Kamisama no Iu Tôri (2014)

Hier kijk ik weer echt naar uit. ^^

Ik wist niet dat deze er aan zat te komen! Miike produceert toch echt ongelofelijk films aan de lopende band. Slaapt de man wel?

2014 was een goed Miike-jaar. Na veel aardige, soms vervelende, in elk geval te lange films waren de twee films uit 2014 die IFFR vertoonde beide bovengemiddeld. Deze was ook weer te lang, maar elk nieuw spel-level was een feestje, maar elk level duurde wel een tikkie lang en was vooral wat te uitleggerig, met veel onnodige flashbacks. Maar veel zichtbaar plezier, zoals een Matsumoto Hitoshi film zeg maar.

Battle Royale/Hunger Games met kinderspelletjes (Annemarie Koekoek, Blikkietrap, etc.) waarin een eindbaas moet worden verslagen. Ook wel weer eens verfrissend om een horrorfilm te zien die zich in een lichte omgeving afspeelt en de nodige humor bevat.

Ja leuk! Miike is er in de loop der jaren visueel flink op vooruit gegaan, en ook dit ziet er netjes gestileerd uit. Af en toe beelden die wel heel duidelijk uit de computer komen, met name de "tegenstanders", maar over het algemeen weet dat weinig te storen.

Verder een verhaaltje waarvan het me niet zou verbazen als het op een manga gebaseerd is. Het wordt hierboven al genoemd, een soort Battle Royale met kinderspelletjes, al zijn de kinderen zelf niet elkaars grootste vijand. Bij elk nieuw spel is het weer de vraag wat er nu gaat komen, en hoe er aan de minder fortuinlijke scholieren een eind wordt gemaakt is ook best creatief, maar ook voor mij geldt dat de diverse spelletjes elk iets te lang uitgemolken worden.

Niettemin vermakelijk, en weer eens wat anders, wat ook voor het enigszins verrassende einde geldt. 4*.

Als ik de trailer zie lijkt het meer op een komedie.

Ik denk zo ondertussen mijn dertigste Miike alweer, al zal dat misschien pas 25% van zijn werk zijn. Die man is een machine. Ik was wel weer eens benieuwd naar een horrorfilmpje met Miike-invloeden maar toch een beetje jammer dat het soms net een groot kind is.

Want zo heel veel horror valt er niet te bespeuren. Natuurlijk is het vrij bloederig, met het geniale intro als topje van de ijsberg. Zo ben je meteen geboeid. Maar de film is met veel fantasie gemaakt. Fantasy voor volwassenen. Het omringende verhaal blijft wat vaag, maar in feite draait het om een aantal klasgenootjes die in kinderlijke spelletjes moeten optreden. De verliezer legt het loodje, komt het eigenlijk op neer. Kinderachtige spelletjes dus zoals Annemaria Koekoek, zakdoekje leggen en buskruiten, met dodelijke afloop. Een beetje in de lijn van Death Tube en X Game.

De fantasy wordt vooral teweeg gebracht door schattige, pratende beesten zoals een enorme kat op muizenjacht en een snowboardende ijsbeer die toch een beetje evil zijn. Zegt genoeg lijkt me. Deze zijn niet echt, maar komen uit de computer in een soort stop-motion animatie. Heel apart, maar ook een beetje sprookjesachtig. Deed me vaak aan animé denken en zelfs een beetje aan Ghibli. Zal wel door de pratende beestjes en voorwerpen komen.

De cast is wat minder. Je bouwt niet echt een band op en het maakt ook niet uit wie er sneuvelt. Toch is het bij elk spel weer spannend hoe het zal gaan verlopen. Zoals vaker doen Miike's filmpjes wat te lang, al verveelt de film nauwelijks. Toch is het allemaal iets te blij wat mij betreft, nu graag weer een volbloed horror, Miike!

Genieten.

Typische Miike film weer. Is het horror? Nee, te luchtig. Humor dan? Nee, écht grappig is het ook niet. Thriller elementen? Ja, maar niet bedoeld om spannend te zijn. Wat dan wel? Gewoon alles tesamen, maar vooral érg weird en érg vermakelijk.

Film begint ook gewoon en wie hoopt dat er halverwege een verklaring komt voor alle gekkigheid kan maar beter iets anders opzetten. Klein beetje background story voor de belangrijkste cast members en daar stopt het wel zo'n beetje. Wie de tegenstanders zijn, waarom ze alles doen en wat die witte kubus is? En dan dat einde!

