The China Syndrome (1979)

Binnenkort maar eens herzien, is lang geleden.

Voordat de bom valt.

Mooie thriller, die destijds nogal wat stof deed opwaaien vanwege de opkomst van kerncentrales. Er wordt sterk geacteerd, maar Lemmon steelt de show als de expert met gezond verstand. Douglas produceerde deze klassieker zelf.

Het ernstigste ongeluk met kernenergie uit de geschiedenis zou zeven jaren later plaatsvinden in Tsjernobyl, Rusland. Heel even mochten we geen sla meer eten in ons koude kikkerland, maar schijnbaar boezemen de ons omringende nachtmerrie-machines heden ten dage bij niemand nog angst in. Doe Maar en Herman van Veen vulden de jaren '80 met zorgwekkende liedjes omtrent de 'kern' van de zaak.

Zeer goed.

Ik heb hier vol interesse naar gekeken en dacht dat er niets aan was maar de duidelijke uitleg waardoor ik weer iets meer begreep van kerncentrales en glansrol van Jack Lemmon hebben me toch laten doorkijken. Ook op het verhaal is niet aan te merken , hoe snel een ongeluk kan gebeuren wordt in deze film duidelijk gemaakt . Lof ook voor Jane Fonda en Michael Douglas .

Griezelig, zo'n nucleair ongelukje. Het is de heren van 't gezicht af te lezen. Bridges gijzelt daarmee al snel de aandacht en weet met een aantal scènes het beangstigende aura rondom een reactor feilloos vast te leggen. Sober en effectief, dat grote shot tijdens de controle met het gepiep en gekraak, net als de test van de reactor met parallel daaraan de uitleg van de deskundige.

Gelukkig ontaardt het niet in een groen pamflet, maar opereert het in de eerste plaats als thriller. Ook een enerverende. Wel jammer dat daarbij de kernbazen nogal vlak worden weergegeven. Haalt toch een beetje de angel uit de finale die er verder wel mag zijn. De manier waarop wordt afgesloten en de stilte tijdens de aftiteling sowieso. Blijft toch griezelig, zo'n kerncentrale..

Deze film krijg extra lading door de huidige ellende in Japan. Je zal nog maar bij de reactor zijn deze proberen te koelen.....Helden zijn het!!!!

Wow! Deze film is indrukwekkend. Sterk verhaal dat goed gebracht wordt en een hoge actualiteitswaarde heeft, nog steeds. Hier ga je echt van nadenken en terecht! Iedereen zou deze film moeten zien, zeker de mensen die bij nucleaire activiteiten betrokken zijn, en laat het een herinnering zijn aan het feit dat veiligheid boven alles gaat, wat niet enkel geldt voor deze specifieke casus! Tot slot zou ik willen opmerken dat de stilte bij de aftiteling enorm doordringend is en daarmee hebben ze een goede keuze gemaakt, want de kijker blijft er des te meer verbluft door achter.

Spannende thriller, die na een aanvankelijk rustig begin, in de tweede helft uiteindelijk prima op stoom komt. De politieke boodschap mag dan duidelijk zijn, toch is dat hier totaal niet vervelend. De hoofdpersonages zijn namelijk geen milieuactivisten, maar mensen, die op zoek zijn naar nieuws en in feite gewoon hun werk uitvoeren. Daarnaast is het thema nog steeds actueel en hierdoor komt alles ook nog net even iets krachtiger over.

Het acteerwerk is buitengewoon goed. Fonda is een overtuigende journaliste, die wel eens wat boeienders wil vertellen op televisie, dan bijvoorbeeld de geboorte van een tijgerwelp te verslaan. Ook is zij iemand, die de waarheid op tafel wil krijgen, wat ze ook uitstraalt. Douglas is wel grappig als cameraman, maar toch net wat minder goed. Toch is het Jack Lemmon die het meeste indruk van iedereen maakt. Hij is de opzichter van de kerncentrale en vooral zijn transformatie van stugge fabrieksmedewerker, naar iemand die inziet dat hij fout bezig is, is ontzettend sterk en uitermate geloofwaardig.

