Serpico (1973)

Nooit werd de corruptie binnen het New Yorkse politie-apparaat zo indringend op de korrel genomen dan in deze "Serpico", een sterke, erg menselijke film met een verbluffende Al Pacino.

Serpico vind ik een redelijk goede film.

Serpico is een politie agent die de corruptie bij de politie wil aanpakken. Dit gaat echter uitermate traag en Serpico zelf begint hoe langer het duurt steeds gefrustreerder te worden. Erg interessant om te zien wat voor corrupte bende het allemaal is en hoe moeilijk Serpico het heeft.

Serpico zelf word neergezet als een man van vlees en bloed. Hij is zelf ook niet perfect. Dit laat de film zien op de momenten dat hij helemaal uit zijn dak gaat tegen één van zijn vriendinnen . Serpico word geweldig neergezet door Al Pacino. Het acteerwerk van Pacino in deze film is echt heel erg goed. Ook de rest van de cast acteert erg goed.

De rauwe beelden van New-York geeft de film ook een bepaalde sfeer mee. De uitstekende soundtrack draagt er ook aan bij aan de sfeer in de film.

Ondanks dat deze film een hoop positieve punten heeft vind ik dit geen topper. Ik vind het tempo van de film te traag. Het verhaal van Serpico is interessant, maar wist mij niet de hele speelduur te boeien. Een wat vlotter tempo had de film veel goed gedaan. Had het bijvoorbeeld gelaten bij het laten zien van maar één relatie die Serpico met een vrouw had. Dan het liefst de relatie met de vrouw waar Serpico tegen zat te schreeuwen omdat dit echt wat toevoegt aan de persoon Serpico. Maar meerdere relaties van Serpico met vrouwen laten zien was toch iets te veel van het goede.

Al met al vind ik Serpico een interessante en sfeervolle film. Wel jammer van het wat trage tempo, maar toch vind ik Serpico wel goede film.

3,5 ster voor deze film.

Al Pacino ... met snor!

Heel eventjes toch. Dat onding onder zijn neus evolueert al snel in een flinke baard. En het uniform moest plaatsmaken voor de befaamde hippie-outfit, met als kers op de taart een mallotig vissershoedje. Ook de fashion police was wellicht niet al te enthousiast over meneer Serpico.

Die look, in combinatie met Pacino's flamboyante acteerstijl, maakt van Frank Serpico uiteraard een gedroomd doelwit voor parodieën

Pacino's rol is trouwens zowat de enige reden waarom je deze film zou kijken. Voor de rest is het echt wel een mager beestje. Er gebeurt eigenlijk weinig intrigerends. Nu en dan is er eens een opstootje, maar voorts zien we vooral agenten die bij gelegenheid een pakketje geld ophalen. Dan is er dus enkel Pacino om wat wild om zich heen te schoppen, vermomd als een Peruaanse panfluitspeler.

De makers kijken niet op een cliché meer of minder. Je weet wel, de goudeerlijke held die voortdurend in het zand bijt, maar wel blijft doorzetten. Die hele zaak knaagt natuurlijk ook aan zijn privé-leven en ga zo maar door...

Tsja, de Pacino show dus. Voor de rest nogal suf. 2.5*

Die review

Pacino schitterd als altijd,3.5 stars.

Er zijn wel meer films over de agent die corruptie binnen eigen gelederen wil aanpakken. Maar meestal zorgt dat voor cliché Hollywoodvehikels. Serpico is wat rauwer en realistischer. De figuren zijn karikaturen geworden, Pacino is hier ook nog niet de schreeuwende alpha man (wat hem best wel afgaat in andere films). Al Pacino speelt hier echt de pannen van het dak.

Sidney Lumet brak door met z'n debuutfilm 12 Angry Men en maakte niet veel later ook het boeiende The Hill met Sean Connery in een onderschatte rol. Met The Offence overleefde hij al de jaren '60 en opvolger Serpico is weer Lumet aan de top. Met latere films als Dog day afternoon, Murder on the Oriënt Express en The Verdict is dit wel het genre dat hij vooral meester is. Zijn uitstap The Wiz is het bewijs dat hij niet alle genres aan kan.

Mooie muziek, passende setting, bijhorende sfeer en opbouw, ... Een wat vergeten klassieker die zeker gezien mag worden!

Iets minder dan Dog Day Afternoon die ik een 4* geef.