Het meest bewonderenswaardige is dat Miike dit nog steeds voor elkaar krijgt met de budgetten waarmee hij tegenwoordig werkt. Helpt wel dat het gebaseerd is op een (populaire) manga reeks, maar dan nog. Unieke film weer.

Beste tegenstander is de ijsbeer, geweldig geanimeerd ook.

Dikke 4.0* en een uitgebreide review

Erg leuke film, zeer genoten. Is wat anders. Heel mooi gedaan ook.

Het einde snap ik alleen niet geheel aangezien ik mij afvraag of dit een soort van cliffhanger is naar een volgende film?

Aanrader. 4.5

Slechte film.

Deze film heeft zeker zo zijn leuke momentjes, maar is vervolgens ook drama. Raak je op het begin nog helemaal enthousiast, het zakt met elke 10 a 15 minuten verder de afgrond in...Uiteindelijk kom je aan bij het einde, en dan heb je het wel helemaal gehad met deze film. Verder was het acteerwerk erg slecht en de computer animaties redelijk.

Niet persee een slechte Miike film, maar deze had hij van mij gerust aan zich voorbij mogen laten gaan.

Enige wat deze film leuk maakt zijn de scene's waarin de verschillende creaturen zich vermaken met het vermoorden van mensen. maar dan moet je zowat 2/3e van de film schrappen.

2.5*

Twee hele leuke scènes zonder context, in die eerste 20 min, waarbij je denkt 'dit kan wel eens heel interessant gaan worden', maar daarna is de koek gewoon op (geld op? Ideeën op? Te lui voor een plot?): we krijgen nog wat suffe spelletjes en kinderlijk tienerdrama voorgeschoteld. Qua visuals lijkt Miike er ook geen zin meer in te hebben richting het einde van de film. Krappe 2,5*

What the Fuck Miike. Zelfs nu nog, na al die rare aanvaringen met de beste man, met een behoorlijke frons op m'n smoel dit gare spel mogen aanschouwen. Moet ook, net als mijn bovenbuurmannen, toegeven dat ik na de opening op iets meer had gehoopt, maar die is dan ook wel bijzonder geslaagd. Ben al lang blij dat hij dit soort gare zooi nog steeds kan/mag/wil maken. Had wel wat problemen met de effecten. Niet eens de kwaliteit, maar ook het creatieve lijkt wat lui. Nu weet ik niet in hoeverre daar speling in zat (aangezien het dus op een manga is gebaseerd?), maar het voelt allemaal wat leeg. Niettemin best grappig en uiteraard heerlijk weird.

Extreem buitenissig, wrede maar schattig vormgegeven film van Takashi Miike. Aan het begin horen we Shun Takahata zeggen ik ben verveeld, mijn leven is saai. Hierna zien we een klaslokaal met bloedspetters op de muur veroorzaakt doordat een Daruma pop/hoofd 'Annemaria Koekoek' met ze speelt met als gevolg dat de hoofden van de leerlingen exploderen in rode knikkers. En dat zijn alleen maar de eerste vijf minuten. Waar ben je in terecht gekomen vraag je je eigen af? En langzaam wordt het je duidelijk dat het een soort real-lifegame van een stel buitenissige goden of Aliens moet zijn. De regels zijn onbekend, de reden is onbekend, de uitkomst telkens hetzelfde: iedereen sterft op gruwelijke wijze behalve de winnaars. Volgens een tien-kleine-negertjes-scenario dat doet denken aan The Hunger Games en Battle Royale wordt het groepje overlevenden steeds verder uitgedund. Bizarre en super vreemde film waarbij je niet veel moet afvragen waarom het zo is maar het gewoon moet ondergaan. Of zoals de regisseur het zelf in interviews omschreef: Having Good Fun

De trailer staat nu in de Dumpert dag top 5. Toch maar eens opzoeken deze film.

