• 13.054 nieuwsartikelen
  • 169.545 films
  • 11.118 series
  • 31.844 seizoenen
  • 630.244 acteurs
  • 196.322 gebruikers
  • 9.178.161 stemmen
Avatar
 
banner banner

La Leggenda del Pianista sull'Oceano (1998)

Drama / Muziek | 165 minuten / 125 minuten (internationale versie)
3,56 240 stemmen

Genre: Drama / Muziek

Speelduur: 165 minuten / 125 minuten (internationale versie)

Alternatieve titels: The Legend of 1900 / The Legend of the Pianist on the Ocean

Oorsprong: Italië

Geregisseerd door: Giuseppe Tornatore

Met onder meer: Tim Roth, Pruitt Taylor Vince en Bill Nunn

IMDb beoordeling: 8,0 (70.890)

Gesproken taal: Frans, Engels en Italiaans

Releasedatum: 2 december 1999

  • On Demand:

  • Netflix Niet beschikbaar op Netflix
  • Pathé thuis Niet beschikbaar op Pathé Thuis
  • Videoland Niet beschikbaar op Videoland
  • Amazon Prime Niet beschikbaar op Amazon Prime
  • Disney+ Niet beschikbaar op Disney+
  • Google Play Niet beschikbaar op Google Play
  • meJane Niet beschikbaar op meJane

Plot La Leggenda del Pianista sull'Oceano

"An epic story of a man who could do anything... except be ordinary"

Een trompetspeler zit in geldnood en klopt aan bij een muziekhandel om zijn trompet te verkopen. Nog een laatste keer speelt hij op zijn trompet en de eigenaar zet verbaasd een plaat op van exact hetzelfde nummer dat onlangs in diens bezit kwam. De trompetspeler kent de pianist die te horen is op de opname en beweert dat de plaat de enige opname is die ooit van de man gemaakt is. De pianist, 1900 genaamd, werd namelijk geboren op een schip en zette nooit een voet aan land. Voor de wereld bestond de man niet, maar 6 jaar lang had de trompetspeler het genoegen om aan zijn zijde te spelen. De trompetspeler vertelt het verhaal van 1900.

logo tmdbimagelogo tmdbimagelogo tmdbimagelogo tmdbimagelogo tmdbimage

Externe links

Volledige cast

Acteurs en actrices

Danny Boodmann T.D. Lemon Nineteen Hundred '1900'

Danny Boodmann

Jelly Roll Morton

'Pops', the Shopkeeper

Harbor Master

Mexican Stoker

Neapolitan Stoker

Reviews & comments


Gast

  • berichten
  • stemmen

Let op: In verband met copyright is het op MovieMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.
zoeken in:
avatar van tsjidde

tsjidde

  • 2112 berichten
  • 4000 stemmen

Wouter schreef:

(quote)

Ja, in Italie. Maar ik zou voor de korte gaan.

Die heb ik al.

Ik ben eigenlijk wel benieuwd naar de lange(re) versie.


avatar van wzshop

wzshop

  • 62 berichten
  • 82 stemmen

tsjidde schreef:

(quote)

Die heb ik al.

Ik ben eigenlijk wel benieuwd naar de lange(re) versie.

Ik zou voor de langere gaan, maakt het verhaal iets completer. Bij de korte versie merk je soms dat er delen tussenuit zijn gehaald en dat is bij zo'n mooie film sonde..


avatar van Theunissen

Theunissen

  • 11714 berichten
  • 5437 stemmen

Mooie boeiende film met een zeer goede rol van Tim Roth. Het verhaal is best goed en de film is zeker aangrijpend. Het piano duel met de sigaret vond ik zeer mooi. Het is alweer een tijdje geleden dat ik deze film voor het laatst heb gezien dus ik weet eigenlijk niet meer precies hoe de film eindigt. Wordt weer eens tijd om hem te herzien maar helaas zenden ze hem vrijwel nooit uit op TV.


avatar van krosnicky

krosnicky

  • 726 berichten
  • 1485 stemmen

Speelt dit zich af op de titanic ??


avatar van Theunissen

Theunissen

  • 11714 berichten
  • 5437 stemmen

krosnicky schreef:

Speelt dit zich af op de titanic ??

