Picnic at Hanging Rock (1975)

Roger Ebert:
"Beautiful cinematography and stories about the chasm between settlers from Europe and the mysteries of their ancient new home."

Afgezien van enkele impressionistische beelden van de meisjes in het gras vond ik het met die beautiful cinematography wel meevallen. Ook qua sfeer en mysterie nogal pover.
De vergelijking met Innocence van Lucile Hadzihalilovic is al diverse keren gemaakt, en naar mijn smaak is Innocence de winnaar als het gaat om onderhuidse spanning, visuele kracht en onheilspellende sfeer.
Over onheilspellend gesproken... De aanwezigheid van de nog jonge John "Mick Taylor" Jarratt tussen de kostschoolmeisjes sprak mij nog het meest tot de verbeelding

3*

Voldoende voor de muziek, de prachtige jonge dames en de toch redelijk evil head mistress maar al bij al vond ik dit niet bijzonder. Op het einde moeite om niet andere dingen te beginnen doen en dat heb ik niet zo gek snel. Tegenvaller.

Mooie film zeg. Het leuke is dat de film zich niet zozeer focust op het opsporen van de meisjes, maar eerder op het neerzetten van ontzettend dromerige, etherische sfeer. Dit is vooral te danken aan de prachtige cinematografie en ditto muziek. Het is lastig om te omschrijven. De film ademt zoveel sereniteit uit dat het haast onheilspellend wordt. Alsof er hogere machten bij betrokken zijn die met het blote oog niet te zien zijn. Ik ben er nog steeds in de ban van. Het komt dan ook niet zo vaak voor dat het een film lukt om me met zijn sfeer helemaal mee te slepen. Er zijn wel wat minpuntjes. Zo is het acteerwerk niet altijd even goed, vooral onder de bijrollen. Daarnaast had ik graag gezien dat de film zich voor een groter deel rondom Hanging Rock zou afspelen in plaats van op de kostschool. Desalniettemin is het een film die me zeker nog enige tijd zal bijblijven.

Dat vond die lokale dokter ook he..

Hij heeft zijn naam bijna mee Peter Weir(d) . Het is een wat wazige film die mij een beetje deed denken aan The Wicker man qua uitstraling, maar die had een geweldig slot. Deze film Picnic at Hanging rock kreeg mijn interesse na de nieuwe versie (2018) die ik nog moet bekijken. Schijnt dat deze wel wat beter is. Muziek speelt een grote hoofdrol en dan met name de panfluit die we vandaag de dag niet meer zoveel horen. De zweverige muziek past helemaal in deze Weir(d) film. Hij begint sterk en vlakt daarna wat af. Grappig zijn de eerste zoektochten, Met een grote haak wordt gekeken of er iets in het water ligt. De grote vraag in deze film is natuurlijk vooral wat er toch is gebeurd met de meisjes. Het lijkt alsof ze worden getrokken door een mengelmoes van lucht- of geluidstromen. Omdat een meisje er iets verder vanaf staat wordt zij niet (betoverd). Zij komt dan ook als eerste terug. De twee jongens (Engels en Australisch) doen het redelijk, maar spreken niet tot de verbeelding. Het kosthuis doet het aardig, maar ik miste de echte diepgang voor nog meer mysterie. Kennelijk was het allemaal te licht voor dit soort occulte zaken. We zitten immers in Australie en niet in het koude kille Engeland waar dit soort legendes vaak beter tot uiting komen. Picnic at hanging Rock blijft een lekkere wazige film met prima muziek en beeld, maar boeit net te weinig voor een klassieker.

Blu ray ziet er redelijk goed uit. Kleur en scherpte zijn goed verzorgd voor zo'n oude film. Wel zien we regelmatig speldenprikjes, jammer! Geluid is goed en de extra's zijn legio, echter niet ondertiteld.

Film 3.0
Blu ray transfer 3.5 Engels ondertiteld
Geluid 4.0
Extra;s 4.5 (niet ondertiteld)

mooie schitterende film mooie muziek prachtige beelden fantasy wereld. tijdens een uitstap van een kostschool naar hanging rock verdwijnen 3 meisjes en hun lerares op een mysterieuze wijze slechts een keer terug maar ze herinnert zich totaal niets meer. er word een zoektocht ingesteld om de meisjes te zoeken maar ze vinden geen spoor terug van hen. een droomige film die je mee neemt naar een onbekende wereld.

Peter Weir heeft enkele grote films op zijn naam staan. Toen hij Picknick at hanging rock maakte was hij 30 jaar jong en stond dus nog midden in zijn ontwikkeling als regisseur. Toen ik deze film voor het eerst zag, eind jaren 70, was ik gefascineerd door het verhaal dat haaks op de Hollywoodwetten géén bevredigend eind in zich had. Nu ik de film voor de tweede maal heb gezien reken ik het tot één van mijn favorieten.

Weir maakt op subtiele wijze gebruik van tegenstellingen waarmee hij het verhaal vertelt. De strenge structuur van het kosthuis waar de meisjes wonen tegenover de onvoorspelbare vrijheid van de natuur, de onderdrukking van seksualiteit in de Victoriaanse periode waarin het verhaal zich afspeelt tegenover de overgave aan de vrijheid als de kostschoolmeisjes een dagje uit zijn naar Hanging Rock, de veiligheid binnen de muren van de kostschool tegenover de onveiligheid van Hanging Rock.

Het camerawerk is van een hoog niveau met af en toe prachtige en ingenieuze camerabewegingen die het mysteriegehalte van de film naar een hoger plan brengt. Uit Weirs film The Last Wave blijkt zijn fascinatie voor de oorspronkelijke bewoners van Australie en hun Droomtijdmystiek. Dit citaat uit de openingsscene: What we see and what we seem are but a dream, a dream within a dream, zet de toon en geeft voor de kijker richting aan hoe de meisjes verdwijnen: Hanging Rock is een mystieke plek in het Aboriginal landschap waar tijd en ruimte eindigen, een wormhole naar een andere dimensie. Het is knap dat de regisseur je die kant op duwt als verklaring voor de verdwijning van de meisjes, zonder dat dit expliciet als oorzaak naar voren wordt gebracht.

Het tweede gedeelte van de film vertelt over de consequenties van de verdwijning voor met name de directrice van de kostschool. Deze mevr. Appleyard maakt in de film een ontwikkeling door van iemand die de touwtjes strak in handen heeft, naar iemand die al haar opgebouwde zekerheden door haar vingers ziet glippen en haar zorgvuldig opgebouwde decorum verliest tot aan haar ondergang als ze dood wordt aangetroffen bij Hanging Rock. Rachel Roberts, de actrice die de rol van Appleyard vertolkt was een alcoholverslaafde en maakte op 53 jarige leeftijd een eind aan haar leven.