Ok, die trailer op Dumpert bleek een persiflage te zijn, maar ik heb me desondanks ook met de echte film kostelijk vermaakt. As the Gods Will is een heerlijke bizarre over-the-top mix van genres, dat zichzelf gelukkig niet erg serieus neemt. Het tempo ligt hoog, waardoor het allemaal erg luchtig blijft, vaak tegen het humoristische aan. Er is verder ontzettend veel te zien, zodat de verveling nooit toeslaat. 4****

Film begint goed met het spelletje met de Daruma pop maar eindigt later helaas in mineur met de Matryoshka game, verreweg het minste deel van deze verder best wel vermakelijke film van Miike. De games met de reuze kat en de ijsbeer vond ik zonder meer de beste. Tja, het leugenspelletje met de ijsbeer was toch wel iets anders dan het leugenspelletje in Raiâ Gêmu: Za Fainaru Sutêji (2010) waar het in vergelijking met deze horrorthriller er nogal zachtaardig aan toe ging. Niet bij die ijsbeer dus. Maar ja, je kijkt naar een film van Miike, toch wel een sadist in filmland. Zelfs de mooiste vrouwen ziet hij graag een kopje kleiner gemaakt worden zoals we in het begin van de film te zien kregen. Op visueel vlak was het allemaal best wel mooi, kan ook gezegd worden van de score inclusief het grappige kinderliedje "bambo cage, little bird in a cage" in de Kokeshi game.

3.5*

Eindelijk eens een film gekeken van de legendarische Japanse regisseur ‘Takashi Miike’, waar ik vaak veel goeie dingen over lees en het zelf ook wel eens wou ervaren. Ik moet eerlijk bekennen dat ik best genoten heb van deze horror film die eigenlijk anders was dan de doorsnee horror films die ik normaal kijk, mag ik zeggen: ‘lekker op zijn Japans’? Soms wat overdreven, maar best te genieten.

Ik zelf ben nog niet zo’n grote film kenner op het gebied van de Japanse films, laat staan heel Azië. Soms is dat best wennen moet ik eerlijk bekennen, en vooral de taal die men spreekt is héél erg wennen voor mij in een film, gewoon omdat ik het nog niet echt gewend ben want normaal gesproken ben ik toch meer van de Amerikaanse producties en Engels gesproken films, lijkt me eens een goed plan om wat meer te kijken buiten de Verenigde Staten in de film catalogus want als ik zo naar ‘As the Gods Will’ heb gekeken kan ik me best vermaken met dit soort films, eerder heb ik dat ook al opgemerkt met Zuid-Koreaanse producties, die bevallen me ook steeds vaker.

Afijn, ‘As the Gods Will’ is leuk om te zien maar inderdaad zoals ik al lees hier boven mocht je een antwoord willen op de vage beelden die je voorgeschoteld krijgt dan mag je beter stoppen met kijken want de film raast maar door van de ene gekkigheid naar de andere.

De positieve berichten, onder andere hier boven mij hebben mij toch wel echt een soort energie gegeven om de film te willen zien, en ik ben eigenlijk best enthousiast de film weer uitgestapt na een wereld van geweldige beelden, heerlijke fantasie en mooie tegenstanders. Het lijkt wel alsof we in een videospel vast zitten die gebaseerd werd op kinderspelletjes, die vervolgens dan weer je dood kunnen betekenen. En het waren niet altijd even bekende kinderspelletjes bij ons (mijn kameraad en ik), het begint dan wel leuk met (in het Nederlands) Annemaria koekoek, gevolgd door het leuke kat en muis spel. De spelletjes daarop waren voor ons wat onbekend, overigens nog steeds leuk en het einde natuurlijk het traditionele verstoppertje, allemaal leuk en aardig maar mijn interesse was het meeste gewekt bij de eerst twee spelletjes en ik merkte dat na verloop van tijd de film iets inzakte.

Op visueel vlak was het ook wel eens wat wennen maar zag er achteraf allemaal best mooi uit, de ijsbeer was inderdaad fantastisch geanimeerd en ook de kat vond ik er leuk uit zien. Voor het algemeen word het nergens eng, en is het bloed ook wel soms ver te vinden maar in het algemeen is dit gewoon een heerlijke film en leuk om eens gezien te hebben.

En toch na deze film zit ik steeds vaker te denken wat meer ‘Takashi Miike’ te gaan bekijken aangezien ik me prima vermaakt heb en benieuwd ben naar zijn andere werken. Iets om in mijn achterhoofd op te slaan dus.

3.5*

Gewelddadige Manga onzin vertaalt naar film. Een film waarin personages worden gedwongen te spelen in games waarbij alleen de sterken overleven. Dat gaat gepaard met veel geweld en liters ‘bloed’. De film is gebaseerd op een strip en de bloedige realiteit komt vaak kunstzinnig vervormd en onschuldig ogend binnen. Een voorbeeldje: een slachtoffer spuwt geen bloed maar rode knikkers. Van die geintjes.

