My Summer of Love (2004)

Verrassend goed film dat een simpel verhaal op een interessante manier weet te brengen.

3,5*

Mooie zwoele film. De meiden worden zeer naturel gespeeld. Ik zou ze zo in de klas kunnen hebben. Ik heb erg van deze film genoten.

Mooie film, met een goed verhaal en mooie muziek. Wat er voor mij uitsprong was dat Mona haar veranderde broer 'fake' vind, ze mist haar 'oude' broer. Door de onhandige manier waarop ze elkaar proberen duidelijk te maken dat ze moeite hebben met elkaars keuzes raken ze steeds verder van elkaar verwijderd. Het einde van de film vond ik verrassend en sterk omdat Mona ook op dat moment weer wordt geconfronteerd met iemand die 'fake' blijkt te zijn.

Tsja wat zal ik hier van zeggen. Ik had eigenlijk toch op iets "krachtigers" gehoopt. Misschien wel door de verwachtig nav de recensies hieronder. Zeker zeer goed gespeeld door beide hoofdrolspeelsters. Heel natuurlijk. Press het kansloze meisje waar alles fout lijkt te gaan en Blunt de intelligente bijna ongrijpbare schoonheid. Het spel van Tamsin (Blunt) en de vlucht van Press (Mona) is goed in beeld gebracht maar ik werd eigenlijk pas echt geraakt op het moment dat blijkt dat alles een leugen bleek. Ik weet ook niet wat ik dan van het einde moet vinden. Wellicht was het nog harder overgekomen als Tamsin niet naar Mona toe was gegaan maar gewoon weg was gebleven. Nu zat het er allemaal een beetje "tussen in".

Blunt heeft mijn hard nu echt gestolen. Waanzinnig talent. Heb een aantal films waarin zij speelt gezien en is in staat compleet verschillende types neer te zetten op een heel natuurlijke manier. Daarbuiten is het ook bepaalt geen straf om naar haar te kijken.

Dat Blunt jou hard bepaalt snap ik, maar zoiets intiems hoef je ons toch niet te vertellen?

Een drama met twee gezichten.

De eerste 45m zijn erg goed en dat komt omdat het voornamelijk over de relatie tussen Mona en Tamsin gaat. Die wordt mooi in beeld gebracht. Over dat gedeelte zou ik gemakkelijk een 4 kunnen geven.
Helaas wordt er dan plots aandacht besteed aan het religieuze broertje van Mona. Dat hele gedoe laat me volledig koud en voelt bij de haren erbij getrokken.
Ook het einde dreigt een ware anti-climax te worden met die zus die opeens wél blijkt te leven. Dat illustreert enerzijds wel de niet zo lieve kant van Tamsin, maar ik vind dat nogal een plotse en niet echt passende genrewisseling. Wat het einde nog een beetje redt is de laatste scène met Mona en Tamsin.

Grootste pluspunt aan deze film is zonder twijfel het acteerwerk. Natalie Press begint wat aarzelend, maar herpakt zich en doet het goed tot zeer goed. Dat anti-christ-stemmetje was dan weer wat minder, maar dat ligt ook aan het script. Emily Blunt is beregoed. Moet precies meer van haar zien.

Vooral het begin wordt zweverig en broeierig in beeld gebracht. Da's ook wanneer de relatie zich ontwikkelt en zorgt voor een goeie sfeer.
Naar het einde toe echter, werkt het vele inzoomen wat meer op de zenuwen. Misschien laat ik me hier ook wat beïnvloeden door het zwabberende religieuze subplotje.

Wat begon als een 4, eindigt op een 3.

Lekker dromerig gefilmde, rustige film die prima wegkijkt. Eigenlijk staat mijn gehele mening al in de vele posts hiervoor. Ben het met name ook eens met twee zaken:
dat godsdients geneuzel kreeg wat veel de aandacht en het acteerwerk op die momenten dat het er echt toe doet (op enkele sterk-emotionele momenten) kon wellicht iets beter. Toch, al met al, een prettige film om te kijken met een heerlijke sfeer.

