War Machine (2017)

Snap werkelijk niets van de lage waardering overal.

Deze film net helemaal uitgekeken, en was totaal niet wat ik er van verwacht had.
Geen "war" gezien. Saai begonnen, en saai geëindigd.
Deze bekijk ik dus geen 2de keer.

Het is in eerste instantie wel wennen aan de 'onnozelheid' die generaal Glen McMahon (Brad Pitt) ten toon spreidt maar als je daar eenmaal aan gewend bent geraakt is de film wel enigszins komisch en in de diepte zie je de serieuze ondertoon van het verhaal. Want wees wel, het lijkt soms erg op de realiteit.
Een film die niet het oorlogsgeweld veel ten toon spreidt maar wel eentje die over de oorlog gaat en alle mogelijkheden er omheen laat zien. Mooie ontspanning deze film. Een 7 voor 'Pitt en zijn mannen'.

Dus 3,5*, later aangepast en hoop dat dit nog te zien komt hiernaast in de *.

Verschrikkelijk zeg. Het eerste uur zit je naar Brad Pitt, die meer op Clooney lijkt hier, te kijken die een of ander geforceerd stemmetje opzet en een moeilijk loopje heeft. Het tweede deel wordt wel wat beter, voornamelijk doordat je Pitt's personage niet zo vaak meer ziet, doordat je eindelijk wat oorlog te zien krijgt. Ik had het gevoel dat er vaak wel iets grappigs bedoeld werd, maar dat kwam totáál niet uit de verf en dat maakte de film nogal ongemakkelijk. Vond er daardoor eigenlijk ook echt geen zak aan en heb het ook met droevig veel moeite uit moeten kijken.

1,5*

Saai, weinig actie, bij war machine en Brad Pitt denk je toch wel wat actie te krijgen. krijg je ook, maar ergens naar het einde, en maar 10 minuutjes.

Typisch een film waar je geen kant mee op kunt, geen vis en geen vlees, geen oorlog actie film, maar ook geen oorlog drama of komedie. Nergens weet de film te boeien, dat komt ook doordat Pitt er met de pet naar gooit, een raar loopje, wat stuntelig overkomen maakt nog geen boeiende rol. Hij wordt ook niet ondersteund door de bij rollen. Naar verluidt is deze film gebaseerd op ware feiten, dat maakt mijn vertrouwen in de Amerikaanse legertop en diplomatie er niet beter op, als die werkelijk in crisisgebieden zo optreden dan is vrede en veiligheid ver te zoeken. Nee dit is niet bepaald een film die ik nog eens ga zien.

David Michod neemt met War Machine teveel hooi op zijn vork, hierdoor verliest de film een eigen identiteit en wil het teveel genres aanspreken.

Ik heb Michod hoog zitten, met name door het geweldig ondergewaardeerde The Rover. Er zitten in War Machine dan ook een paar schitterende scenes, maar toch wringen er aardig wat elementen. Zo begint de film als een komedie en werkt dit uitstekend met een Brad Pitt en een sterke cast met rare figuren die om hem heen hangt. Dit zwakt in de tweede helft van de film af wanneer War Machine een anti-oorlog wending aangrijpt en de Amerikaanse bemoeienis met andere culturen om democratie te brengen onder de loep neemt. Deze twee delen werken op zich prima ware het niet dat het als één geheel wat apart aanvoelt.

Zo komt Scoot McNairy in het tweede deel ineens om de hoek kijken als Rolling Stone verslaggever terwijl hij vanaf het begin al de Narrator is. Hij is een geweldig acteur en er had meer met dit personage gedaan kunnen worden.

Verder ben ik best wel een fan van Plan B het productiebedrijf van Brad Pitt. De geproduceerde films hiervan zijn niet bang om risico's te nemen en scoren dan ook vaak minder in de box-office. Dit levert echter wel fantastische films op zoals The Assassination of Jesse James by the Coward Robert Ford, The Tree of Life & Moonlight om er eens een paar te noemen.
Via War Machine loopt Plan B dit keer minder risico omdat Netflix dit keer gewoon de rekening voor zich neemt. Ik ben dan ook zeer benieuwd wat voor een streamingsaantalen dit weet te behalen.


Tot slot wil ik nog even de uitstekende score van Nick Cave & Warren Ellis benoemen. Werkelijk een paar prachtige stukken die vaak zo subtiel zijn dat ze je als kijker niet eens opvallen. Heel toevallig keek ik eerder vandaag Wind River waar dezelfde mannen verantwoordelijk zijn voor de score. De score voor The Assassination of Jesse James by the Coward Robert Ford van Nick Cave & Warren Ellis is voor mij nog steeds een van de beste scores ooit. De mannen zijn perfect op hun plek in het Western/Neo-Western genre zoals ook bij Hell or High Water maar bewijzen hier ook prima in andere genres uit de voeten te kunnen.

Saai van begin tot eind. Film probeert te laten zien hoe ludiek de oorlog in irak en Afghanistan wel niet is. Maar de film is gewoon niet grappig. Met moeite afgekeken.

Vreselijk.

Twee uur zitten wachten op iets dat niet gaat komen. Humorloos, zeker voor een film uit de categorie 'Comedie'. Aktieloos, zeker voor een film uit de categorie 'Oorlog'. Irritant dat zoiets zonder waarschuwing op netflix staat.