Had net iets meer actie verwacht , maar de film hing vlot.

realistische film met een sterke Pacino (alweer)

3.5*

Ik werd om verschillende redenen geprikkeld om deze Serpico te bekijken. Er wordt naar verwezen in Dog dag Afternoon en in Boogie nights hangt er een poster van Serpico aan de muur van Eddie Adams' kamer. Als je dan ook weet dat Sydney Lumet hem regisseerde en Al Pacino de hoofdrol vertolkt, dan ben je gewoonweg vertrokken.

Lumet slaagt erin om op overtuigende wijze de corruptie binnen de NYPD aan de kaak te stellen. En tegelijkertijd geeft hij één Don Quichot een geloofwaardige insteek waardoor het tot een spannende intrigerende thriller komt. Opnieuw een erg sterke acteerprestatie van Al Pacino die in de huid kruipt van de idealistische Frank Serpico. Het verhaal wordt B-A-C verteld waarbij je vertrekt vanuit een neergeschoten Serpico. Dat dit vroeg of laat ging foutlopen, wist je op voorhand en om de daders te vinden, moet je uiteraard in de eigen middens zoeken.

De corruptie wordt zeer uitgebreid en fijntjes aan de man gebracht. Overal waarbij geld te verdienen valt, vallen erg kruimels in de pocket van één of andere agent. Gratis lunch in ruil voor geklasseerde parkeerbonnen, luiheid en laksheid om misdaad te bestrijden onder het mom van "niet onze bevoegdheid" of "desinteresse", overdreven bureaucratie, mishandelen van verdachten, (zelfs openlijk) beschermen van witteboordcriminelen... het kwam allemaal aan bod. Het gaat zelfs zo ver dat de rollen worden omgedraaid: niet het corrupte apparaat is verdacht, wel diegene die het spel eerlijk wenst te spelen is onbetrouwbaar.

Wanneer hij met zijn opvallende kledingstijl, lange haar en pornosnor een atypische agent blijkt, is hij al gauw het zwarte schaap van het korps. En zijn interesse in ballet moet wel een vermoeden doen rijzen van 'abnormaliteit'.

De opbouw van de film is traag en alles wordt zorgvuldig en geduldig in beeld gebracht. Het levert een erg degelijke film op waarbij sfeer, regie, drama en spanning zich op hoog niveau bevinden. Al Pacino is zoals gewoonlijk meesterlijk. De rest vond ik matig tot grijs. Ook de nevenplots (bvb zijn privésituatie) komen niet echt van de grond. Alles bij elkaar genomen een goede 3,5*.

Prachtige film. Na jaren weer eens bekeken en vind het nog net zo'n eye-opener als de eerste keer. Spel van Pacino is zoals altijd prima. Verhaallijn realistisch tot op zekere hoogte. Maar ben niet op de hoogte hoe het in het werkelijke leven op een politiebureau toegaat wat betreft "bewijsmateriaal" dat in zakken van agenten verdwijnt, of een collega die in dodelijke situaties wordt geplaatst zonder back up te geven enz. Blijft een bijna "cult film" en een must see voor filmfanaten.

Soort kruising tussen La Vita è Bella, Forrest Gump het Jezusverhaal en The Pink Panther Strikes Again. Arme stumperd Serpico met een martelaarscomplex van hier tot Tokio. Verkleedt zich moedwillig als paljas en laat zich verlammen voor het grote goed. Nu kan hij als mankepoot zijn evangelie gaan verkondigen, dat is toch altijd net iets geloofwaardiger. Intussen blijven die laffe flikken maar koffie drinken en smeergeld aanvaarden, terwijl ze waarschijnlijk nooit een rooibosthee proeven. Of een operaplaat beluisteren. Gelukkig weten wij, verlichte kijkertjes, wel beter!

Door de acteerkunsten van Al Pacino (maar ook van de andere acteurs) wist deze film bij mij een enorme inwendige woede op te wekken tegen zijn door en door verrotte, corrupte collega's. Knap gedaan om dat gevoel op te kunnen wekken.

Serpico had ik ooit al eens eerder gezien zo vermoedde ik en dat bewees zich door de openingscene met de gewonde Serpico. Een hele sterke en trieste scene waar veel spanning en een bepaalde vibe vanuit gaat. Als een lopende vuurtje gaat het rond; Serpico's been shot!

Een wel erg jonge Pacino slaagt voor de politieschool en vormt meteen al een dissonant tussen volk dat is al afgestompt, lui die alleen maar met bureaucratie bezig zijn of kerels die hun positie voor vriendendiensten gebruiken. Zoals Washington in Fallen verklaard dat zelfs agenten die 'pakken' altijd nog meer goed doen dat wie dan ook, wordt hier toch wel danig de kantjes eraf gelopen. Er wordt letterlijk geheuld met de vijand en waarom eigenlijk...? Bloed kruipt waar het niet gaan kan? Is het agentensalaris zo laag? Het lijkt waar dat een agent die niet pakt niet te vertrouwen is. En ik persoonlijk vraag me af wat voor Don Quichot complex Serpico heeft op zo'n manier water naar de zee te willen dragen. Ondanks dat had Serpico een prima en onderhoudend film kunnen worden maar helaas.