De film deed me denken aan "Heavenly Creatures", maar deze is toch wel toegankelijker. 'k Vond het geen misse film, al was de cast misschien wel wat te oud voor deze film. Vooral Paddy Considine leek eerder de vader dan een oudere broer.
Het liedje La Foule van Edith Piaf vond 'k heel goed
Vond het zeker het bekijken waard, zeker omdat hij al niet lang duurt (86 min) en dus niet verveeld.

Toch wel een beetje een aparte film, in positieve zin, waarin 2 tienermeisjes verliefd op elkaar worden.
Er komen best mooie beelden langs en het simpele verhaaltje wordt goed uitgewerkt, met op het einde een wending die ik toch niet echt had verwacht.
Ik vond het religieuze gedeelte soms wel overheersend en het karakter van die broer kwam naar mijn idee niet op de juiste manier naar buiten.
Vanwege de vrij korte speelduur echter gewoon een hele aardige wegkijker en vandaar ook 3 sterren.

Prima kijkbaar filmpje over twee jongedames uit verschillende milieus die innig bevriend raken. Sterk acteerwerk,boeiende dialogen plus de aanwezigheid van de aantrekkelijke Emily Blunt zorgen voor een goed kijkbaar geheel maar ook niet heel veel meer dan dat.

Mooie film die je als kijker echt in de persoonlijkheid van de 2 tieners laat kijken,
De zoektocht naar liefde en waardering word hier mooi weergegeven,
En het einde was misschien wel onverwacht maar niet onrealistisch, Gezien de teleurstelling in de omschakeling van haar broer moet Mona dan ook verwerken dat haar zomer een zomer was met een even grote leugen,
De film wist me echt te raken en al had ik hem enkele jaren terug reeds gezien hij kon me ook een 2e maal bekoren

Sommige films voelen al goed nog voor je de dvd in de speler hebt gedaan. Dit is er zo een. De titel zegt het al. Twee 16 jarige meisjes uit een klein dorpje ontmoeten elkaar en ontwikkelen een gepassioneerde vriendschap te midden van een voor hun vreemde omgeving. Zolang als de zomer duurt. De wereld van 16 jarige meisjes met hun gevoelens, onzekerheden en zoektochten wordt hier denk ik mooi verfilmd.

Wat lusteloos en tegelijk prikkelend coming-of-age drama over de (korte) hevige verliefdheid, afhankelijkheid en groeiende intimiteit tussen twee tienermeisjes gedurende een zwoele zomer. De film beweegt zich tussen droom en werkelijkheid en zo creëren ze hun eigen werkelijkheid. De regisseur weet het gebruik van cliché's te vermijden; hij focust focust vooral op karakter en sfeer, al zijn de vijandige paden, die de beide hoofdpersonen bewandelen, voorspelbaar. Zonder meer gelukt is, mede door het gebruik van surrealistische beelden en bijtende commentaren, het portret van de fundamentalistische christen. De cast speelt goed.

Mooie droomfilm, over een korte, maar hevige zomer waarin allerlei nieuwe emoties ontdekt worden. En al blijkt de droom op het einde gebaseerd op drijfzand, toch is het een ervaring voor je leven.Sfeervol en vooral heel erg fraaie rollen van beide hoofdrolspelers.

Alleen is er dan de ex-criminele, bekeerde broer. Zijn rol is zo slecht en ongeloofwaardig geschreven dat het een serieuze vlek op een verder behoorlijk gave film veroorzaakt. En dat is heel jammer.

3.5*

Mooi gespeelde en wat dromerig aandoende film, waarvan ik me halverwege wel wat begon af te vragen waar het nou allemaal heen ging. Op het einde wordt dat wel ietwat duidelijk, en dat geeft het verhaal iets van een inhoud. Ook los daarvan een aardige film, vooral door Emily Blunt en Natalie Press - toen nog vrij onbekende namen, en daardoor een wat meer indie- of underground filmpje dan je bij de naam van Blunt nu verwachten zou. Natalie Press is in vergelijking in wat minder grote producties terecht gekomen en nauwelijks bekend geworden - dat verschil zal toch niet uit deze film ontstaan zijn.

