- Home
- Films
- Les Amants Réguliers
- Filtered
Genre: Drama / Romantiek
Speelduur: 183 minuten
Alternatieve titel: Regular Lovers
Oorsprong:
Frankrijk
Geregisseerd door: Philippe Garrel
Met onder meer: Louis Garrel en Clotilde Hesme
IMDb beoordeling: 6,8 (2.979)
Gesproken taal: Frans
Releasedatum: 22 september 2006
On Demand:
- Niet beschikbaar op Netflix
- Niet beschikbaar op Pathé Thuis
- Niet beschikbaar op Videoland
- Niet beschikbaar op Amazon Prime
- Niet beschikbaar op Disney+
- Niet beschikbaar op Google Play
- Niet beschikbaar op meJane
Plot Les Amants Réguliers
Les Amants Réguliers is een in contrastrijk zwart-wit getinte verbeelding van de studentenrevolutie van Parijs '68. De film volgt een groepje jongeren dat een mei-nacht op de barricaden doorbrengt en daarna probeert iets van die idealen te behouden, hetzij door opium te snuiven, hetzij door de vrije liefde te beleven.
Externe links
Acteurs en actrices
François Dervieux
Lilie
Gauthier
Jean-Christophe
Antoine
Lucien - le grand père de François
Charlène
Jean
Video's en trailers
Reviews & comments
Koekebakker
-
- 2540 berichten
- 3981 stemmen
Ik moet toegeven dat hij vrij traag en lang is, maar voor mij was dit zeker niet storend.
Voor mij ook niet, ik vond hem zelfs meeslepend. Verbazingwekkend hoe goed de film mijn aandacht wist vast te houden, terwijl er niet eens veel gebeurt. Er zijn maar weinig films die een lengte van meer dan 120 minuten rechtvaardigen, maar dit was er eentje.
De film gaat meer over de ontwikkelingen binnen een groep studenten die betrokken was bij de opstand dan over de opstand zelf. De studenten zijn eerder onverschillig dan bevlogen en zijn vooral met zichzelf en hun drugs bezig. De opstand lijkt gewoon een tijdelijk verzetje.
De scene over de opstand was totaal anders dan ik me had voorgesteld, maar wel bijzonder. Ik had een massale, groots opgezette scene verwacht, maar het is er eentje met zeer weinig middelen (vaak niet meer dan een paar mensen en een auto die op z'n kant wordt gezet), maar wel effectief. Zoals de hele film. De eenvoudige dansscene (op dat Kinks-nummer) is er ook zo eentje. Doordat de film verder heel kaal is, werkte dat perfect.
En de ruig ogende, maar gestileerde zwart-wit-fotografie is de hele film door prachtig.
De verwijzing naar Bertolucci is inderdaad niet te missen, ik ga Before the Revolution en The Dreamers binnenkort maar eens kijken.
Mug
-
- 13981 berichten
- 5969 stemmen
Slaapverwekkend "deze-film-moet-je-goed-vinden"-film.
Drie uur lang heb ik het gepresteerd om te blijven zitten. 3 uur lang heb ik gekeken naar mensen waar ik de allergrootste hekel aan heb: naïevelingen. 3 uur lang geneuzel over niets. Wellicht was dat ook de bedoeling van de film-maker, want in die tijd verveelden de opstandige studenten zich blijkbaar uitermate. Nou, daar hoef ik geen 3 uur naar zitten te kijken.
Het grootste nadeel was dat de rode draad van het verhaal, het liefdesverhaaltje, een rode draad was. Als de film zich had gespitst op de twee lovers, werd ons zeker anderhalf uur gespaard. Allerlei huisgenoten, vage bekenden, die domme discussies voeren of totaal niet en (20 scenes à 3 minuten lang) een hash/opium pijp bouwen, opsteken en oproken.
Het zwart-wit was wel effectief. De film moet blijkbaar gezien worden als een ode aan de nouvelle vague. Maar in de oude nouvelle vague films gebeurt tenminste nog iets, doorspekt met humor. In Les Amant Réguliers gebeurt niets, en is humor ver te zoeken. Naïeviteit en Verveling zijn de twee woorden (die voor mij een nachtmerrie-achtig samenvoegsel zijn).
