
My Summer of Love (2004)
Verenigd Koninkrijk
Drama / Romantiek
86 minuten
geregisseerd door Pawel Pawlikowski
met Natalie Press, Emily Blunt en Paddy Considine
Tijdens een lange, hete zomer ontmoeten twee 16-jarige meisjes uit hetzelfde Yorkshire-dorp elkaar. Ze zijn totaal verschillend maar toch voelen ze een verbondenheid. Mona heeft een moeilijke jeugd achter de rug en verlangt naar een ander leven zonder de dagelijkse sleur. Tamsin is vrolijk en van goede komaf, maar heeft ook een sombere en rebelse kant. Gefascineerd maar ook in de war, beseft Mona onmiddellijk dat er een nieuwe tijd voor haar is aangebroken.
Trailer
https://www.youtube.com/watch?v=G6fEOBmqUPo
Wanneer je deze, als ook andere ingevoegde media op de site wilt zien, dan moet je hier even toestemming voor geven.
Met het tonen hiervan wordt er mogelijk door een andere partij cookies geplaatst en/of wordt je ip-adres geregistreerd, zonder dat MovieMeter hier invloed op heeft. Lees ons privacybeleid voor meer informatie over hoe MovieMeter met je privacy omgaat.
Links
Zoek naar deze film op dvd/blu-ray op AmazonIMDb (6,7 / 19566)trailer (YouTube)boek (BoekMeter)3,5*
Blunt heeft mijn hard nu echt gestolen. Waanzinnig talent. Heb een aantal films waarin zij speelt gezien en is in staat compleet verschillende types neer te zetten op een heel natuurlijke manier. Daarbuiten is het ook bepaalt geen straf om naar haar te kijken.
Blunt heeft mijn "hard" nu echt gestolen..... Daarbuiten is het ook "bepaalt" geen straf om naar haar te kijken.
Dat Blunt jou hard bepaalt snap ik, maar zoiets intiems hoef je ons toch niet te vertellen?

De eerste 45m zijn erg goed en dat komt omdat het voornamelijk over de relatie tussen Mona en Tamsin gaat. Die wordt mooi in beeld gebracht. Over dat gedeelte zou ik gemakkelijk een 4 kunnen geven.
Helaas wordt er dan plots aandacht besteed aan het religieuze broertje van Mona. Dat hele gedoe laat me volledig koud en voelt bij de haren erbij getrokken.
Ook het einde dreigt een ware anti-climax te worden met die zus die opeens wél blijkt te leven. Dat illustreert enerzijds wel de niet zo lieve kant van Tamsin, maar ik vind dat nogal een plotse en niet echt passende genrewisseling. Wat het einde nog een beetje redt is de laatste scène met Mona en Tamsin.
Grootste pluspunt aan deze film is zonder twijfel het acteerwerk. Natalie Press begint wat aarzelend, maar herpakt zich en doet het goed tot zeer goed. Dat anti-christ-stemmetje was dan weer wat minder, maar dat ligt ook aan het script. Emily Blunt is beregoed. Moet precies meer van haar zien.
Vooral het begin wordt zweverig en broeierig in beeld gebracht. Da's ook wanneer de relatie zich ontwikkelt en zorgt voor een goeie sfeer.
Naar het einde toe echter, werkt het vele inzoomen wat meer op de zenuwen. Misschien laat ik me hier ook wat beïnvloeden door het zwabberende religieuze subplotje.
Wat begon als een 4, eindigt op een 3.

dat godsdients geneuzel kreeg wat veel de aandacht en het acteerwerk op die momenten dat het er echt toe doet (op enkele sterk-emotionele momenten) kon wellicht iets beter. Toch, al met al, een prettige film om te kijken met een heerlijke sfeer.
Het liedje La Foule van Edith Piaf vond 'k heel goed

