The Panic in Needle Park (1971)

Vond 'm best mooi, meer een "sfeerbeeld" dan echt een boeiend verhaal, maar goede rollen van Pacino en Winn

Juist omdat het verhaal zo weinig voorstelt vond ik 'm behoorlijk tegenvallen. Die droge registraties van het versnijden/spuiten van heroïne konden m'n aandacht echt niet vasthouden. Pacino acteert weer erg goed natuurlijk, maar over dit thema zijn véél betere films gemaakt...

de film boeide mij ook niet helemaal, maar door het goeie acteerwerk van al pacino nog wel redelijk te kijken.2.5 sterren

van de week gezien op TV vond hem niet echt boeiend ik zie genoeg junkies hier in Utrecht en dit viel wel mee.

Interessant als erg vroege Pacino (zijn tweede film, eerste hoofdrol). Ook hierin bewijst hij zijn talent door Kitty Winn nogal te overklassen in acteren. Verder is deze film een aardige, wat voorspelbare sfeerschets van het junkieleven in New York. Prettig jaren '70 gevoel.

3.0*

Het spel van pacino en winn is hier ronduit schitterend vind ik. En zeker pacino; die dankzij deze film zijn rol in the godfather had overgehouden. Meende ik te lezen.

Verhaal kon ook nog door de beugel. Maar het iets wat onverwachte einde vond ik maar wat raar. Ineens stopte het

Weet iemand waar deze film te huur of te koop is?

Alvast bedankt!

zag hem laatst bij boudisque liggen voor 6 of 7 euro

ze hebben hem ook bij Media Markt

En bij Silverscreen in Amsterdam voor 6 euro.

Ik ben het met de andere eens:

Naast het werkelijke fantastische spel van Al, had deze film weinig om het lijf. Met name het ontbreken van een echt verhaal stoorde me. Het zijn voornamelijk registraties van spuiten, zo interessant is dat nu ook niet. Het ware klageleven van een verslaafde kwam niet bijster goed uit de verf.

Andere gekke dingen waren dat de film begon - zo leek het - met de aftiteling; dat heb ik nog nooit gezien. En dan het einde, die spant de kroon: er is namelijk geen einde. Mensen die de film gezien hebben, weten wat ik bedoel. De film stopt opeens.

De film krijgt van mij een 1 *, maar dankzij Al een 2.

Redelijk boeiende/sfeervolle kijk in het leven van twee junkies (mooi gespeeld door pacino en winn) en hoewel we met de jaren dood gegooid zijn met dit soort films was dit naar mijn weten toch echt de eerste, de film is erg apart en handeld soms wat afstandelijk iets wat me ervan weerhoud een hogere score te geven. 3 sterren

nog goeie film dankzij al pacino

verhaal valt ook mee.

maar ik werd wat slaperig tijdens de film

en daarom heb ik het einde niet gezien dus ik ga hem nog ins over kijke.

In the dark corner of the city, they found light

Volgens de overleving is deze film er verantwoordelijk voor dat Francis Ford Coppola uit verschillende andere kandidaten Al Pacino koos. Tjah, dan wek je wel serieus hoge verwachtingen bij mij eerlijk gezegd maar spijtig genoeg worden deze langst geen kanten waargemaakt.

Het probleem zit grotendeels in het verhaal. Of beter, het mankement aan verhaal. Je wordt zomaar in de film gesmeten zonder introductie van personages en dan beginnen de onlogische situaties. Zo zijn er echt verschillende momenten waar ik echt heb getwijfeld om de film uit te zetten doordat het gewoon te stompzinnig voor woorden werd. Ook was het blijkbaar de bedoeling om er nog een extreem zielig moment in te steken wanneer Bobby en Helen niet door hebben dat hun puppy verdrinkt want voor de rest zijn het gewoon elke keer beelden van verschillende mensen die spuiten en wat rond hangen op een bankje (en ondertussen nog een narcotica agent uitlachen). Je wordt er in ieder geval niet vrolijker van.

Gelukkig is er nog wel een lichtpunt in deze drugsduisternis, Pacino. Hier laat hij toch al wel overduidelijk zien wat voor een klasse acteur hij later zou worden. Pas zijn eerste hoofdrol maar ik kan goed begrijpen waarom Coppola dit gebruikte. Kitty Winn wordt dan ook compleet overtroffen door Pacino. Ook de rest van de acteurs zijn op vele punten teleurstellend met de narcotica agent (Alan Vint) als dieptepunt.

Over heel de lijn een teleurstelling die alleen maar, een beetje, wordt goedgemaakt door Pacino.

1.5*

Een film van z'n tijd blijkbaar. De tijd dat je nog kon boeien en/of shockeren met een drugsspuit is (helaas) al even voorbij. De film wil een sfeerzetting neerzetten. Deels lukt het daar wel in. De personages zijn echt producten van de maatschappij, enkel met de gedachte aan 'hoe kom ik aan voldoende geld voor m'n volgende shot'. Levend van week tot week, van dag tot dag. Maar een film van 110 minuten staren naar mensen die stoned zijn, is niet echt boeiend. De film zweeft tussen sfeerzetting en een verhaal. In tegenstelling tot Requiem for a dream, wordt je hier niet echt meegezogen in die sfeer en een verhaal is er ook niet echt. Het einde is bovendien een echte anti-climax, die de boel gewoon doodslaat.

Het acteerwerk is nogal wisselend. Meer dan stoned kijken, moeten de meeste acteurs dan ook niet doen. Enkel de rol van Pacino en Winn lenen zich er toe. Vooral Pacino maakt van de rol nog wel iets.

Geen slechte film, maar niet altijd boeiend en dus ook geen blijver. Hier mis je niets mee, tenzij je zoals sommigen hier (en ik ook) de film wil zien omdat Pacino er in meespeelt.