Het einde is ook sterk en zet je nog even aan het denken. Toevallig vond een paar weken na de totstandkoming van de film al een nucleair ongeluk plaats in Harrisburg. Het zou hier niet bij blijven en was helaas een bevestiging van de krachtige boodschap van The China Syndrome.

4,0*

Een groepje journalisten maakt een bijna ramp mee en hebben hier beelden van. Wel mooi m te zien hoe het uiteindelijk op tv komt en hoeveel mensen zich hiermee bemoeien. Ik weet natuurlijk niet of dit in het echt ook zo is, maar zo komt het wel over.

Een spannende film over de dreiging van een kernramp. Een journaliste (Jane Fonda) en haar cameraman (Michael Douglas) willen deze dreiging wereldkundig maken, maar het bestuur van de kerncentrale doet er alles aan om dit te voorkomen en het publiek gerust te stellen. Een ingenieur (Jack Lemmon) ontdekt dat er gefraudeerd is in de veiligheidsprocedure.

Jack Lemmon bewijst dat hij niet enkel goed is in komische rollen. Jane Fonda speelt een vrouiw die enkel lichte nieuwsonderwerpen mag brengen maar eigenlijk aan onderzoeksjournalistiek wil doen. Ook de jonge Michael Douglas bruist van energie.

Kerncentrales waren nog vrij nieuw in die tijd; in de V.S. kwamen de eerste er in jaren '50. Deze film voorspelt in zekere zin Tsjernobyl en Fukushima, en de wat minder grote ramp op Three Mile Island, inderdaad twee weken na het uitkomen van deze film. Je gaat je afvragen of onze kerncentrales wel zo veilig zijn als beweerd wordt.

Ook bij herziening nog steeds een indrukwekkende thriller, met vooral geweldig spel van Jack Lemmon. Het verhaal zit sterk in elkaar en is spannend opgebouwd, waarbij het compleet ontbreken van muziek opvallend is. Zo zie je maar dat je soms helemaal geen muziek nodig hebt om toch op het puntje van je stoel te zitten. Zijn tijd ver vooruit, zeker wanneer je bedenkt dat de ramp bij Tsjernobyl, die zeven jaar later zou plaatsvinden, hier al min of meer wordt voorspeld.

The China Syndrome handelt over de veiligheid in kerncentrales en hoe een journaliste (Jane Fonda) samen met een cameraman (Michael Douglas) een ernstig incident opheldert. Het is een heel aardige thriller die nog steeds actueel aandoet! Kernenergie lijkt wat naar de achtergrond geschoven te zijn, maar nog steeds vindt men het belangrijk dat je als burger er van uit kunt gaan veilig te kunnen werken en leven.

Vond het dus wel een goede film met puike acteerprestaties. Fonda en Douglas proberen zich vast te bijten in deze zaak. Maar het is een super acterende Jack Lemmon als operator van de kerncentrale die de hele zaak aan het rollen brengt. Over het slot heb ik wat gemengde gevoelens. Het is enigszins kolderiek, maar ook wel vrij sterk en het einde kwam voor mij nogal onverwacht! Ik zat dus toch behoorlijk in de film .

De titel verwijst naar een scenario waarbij een defect in een nucleaire reactor er toe leidt dat de energie door de bodem van de reactor smelt en zich, vanwege de enorme energie, een weg weet te banen door de aarde om er in China weer uit te komen. Hitchcock zou dit een McGuffin noemen, omdat het er feitelijk niet toe doet wat een China Syndrome is. Het gaat er uiteindelijk om dat de eigenaren van een kerncentrale een levensgevaarlijk defect in de doofpot stoppen en daarmee het leven van duizenden burgers in gevaar brengen. The China Syndrome ging op 16 maart 1979 in première, 12 dagen voordat een defect aan kerncentrale Three Mile Island wereldnieuws werd. Het maakte deze zenuwslopende thriller onbedoeld actueel en versterkte de boodschap van deze film, die niet zozeer het concept van kernenergie afwijst, alswel de twijfelachtige motieven van de grootmachten die er groot financieel belang bij hebben dat de kernreactor blijft draaien.