Drie degelijke acteurs/actrices in een visueel sterk geheel. Het verhaal daarentegen... daar schort echt wel wat aan.
- De verschillen tussen de twee meisjes maken hun wederzijdse aantrekkingskracht onecht.
- Tamsin die op het einde van de film verklaart dat het 'maar' een soort vakantiebezigheid was; wie kan zover gaan in z'n spel.
- Phil en z'n volgelingen zijn middeleeuws onrealistisch, en dan neemt hij daar nog eens van het ene op het andere moment afstand van.
Deze en andere, kleinere stoorzenders zorgen voor een portie ergernis die het moeilijk maakt om van de film te genieten, en dan is jammer, want de potentie was er zeker. Pawlikowski probeert op stelten te lopen; hij had gewoon op z'n eigen benen moeten regisseren.

Geen onaardige film op zich, maar wist me nergens te pakken waardoor het toch een wat lange zit werd. Zoals iemand hierboven al aangaf was het vooral fijn dat er helemaal geen punt werd gemaakt van het feit dat het twee meisjes waren die verliefd waren, kusten en seks hadden met elkaar. Maar de verdere beslommeringen van de twee was niet heel interessant allemaal. De sfeer van het stadje was wel leuk en er zaten ook genoeg mooie shots in van het stadje en de omgeving. Ook de zomerse sfeer was prima voelbaar. 2,5*.

Deze zoektocht van een volksmeisje naar vriendschap en een reden om te leven, gebaseerd op de debuutroman van Helen Cross, draait rond drie tegenstellingen.

Rijkdom vs. armoede: Wanneer Tamsin (Emily Blunt) ondersteboven in het blikveld van Mona (Natalie Press) verschijnt, torent ze letterlijk en figuurlijk boven haar uit. Haar witte paard is superieur aan Mona's oude motorfietsje, ze heeft betere kleren en een beter kapsel en ze spreekt een hoger sociolect. Waarom zou zij een vriendschap aan willen gaan met iemand van een lagere klasse?

Leugen vs. waarheid: Tamsin is een mythomane. Wanneer ze beweert dat haar zus gestorven is, lijkt ze het zelf te geloven. Mona ziet haar meermaals liegen tegen andere mensen, maar het komt niet bij haar op dat ze zelf belogen wordt. Tamsin voelt zich superieur, zoals de übermensch van Nietzsche. Mensen rond haar vinger winden en vervolgens vertrappelen ziet ze als een spelletje.

God vs. Satan: Mona's satanisme is een reactie tegen de godsdienstwaanzin van haar broer (Paddy Considine). Het begint als een grap, maar wordt ernstig. Als in een doopritueel gaat er tweemaal iemand kopje onder: eerst Mona in bad, dan Tamsin in de rivier.

Midden in een dialoog kunnen ze opeens overschakelen van de ene stemming naar de andere. Na een schertsende opmerking komt er plots iets ernstigs.

Er zijn verschillende gelijkenissen met Wuthering Heights: de heide van Yorkshire, twee huishoudens, onmogelijke liefde tussen arm en rijk, de geest van een dode en een godsdienstfanaat.

Mooie film dat naar verschillende thema's toespeelt. Nietzsche's filosofie over de dood van God en de 'übermensch' tegenover de achtergrond van de prominente rol die religie, en de nepheid ervan, speelt. een idyllisch zomer romance tussen een meisje dat is gefascineerd door Edit Piaf en Nietzsche en dus een zo poëtisch, dramatisch mogelijk leven probeert te leiden in de gelimiteerde vrije tijd die ze heeft in de zomer, en een meisje dat het leven dag per dag bekijkt en het leven niet zo zeer romantiseert.
Mooie dialogen en een scherp einde. De film kan ook als analogie van het bepaalde politieke systemen worden gezien door de klassenverschillen en een kritiek hierop.

Al in al een korte film maar elke seconde ervan waard.

Een beetje bizarre gegeven en verloop maar een drietal uitstekende acteurs helpen beslist mee om deze film zekerlijk boven de middenmoot te verheffen. Ook de fotografie is mooi en de intrigues origineel en boeiend. Fijne tekening van twee tieners, die beslist van de maatschappij hebben geproefd en wat voor de ene een fantasie en spel is, is voor de andere doodernstige realiteit. Het einde zal iedere toeschouwer hebben verrast maar komt geloofwaardig over en het geheel is fris, vaak fascinerend en intelligent opgebouwd. Nathalie Press liet mij een goede indruk na.