Het camera-werk. Ik heb slechts een handjevol prachtige scenes gezien. Maar vaak bleef de camera gewoon stilstaan. Geen probleem (zie bijv. een Bela Tarr), maar in deze stilstaande scenes gebeurde gewoon niks, was niet mooi, en daardoor ineffectief.
Onbegrijpelijk dat deze film door de pers en critici overladen wordt door positieve geluiden. Blijkbaar is men blij dat de nouvelle vague nieuw leven wordt ingeblazen. Maar Les Amants Réguliers staat ver in de schaduw van de films uit de jaren 60.
1,5* (mede door de Bertolucci verwijzing, ik leefde op voor een paar minuten)
starbright boy (moderator films)
-
- 21290 berichten
- 4461 stemmen
Erg mooie film, waardoor ik The Dreamers (vond ik een leuke film destijds) terugkijkend wat kitscherig ga vinden eigenlijk. The Dreamers mystificeert mei 1968. Idealiseert die periode. Les Amants Reguliers gaat heel anders met het thema om. Juist de mystiek die er om die periode heen hing wordt afgebroken.
Dit is een film waarin ogenschijnlijk niet veel gebeurd, maar waarin achteraf veel heeft plaatsgevonden. De film laat zien dat er van een geheel geen sprake was en dat iedereen mee aan het doen was om zijn eigen motieven, maar interessanter is dat de film vooral gaat over de periode na mei. Iedereen wacht op wat nog komen gaat, op een nieuwe kans, maar langzaam valt het broze geheel uiteen omdat de echte wereld begint door te dringen.
De film is fraai geschoten, in nouvelle vague-stijl. Maar waar bijvoorbeeld Godard me tot nu toe vaak boeide maar nooit raakte, raakt deze film me wel.
4.0*
stephan73
-
- 6202 berichten
- 13911 stemmen
Parijs 1968. De stad staat in lichterlaaie, op de straten wordt er gevochten tussen studenten en de oproer-politie. Dit is een periode waar de jongeren van toen met nostalgie aan terug denken. Les Amants Réguliers is de tweede film in een paar jaar (de andere is Bernardo Bertolucci’s The Dreamers) die deze periode van een andere kant bekijkt, om zo die nostalgie als een sigaret uit te drukken.
Les Amants Réguliers van Philippe Garrel is een film die door iemand is gemaakt die die periode van dichtbij heeft meegemaakt, wat er voor zorgt dat het er allemaal authentiek uit ziet (wat misschien meer komt door de fantastische zwart-wit fotografie.) Net als in The Dreamers flirten de personages met sex, drugs en communisme, en willen ze het systeem overhoop gooien. Vanaf hun comfortabele bank.
Met z’n speelduur van bijna 3 uur kan zo’n film een lange zit zijn, wat het waarschijnlijk ook is voor iemand die in deze periode geen interesse heeft, maar door het spel, het camerawerk en de ’60s sfeer is deze film voorbij voor je het weet. Het enige probleem is dat het bankzit-communisme van de acteurs, net als in The Dreamers, niet genoeg biedt om het echt een meesterwerk te maken. Het was mooier geweest als zich meer focuste op de rellen i.p.v. het rondhangen en het opium roken. Misschien dat zo’n film er ooit nog eens komt, maar voor het zover is moeten we het doen met deze twee films doen en dat is niet eens zo erg.
Ataloona
-
- 734 berichten
- 3924 stemmen
Kan echt niet begrijpen dat mensen denken dat er in deze film niks tot weinig gebeurt. Er gebeurt juist enorm veel en het plezier, onverschilligheid en vooral de angst voor de toekomst van de studenten worden goed uitgelicht. Ook zien we de enorme twijfels van de studenten en hun vraagstukken over zichzelf. Zijn ze nou gewoon hun tijd aan het verdoen met deze revolutie? Bereiken ze er iets mee? En is er wel plek voor hun moeilijke soort in deze maatschappij? Ook zijn de studenten enorm twijfelend, waaruit ze uiteindelijk maar gewoon meegaan in de revolutie. Gewoon om nog even in de tijd te blijven zitten en hun idealisme te uiten. De laatste stappen in het jeugdige opgroeien.
