
The Panic in Needle Park (1971)
Verenigde Staten
Drama / Romantiek
110 minuten
geregisseerd door Jerry Schatzberg
met Al Pacino, Kitty Winn en Alan Vint
In New York hokken alle junkies samen op Verdi Square, een plein in de binnenstad dat ook wel Needle Park (spuitpark) genoemd wordt. Op een dag, na een illegale abortus, ontmoet de naïeve Helen de aan drugs verslaafde kruimeldief Bobby. Ze worden verliefd op elkaar en gaan samenwonen in een armzalige hotelkamer. Al gauw raakt ook Helen verslaafd aan drugs. Om de heroïne te kunnen betalen, is ze verplicht om zich te prostitueren. Wanneer Bobby dit ontdekt, slaan de stoppen bij hem helemaal door.
Trailer
https://www.youtube.com/watch?v=UrSQnL7fCXg
Wanneer je deze, als ook andere ingevoegde media op de site wilt zien, dan moet je hier even toestemming voor geven.
Met het tonen hiervan wordt er mogelijk door een andere partij cookies geplaatst en/of wordt je ip-adres geregistreerd, zonder dat MovieMeter hier invloed op heeft. Lees ons privacybeleid voor meer informatie over hoe MovieMeter met je privacy omgaat.
Links
Zoek naar deze film op dvd/blu-ray op AmazonIMDb (7,1 / 16149)trailer (YouTube)boek (BoekMeter)
3.0*
Verhaal kon ook nog door de beugel. Maar het iets wat onverwachte einde vond ik maar wat raar. Ineens stopte het

Alvast bedankt!

Naast het werkelijke fantastische spel van Al, had deze film weinig om het lijf. Met name het ontbreken van een echt verhaal stoorde me. Het zijn voornamelijk registraties van spuiten, zo interessant is dat nu ook niet. Het ware klageleven van een verslaafde kwam niet bijster goed uit de verf.
Andere gekke dingen waren dat de film begon - zo leek het - met de aftiteling; dat heb ik nog nooit gezien. En dan het einde, die spant de kroon: er is namelijk geen einde. Mensen die de film gezien hebben, weten wat ik bedoel. De film stopt opeens.
De film krijgt van mij een 1 *, maar dankzij Al een 2.
verhaal valt ook mee.
maar ik werd wat slaperig tijdens de film
en daarom heb ik het einde niet gezien dus ik ga hem nog ins over kijke.
Volgens de overleving is deze film er verantwoordelijk voor dat Francis Ford Coppola uit verschillende andere kandidaten Al Pacino koos. Tjah, dan wek je wel serieus hoge verwachtingen bij mij eerlijk gezegd maar spijtig genoeg worden deze langst geen kanten waargemaakt.
Het probleem zit grotendeels in het verhaal. Of beter, het mankement aan verhaal. Je wordt zomaar in de film gesmeten zonder introductie van personages en dan beginnen de onlogische situaties. Zo zijn er echt verschillende momenten waar ik echt heb getwijfeld om de film uit te zetten doordat het gewoon te stompzinnig voor woorden werd. Ook was het blijkbaar de bedoeling om er nog een extreem zielig moment in te steken wanneer Bobby en Helen niet door hebben dat hun puppy verdrinkt want voor de rest zijn het gewoon elke keer beelden van verschillende mensen die spuiten en wat rond hangen op een bankje (en ondertussen nog een narcotica agent uitlachen). Je wordt er in ieder geval niet vrolijker van.
Gelukkig is er nog wel een lichtpunt in deze drugsduisternis, Pacino. Hier laat hij toch al wel overduidelijk zien wat voor een klasse acteur hij later zou worden. Pas zijn eerste hoofdrol maar ik kan goed begrijpen waarom Coppola dit gebruikte. Kitty Winn wordt dan ook compleet overtroffen door Pacino. Ook de rest van de acteurs zijn op vele punten teleurstellend met de narcotica agent (Alan Vint) als dieptepunt.
Over heel de lijn een teleurstelling die alleen maar, een beetje, wordt goedgemaakt door Pacino.