In een volstrekt authentiek aandoende opening, maken we kennis met Kimberley Wells [Jane Fonda], die zich voorbereid op een live-reportage over zingende telegrammen. De chaos achter de schermen en de stress die dat met zich mee kan brengen, weet Fonda perfect over te brengen, almede de professionaliteit wanneer ze uiteindelijk in de uitzending komt: glimlachen, je introductie doen en gaan met die banaan! Na afloop van de reportage krijgt Kimberley te horen dat ze toestemming heeft om een rondleiding door een kerncentrale te filmen. Met haar crew, bestaande uit cameraman Richard [Michael Douglas] en geluidsman Hector [Daniel Valdez], filmt ze de rondleiding die eindigt in een geluidsdichte ruimte vanwaar ze de belangrijkste technici kunnen zien. Hoofd-technicus is Jack Godell [Jack Lemmon], die op dat moment te maken krijgt met een storing in de reactor die aanvankelijk nog onschuldig lijkt, totdat het noodprotocol niet het beoogde effect lijkt te hebben en er paniek ontstaat. Richard weet dit alles stiekem te filmen en Kimberley is ervan overtuigd dat ze hier een groot verhaal te pakken heeft. Onder druk van Don Jacovich [Peter Donat], de eigenaar van de kerncentrale, besluit hoofdredacteur Mac [James Karen] dat Kimberley meer bewijzen moet leveren voordat hij het verhaal publiceert. Kimberley weet contact te leggen met Godell, die zelf grote vraagtekens zet bij de gang van zaken. Maar met zijn bereidheid om te spreken over wat er is gebeurd, zet hij meer op het spel dan zijn baan.

Eerder noemde ik James Stewart mijn favoriete acteur, maar Jack Lemmon is een ijzersterke tweede. Hij was briljant in komedies als Some Like It Hot en The Front Page, excelleerde ook in dramatische films als Irma La Douce en Save The Tiger en wist in Glengarry Glenn Ross acteerkanonnen als Ed Harris, Al Pacino, Alan Arkin, Alec Baldwin en Kevin Spacey volledig van het scherm te spelen. In The China Syndrome zien we Lemmon in optima forma.Jack Godell is de gewone, hardwerkende Amerikaan, die onbedoeld voor een onmogelijk dilemma komt te staan: de klokkenluider zijn, waarmee hij zijn baan, die van zijn collega’s, maar ook zijn leven op het spel zet, of net als de massa er maar op vertrouwen dat het allemaal goed komt en meegaan met de status quo. Lemmon weet zonder woorden perfect te communiceren wat er door het hoofd van zijn karakter gaat en die authenticiteit maakt dat hij volstrekt overtuigend is. Fonda geeft een beheerste vertolking die perfect pas bij het karakter dat ze speelt. Douglas is uitstekend in zijn rol en maakte als producer de slimme beslissing om geen filmmuziek te gebruiken. Tijdens de opening credits horen we weliswaar het aanstekelijke liedje “Somewhere In Between” van Stephen Bishop, maar er is geen noot filmmuziek te horen.

Dit is een onvergetelijke thriller die relevante vragen stelt over de bewaking van onze veiligheid door corperaties die andere belangen hebben. Een ijzersterk scenario, perfect geacteerd en uitmondend in een indrukwekkende finale en een shot dat doet denken aan dat van Network uit 1976.