Tussen de rellen door proberen de ''intellectuele'' kunstenaars hun eigen angsten met opium te verschuilen, maar dat leid juist naar pijnlijke en melancholieke gevoelens en sterke dialogen waarin de rebellen eigenlijk zichzelf vooral proberen te overtuigen van hun idealen. Het totaalplaatje is zowel melancholiek, als plezierig, als verfrissend. Prachtige weemoedige muziek en vooral de scene met We Can Be Together van Jefferson Airplane (van hun beste album, Volunteers) was prachtig. Ontzettend mooie realistische ervaring van een surrealistische gedachtengang.
De film biedt tevens ruimte voor magnifieke liefdesontwikkelingen die voor elke tiener erg herkenbaar moeten zijn. Twijfeling, lust, verliefdheid en vooral vertedering. De opstandigheid in de film moet ook zowat voor iedere tiener een feest der herkenning zijn. Het weigeren van dienstplicht, verzet bij arrestatie, verzet tegen de politie en de overheid, vluchten voor de politie en vooral het recalcitrante gedrag is iets waarin je jeugd zoweer voorbij zou moeten vliegen. Ook al heb je alleen maar kunnen dromen van dit soort roekeloze, idealistische acties, dan nog zou dit gewoon een nostalgisch document voor je zijn.
Men zou niet alleen moeten kijken naar de setting en de geschiedenis van deze film. Dit ontluisterd alleen de binnenhuidse gevoelens van de jongeren. Men zou dit moeten zien als een ode aan de jeugd. Een ode aan het optimisme, het invloedrijke idealisme (waarmee ze ook fabrieksarbeiders wisten te overtuigen) en doch ook het realisme van jongeren. Een ode aan het student zijn en toch ook een ode aan de nouvelle vague en een hele kleine ode aan Italiaans grootmeester Bertolucci (Pasolini wordt ook nog even genoemt). Tout simplement superbe!
wibro
-
- 11590 berichten
- 4098 stemmen
Omdat het volgende maand 50 jaar geleden is dat die zogenaamde mei revolutie heeft plaats gevonden deze film maar eens bekeken. In twee gedeelten dat wel want drie uur achter elkaar vond ik toch te veel gevraagd in een film met zich te pletter vervelende studenten waarmee ik mij niet in het minste kon identificeren. Tja, ik heb de jaren zestig zeer bewust meegemaakt en van dat gedweep met Marx, Lenin en Mao moest ik destijds helemaal niets hebben. Voor mij zijn de hoofdpersonages dan ook niet meer dan een stel verwende losers die gewoon een schop onder de kont moesten hebben. De arbeidersklasse haakte op een gegeven moment af omdat de arbeiders alleen in opstand wilden komen voor hoger loon. Tja, heel vervelend voor die idealistische studentjes maar wel heel realistisch en dat is nu nog steeds zo. Arbeiders en studenten hebben trouwens nooit samen gegaan. Wil dat nu zeggen dat ik niks van studenten moet hebben? Neen hoor, ik heb uitstekende contacten met studenten maar dan wel met positief ingestelde studenten die gewoon keihard studeren en na hun studie gewoon werk proberen te vinden in datgeen waarvoor zij gestudeerd hebben. En zo hoort het ook.
Duidelijk niet mijn film dus dit Les Amants Réguliers die ik op visueel vlak bovendien ook nog eens oerlelijk vond en bovendien - ik zeg het nog maar eens - veel te lang duurde. Wat voor mij wel een ruime voldoende krijgt is de muziek die er mij van weerhoudt deze film de laagste waardering te geven. Ja, in die revolutionaire jaren zestig periode werd zeer goede muziek gemaakt en boven ook zeer goede films hoewel dat laatste niet langer besteed was aan Jean-Luc Godard die in zijn tot in het absurde bewonderde maoïsme helemaal doorsloeg en voorts geen enkele goede film meer maakte.
2.0*
Flavio
-
- 4477 berichten
- 4740 stemmen
Ik mag ze eigenlijk wel, die idealistische studenten die de wereld probeerden te veranderen eind jaren 60. Ook als ze misschien helemaal niet zo idealistisch waren, sommigen waren misschien gedreven door sensatiezucht of verveling, of raakten meegesleept in het vuur van de opwinding, of raakten gemotiveerd door de paniek van de bourgeoisie en de heersende klasse (De Gaulle vluchtte zelfs even het land uit, een echte revolutie leek uit te breken). Je moet op die leeftijd toch ook wel iets van een rebel en wereldverbeteraar in je hebben imho.