1.5*
Het acteerwerk is nogal wisselend. Meer dan stoned kijken, moeten de meeste acteurs dan ook niet doen. Enkel de rol van Pacino en Winn lenen zich er toe. Vooral Pacino maakt van de rol nog wel iets.
Geen slechte film, maar niet altijd boeiend en dus ook geen blijver. Hier mis je niets mee, tenzij je zoals sommigen hier (en ik ook) de film wil zien omdat Pacino er in meespeelt.
4*
maar wel een goede eerste hoofdrol voor Al Pacino die door deze film de rol in the godfather kreeg.
mijn stem: 3.0
Verder heeft de film een paar sterke momenten, maar gaat gebukt onder een zwak scenario.
Het verhaaltje heeft bijna 2 uur nodig om te vertellen wat Mr Mackey in één zinnetje samenvat: 'Drugs are bad, m'kay?'
Boeiend is het allemaal niet, de rauwe taferelen (ja, ik heb het niet voor naalden) ten spijt.
Het is dan ook enkel en alleen te danken aan Al Pacino dat dit uit te zien is. Hij overklast alle andere acteurs moeiteloos en lijkt in zijn eerste hoofdrol alle kneepjes van het vak al te kennen.
De rest van de cast loopt er dan ook maar wat bij, al doet Kitty Winn het nu ook weer niet zó slecht.
The Panic In Needle Park is hopeloos gedateerd. De belichting etc klopt niet echt. Het is allemaal (te) donker - al begrijp ik uiteraard wel dat het een "donkere" film is.
Nog net te doen voor de Pacinofans onder ons, best te mijden voor de anderen.
2
3 sterren voor Pacino!
Matig verhaal en ronduit saai.
Pacino is goed, daarom ook dat ik de prent heb uitgekeken, zonder hem zou dat niet zijn gelukt.
Maar ga de prent toch snel vergeten, Pacino heeft betere films.
Needle Park was in die tijd de bijnaam van Sherman Square in Manhattan omdat er drugs verkocht werden. Soms was het moeilijk voor verslaafden om aan drugs te komen (te "scoren"), waardoor er paniek uitbrak en ze lijm en alle mogelijke ersatzmiddelen begonnen te spuiten. Het verhaal toont de evolutie van twee personages in een sociaal milieu, van twee heroïneverslaafden ca. 1970 in New York.
De acteerstijl is die van method acting. De acteurs graven in zichzelf om de juiste mengeling van goede en slechte eigenschappen te vinden en er komt behoorlijk wat improvisatie bij te pas. Al Pacino in zijn eerste hoofdrol heeft een stoer loopje en kauwt zonder iets in zijn mond te hebben (of is het kauwgom?). Zijn Bobby heeft een charmant kantje, maar kan ook vreselijk intimiderend zijn, zoals wanneer hij die jonge, bebrilde klant van Helen besteelt. Kitty Winn doet niet voor hem onder. Haar personage is sympathiek, maar valt op foute mannen. Hierdoor komt ze in een negatieve spiraal terecht: een illegale abortus, drugs, stelen, prostitutie, vervreemding van haar familie. Aan haar goede voornemens houdt ze zich niet. Waarom kiest ze niet voor die sympathieke narcoticarechercheur? Bobby waarschuwt haar trouwens dat ze hem beter kan dumpen: "I'm a germ".
Het taalgebruik is grof voor die tijd. I'd rather ball than hook betekent: liever prostitutie dan diefstal. Bread is slang voor geld (komt van breadwinner), wat je nodig hebt om te scoren.
De Hayescode is pas in 1968 afgeschaft, waardoor dit soort werk mogelijk werd, niet eens onafhankelijk maar voor 20th Century Fox. Toch was Panic verboden in het Verenigd Koninkrijk. Tegenwoordig heb je nog grovere voorstellingen van het drugmilieu, maar zonder deze sterke dramatische opbouw.
Het ontbreken van muziek draagt bij aan het realiteitsgehalte. Het is geen voorlichting, maar wie overweegt om met harddrugs te beginnen, zou hier eerst eens naar moeten kijken en zich afvragen of dit is wat hij met zijn leven wil doen.