Nee


avatar van Rodger

Rodger

  • 1749 berichten
  • 1712 stemmen

Alles is mooi in deze film, de muziek, de omgeving, de tijd waarin het zich afspeelt, het decor.. en het verhaal..

Voor de liefhebbers van een mooi drama, echt een aanrader.

4.5***


avatar van Kaya.

Kaya.

  • 3 berichten
  • 0 stemmen

Voorafgaand aan deze prent wist ik niet wat ik moest verwachten. Stiekem hoopte ik op een tearjerker vanuit de belevingswereld van de hoofdpersonage. Het feit dat 95% van dit fictieve drama zich afspeelt op een cruise schip uit de jaren vijftig dwong Giuseppe Tornatore ertoe om bij vlagen zijn grenzen te verleggen en heeft hij op unieke wijze het verhaal in beeld gebracht. Met name de 'Magic Waltz' scéne is zeer fraai waarin de sterke belichting een grote rol speelt. Het verhaal is niet bijzonder. Veel gebeurtenissen, waaronder het einde, zie je al van ver aankomen. Daarbij vond ik dat de personages zwak uitgewerkt waren en weinig diepgang kende. Het acteerwerk kent zijn pieken en dalen, met name de jeugdige vertolking van 1900 is buitengewoon irritant. Tim Roth doet zijn ding maar weet mij nooit volledig te overtuigen. Pruitt Taylor Vince deed het daarbij prima als de melancholische Max Tooney. Het pessimistische beeld dat Nineteen Hundred heeft van de wereld buiten het schip wordt op zeer oppervlakkige wijze afgeschilderd. Waaronder de mist die altijd op zee aanwezig is, dit toont aan hoe bang hij is voor 'het onbekende'. Ook de decor-achtige weergave van de stad wordt getoond vanuit zijn perspectief.

Een aardige film die het moet hebben van de vorm, niet van de inhoud.

***


avatar van Marvinleeaday

Marvinleeaday

  • 730 berichten
  • 6722 stemmen

Gebeurt niet echt bijzonder veel, maar toch pakte de film mij wel.


avatar van mister blonde

mister blonde

  • 12559 berichten
  • 5617 stemmen

Ongelofelijk dat het budget maar 9 miljoen was. De film ziet er fantastisch uit. Dat Tornatore nog geen mooie Hollywood carrière heeft snap ik niet, hij is een beetje de Italiaanse Spielberg. De dansende piano scène (heen en weer geslingerd in de storm) en het pianoduel waren de hoogtepunten in een zeer vermakelijk, goed gemaakte film. De locatie met het schip als stad is heerlijk. 4 sterren.


avatar van Freud

Freud

  • 10772 berichten
  • 1153 stemmen

Zwakke film van een regisseur die ik normaal erg kan waarderen. Maar zijn talent ligt duidelijk in kleine verhalen en het tonen van echte mensen, en niet in dit soort meer overdonderende producties. Het ziet er allemaal heel mooi uit, maar het scenario is gewoon echt niet goed, te veel voorspelbare cinema - maar bovenal is het een verhaal dat zo druipt van de cheesiness dat het amper te verteren valt. Het ene kliché wordt op de volgende sentimentele draak gehesen, totdat ik enkel nog meewarig kon glimlachen met wat er te zien was. Zonde, want het verhaal op zich heeft zeker potentieel en in een aantal scenes zit zeker de mogelijkheid om er een goede film van te maken. Maar het werkte gewoon niet: de dansende piano was te nep (en met te veel overacting gespeeld bovendien), het pianoduel eveneens - beide pianisten zijn begaafd, maar geen van beide vond ik echt goed, dan is de totale overdondering van het publiek enkel belachelijk... Een regisseur als Jeunet had hier een schitterende film van gemaakt, maar Tornatore zie ik liever in een Siciliaans dorpje dan op een schip.


avatar van ikkegoemikke

ikkegoemikke

  • 3136 berichten
  • 4557 stemmen

“You're never really done for, as long as you've got a good story and someone to tell it to.”