De titel klinkt suikerzoet, maar vergis je niet: deze film komt bij momenten heerlijk rauw en cynisch uit de hoek. De toon is meteen gezet wanneer de paardrijdende Tamsin het scootermeisje Mona ontmoet en droogjes opmerkt: “You don’t look like a Mona.”

Pawlikowski maakt dankbaar gebruik van een reeks clichés over de “upper class” en de “working class” in Groot-Brittanië. En toch voelt “My Summer of Love” helemaal niet als een karikatuur aan. Integendeel. Al snel wordt duidelijk dat die sociale milieus maar een dun laagje vernis vormen en dat beide hoofdpersonages opvallend veel gemeen hebben. Nergens voelt die “vreemde relatie” geforceerd aan. Ook dat is fijn: een film waar zo’n thema eens niet onmiddellijk leidt tot een hoop melig gedoe.

Natalie Press en Emily Blunt hebben een geweldige chemie, alsof ze al jaren samenspelen. De - euh - “joviale” manier waarop de twee met elkaar omgaan deed me overigens sterk denken aan de losbandigheid in ‘The Dreamers’ (maar dan in een Brits gehucht in plaats van in het bruisende Parijs).

Toeval of niet, het verhaal van twee schijnbaar totaal verschillende vrouwen die op pad gaan, deed Pawlikowski nog eens over in Ida. In beide gevallen levert het boeiende cinema op, al kan deze film niet tippen aan de beeldenpracht uit Ida. Begrijp me niet verkeerd: doordeweeks is My Summer of Love zeker niet. De film oogt warm en speels met een ruw kantje. Alleen had ik het gevoel dat Pawlikowski nog wat zoekende was.

Het grootste minpunt van deze film is m.i. het bizarre subplot over de sekte van Mona’s broer. ’t Had een leuk extraatje kunnen zijn (hilarisch moment: wanneer de broer in kwestie een blauwtje loopt terwijl hij, “gedreven door De Heer”, in Tasmins slipje probeert te raken), maar helaas leidt dit verhaal hoe langer hoe meer de aandacht van de relatie tussen Tasmin en Mona.

My Summer of Love is dus zeker geen perfecte cinema, maar het vergeethoekje verdient deze film nu ook weer niet. 3,5*

Fijne film in pasteltinten met een filtertje erover, zoals dat jaren later pas populair zou worden. Qua verhaal en originaliteit niet bijzonder genoeg om een leven lang bij te blijven, maar wel een prettige kijkervaring. Ik heb mij eigenlijk geen een keer gestoord, dat is vrij uniek. Goed geacteerd, sterke chemie tussen de hoofdrolspelers, invoelbaar, oprecht, geloofwaardig. Wel flink verwarrend hoeveel Natalie Press hier Sissy Spacek in Badlands lijkt. Ik was ervan overtuigd dat het dezelfde actrices waren - ik ben heel slecht met namen - en besefte pas na de film dat dat helemaal niet kan, omdat Badlands een jaar of dertig ouder is. Wat een verhaal, hè?

“If you leave me, I'll kill you.”
“If you leave me, I'll kill you... and then I'll kill myself.”

Uitstekend coming of age verhaal over de in eerste instantie liefdevolle, maar uiteindelijk giftige relatie tussen twee jonge vrouwen. Fantastisch geacteerd door Natalie Press en Emily Blunt, en vooral Blunt zet een indrukwekkende prestatie neer. Net zoals Mona vertrouw je haar, maar je weet eigenlijk ook gelijk dat er iets mis is met Tamsin.

Een subplot rond de broer van Mona had best ingekort mogen worden, en de focus had nog meer mogen liggen op de twee vrouwen. Complimenten ook voor de regie van Pawlikowski (Cold War), want de film ziet er schitterend uit. Het is zomer, en de hormonen vliegen door de lucht. Mona ziet het als meer dan een vluchtige zomerliefde, maar de leugenachtige Tamsin ziet dat toch anders (of liegt ze ook tegen zichzelf?). Gelukkig laat Mona op het laatst alle rotzooi achter zich.