Vond het zeker het bekijken waard, zeker omdat hij al niet lang duurt (86 min) en dus niet verveeld.
Er komen best mooie beelden langs en het simpele verhaaltje wordt goed uitgewerkt, met op het einde een wending die ik toch niet echt had verwacht.
Ik vond het religieuze gedeelte soms wel overheersend en het karakter van die broer kwam naar mijn idee niet op de juiste manier naar buiten.
Vanwege de vrij korte speelduur echter gewoon een hele aardige wegkijker en vandaar ook 3 sterren.
De zoektocht naar liefde en waardering word hier mooi weergegeven,
En het einde was misschien wel onverwacht maar niet onrealistisch, Gezien de teleurstelling in de omschakeling van haar broer moet Mona dan ook verwerken dat haar zomer een zomer was met een even grote leugen,
De film wist me echt te raken en al had ik hem enkele jaren terug reeds gezien hij kon me ook een 2e maal bekoren
Alleen is er dan de ex-criminele, bekeerde broer. Zijn rol is zo slecht en ongeloofwaardig geschreven dat het een serieuze vlek op een verder behoorlijk gave film veroorzaakt. En dat is heel jammer.
3.5*
- De verschillen tussen de twee meisjes maken hun wederzijdse aantrekkingskracht onecht.
- Tamsin die op het einde van de film verklaart dat het 'maar' een soort vakantiebezigheid was; wie kan zover gaan in z'n spel.
- Phil en z'n volgelingen zijn middeleeuws onrealistisch, en dan neemt hij daar nog eens van het ene op het andere moment afstand van.
Deze en andere, kleinere stoorzenders zorgen voor een portie ergernis die het moeilijk maakt om van de film te genieten, en dan is jammer, want de potentie was er zeker. Pawlikowski probeert op stelten te lopen; hij had gewoon op z'n eigen benen moeten regisseren.
Rijkdom vs. armoede: Wanneer Tamsin (Emily Blunt) ondersteboven in het blikveld van Mona (Natalie Press) verschijnt, torent ze letterlijk en figuurlijk boven haar uit. Haar witte paard is superieur aan Mona's oude motorfietsje, ze heeft betere kleren en een beter kapsel en ze spreekt een hoger sociolect. Waarom zou zij een vriendschap aan willen gaan met iemand van een lagere klasse?
Leugen vs. waarheid: Tamsin is een mythomane. Wanneer ze beweert dat haar zus gestorven is, lijkt ze het zelf te geloven. Mona ziet haar meermaals liegen tegen andere mensen, maar het komt niet bij haar op dat ze zelf belogen wordt. Tamsin voelt zich superieur, zoals de übermensch van Nietzsche. Mensen rond haar vinger winden en vervolgens vertrappelen ziet ze als een spelletje.
God vs. Satan: Mona's satanisme is een reactie tegen de godsdienstwaanzin van haar broer (Paddy Considine). Het begint als een grap, maar wordt ernstig. Als in een doopritueel gaat er tweemaal iemand kopje onder: eerst Mona in bad, dan Tamsin in de rivier.
Midden in een dialoog kunnen ze opeens overschakelen van de ene stemming naar de andere. Na een schertsende opmerking komt er plots iets ernstigs.
Er zijn verschillende gelijkenissen met Wuthering Heights: de heide van Yorkshire, twee huishoudens, onmogelijke liefde tussen arm en rijk, de geest van een dode en een godsdienstfanaat.
Mooie dialogen en een scherp einde. De film kan ook als analogie van het bepaalde politieke systemen worden gezien door de klassenverschillen en een kritiek hierop.
Al in al een korte film maar elke seconde ervan waard.
Pawlikowski maakt dankbaar gebruik van een reeks clichés over de “upper class” en de “working class” in Groot-Brittanië. En toch voelt “My Summer of Love” helemaal niet als een karikatuur aan. Integendeel. Al snel wordt duidelijk dat die sociale milieus maar een dun laagje vernis vormen en dat beide hoofdpersonages opvallend veel gemeen hebben. Nergens voelt die “vreemde relatie” geforceerd aan. Ook dat is fijn: een film waar zo’n thema eens niet onmiddellijk leidt tot een hoop melig gedoe.
Natalie Press en Emily Blunt hebben een geweldige chemie, alsof ze al jaren samenspelen. De - euh - “joviale” manier waarop de twee met elkaar omgaan deed me overigens sterk denken aan de losbandigheid in ‘The Dreamers’ (maar dan in een Brits gehucht in plaats van in het bruisende Parijs).
Toeval of niet, het verhaal van twee schijnbaar totaal verschillende vrouwen die op pad gaan, deed Pawlikowski nog eens over in Ida. In beide gevallen levert het boeiende cinema op, al kan deze film niet tippen aan de beeldenpracht uit Ida. Begrijp me niet verkeerd: doordeweeks is My Summer of Love zeker niet. De film oogt warm en speels met een ruw kantje. Alleen had ik het gevoel dat Pawlikowski nog wat zoekende was.
Het grootste minpunt van deze film is m.i. het bizarre subplot over de sekte van Mona’s broer. ’t Had een leuk extraatje kunnen zijn (hilarisch moment: wanneer de broer in kwestie een blauwtje loopt terwijl hij, “gedreven door De Heer”, in Tasmins slipje probeert te raken), maar helaas leidt dit verhaal hoe langer hoe meer de aandacht van de relatie tussen Tasmin en Mona.
My Summer of Love is dus zeker geen perfecte cinema, maar het vergeethoekje verdient deze film nu ook weer niet. 3,5*
“If you leave me, I'll kill you... and then I'll kill myself.”
Uitstekend coming of age verhaal over de in eerste instantie liefdevolle, maar uiteindelijk giftige relatie tussen twee jonge vrouwen. Fantastisch geacteerd door Natalie Press en Emily Blunt, en vooral Blunt zet een indrukwekkende prestatie neer. Net zoals Mona vertrouw je haar, maar je weet eigenlijk ook gelijk dat er iets mis is met Tamsin.
Een subplot rond de broer van Mona had best ingekort mogen worden, en de focus had nog meer mogen liggen op de twee vrouwen. Complimenten ook voor de regie van Pawlikowski (Cold War), want de film ziet er schitterend uit. Het is zomer, en de hormonen vliegen door de lucht. Mona ziet het als meer dan een vluchtige zomerliefde, maar de leugenachtige Tamsin ziet dat toch anders (of liegt ze ook tegen zichzelf?). Gelukkig laat Mona op het laatst alle rotzooi achter zich.