Een film vol personages met als enige bestaansreden om zo spectaculair en zo snel mogelijk het loodje te leggen. En dat is bijzonder vermakelijk. De kills zijn afwisselend, gebeuren bijna non-stop en vinden plaats in de meest fantastische settings. De monsters en andere figuren die verantwoordelijk zijn voor het moorden zien er fantastisch en wonderlijk uit en begeleiden het uitschakelen van de spelers met cynisch commentaar. Zwarte humor. Leuk.

De gebeurtenissen zijn absurd. Niet te voorspellen. Je weet gewoon nooit wat de volgende scène gaat inhouden. En omdat ook aardige personages op gruwelijke manieren aan hun einde komen is er ook geen garantie dat een held of heldin het einde van een spel haalt. Dat gegeven levert extra leuke spanning op.

Een film met een knipoog. Ik hou daarvan. Het spelen van de games wordt heerlijk uitvergroot. Letterlijk en figuurlijk. Het vertoonde geweld dat toch behoorlijk rauw in beeld wordt gebracht, komt daarom ook niet heel intensief binnen. Alle situaties en alle spelconcepten worden overtrokken en opgeblazen en kunnen (hoe gruwelijk ook in beeld gebracht) daarom niet serieus worden genomen. Dat de inspiratiebron een strip is, komt in elk shot en elke scène herkenbaar en verzachtend naar voren. De film kijkt als een strip.

Fijne film. Lekkere zwartgallige humor in een absurd verhaal met een hoge vermakelijkheidsgraad.

Weer een fijne gestoorde Miike. Zeker niet z'n beste, dat wint Gozu wat mij betreft nog steeds en ook Odishon wint het net wel van deze, maar dit was best vermakelijk. Het is een soort van vreemde mix van Battle Royale en Pixels waarbij een groep scholieren in een soort van toernooivorm in wat escape-room-achtige maar dodelijke challenges worden gebracht. De bizarre vijanden, heel erg kawaii en speelgoedachtig maar ontzettend moorddadig, de afwisseling en de continue veranderingen van uitdaging zorgde ervoor dat er weinig gelegenheid tot verveling was. Weliswaar vloeit er een hoop bloed, maar toch voornamelijk in combinatie met een hoop zwarte humor en de algehele sfeer is toch best wel luchtig te noemen. Op een gegeven moment was ik toch wel een beetje klaar met de herhaling van zetten (weer een spelletje, weer een schattige uitdager, weer addertjes onder het gras), maar desondanks een prima avondje vermaak.

Weirde film die al eveneens geschift opent met spelletje de Daruma pop. Lekker bloederig !

De games met de reuze kat en Kokeshi game zijn de sterkste onderdelen van de film. Het kinderliedje bambo cage, little bird in a cag in de Kokeshi game was zeer vermakelijk.

Op visueel vlak zag het er tot dan ook prima uit. Maar daarna zakt de film gaandeweg in. De game met de ijsbeer vond ik al wat minder, maar vooral de Matroesjka game was een teleurstelling. Langdurig en saai qua opzet. De film werpt hier hoge ogen op, maar ik had er meer van verwacht. 5/10

Ik had vooral schrik om weeral random flauwigheid voorgeschoteld te krijgen aagezien mijn vorige film met Miike niet al te best was. Een soort survival game voor scholieren met rare beeldjes die bijzonder moordlustig blijken te zijn. De eerste 2 spelletjes met dat hoofd (een variant op een kinderspel 1-2-3-piano) en de kat waren nog het leukste. Eens in de kubus was het al minder leuk maar bleef toch onvoorspelbaar. Het einde vond ik nogal teleurstellend niet enkel omdat het klootzakje blijft leven maar omdat hij uiteindelijk toch nog voor de voorspelbare uitslag kiest zogezegd by luck of the draw overleef je. Maar je zag natuurlijk toch zo aankomen dat het kllotzakje het stokje van de demon ging trekken. En als dat klootzakje dan toch uit het spel lag waarom kreeg hij dan toch nog een lucky draw? Sorry maar als je plots je regels gaat veranderen aan het einde verdien je toch alsnog een schop tegen je ...
Dus ja geniaal concept helaas zwakt de uitwerking af en tja dat einde bah.

Tsjonge , echt ultra dom. Kan niet slechter..

Wow!

Basto als je je nog herinnert wat je tegen me zij bij Ichi the Killer over dat ik moeilijk over Miike zijn stijl kan oordelen na 3 films, dan wil ik je graag laten weten dat ik die woorden dan ook volmondig terugneem. Deze film was veel en veel leuker dan ik had verwacht en trapt met de eerste sequentie al direct de deuren plat.

