
I Confess (1953)
Alternatieve titel: Ik Beken
Verenigde Staten
Drama / Thriller
95 minuten
geregisseerd door Alfred Hitchcock
met Montgomery Clift, Anne Baxter en Karl Malden
Michael (Montgomery Clift) is een priester die een biecht te horen krijgt van een moordenaar, en door een samenloop van omstandigheden zelf van de moord verdacht wordt. Maar door het biechtgeheim van katholieke priesters kan hij niet vertellen wie de ware moordenaar is.
Trailer
https://www.youtube.com/watch?v=Nz2SxauV2DI
Wanneer je deze, als ook andere ingevoegde media op de site wilt zien, dan moet je hier even toestemming voor geven.
Met het tonen hiervan wordt er mogelijk door een andere partij cookies geplaatst en/of wordt je ip-adres geregistreerd, zonder dat MovieMeter hier invloed op heeft. Lees ons privacybeleid voor meer informatie over hoe MovieMeter met je privacy omgaat.
3.5*
Dat vond ik soms een ietwat storende factor en ligt er net te vaak dik bovenop. het acteerwerk van de film is verder in orde, waarbij vooral Karl Malden een erg goede bijrol speelt. verder kijkt het best aardig weg al zitten er soms ook wel wat minder boeiende stukjes tussen.
3,0*
3,0*
2*.
Het plotje dat volgt is wel vermakelijk. Vond het wel redelijk boeiend. Technisch dus nogmaals goed, goed geacteerd (Malden en Hasse!!), redelijk wat vaart en het kijkt makkelijk weg. Echt bijzonder wordt het ook niet. Dat wordt het weer de laatste 15 min. De rechtszaak zorgde daarvoor al voor wat afwisseling, maar na de verrassende uitspraak (hoewel het toch een soort van veroordeling was) wordt het weer vreselijk spannend. De angry-mob en de uitbarsting van Hasse vond ik erg sterke momenten en een meer dan bevredigend eind.
Dit was om en nabij mijn 45 ste van Hitch. Zijn films zijn voor mij in te delen in 4 categorieën. De eerste categorie bestaat uit een stuk of 5 films, die ik echt briljant vind. De tweede categorie uit een film of 15 die ik geweldig goed vind. De derde categorie uit een film of 15 die ik ook leuk en erg vermakelijk vind. De vierde zijn een film of 10 die ik wat minder vind, maar nog steeds (al dan niet nipt) voldoendes oplevert.
Deze film komt in de derde categorie. En ik bedenk me dan eigenlijk hoe sterk ook die films in die categorie zijn. Hitch blijft een favoriet. 4 voorzichtige (maar verdiende) sterren.
Dit was ongetwijfeld één van de meest persoonlijke films voor de streng katholiek opgevoede Hitchcock.
Zoals wel vaker pakt Hitchcock hier vooral uit in het begin. Het is niet de eerste keer dat de opening het beste stuk van de film is bij Hitchcock.
Vind het uitgangspunt ook wel boeiend, maar dat gaat eigenlijk vrij snel knellen. Ik geloofde het niet helemaal dat hij niet uit de doeken doet, wat er tijdens die biecht gezegd is ok, maar dat hij zich bijna als een lam naar de slachtbank laat leiden. En zelfs dan had ik liever gehad dat het einde anders was geweest. De film ontwikkeld zich zeker voor Hitchcockbegrippen bijna als drama. Over het mysterie van zeer overtuigend geloven, zelfs al ga je daaraan ten onder. En daar vloekte het erg Hitchcockiaanse einde weer bijna bij. Waar de goeie toch weer wint.
Een serieuze Hitchcock ook, ik miste eigenlijk (op een paar kleine grapjes na), de relativerende knipoog ook wel.
Een naar beneden afgeronde 3.0*

Aanvankelijk lijkt de nadruk vooral te liggen op de zwijgeed van een priester, maar dan wordt men na een paar goed geplaatste ontwikkelingen in de richting van een geheime romance (die alleen nog leeft in de harten van Ruth en Michael) gestuurd, waarbij de slimme inspecteur van de politie Larrue een beetje aan tunnelvisie begint te lijden, want Killer, pardon, Keller mag niet geheel onschuldig ogen voor een politieman, of zelfs niet voor een leek (doordat hij de dode vindt terwijl hij er een afspraak mee had, én ook nog eens onder hetzelfde dak woont als Michael - waaronder óók het bebloede kledingstuk gevonden wordt), maar hij wordt volledig met rust gelaten...