Maar dan leidt het allemaal tot weinig. De vrienden proberen hun weg te zoeken in de wereld van na '68, die verdacht veel lijkt op die van ervoor, zich verliezend in drugs en elkaar, waarbij na de ontnuchtering van het gedoofde revolutionaire vuur nog vele ontnuchteringen zouden volgen. Een enkeling volhardt in zijn idealen en keert de rest de rug toe, maar de meesten zijn pragmatischer. Ze worden langzaam ingekapseld door het systeem wat ze wilden veranderen, hun kunst wordt welwillend aanschouwd door de oude generatie, zoals getoond wordt tijdens de treffende scène van het politiebezoek, en een voorzichtige drang naar huisje-boompje-beestje begint zich al aan te kondigen. De hoofdpersoon, een wederom uitstekende Garrel jr, blijft hangen in lethargie en dooft uit, net als de geest van de revolutie.
Voor een film die zich in de jaren 60 afspeelt is er weinig sixties muziek, wat goed uitpakt want als er dan opeens een nummer te horen is levert dat meteen een memorabele scène op. De muziekscore bestaat verder vooral uit Satie-achtig pianospel, maar (gelukkig) geen gnossiennes.
Het laatste nieuws
Ongeziene WOII-film 'The Photographer of Mauthausen' op Netflix wordt een must-see genoemd: 'Hakt er flink in'
Austin Butler speelt alcoholverslaafde oud-honkballer in nieuwe misdaadfilm 'Caught Stealing'
Rebel Wilson doet boekje open over wangedrag 'Borat'-acteur Sacha Baron Cohen, acteur ontkent
'Pirates of the Caribbean'-vervolg definitief van tafel, Jeremy Allen White speelt muzieklegende in aankomende biopic | MovieMeter Recap
Bekijk ook
Voskhozhdenie
Drama / Oorlog, 1977
55 reacties
Død Snø 2
Horror / Komedie, 2014
121 reacties
La Jalousie
Drama, 2013
2 reacties
Død Snø
Horror / Komedie, 2009
451 reacties
Sodom and Gomorrah
Drama / Avontuur, 1962
8 reacties
Adieu au Langage
Experimenteel / Drama, 2014
110 reacties
Gerelateerde tags
Nieuwsbrief MovieMeter
Het laatste film- en serienieuws per e-mail ontvangen?
Populaire toplijsten
- Top 250 beste films aller tijden
- Top 250 beste sciencefiction films aller tijden
- Top 250 beste thriller films aller tijden
- Top 250 beste familie films aller tijden
- Top 250 beste actie films aller tijden
- Top 100 beste films van de laatste jaren
- Top 100 beste films op Netflix
- Top 100 beste films op Disney+
- Top 100 beste films op Pathé Thuis
- Top 50 beste films uit 2020
- Top 50 beste films uit 2018
- Top 50 beste films uit 2019
- Top 25 beste films in het Nederlands
Corporate & Media
Realtimes | Publishing Network
Innovatieweg 20C
7007 CD, Doetinchem, Netherlands
+31(315)-764002
Over MovieMeter
MovieMeter is hét platform voor liefhebbers van films en series. Met tienduizenden titels, die dagelijkse worden aangevuld door onze community, vind je bij ons altijd de film, serie of documentaire die je zoekt. Of je jouw content nou graag op televisie, in de bioscoop of via een streamingsdienst bekijkt, bij MovieMeter navigeer je in enkele klikken naar hetgeen dat voldoet aan jouw wensen.
MovieMeter is echter meer dan een databank voor films en series. Je bent bij ons tevens aan het juiste adres voor het laatste filmnieuws, recensies en informatie over jouw favoriete acteur. Daarnaast vind je bij ons de meest recente toplijsten, zodat je altijd weet wat er populair is op Netflix, in de bioscoop of op televisie. Zelf je steentje bijdragen aan het unieke platform van MovieMeter? Sluit je dan vrijblijvend aan bij onze community.
Social media
Realtimes | Publishing Network
- Registreer |
- Contact ons |
- Over ons |
- Adverteren |
- MovieMeter Films Wiki |
- Series Wiki |
- Algemene voorwaarden en privacybeleid |
- Consent wijzigen |
- RSS Feeds |
- API
© 2024 MovieMeter B.V.