Droge, ellenlange dialogen die nergens op slaan, flinterdun verhaaltje, geen thema, behalve in de gage van Brad Pitt is ook geen cent verder geïnvesteerd. De hele film speelt zich af op een handjevol slecht verzorgde lokaties. Zelfs de 'oorlogs scenes' of wat daar voor door moest gaan waren gespeeld in wat ongeloofwaardige rommelige ruines, zonder enige filmische afwisseling. Wat een vreselijke afknapper.

Het zal lang duren voor Brad deze imago dreun te boven komt.

Als een getalenteerd acteur de rol van McMahon had gespeeld was het misschien nog wel wat geworden, maar nu is dit een mislukte poging tot een satirische oorloggsfilm. Pitt moet rechttoe rechtaan karakters spelen anders wordt het al snel behelpen. Hij is in deze rol alleen maar bezig om een krampachtige stem op te zetten, wat hem zichtbaar veel moeite kost. Daarnaast is hij druk met gekke bekken trekken, wat hij dan weer regelmatig lijkt te vergeten en ineens weer, alsof hij een beroerte krijgt, zijn gezicht in een vreemde plooi laat vallen.
Door zijn waardeloze rol komt de humor niet uit de verf en wordt een potentieel interessant karakter tot nul gereduceerd. Het verhaal is best aardig en geeft een aardige inkijk in wat er daadwerkelijk gaande was in Afganistan, maar dat wordt dus volledig tenietgedaan door de erbarmelijke rol van Pitt.

Zou die Pitt een buitenechtelijk kind van Clooney zijn?

Zowat de slechtste film die ik heb gezien met Brad Pitt.
Hij doet het hier echt niet goed, de rol is hem zeker en vast niet op het lijf geschreven, belabberde vertolking.
Maar de ganse film is niet echt het bekijken waard, als die een komedie is dan zal men me toch moeten komen kietelen om me aan het lachen te krijgen.
En een oorlogsfilm is het ook niet, waar is de actie ?
Neen, een totale mislukking is deze prent, op de muziek na, waarvoor de ene ster geldt.

Prima film. Geen actie, maar veel satire. De film zelf is wat warrig en spiegelt exact de oorlog in Afghanistan.
Brad Pitt komt wat stijf over, maar het went gauw.

Matig.

Niet erg slecht, deze satire. Brad Pitt is uitstekend in zijn dik aangezette rol van oorlogsgeneraal en de ene scène na de andere levert de perfecte voedingsbodem voor kritiek op het gevoerde beleid en de pionnetjes die konden stralen in het licht van dat beleid.
Maar tegelijkertijd is het mij simpelweg niet interessant genoeg. Het is allemaal wat droog, er zit nergens echt schwung in. De overgang naar het oorlogsgedeelte deed me heel eventjes denken aan films als Full Metal Jacket en Jarhead, maar de film als geheel is niet van het niveau van die films.

2,5

Best geestige anti-oorlogsfilm. Vooral Pitt maakt het het kijken waard. 3*

Een beetje flauw.

Amerikanen komen wel vaker met dit soort komedies, maar ze willen me niet echt aan het lachen krijgen. Qua opzet doet het me wat denken aan The Death of Stalin, maar die film draaft de humor wat verder door en belicht andere zaken. Maar beide films vond ik qua komedie niet zo bijzonder.

War Machine lijkt een beetje dezelfde humor te bevatten als The Death of Stalin hier en daar, vooral door hoge posities, met voorkeur buitenlandse posities, als lulletjes neer te zetten. Om vervolgens een hoop Amerikanen wat sympathieker neer te zetten. Ik heb er niet zo veel mee eigenlijk.

Pitt speelt een redelijk personage, maar gaat wel heel ver in iemand spelen die hij gewoon niet echt is. Toch is het allemaal best overtuigend, eerlijk is eerlijk. De rest van de cast bestaat ook uit bekende namen, waaronder een aantal van mijn favorieten (Grace), en qua acteerwerk is er ook weinig te klagen.

Eerste deel van de film is wat meliger, maar komt vervolgens met een soort humor waar ik weinig voeling mee heb. Ik kan er niet echt om lachen. Een beetje makkelijke humor vooral, maar leuk als je er mee kan lachen. Omdat het eerste deel zo melig is, is het eigenlijk meliger dat het tweede deel vervolgens wat moralistischer wordt. Het wisselt elkaar beslist niet goed af.

Weinig oorlog te bekennen op het veld in deze film, maar er is wel een korte (en slecht in beeld gebrachte) scene met oorlog. Toch weet de film in het algemeen best te boeien en loopt het tempo gezond door de scenes heen. Het is hierdoor toch wel een makkelijk uit te kijken 122 minuten, en dat is fijn.

De film kent wel zijn momenten, visueel oogt de film verzorgd en loopt best lekker door de 2 uur heen. Jammer dat de humor erg flauw is en de film iets te slordig een switch maakt voor moralisme. Het geeft de film een diepere laag, maar sluit niet zo lekker aan op de komedie. De leukste scene was dan eigenlijk de allerlaatste.