Mooie maar wel typische jaren '70 over een toen en nu actueel thema, namelijk de veiligheid van kerncentrales. Het meest frappante aan deze film was dat 2 weken na het uitkomen van deze film het daadwerkelijk mis ging op Three Miles Island (Harrisburg) met een ongeluk zoals in de film (op youtube zijn daar talloze documentaires over te vinden).

Sterker nog: In de film wordt op gegeven moment door een wetenschapper gesteld dat (citaat) 'een kernsmelting of 'china syndroom' een gebied zo groot als Pennsylvania onbewoonbaar zou maken'. Welnu, Three Miles Island (waar 2 weken na de film echt wat gebeurde) bevindt zich in Pennsylvania. Bijna griezelig als je dit feit even tot je door laat dringen.

Terug naar de film.....

Het plot is veelbelovend maar schiet wat te ver door in fantasie o.a. in de wijze waarop een ervaren ploegleider van zo'n kerncentrale doordraait en een wapen pakt in de controlekamer. In het echt worden dat soort medewerkers volgens mij goed gescreend en opgeleid op stressbestendigheid en persoonlijke stabiliteit, beetje a la F16 piloten, astronauten en elite militairen.

Toch een film met een hoog entertainment gehalte, mooi tempo en verhaallijn en wat bekende namen zoals Jane Fonda en Michael Douglas.

Vreemd eigenlijk, in de jaren '70 was de oplossing voor het probleem van het afval: "Daar vindt de techniek wel iets op" en nu is de oplossing: "Daar vindt de techniek wel iets op".

Dus niet.

En dat is ook waar dit verhaal om draait, de leugens zijn snel maar helaas de waarheid (achterhaalt hem wel) mag wat de producenten betreft, verongelukken. Want zoals in Silkwood (1983) gebeurde, als men te dicht op de waarheden komt, verongeluk je soms op een of andere manier. Ook hier in Duitsland/Zwitserland zijn dit soort van verhalen bekend.

Silkwood scoorde bij ons 4,5* en deze 4* omdat we het met elkaar eens zijn dat Silkwood in zijn geheel ietsje beter is, o.a. is het slot erg dramatisch in die film.

Deze film vonden wij erg indrukwekkend en voor dit weekend wederom ingekocht.

Onderhoudend, tijdloos en dan ook nog gekoppeld aan goede acteurs en een prachtige actrice. Echt een goede film.

Wanneer een filmploeg, bestaande uit Jane Fonda en Michael Douglas, een reportage maakt in een kerncentrale vindt er een bijna-ongeluk plaats. Als ze op onderzoek uitgaan blijkt er nog veel meer mis met de veiligheid in de kerncentrale. Samen met klokkenluider Jack Lemmon komen ze een samenzwering op het spoor.

Gisteren zag ik deze ijzersterke thriller, die de tand des tijds moeiteloos heeft doorstaan. En zeker na de meltdown in Fukushima helaas nog steeds actueel. 3,5*

Fonda doet me in die thumbnail van de trailer (en in enkele scènes nog meer) een beetje aan Amy Adams denken...

Ooit heel lang geleden eens gezien, watertandend bij het idee van een spannend film rond een bijna- nucleaire ongeluk, iets wat me toen ontzettend tegenviel en waarop ik de film dodelijk saai vond. Dat was 25 jaar geleden, een mening die overigens nu flink bijgeschaafd is.

Rustig en degelijke wordt een nieuwsploeg gevolgd die bij een routineklus iets te zien krijgt dat hun verbeelding en vermogen te boven gaat. Op briljante wijze wordt de spanning opgevoerd met slechts starre gezichten en zweetdruppels als graadmeter. Geen opzwepende muziek of andere dreigende toevoeging, slechts de stilte van de controleruimte en de schrik in de ogen. Fan-tas-tisch! Om je adem bij in te houden. Zo snel als het plaats vind is het ook afgelopen en lijkt men het zo snel mogelijk onder het tapijt te willen vegen na een onderzoekscommissie.