Er zijn zo van die films die, ondanks dat ze zo ellendig lang duren, je niet snel gaan vervelen. Er zijn echter ook films die een reguliere tijdsduur hebben waar je je stierlijk bij verveelt. Bij de eerste categorie reken ik “The Lord of the Rings”, ”The Wolf of Wall Street” en “The Shawshank Redemption”. Deze “The Legend of 1900” of “La leggenda del pianista sull’oceano” mag je met zijn 165 minuten daar gerust aan toevoegen, want dit is dus een adembenemend en boeiend meesterwerk. Een muzikale ontdekkingsreis samengevat in een sprookjesachtige vertelling die je bij je strot grijpt in het begin en je pas loslaat als de aftiteling begint. Ik ben niet echt een Jazz liefhebber of piano recitals specialist, maar het wekte wel mijn muzikale nieuwsgierigheid. Alhoewel je soms het gevoel hebt dat je een muzikale opvoeding krijgt en eigenlijk continue naar virtuoos pianospel ligt te kijken zoals in “Grand Piano”, is er wel een groot verschil met deze laatste. En dat is het feit dat het je niet begint te vervelen, dat je geïntrigeerd blijft verder kijken om te zien hoe het nu verder afloopt en je geen tandenstokers nodig hebt om je dichtvallende ogen omhoog te houden. Het is wel geen recente film, maar er was iemand die zo de loftrompet stak over deze film dat ik hem perse moest zien.

Het hele verhaal is verteld vanuit het perspectief van Max Tooney (Pruitt Taylor Vince) die jaren als brass trompettist samen met een legendarische pianist speelde in een orkest op het luxeschip The Virginian. Die legendarische pianist was iemand die ooit als zoon van arme immigranten te vondeling gelegd werd in het departement van de rijkere passagiers, waarschijnlijk om zijn toekomst te verzekeren, maar uiteindelijk ontdekt en geadopteerd wordt door Danny Boodmann (Bill Nunn), een stoker uit de machineruimte. De jonge snaak kreeg de naam Danny Boodmann T.D. Lemon Nineteen Hundred. Oftewel gewoonweg 1900, zijn geboortejaar. Om geen problemen te krijgen met bepaalde instanties, leeft 1900 diep in het ruim van dit cruiseschip tot op de dag dat Danny sterft. Dan is hij ineens onvindbaar. Tot hij op een nacht weer verschijnt, zittend achter een piano, en een wonderbaarlijk pianospel ten gehore brengt. Hij groeit uit tot de meest virtuoze fabelachtige pianist ter wereld die echter niet de moed heeft om voet aan wal te zetten.

“The Legend of 1900” werd geregisseerd door Giuseppe Tornatore en is gebaseerd op de theatermonoloog Novecento van de schrijver,muziekcriticus,saxofonist en gelegenheidsacteur Alessandro Baricco. Globaal gezien zag ik drie grote hoofdstukken in deze film. Het eerste deel kan omschreven worden als “Oliver Twist on The Titanic”. Dezelfde sfeer en omkadering zoals in Titanic, maar dan zonder een ijsberg in de hoofdrol waardoor de oversteek naar Amerika zonder problemen voltooid werd en men het Vrijheidsbeeld ongeschonden kon aanschouwen. Een soort Walt Disney-achtig gedeelte waarbij op een amusante manier de eerste levensjaren van 1900 worden verteld. Het tweede gedeelte is het ruimste en muzikaalste gedeelte. Een aaneenschakeling van muzikale intermezzo’s inclusief het pianoduel tegen Jelly Roll, “The man who invented Jazz” zoals mensen beweerden, en 1900. Ennio Morricone verzorgde de muzikale omlijsting. Dan weet je dus dat dit gegarandeerd meesterlijke muziekstukjes zullen zijn die bijblijven. Het derde deel is het meest filosofische en tragikomisch gedeelte. De poging die Max onderneemt om 1900 zover te krijgen om het oude,te slopen cruiseschip te verlaten. Drie in elkaar overlopende gedeeltes waarbij in het begin het heden en verleden door elkaar vloeien d.m.v. flashbacks. Een innemende, komische en ontroerende film die blijft boeien en verwonderen.

