qua speelduur die tijd wel, maar de bruuske afkappingen ontnemen je die mogelijkheid gewoonweg. Daarbij is het acteerwerk van met name de jonge Johan Widerberg (zoon van de regisseur) weinig stabiel Te houterig of juist overenthousiast. De lerares en haar alcoholistische man doen het beter, maar ook zij schieten soms door op de theatrale trap.
Voor het verval is dat nog wel charmant en aandoenlijk. Na het verval niet meer.
Aparte film vooral door het contrast tussen de verboden liefde en de oorlogscontext. Maar ik heb niet het gevoel dat daar heel veel uit wordt gehaald.
Evenwel, een heel stuk anders deze "All Things Fair" natuurlijk, minder rechtdoor eenzijdig dramatisch, gedurfder, perverser ook, speelser, ondeugender en hobbelig, want er is meer dan die relatie in een vaak abrupte opeenvolging van sterke scènes.
Ondernemende Stig beleeft een coming-off-age met een zeer gewillige, uitnodigende schooljuf. Het levert verrassend knappe filmmomenten op die slechts overstegen worden door de innemende scènes met echtgenoot Frank, zeker wanneer een zeker gevoel van medelijden en ook van schuld Stig overmeestert. Uitstekende vertolking hier en eigenlijk over de ganse lengte van de film van Johan Widerberg.
Film doet nooit afstand van de nabijheid van WO II, van in de beginne is het oorlogsgebeuren aanwezig en uiteindelijk trekt het de volledige aandacht in het slot. Ook daar moet Stig mee omgaan. Het leven is meer dan de vluchtigheid van een relatie...
Knappe film, met vele aspecten, die je wat nadenkwerk bezorgt.