De film focust zich vooral op de strijd tegen de windmolens en het echte werk lijkt een soort van bijzaak te worden. Weinig spanning van zaken en arrestaties is er dan ook niet. Hij wordt maar om de vijf minuten er aan herinnert dat hij niet pakt en hij zelf loopt net zo hard om de vijf minuten te jammeren dat iedereen wel pakt en hij niemand vertrouwd. Hij durft niet eens naar de bioscoop zo beweert hij...maar waarom niet? Want op het momentje met het mes na in kantoor Brooklyn na overplaatsing gebeurt er zelden iets. Blijft het hele gebeuren vooral hangen in kift, een paar half zachte pesterijen over geaardheid en mis ik toch heel veel dreiging en spanning. Als men zo verrot is snap ik niet dat ze hem zo in hun midden duldden en lijkt het mij dat ze hem al veel eerder hadden weg gepest. Goed, als Maas het zo schrijft in zijn boek zal het zo zijn maar ik vraag me na afloop af wat ik nu eigenlijk heb zitten kijken? Een onaangepaste agent die niet geaccepteerd wordt, en daarnaast héél veel geëmmer over geld pakken en bewijslast.

Nee, Serpico oogt verder degelijk met een paar aardige scenes zoals wanneer hij Corsaro hardhandig fouilleert en in de cel smijt, een scene die geweldig is opgebouwd en bijna uit elkaar springt van frustratie, verder is Pacino niet het vaatje buskruit als anders en acteert hij erg ingetogen en kent de film een aantal mooie shots, maar al met al toch wel een beetje een tegenvaller en daarom de reden dat ik me alleen de openingsscène nog kon herinneren.

Film die je vooral moet zien voor de acteerprestatie van Pacino en de sfeerschepping van NY in zeventiger jaren.

De boodschap van corruptie bij de politie wordt er wel non-stop ingehamerd. Er lijkt daar in NY niet één flik te zijn die iets goeds doet. Serpico is dan weer heiliger dan de paus.

En? Is dat een probleem? Die man bestaat wel écht, hoor. Ik kan er alleen maar bewondering voor hebben.

Als aanhanger van method acting ging Al Pacino echt undercover in gevaarlijke buurten in New York om z'n rol voor te bereiden. Hij bracht heel wat tijd door met de echte Frank Serpico, wiens uiterlijk en manier van bewegen hij imiteerde. Z'n spreekstijl paste hij aan met een Italiaans accent en een nasale stem. Bij z'n woede-uitvallen en versierpogingen zit nogal wat improvisatie. De verschillende undercoververmommingen gaven leuke mogelijkheden. De scènes werden in chronologisch omgekeerde volgorde opgenomen, zodat ze z'n baard en snor geleidelijk aan in moesten korten. Hij was dus letterlijk geknipt voor die rol.

Het begint met het geluid van een sirene en de ambulancerit, waarna ruim tien jaar teruggesprongen wordt, alsof de gewonde Serpico z'n leven aan z'n ogen voorbij ziet gaan. Net vóór die sprong wordt er ingezoomd op z'n oog.

Met klokkenluiders loopt het zelden goed af, en dat heeft Serpico aan den lijve ondervonden. Als individu met goede bedoelingen ervoer hij een groepsdruk om mee te draaien met het corrupte systeem. Niet enkel het aannemen van geld was een probleem, maar ook het buitensporige geweld en het kunstmatig opdrijven van het aantal arrestaties.

De Italiaanse achtergrond van Serpico wordt benadrukt in enkele familiescènes en wanneer hij luidkeels een aria van Puccini meezingt. Hij had het moeilijk om bondgenoten te vinden, ook in z'n privéleven. In dieren had hij meer vertrouwen dan in mensen. Hij was eigenaar van een bobtail, een wit muisje dat heroïne op kan sporen en een lichtroze molukkenkaketoe. De echte Frank Serpico, die in recente jaren mee protesteerde tegen politiegeweld, zal dankzij deze biopic in de herinnering voortleven.

First Look at New 4K Restoration of Serpico

Een verhaal met relatief weinig 'actie' misschien, maar Lumet lost dat op door de ontwikkelingen via een veelheid aan korte snelle scènes te tonen. Slechts voor de belangrijkste stukken neemt hij rust en geeft hij ruimte aan Pacino's acteervuurwerk. Knap gedaan.