Ik hoop / ga er van uit dat Hitchcock dit bewust zo gespeeld heeft, en zo niet alleen het geloof op de korrel wilde nemen. Dan blijkt die culminerende liefdesgeschiedenis toch de hoofdverdachte niet vrij te pleiten, en volgt een vrij droge rechtszaak, waarbij de slechtheid van Keller zich duidelijk openbaart aan de kijker, maar wel telkens met dat humane randje van 'willen overleven' en 'het voor zijn lieve vrouw doen', die hij vervolgens pardoes in de buik schiet om maar buiten schot te blijven - de ultiem tegenstrijdige daad die hem meteen in het vizier van de politie brengt.
Ergens is het misschien wat teveel hooi op de vork om elke kijker mee te kunnen krijgen (zie de wisselende beoordelingen), maar ik vond het - om nog even te zwijgen van de geweldige regie van Hitchcock, en de schitterende backdrop die Canadees Quebec is - een knappe, intrigerende en meeslepende film.
Dik 4,0* van ondergetekende, en een herziening is nu al weer gewenst, al is het maar om alle feitjes nog eens op een rijtje te zetten (zoals de 500 dollar die bij Villette gevonden werd, Keller sprak toch van 2000?).
N.B. Montgomery Clift kende een tragisch leven: als bekend acteur stond hij te boek als de ideale schoonzoon en moest hij zijn homoseksuele gevoelens onderdrukken en geheim houden. Door een auto ongeluk werd zijn mooie gezicht gehavend. Daardoor en door schuldgevoel over zijn homoseksualiteit raakte hij verslaafd aan alcohol en drugs, hetgeen in 1966 resulteerde in een dodelijke hartaanval op 45-jarige leeftijd.
Verhaal had eigenlijk weinig om het lijf.
I Confess is een van de minder bekende films van Alfred Hitchcock en van alle films die Hitchcock maakte is dit de film waar zijn Katholieke achtergrond het meest duidelijk is.
Een man biecht een moord op aan een priester. Als die priester even later zelf van de moord wordt verdacht wordt zijn geloof op de proef gesteld en kan hij zijn onschuld niet bewijzen door het biechtgeheim.
Montgomery Clift speelde een prima rol als de priester, ik vond dat hij de frustratie goed wist uit te beelden. Hitchcock had echter grote moeite met zijn method-acting. Hij had de film helemaal gestoryboard en vond het dus erg vervelend als een acteur niet precies deed wat hij had bedacht. O.E. Hasse zette een bijzonder sterke rol neer als de uit Duitsland gevluchte moordenaar.
Het uitgangspunt van de film vond ik erg goed gevonden. Wat doe je als priester als je verdacht bent van een moord die aan jou is opgebiecht? Dat I Confess niet zo succesvol was licht volgens Hitchcock zelf aan het feit dat Protestanten en Atheïsten het belang van het biechtgeheim niet kunnen bevatten, zo vertelde hij later aan Truffaut. De film speelt zich af in Quebec, Canada. Volgens Hitchcock omdat je in geen enkele Amerikaanse stad Katholieke priesters over straat ziet lopen.
Hitchcock heeft een cameo aan het begin van de film als een man die over straat loopt. Het thema van een man die onterecht van moord is beschuldigt en zijn onschuld moet bewijzen komt vaker in zijn films voor en ook spelen belangrijke gebeurtenissen zich vaak in Kerken af in zijn films.
De film wist weliswaar de zorgvuldige afwerking en lichte humor die Hitchcock's films gebruikelijk kenmerken. Het uitgangspunt blijft erg sterk en alles is zeer degelijk in beeld gebracht in Hitchcock's mooie Film noir-achtige zwart-wit fotografie. Er zaten weer een aantal geniale visuele verwijzingen in de film. Aan het einde tijdens de rechtszaak, als de priester een vraag wordt gesteld die hij door het biechtgeheim niet kan beantwoorden, zien we boven zijn hoofd een kruis hangen. Wat symboliseert dat hij denkt aan zijn verantwoordelijkheid als priester en het gewicht van zijn geloof op zijn geweten ligt. Verder verwijst de steeds vallende fiets naar hogere machten en zit de film zo vol van symboliek.
Ik vond de film aan het einde toch nog best spannend. Zeker geen slechte film van Hitchcock en de
moeite waard voor wie meer dan alleen de bekende films wil zien.
Overtuigende vertolking van Montgomery Clift als de getormenteerde priester. De zoveelste parel op de kroon van de absolute meester van de suspense: Alfred Hitchcock. Dit keer krijgen we een somber psychologisch drama, een verhaal van een verboden liefde en ook een allegorie van het Christus-verhaal voorgeschoteld: de priester moet boeten voor andermans zonden en zelf zijn eigen kruis dragen. Een klassieker, die niet mag gemist worden.
Prima film van Hitchcock. Niet zijn beste werk, maar I Confess zit weer erg goed in elkaar en Hitch weet altijd wel hoe je de spanning langzaam moet opbouwen. I Confess kent weinig luchtige momenten en is vooral een donker verhaal over moord, verraad, staan voor je principes en uiteindelijk toch het goede doen. Met uitstekend acteerspel van Clift, Baxter, Malden en Aherne.
maar voor de rest is deze ietswat minder bekende Hitchcock wel het kijken waard .