Erg mooi portret. Een beetje een requiem For a Dream avant la lettre. Natuurlijk een uitstekende Pacino die met deze rol die van The Godfather kon versieren.

4*

De film is indrukwekkend. Maar met een heel groot verouderd gevoel wat zoveel films vertonen uit die die tijd. En dat zat me de hele film dwars.

Geweldige film met naast Pacino een indrukwekkende Kitty WInn, waarvan we helaas weinig meer hebben vernomen na deze film.

deze film laatst eens gezien en de film zelf is wel oke alleen heb ik het niet zo op spuiten/naalden en dat zag je in deze film wel vaak.

maar wel een goede eerste hoofdrol voor Al Pacino die door deze film de rol in the godfather kreeg.

mijn stem: 3.0

Vooral een aardig tijdsbeeld van het grimmige NYC.

Verder heeft de film een paar sterke momenten, maar gaat gebukt onder een zwak scenario.

Zeer matig.

Het verhaaltje heeft bijna 2 uur nodig om te vertellen wat Mr Mackey in één zinnetje samenvat: 'Drugs are bad, m'kay?'

Boeiend is het allemaal niet, de rauwe taferelen (ja, ik heb het niet voor naalden) ten spijt.

Het is dan ook enkel en alleen te danken aan Al Pacino dat dit uit te zien is. Hij overklast alle andere acteurs moeiteloos en lijkt in zijn eerste hoofdrol alle kneepjes van het vak al te kennen.

De rest van de cast loopt er dan ook maar wat bij, al doet Kitty Winn het nu ook weer niet zó slecht.

The Panic In Needle Park is hopeloos gedateerd. De belichting etc klopt niet echt. Het is allemaal (te) donker - al begrijp ik uiteraard wel dat het een "donkere" film is.

Nog net te doen voor de Pacinofans onder ons, best te mijden voor de anderen.

2

Geweldig acteerwerk van Pacino, in zijn eerste echte hoofdrol in een film

3 sterren voor Pacino!

Geniale Pacino, redelijke film.

Ondanks de aanwezigheid van Al Pacino, in de hoofdrol, is deze prent me niet bevallen.

Matig verhaal en ronduit saai.

Pacino is goed, daarom ook dat ik de prent heb uitgekeken, zonder hem zou dat niet zijn gelukt.

Maar ga de prent toch snel vergeten, Pacino heeft betere films.

The Panic in Needle Park heeft drie dingen gemeen met The Exorcist: Kitty Winn zit erin, het woord cunt komt erin voor en ze tonen allebei hoe een sympathiek iemand in de greep kan komen van het kwaad.

Needle Park was in die tijd de bijnaam van Sherman Square in Manhattan omdat er drugs verkocht werden. Soms was het moeilijk voor verslaafden om aan drugs te komen (te "scoren"), waardoor er paniek uitbrak en ze lijm en alle mogelijke ersatzmiddelen begonnen te spuiten. Het verhaal toont de evolutie van twee personages in een sociaal milieu, van twee heroïneverslaafden ca. 1970 in New York.

De acteerstijl is die van method acting. De acteurs graven in zichzelf om de juiste mengeling van goede en slechte eigenschappen te vinden en er komt behoorlijk wat improvisatie bij te pas. Al Pacino in zijn eerste hoofdrol heeft een stoer loopje en kauwt zonder iets in zijn mond te hebben (of is het kauwgom?). Zijn Bobby heeft een charmant kantje, maar kan ook vreselijk intimiderend zijn, zoals wanneer hij die jonge, bebrilde klant van Helen besteelt. Kitty Winn doet niet voor hem onder. Haar personage is sympathiek, maar valt op foute mannen. Hierdoor komt ze in een negatieve spiraal terecht: een illegale abortus, drugs, stelen, prostitutie, vervreemding van haar familie. Aan haar goede voornemens houdt ze zich niet. Waarom kiest ze niet voor die sympathieke narcoticarechercheur? Bobby waarschuwt haar trouwens dat ze hem beter kan dumpen: "I'm a germ".

Het taalgebruik is grof voor die tijd. I'd rather ball than hook betekent: liever prostitutie dan diefstal. Bread is slang voor geld (komt van breadwinner), wat je nodig hebt om te scoren.

De Hayescode is pas in 1968 afgeschaft, waardoor dit soort werk mogelijk werd, niet eens onafhankelijk maar voor 20th Century Fox. Toch was Panic verboden in het Verenigd Koninkrijk. Tegenwoordig heb je nog grovere voorstellingen van het drugmilieu, maar zonder deze sterke dramatische opbouw.

Het ontbreken van muziek draagt bij aan het realiteitsgehalte. Het is geen voorlichting, maar wie overweegt om met harddrugs te beginnen, zou hier eerst eens naar moeten kijken en zich afvragen of dit is wat hij met zijn leven wil doen.

Teaser van de nieuwe blu-ray van Carlotta. Prachtig gerestaureerd. Prachtige film.

Uitstekende film waarin twee junkies elkaar leren kennen in een park waar veel gebruikt wordt. Een liefdesdrama dat wordt overschaduwd door het drugsgebruik van beiden. Rauw, soms schrijnend en realistisch in beeld gebracht zonder enige opsmuk (het geheel ontbreken van muziek bijvoorbeeld). Twee sterke rollen van zowel Al Pacino als Kitty Winn.

Intiem portret van een drugverslaafd koppel.

Veel eenzaamheid, rottig- en uitzichtloosheid.

Optimistisch is de film niet bepaald.

Sterk geacteerd, zeker ook door Kitty Winn. Ik herkende haar van lang geleden. Iemand die weet wat er met deze actrice is gebeurd? Plots (figuurlijk en letterlijk) van het toneel verdwenen...