
Cat People (1982)
Verenigde Staten
Horror / Drama
118 minuten
geregisseerd door Paul Schrader
met Nastassja Kinski, Malcolm McDowell en John Heard
Irena Gallier verhuist van Canada naar New Orleans om in te trekken bij haar broer Paul, die ze niet meer gezien heeft sinds de zelfmoord van hun ouders. Ze bezoekt een zoo, waar ze zich aangetrokken voelt tot een zwarte luipaard die onlangs gevangen werd. Dierenverzorger Oliver biedt haar een job aan in het souvenirwinkeltje. Met hem ontwikkelt ze een band, maar hij heeft al een relatie met z'n collega Alice. Het dierlijke instinct in Irena komt stilaan naar boven.
Trailer
https://www.youtube.com/watch?v=lYqwuCC-N2k
Wanneer je deze, als ook andere ingevoegde media op de site wilt zien, dan moet je hier even toestemming voor geven.
Met het tonen hiervan wordt er mogelijk door een andere partij cookies geplaatst en/of wordt je ip-adres geregistreerd, zonder dat MovieMeter hier invloed op heeft. Lees ons privacybeleid voor meer informatie over hoe MovieMeter met je privacy omgaat.
Links
Zoek naar deze film op dvd/blu-ray op AmazonIMDb (6,2 / 19298)trailer (YouTube)filmscore (MusicMeter)

Lelijk jaren-80 geluid (toen vonden we dat mooi, geloof ik).
Erg twijfelachtig acteren met alleen Kinski als uitzondering.
Nogal slordigjes geedit.
Viel wat tegen dus.
Voor de rest is dit echter een tamme remake, die zich meer op de seksualiteit van het verhaal richt dan op de horror. Nergens is de film dan ook echt spannend. De scène waarin Kinski langzaam in een panter veranderd is echter goed gedaan en de film wordt uitermate plezierig ondersteund door de typische jaren 80 soundtrack van Giorgio Moroder.
Ook zijn er veel enge rotbeesten (ik vind beesten niet okay) te zien en wat semi transformatiescenes die net te ingewikkeld bleken qua techniek of geld, en nooit afgerond werden zoals in de betere weerwolffilm. Ik heb wel wat gemist want ik ben ergens even in slaap gevallen.
Maar de kern van het verhaal zal wel de onderliggende-sexuele-onderhuidse-ontluikende-jonge maagden-spanningen zijn, dat nogal plat, van dik hout, is verteld, zoals altijd.
Toch vond ik de film best spannend ook dankzij de onberekenbare Kinski (miauw) en een merkwaardig sleaziy, creepy, eurotrashy sfeertje.
Goedgekeurd!!
Wilde hem gisterenavond dan ook eindelijk weer eens zien op ZDF (zoals m'n bovenbuurman al schreef), maar helaas ben ik ook ergens in het begin in slaap gevallen. (Waarschijnlijk ook omdat ik ervoor Ouija(2014) heb gekeken..)