Tim roth , die ik onlangs nog zag schitteren in ‘Broken’ en daarlangs een indrukwekkend palmares op zijn naam heeft staan, neemt de hoofdrol als de volwassen 1900 voor zijn rekening. Ik vind hem een pracht acteur die precies een aangeboren kalmte uitstraalt, afgewisseld met een intrieste melancholische houding en blik. De kinderlijke verwondering over alledaagse dingen en de wereldvreemdheid worden door hem op een ongecompliceerde en ongekunstelde manier uitgebeeld. Hij lijkt een bescheiden,timide en overvriendelijk persoon, tot hij een welgemeend “asshole” gebruikt. Een pianist die zijn emoties en de geobserveerde karaktertrekken van medemensen in zijn pianospel gebruikt en eigenlijk alleen leeft voor zijn muziek. Een schitterend moment was de opname door een platenfirma, die hem wereldberoemd en steenrijk zouden maken, waarbij de toon en sfeer van zijn pianospel langzaam overgaat naar heel intieme klankkleuren louter en alleen door het verschijnen van een lieftallige dame. Zelfs de diep filosofische redeneringen klonken aanvaardbaar, ondanks dat 1900 geen academische opleiding heeft genoten. Een simplistische explicatie over zijn gemoedstoestand en angst voor het onbekende.

Pruitt Taylor Vince neemt de rol van Max, de eenzame muzikant die zijn instrument genoodzaakt is te verkopen, voor zijn rekening. Hij was niet zo echt bekend voor mij. Als ik zijn biografie dan lees blijkt hij nogal furore gemaakt te hebben in de jaren 80-90 waarbij hij een Emmy won voor zijn rollen in “Murder One : Diary of a Serial Killer” en schitterde in “Mississippi Burning”,”Jacob’s Ladder” en “Heavy”. Uiteindelijk is hij na “The Legend of 1900” dan toch wel een beetje in de vergetelheid geraakt en heeft hij alleen kleine bijrolletjes gespeeld zoals in “Beautiful Creatures”,”Homefront” en “13 Sins”. Zo klein waarschijnlijk dat ik hem zelfs niet meer kan herinneren. Al bij al vond ik hem hier wel in passen ondanks dat er soms wel sprake was van overacting en hij niet echt synchroon (om niet te zeggen “volkomen tegen de fysica ingaand”) heen en weer liep te zwalpen tijdens de storm. Deze stormachtige scène kwam bij mij nogal te dramatisch en slapstick-achtig over, met het voorwenden van zeeziek zijn en de heen en weer slingerende bewegingen tot en met de walsende dans zittend achter de piano.

Ondanks dat deze film zich hier voor leent, is het toch geen groots overdreven Hollywood spektakel geworden waarbij men er niet aan zou kunnen weerstaan om overmatig sentimenteel gekwijl en overdreven actierijke breedhoek effecten te gebruiken. Het komt somtijds wel overweldigend en indrukwekkend over. Het moment waarop iemand het Vrijheidsbeeld in het vizier krijgt en het hele schip zakdoekzwaaiend en joelend zich overgeeft aan een intense vreugde (terwijl de gegoede klasse het houdt op een beleefd ingetogen applausje) is bij de eerste keer een kippenvel bezorgend moment. Na de zoveelste keer is het echter, ondanks de toch geslaagde komische benadering dan, te veel van het goede. Ook het piano duel was een hoogtepunt waarbij het onomstotelijk vaststond dat 1900 op dusdanige manier speelde dat het wel leek alsof hij met 4 handen speelde. Maar toch had ik op een bepaald moment een verzadigingspunt bereikt. Schitterend duel en schitterende expressies, maar toch wel overdreven lang . Maar deze minuscule bedenkingen wegen niet op tegen de grootsheid van deze film.

4.5*


avatar van MDRAIJER

MDRAIJER

  • 272 berichten
  • 1109 stemmen

Ik zou 'm kijken vanwege Lost Boys Calling. Roger Waters is een held, Ennio Morricone is een held, die twee samen maakt een eh... ja, dubbele held in één nummer.


avatar van John Milton

John Milton

  • 22680 berichten
  • 12461 stemmen

Wow. Ik heb de film meerdere keren gezien maar nooit doorgehad dat er een Waters (of Waters-Morricone althans) nummer inzat. Ik heb beide mannen nota bene live gehoord. Tweemaal zelfs. Onmiskenbaar nu ik het luister op Spotify. Waar zit dat nummer dan in de film? Zit het soms in de aftiteling?


avatar van MDRAIJER

MDRAIJER

  • 272 berichten
  • 1109 stemmen

John Milton schreef:

Wow. Ik heb de film meerdere keren gezien maar nooit doorgehad dat er een Waters (of Waters-Morricone althans) nummer inzat. Ik heb beide mannen nota bene live gehoord. Tweemaal zelfs. Onmiskenbaar nu ik het luister op Spotify. Waar zit dat nummer dan in de film? Zit het soms in de aftiteling?