Hoewel het geen waar de film omdraait dan al lang achter de rug is, liegt de uitleg van de twee geleerden er niet om. De omgeving is zonder meer een gigantisch catastrofe bespaard gebleven. Een uitleg overigens waar ik het kippenvel van krijg. Het niet minder boeiende gesteggel begint tussen de betrokken. De pers wil het uitzenden, de baas van de zender houdt het tegen, het bedrijf wil verder met een ander miljardenproject en de shiftmanager ruikt lont en wil weten of de boel wel veilig is. De gebruikelijke belangenverstrengeling volgt en iedereen die zich er mee kan bemoeien doet dat ook. Bedreiging, ongelukken, chantage...het komt allemaal voorbij met een uitstekende climax waarin shiftmanager Jack vast besloten is klokkenluider te zijn tegen elke prijs. Typerend dat hij natuurlijk de zwaarste prijs betaald, waarna toch blijkt hoe onveilig The Plant was. Jane Fonda met haar 42 ziet er best uit, Douglas heeft zich als producent een rol toe bedeeld en doet het verder aardig, maar het is Jack Lemmon die uit zijn best vaatje tapt als Jack die vastbesloten is de waarheid op tafel te krijgen.

The China Syndrome is een uitermate boeiende en vakkundig film die geen moment uit de pas raakt en goed de spanning erin houdt. Wat verder opvalt het totaal gebrek aan muziek, bijvoorbeeld het moment van paniek in de controlekamer. Zo blijft de scene ontzettend zuiver en zijn het de acteurs en hun prestaties die de spanning om te snijden maken.

Prachtige film waarin een verslaggeefster getuige is van een bijna-nucleaire ramp in een kerncentrale. Realistisch in beeld gebracht (zo is er ook geen muziek). Het technische gedeelte en vooral ook de hele menselijke factor wordt geloofwaardig en boeiend neergezet (de hiërarchie en de medewerkers die hun baan proberen te houden). Een paar behoorlijk spannende scenes en een sterke rol van Jack Lemmon.

Goede doofpot-thriller indeed. Na een incident in een kerncentrale die potentieel ernstige gevolgen kon hebben (en waar twee journalisten getuige van waren), besluit de verantwoordelijke opzichter om de beveiligingsrisico's openbaar te maken tegen de wil van zijn superieurs in. .
De acteur die hier imponeert is Jack Lemmon als opzichter Godell, die als goede werknemer zijn verantwoordelijkheid neemt en uiteindelijk een held wordt. De angst, verwarring en radeloosheid staat op zijn gezicht te lezen. IJzersterke acteerprestatie. Nieuwslezeres Wells en haar bevlogen cameraman willen absoluut voorkomen dat de zaak in de doofpot gestopt wordt. Laatste kwartier is zonder meer waanzinnig. Stel je voor...

Prima film met een goede spanningsopbouw naar de climax. Top cast die een zeer realistisch plot neerzette. De setting, met name de centrale met zijn controlekamer, ziet er gelikt uit: matrixprinters, draaispoelmeters, recorders, beeldbuizen; tja, bijna 45 jaar geleden.

Zeer behoorlijke film over een incident in een kerncentrale. Toentertijd ongetwijfeld een zeer actueel onderwerp, maar ook tegenwoordig nog wel. De film doet - los van de tijdsgeest - daarom zeker niet gedateerd aan en weet de aandacht er goed bij te houden. Van Jack Lemmon ben ik doorgaans niet zo gecharmeerd, maar hier doet hij het prima. Ook het overige acteerwerk - waaronder dat van Fonda en Douglas - is in orde.

Thriller waar niet veel vaart in zit, het verhaal was te doen en de cast met oa Jane Fonda, Jack Lemmon en Michael Douglas doen hun best. Voor de rest is hij niet ech spannend en traag te noemen, ik hou van de 70s films maar deze pakte mij minder. Afijn ik zal sommige tegen het zere been schopen maar ik kan er niks anders van maken