En hij kwam ook nog! Ik dacht nog: heerlijk die voorspelbaarheid!
De hoofdrol wordt vertolkt door Nastassja Kinski, de knappe dochter van het Duitse heethoofd Klaus Kinski. Haar broer door Malcolm McDowell (A Clockwork Orange) en haar love-intrest Oliver door John Heard (je weet wel de vader uit Home Alone).
Destijds flopte de film omdat door de vergelijking met het origineel de film slechte kritieken kreeg. Tegenwoordig is dat nog steeds een grote reden voor onderwaardering. Ik snap met op zich wel, want waar het origineel veel aan de verbeelding overliet en de nadruk legde op het mysterie is de remake nogal direct. We zien mensen verscheurt worden door panters, bloed gore en indrukwekkende transformaties en de achtergronden worden aan ons uitgelegd. Precies het tegenovergestelde van het cryptische en mysterieuze origineel, maar het past op zich wel bij de tijd waarin de film gemaakt is. Op zichzelf is de film trouwens zeker niet slecht, al is het script een beetje rommelig.
Het sterkste punt aan Cat People is dat de film audiovisueel een heerlijk jaren '80 product is. De special effects van Albert Whitlock (The Thing, Dracula 1979, The Birds) en de briljante gore effecten zien er geweldig uit. Ook de kattentransformatie is zeker van het niveau van An American Wherewolf in London. Schrader heeft de film sfeervol geschoten, al waren de beelden van 'het midden-oosten' een beetje fout. Maar het allerbeste is toch wel de heerlijke soundtrack van Giorgio Moroder met themesong van David Bowie. De muziek weet de broeierige duistere sfeer perfect weer te geven met analoge synthesizerklanken.
Helaas is nergens terug te vinden of er geen dierenmishandeling heeft plaatsgevonden tijdens de opnames met de panters. Over dierenmishandeling gesproken, wat een ontzettend dieronvriendelijke dierentuinen waren er toen nog in de VS. Een leeuw of een luipaard in betonnen kooi van 4 bij 2 meter, dat is hetzelfde als een mens zijn leven lang in een doodskist opsluiten. En dan heb ik het nog niet eens over stroomstokken en met kogels op dieren schieten...
Al met al een aardige remake die niet de waardering krijgt die hij verdient. Al is het origineel misschien wat beter, deze film mag er ook zeker wezen.
Mysterie en spanning zijn er genoeg in het origineel, geen van beide zijn aanwezig in de remake. De remake komt wel met een aantal nieuwe zaken zoals het incest thema en dat we nu met 2 zwarte panters zitten en uiteraard een ander einde. Maar uiteindelijk volgt de remake in grote lijnen hetzelfde verhaal. Mysterie, spanning en subtiliteit zijn hier vervangen door wat droombeelden, redelijk wat naakt (helaas vooral van Kinski) en wat grafische scènes al valt dat nog mee. Van de sterke transformatie-scènes waar baspls van spreekt misschien hadden ze die er uit geknipt want daar heb ik niet veel van gezien. Speelduur van de versie die ik zag was 115 minuten dus dat zou best eens kunnen. Ik twijfel of ik de film er veel beter mee had gevonden. Bovendien was de film al zeker een half uur te lang. Het einde tja het maakte weinig indruk op mij zeker als ik met het origineel moet vergelijken.
Het is jammer want ik had er wel zin in, maar ben van een kale kermis teruggekomen. Moest je deze ondertussen nog niet hebben gezien John Milton ik raad deze film dus duidelijk niet aan, het origineel des te meer.

Irena lijkt telepathisch contact te hebben met de zwarte luipaard in de zoo. Ook andere katachtige roofdieren zitten daar, net als een groenvleugelara, en een olifant die zich met plezier nat laat spuiten. De eeuwenoude band tussen mens en dier wordt geïllustreerd met grotschilderingen, beeldhouwwerken en de animatieserie Top Cat.
Nastassja "Kinky" had een katachtige uiterlijk, lenig en groenogig. Malcolm McDowell leerde een stuk vlees te verorberen in de stijl van een luipaard. Slechts twee dingen werden ontleend aan de versie van 1942: het basisidee van de katmensen - een sensuelere tegenhanger van de weerwolf - en de zwembadscène.
De openingsscène toont een droomlandschap uit de tijd van de verre voorouders, met een baobab en kleurfilters - roze voor de dag, blauw voor de nacht. De volle maan suggereert bovennatuurlijke invloed. Tijdens de scène met de luipaard in een motel, komt een reproductie van Da Vinci's Laatste Avondmaal in beeld, gevolgd door een reclameaffiche voor junkfood. Schaduwen roepen een duistere sfeer op. De synthesizerklanken van Giorgio Moroder creëren een dromerige stemming; elektronische percussie geeft de dreiging aan. Het is een zwartgallig, symbolistisch ballet over de verborgen, duistere kant van de mens.
Het blijft een prachtige film, lekker spannend en een betoverende sfeer, ondersteunt door de fantastische sound van Moroder en Bowie. Ook een uitstekende cast met de jonge McDowell die me aan z'n rol uit Clockwork Orange doet denken, met ook hier weer z'n perfecte psychopatische trekjes.
En Nastassja Kinski, ja wat een prachtige meid was dat toch hè, acteert ook gewoon uitstekend, ook in andere films trouwens, niets op aan te merken. Kan trouwens niet één van de huidige actrices opnoemen die haar zouden kunnen beconcurreren.
Zowiezo worden films als deze nog zelden of eigenlijk gewoon niet meer gemaakt, het moet allemaal spectaculairder en gewelddadiger maar worden eigenlijk steeds softer en preutser. Oudere films hebben over het algemeen toch meer impact dan de moderne, uitzonderingen daargelaten natuurlijk.
Één van die fijne horrormeesterwerkjes uit die tijd.