Prachtige beelden verder van dat typische, bijna failliete New York uit de jaren '70 waar zowel de straten als de inwoners aan verval onderhevig zijn.

Om nog even terug te komen op de korte scènes: die geven dus ook ruim baan aan de fascinerende verkleedpartijen van Serpico. Ik hoopte op Google Afbeeldingen een collage terug te vinden, maar dit is het beste wat ik erover kon vinden: klik.

Bijna beter dan de film.

Heel aardige film over de strijd van een politieagent tegen de alomtegenwoordige corruptie binnen het politiekorps van New York. Het eerste deel is wel wat van wisselend niveau, met een nogal onzinnige weergave van politiewerk (vooral die hele verkrachtingszaak is echt kul), en Serpico die op een wat potsierlijke manier wordt neergezet als de ietwat excentrieke jonge agent met goede bedoelingen die middenin de gemeenschap staat, maar de film wordt gelukkig steeds beter, vooral omdat je door de sterke openingsscène weet dat Serpico op een gegeven moment zal worden neergeschoten, misschien zelfs door een collega.

Pacino is weer zeer overtuigend, met name wanneer de situatie voor Serpico steeds benauwder wordt en hij er wel helemaal alleen voor lijkt te staan (al had zijn spel soms wel iets minder intens gemogen). Erg amusant ook om hem met verschillende kapsels en baardstijlen etc. te zien. Ik wist ook niet (meer) hoe de zaak in het echt is afgelopen, dus dat maakte het ook spannender en meeslepender. 3.5*.

Oerdegelijk politiedrama over grootschalige corruptie bij NYPD, maar Serpico is ook een film over New York: niet de stedentripvriendelijke stad die het nu is, maar het New York van de 70s, arm, vuil en crimineel. Pacino is uitstekend als de titelfiguur, zijn acteerprestatie maakt de film wel voor een groot deel. Leuk die transformatie van clean cut rookie naar bebaarde detective. Weten we ook weer waar Bruce Weitz de mosterd haalde voor zijn personage in Hill Street Blues. Ik dacht in het begin (ik denk door de Grieks aandoende soundtrack) dat Serpico van Griekse afkomst was maar hij is dus Italiaans zo blijkt al snel. Nogal wat bekende acteurs in (kleine) bijrollen, zoals Judd Hirsch en F. Murray Abraham. Van de beide vrouwelijke bijrollen is weinig meer vernomen na deze film.

Trouwens grappig opeens een Cypress Hill quote te horen:

That takes a 14 shot clip. You expecting an army? No. Just the division.

Grappige poster.

Zeer lang geleden gezien. Weet alleen het thema nog : klokkenluider. Net een klein half uur gekeken, en wat mij opviel is de prachtige auto's, uit een tijd dat auto's nog auto's waren Een meter of zes lang...rijden 1 op 4...

O de film...Boeit mij niet zo. Deze film is gebaseerd op Frank Serpico , een politeman uit NY, die tegen het corrupte politiecorps inging. je moet maar durven Ach vele van dit soort films gezien, berust op fictie Ik ken het wel...de rest hoef ik niet te zien. Kwam mij ook erg gedateerd over in alle opzichten.. Maar wat wil je? ...50 jaar oud die film.

Mss een keer op een druilerige dag afkijken.

Na vele jaren herzien en hoewel ik een Blu Ray in de kast heb liggen in de bioscoop. Mijn mening over de film is nauwelijks veranderd. Strijd met Lumets Dog Day Afternoon (binnenkort op het grote doek) om de allerbeste rol ooit van Pacino en als je Taxi Driver er nog bijdoet heb je de ultieme drieeenheid van de New York-films. Doordat Kino ineens de voorstellingen van The Hill schrapte zijn we in het Lumet-retrospectief in de jaren '70 beland met een wat flinkere sprong dan bedoeld. Maar toch is er een band met The Pawnbroker. Waar Lumets vroegere werk vaak een wat claustrofobische sfeer heeft trekt hij hier naar buiten en gaat hij in die zin door op het einde van The Pawnbroker met veel bijna documentaire-achtige beelden. Opvallend veel (fraaie) locaties in deze film. Dat verraad genoeg budget, maar ze zijn ook bijzonder goed gekozen. Het is de straat. Licht vervallen appartementgebouwen, diners, kroegen en buurtwinkels.

Wat me nu meer opviel dan de vorige keer is hoe Pacino van uiterlijk blijft veranderen in de film. Mooi detail.

Nog steeds een dikke 4 sterren voor Serpico.