Ik heb de film niet gezien maar in de clip zie je Tim Roth van een boot afkomen. Ik neem aan dat de soundtrack ook laat zien waar ongeveer in de film dat stuk is.

EDIT: Ja, op de soundtrack is het het laatste nummer dus het kan zijn dat 'ie inderdaad voor de aftiteling is gebruikt.


avatar van John Barry

John Barry

  • 3410 berichten
  • 625 stemmen

Erg mooie film en indrukwekkende film over een man die geboren en getogen is op een schip en die daar ook de rest van zijn leven blijft. Het acteerwerk van Tim Roth als pianist 1900 vind ik heel erg goed. Ook Pruitt Taylor Vince als de trompettist acteerde goed. Hoewel die laatste zich soms wel een beetje schuldig maakte aan overacting. Een voorbeeld hiervan is de scene waarin Vince moet spelen dat hij zeeziek is, dit kwam niet helemaal overtuigend over. De emotionele scenes wist Vince echter wel heel overtuigend te spelen, hierdoor is ook zijn prestatie zeker een ruime voldoende waard.

Overigens is de dansende piano scene die volgt op de zeeziek scene wel een van de mooiste van de hele film. Maar de beste scene van de film vond ik zonder twijfel het piano duel. Hoe 1900 de “ uitvinder van de jazz “op zijn nummer zet vond ik geweldig. ( Het is wel enigszins jammer dat in deze scene Vince zich een beetje schuldig maakt een overacting ).

De film speelt zich grotendeels af op een schip. Dit schip is een prachtige locatie en zorgt er mede voor dat de film erg sfeervol overkomt. Voor die sfeer is ook de muziek verantwoordelijk. De muziek speelt in deze film een prominente rol. Ennio Morricone heeft prachtig werk verricht.

Het laatste weerzien tussen de twee hoofdpersonen vindt ik ook een erg goede scene. Het acteerwerk van zowel Roth en Vince is in die scene erg goed. Dat de boot uiteindelijk explodeert met 1900 erin zag op een gegeven moment wel aankomen. Maar desalniettemin zorgde dat moment toch voor een brok in mijn keel.

Ik vond de film vrij snel voorbij gaan. Ik moet zeggen dat het laatste stuk misschien wat te snel gaat. Ik vond het onevenwichtig overkomen en ik had het gevoel alsof er wat scenes waren uitgehaald. En dit kan best kloppen. Ik heb de versie van 125 minuten gezien, maar ik begrijp dat er ook een langere versie is van 165 minuten. Naar die langere versie ben ik erg benieuwd. Want na de korte versie te hebben gezien komt de film naar het einde toe toch wel wat afgerafeld en incompleet over. Ik denk dat een langere versie van de film dit gevoel kan wegnemen.

Al met al een ruime voldoende van mijn kant voor deze film. Mocht ik ooit nog de langere versie van de film onder ogen krijgen, dan zal mijn cijfer misschien nog wat hoger uitpakken.

4,0*


avatar van 93.9

93.9

  • 3124 berichten
  • 4203 stemmen

Mooie film. Alleen met dat persen van vinyl vond ik niet kunnen. Groeven persen en klaar is echt te kort door de bocht. Gaat een heel proces aan vooraf met matrijspersingen etc. Mocht het al een lakker zijn die ie brak, was ie maar 2 keer af te spelen. Verder voor een gebroken plaat klonk ie te goed.


avatar van Alathir

Alathir

  • 2107 berichten
  • 1620 stemmen

Ik ben meteen voor de lange versie gegaan en persoonlijk vond ik het te lang. Het moet wel gezegd zijn dat ik helemaal geen jazz liefhebber ben. Na Cinema Paradiso wel fan van Tornatore, dus wou ik nog eens proeven van wat Italiaanse cinema.