Het biechtgeheim lijkt aanvangkelijk het hoofdthema maar dat verschuift al snel en geeft de film een andere wending .
Geweldige stilistische zwart-wit plaatjes komen voorbij zoals van de kerk. Montgomery Clift speelt overtuigend een nogal knappe priester die tijdens de film allerlei gevoelens moet binnenhouden om verschillende redenen alhoewel ze allemaal verbonden zijn met zijn beroep.
Het verhaal is niet moeilijk, maar wordt naar het einde toe steeds interessanter en spannender. Het einde van de film is ook erg mooi met een interessante suspensevolle rechtbankscène gevolgd door Christus symbolisme (althans, dat zag ik er in toen hij aan het einde van de zitting openlijk werd beschuldigd van de moord (maar vrijgesproken bij gebrek aan bewijs) en de grote menigte hem daardoor vijandig begroette. Daarbij bleef hij ijzig kalm en weigerde zijn biechtgeheim te breken. De dader projecteert zijn angsten en hopeloosheid in de priester. Heel mooi einde al was de afsluiting wat abrubt.
Schitterend intrige in een steengoede Hitchcock met deze keer niet het nagelbijtend slot zoals de meester het kon opdienen maar visueel uitermate knap.
Montgommery Clift is de perfecte acteur die men kon kiezen voor de rol van priester met een romantisch verleden en trouw aan het biechtgeheim.
Alleszins ondergewaardeerd wat de scores betreft. Misschien waren de verwachtingen met Hitchcock in de regie anders georiënteerd en kwam er een ander publiek over de cinemavloer.
Wat een fijn sfeervol begin. De spanning stijgt in luttele seconden naar grote hoogte. Zo cinematografisch mooi als dit begin wordt het verderop trouwens niet meer, wat mij betreft. Neemt niet weg dat de film nochtans een hoge cinematografische standaard hanteert. Er valt veel te genieten. Prachtig spel met licht en donker en schaduwwerking evenals interessant camerawerk. Zo is de manier om personages als zelfverzekerd en machtig of als deemoedig en krachteloos te tonen zeer trefzeker en fijn. Hoogte- en laagteperspectieven die de personages kleiner en groter doen laten lijken, geven een probate en sfeervolle blik op gemoedstoestand en verduidelijken de hiërarchische ordening van de personages op een bepaald moment.
Zoals meestal bij Hitchcock is de identiteit van de dader al heel snel openbaar en komt de spanning niet van het whodunnit principe. De spanning wordt opgewekt door de fantastische cinematografie tezamen met de psychologische en theologische conflicten die zich binnenin hoofdpersonage Father Logan ontwikkelen. De moord is het perfecte middel om het innerlijke drama van de priester tot spil van de film te maken.
Father Logan dus. Priester en eigenzinnig persoon en de man die weet wie de moordenaar is, maar moet zwijgen. Iemand die zijn roeping zeer serieus neemt. Hij wordt gespeeld door Montgomery Clift, die zijn personage nagenoeg met één gelaatsuitdrukking speelt. Een gelaatsuitdrukking die de innerlijke strijd tussen zijn menselijke geweten en zijn priesterlijke geloften perfect weergeeft. Door die strijd wordt hij zelfs als verdachte van de moord aangemerkt. Een ontwikkeling die het verhaal extra spanning verleent.
Even een gerelateerde terzijde nu. Ik vroeg me steeds af waarom Logan nooit zegt dat hij het biechtgeheim eerbiedigt. Dat geeft immers openheid en klinkt toch beter dan de woorden die hij een filmlang herhaalt. Iets in de trant van: ik kan die vraag niet beantwoorden. Waarschijnlijk is het een plottechnisch dingetje om de spanning in de film te houden. Een beetje doorzichtig, vond ik het trucje wel. Een klein maar vergeeflijk minpuntje.
Nog een minpuntje is het personage van de eigenlijke moordenaar. Een manisch overkomende malloot met een krankzinnige blik. Weinig indrukwekkend geacteerd. Too much en daardoor een ongeloofwaardig personage. Dat had best iets ingetogener gemogen.
De film die zich richt op de verlammende gewetenswroeging van Father Logan leidt er gelukkig amper onder. Zijn schijnbaar uitzichtloze innerlijke strijd die in dramatisch en cinematografisch opzicht verrukkelijk is gevangen, is intrigerend en spannend. Fijne film.
De film heeft gelukkig nog een boeiend verhaal en cast en crew zijn ook niet slecht natuurlijk. Maar als je ziet wat Hitchcock en de acteurs meer kunnen, blijft het een gemiste kans. Best wel genieten dus, maar je voelt dat het niveau hoger kan.