Het is altijd een beetje kijken of dit soort films me echt gaan aanspreken, maar soms zit er dan plots die ene titel bij die echt geweldig is. Ik ben niet zo'n liefhebber van Aziatische cinema, maar het is moeilijk te ontkennen dat een hoop originele werkjes afkomstig zijn vanuit dit continent. Je kan me hierom bekritiseren, maar als dit een Amerikaanse film was geweest had het zelfs een 4,5* kunnen zijn. Tja, daar hou ik nou eenmaal iets meer van.

De trailer sprak me direct aan, al vond ik de animaties van die poppetjes riskant. Toen ik de film zelf zag wende het al snel. Het past er eigenlijk juist een beetje bij. Leuke, groots opgezette beestjes die op een bloederige manier een einde maken aan de "spelers". Ik mag het wel, en dit soort splatterfilms vallen dan ook precies in mijn rijtje.

Niet elk spel is even leuk, maar in het algemeen boeien ze allemaal. De eerste sequentie wordt nooit meer geëvenaard, maar het vermaak blijft er ten alle tijden in. Dit was echt genieten en achterover zitten. De 117 minuten die ik normaal aan de lange kant zou vinden maakte me dan ook helemaal niet meer uit. Geweldig hoe Miike elk spelletje weer anders weet te versieren.

Minder vond ik het slechte acteerwerk (het zal nooit mijn ding worden) en iets te veel pogingen om diepere lagen uit te werken. Hou het gewoon bij je punt, dan loopt het ook allemaal wat vlotter. Een echte band opbouwen met de personages gaat namelijk toch niet gebeuren, doe er nou geen moeite voor.

Erg gave film, dit wordt zeker een favoriet van me. Geweldig origineel concept, tegen deze creativiteit zijn toch maar weinig regisseurs opgewassen. Als Miike meer van dit soort bloederige en originele filmpjes heeft, dan wil ik ze graag weten, kan ik die ook nog opzoeken. Fijn om nu ook de goede kant van de beste man te ontdekken.

Graag gedaan Shadowed. Dit is inderdaad een uniek werkje. Lastige is dat bij Miike get steeds weer totaal anders is. Wellicht kun je Tag van Sion Sono proberen. Denk dat het werk Sono je meer zal liggen. Of The Great Yokai war van Miike.

Tag heb ik gezien, maar Yokai gaat op de lijst!

Top entertainment van die heerlijke Japanners Had deze vreemd genoeg nog niet gezien, maar aangezien ik al eerder gezien werk, van Takashi Miike zeer kon waarderen, met op kop Ichi, maar veel andere lekkere horror, actie. Film bevat zoveel waark van hou en 't is dat typisch Japanse dat groot pluspunt is. Dikke 8/10 verdiend deze zeker.

Ik denk dat het alweer ruim vijf jaar geleden was, dat ik voor het laatst een film van Miike zag. En wat een vreugdelijk wederzien is het. As The Gods Will is een mengeling van Sono’s Tag / Riaru Onigokko (2015) en de klassieke Batoru Rowaiaru (2000) en valt gelijk met de deur in huis: ook hier worden jonge scholieren gedwongen deel te nemen aan een gruwelijk spel op leven en dood. Gedurende ieder onderdeel moeten zij binnen bepaalde tijd (kinder)raadsels oplossen om te overleven, hetgeen natuurlijk associaties met het recentere Squid Game / Ojing-eo Geim (2021 - 2025) oproept. Het blijft hier echter vrij ongewis hoe zij in deze situatie beland zijn, of welke orchestrerende entiteit achter deze sadistische praktijken schuilgaat.

In plaats daarvan werkt het gestileerde bloedvergieten, kinderlijke karakter van de raadsels en cartooneske design van de tegenstanders vaak eerder op de lach dan dat het gruwelijk of eng overkomt - en eigenlijk komt dat het filmvermaak alleen maar ten goede. Toch verslapt de film als uiteindelijk de speelduur wat begint te slepen en het einde (op creatief vlak) in feite wat in mineur eindigt. Dat de toedracht ambigu blijft is niet zozeer het probleem (al lijkt die anonieme, geïsoleerde computergast er meer van te weten), de film verzaakt wel een overtuigende punt onder het uitroepteken te zetten. Voor mijn gevoel had er qua onthulling wat beters uit de koker getoverd kunnen worden.

Niettemin een erg vermakelijke Miike, die toch altijd weer met een verfrissende mix van filmfun en rariteiten komt opdraven. 3,5*