Helaas vind ik zo'n oude boot na een tijd toch wat sfeerloos in vergelijking met de authentieke straten en huisjes die je in Italië zelf vind. De film kent een aantal goede scènes maar het is te weinig en het blijft vooral erg afstandelijk. Volgens mij past Tim Roth niet echt binnen het drama genre want er is helemaal niks van zijn gezicht af te lezen, veel te koel, veel te vaag. De trompetter maakt zich dan weer schuldig aan overacting en wat scheelt er met zijn pupillen die schuiven altijd van links naar rechts. Steeds weer op en neer, zoiets heb ik nog nooit eerder gezien... Het einde liet me dus eigenlijk volledig koud ondanks dat het wel leek op bijna 3 uur karakterontwikkeling. Van piano spelen heb ik geen kaas gegeten dus of het goed of slecht was, ik zou het eigenlijk niet weten. Mijn stijl is het zeker niet maar ik heb de film toch weten uit te zitten.

De film faalt dus eigenlijk heel sterk op het sentimentele vlak, of toch bij mij. De explosie van de boot is bovendien ontzettend fake. Niet zo slecht als La La Land maar meer als 2* ga ik deze ook niet geven.


avatar van Lord Flashheart

Lord Flashheart

  • 6454 berichten
  • 2370 stemmen

Degelijk.

Ondanks de lange Italiaanse titel is hier weinig Italiaans aan; of het moet de regisseur en de muziek van Morricone zijn. Dit is onvervalst Hollywood drama, vergelijkbaar met titels als Forrest Gump of The Shawshank Redemption. Het is soms op het melodramatische af en sommige ontwikkelingen zijn hoogst onwaarschijnlijk. The Legend of 1900 moet je dan ook maar beschouwen als een soort sprookje.

Tim Roth zet een sterke rol neer als pianovirtuoos. Bij Pruitt Taylor Vince viel me vooral zijn oogafwijking op, al is hij verder ook niet slecht. Beetje een Tom Hanks light. Voor de liefhebbers van dit soort langgerekte sentimentele verhalen, zoals ik, valt er genoeg te beleven. Mooie setting op een soort Titanic kloon met soms prachtige decors. Jammer genoeg viel de muziek mij erg tegen. Slechts enkele originele nummers en veel eenheidsworst van Morricone. Beetje zonde voor een muziekfilm.

Met een betere soundtrack had er meer ingezeten; nu blijft het op een ruim voldoende hangen. 3,5*


avatar van Movsin

Movsin

  • 8071 berichten
  • 8293 stemmen

Film die zoekt naar schoonheid en die ook vindt.

Schoonheid in de muziek, de mensen, de ontroering, de beleving, het beeld....

Mooi en spiritueel verhaal met levenslessen en -keuzes.

Zo één van die film die je werkelijk vasthoudt en je af en toe doet beseffen dat hij je werkelijk inpalmt.

Fijnzinnige humor, ook al is het even zwartgallig, zit er doorheen verweven en zorgt voor verluchting.

Karaktersterke rollen te vinden bij 1900, Max, de muziekhandelaar...


avatar van Filmkriebel

Filmkriebel

  • 9454 berichten
  • 4375 stemmen

Merkwaardige film toch wel over een man aan boord van een schip die van zijn leven nooit voet aan wal heeft gezet en de beste pianist ter wereld wordt. Het is een muzikaal sprookje en veel scènes weten de nodige magie te vatten. Er zitten enkele sterke scènes in dit werk zoals die waarin Tooney en 1900 voor de eerste keer met elkaar kennismaken tijdens een woelige oversteek; dit is waarlijk briljant in beeld gezet. Ook die meer emotionele waarbij zijn gevoelens doorklinken in de muziek wanneer hij "het meisje" ziet weet de juiste snaar te raken, of die waarin hij een pianoduel aangaat zijn bijna onvergetelijk. Ondanks de feelgood, de lichte toon en een gezonde dosis humor is het onderliggende thema iets zwaarder. Dit is een film die het zo net niet in zich heeft om een klassieker te worden... gevoelsmatig ontbreekt hier iets belangrijks maar aan Tim Roth zal het in ieder geval niet liggen... PS / Ik heb de lange versie bekeken en die was naar mijn mening meer dan lang genoeg...


avatar van Wouter

Wouter

  • 18690 berichten
  • 3038 stemmen

tsjidde schreef:

(quote)

Die heb ik al.

Ik ben eigenlijk wel benieuwd naar de lange(re) versie.

Ik ben wel benieuwd naar de kortere versie