Dodsworth (1936)

Schitterende film, onverwacht modern ogend voor een film van goed 70 jaar oud. Prachtig geacteerd van Walter Huston, Ruth Chatterton en Mary Astor en mooi camerawerk!

Slechts één reactie hier, maar die verwoord wel enigszins het gevoel dat ik over Dodsworth heb. Het is echt een erg fijne klassieker, die na al die jaren nog steeds als een huis overeind staat.

Wyler schetst hier, soms op fraaie wijze, een beeld van twee mensen, die steeds verder uit elkaar gegroeid zijn, waardoor hun huwelijk ook ten einde dreigt te lopen. Walter Huston en Ruth Chatterton spelen hier echt heel sterk. Huston zet een herkenbaar personage neer als de succesvolle zakenman, die erg hecht aan manieren en de cultuur waar hij vandaan komt. Chatterton is zijn vrouw, die blij is dat ze zo’n “gemakkelijk” leven kan leiden door al het geld dat hij verdient, maar irriteert zich ondertussen steeds meer aan zijn gedrag.

De acteurs weten hun personages echt uit te diepen en maken er echte mensen van, die beide hun goede en slechte kanten hebben. De dialogen zijn van een hoog niveau en het script is goed geschreven en heeft nog altijd zijn scherpte niet verloren. Daarnaast is het onderwerp nog altijd bijzonder actueel, omdat we leven in een tijd, waarin scheidingen bijzonder vaak voorkomen. Ik heb hier best van genoten, ondanks dat het zeker niet een echt vrolijke film is. Het zal je ook maar gebeuren, dat je op een dag wakker wordt en ontdekt, dat je niet getrouwd bent met de persoon, van wie je dacht dat je ermee getrouwd was.

4,0*

Het commentaar van Spetie kan ik ten volle onderschrijven. Het is een onverslijtbaar huwelijksdrama over een echtpaar, dat door de leeftijdskloof langzaam maar zeker uit elkaar groeit. De film heeft in de loop van de tijd nauwelijks iets van zijn kracht verloren vanwege het boeiende en in feite tijdloze verhaal én de voortreffelijke acteerprestaties. Walter Huston (de vader van regisseur John Huston) zet een rol neer die staat als een huis. Voor Ruth Chatterton (in haar laatste film die ertoe doet) en Mary Astor geldt eigenlijk hetzelfde. De nog jonge David Niven komt ook nog even piepen in een vroege bijrol.
Gezien het geringe aantal stemmen een vergeten pareltje van meester-regisseur William Wyler, vrees ik. Prachtige poster trouwens!

Een opmerkelijke film (zeker voor de jaren dertig; al waren deze volgens mij vrijer dan de puriteinse vijftiger jaren) over een uit elkaar gevallen huwelijk. Het bitterzoete en subtiele karakter-melodrama was voorzien van schrandere dialogen en was boeiend en vakkundig gemaakt. Het verhaal ging over een oudere zakenman, net met pensioen, die met z'n jongere vrouw voor de tweede keer op huwelijksreis ging en ze ontdekten dat ze uit elkaar groeiden.

William Wyler's 'Dodsworth' wordt niet vaak genoemd in filmlijstjes, maar is een meeslepend en inventief gefilmd huwelijksdrama, dat eindigt in een scheiding. Op sommige momenten ziet de film er bijna uit als een 'Citizen Kane' avant la lettre.

5 berichtjes in de 15 jaar tijd sinds de film werd toegevoegd, niet William Wylers meest veelbesproken film dus.

Het is met afstand de oudste Wyler die ik heb gezien, na The Memphis Belle: A Story of a Flying Fortress (1944), The Best Years of Our Lives (1946), The Heiress (1949), Roman Holiday (1953) en Ben-Hur (1959). Drie van die films kregen van mij 4* waarderingen, en de twee andere alsnog 3,5*. Geen prutskoning dus. Ook Dodsworth stelt niet teleur, al kost het wat meer moeite omdat er geen echt geweldige restauratie van beschikbaar is. Hopen op een mooi schoongemaakte 4K transfer dus, in de tussentijd.

Hoewel de twintigers op het werk me er graag aan herinneren dat ik geen spring chicken meer ben, en dat de jaren '90 niet tien jaar geleden waren, heb ik met mijn 37 jaar wel meegemaakt dat een langere relatie uitgroeit in een vriendschap, waarbij de beide partijen vervolgens uit elkaar groeien. Andere karakters, andere ambities, andere ideeën, het kan van alles zijn. Eigenlijk doet het er niet toe, wanneer het zo is dan weet je het, al is dat als je pech hebt pas achteraf.

Dodsworth verbeeldt dit mooi door de sterke rollen van Huston, Chatterton en Astor, en zoals Spetie in andere woorden zegt, is het verhaal in feite tijdloos. Bovendien heeft de film een aantal verrassend rauwe randjes. Wetend dat het een film uit '36 is (en de Hays Code de dienst uitmaakte) zat ik met grote ogen naar dit einde te kijken. Hóe dan?!

3,5*

Niets voor jou Biosguru, om een keertje te kijken?

Al gezien in 2011 maar dikke kans dat ik hem na herziening ophoog. Wyler begin ik meer te waarderen hoe meer ik zie.