Heel aardig en degelijke sportdrama van de hand van Ron Howard. De film straalt een en al degelijkheid uit en geeft best wel een mooi beeld van de crisisjaren waarin de tijden erg zwaar waren en de armoede groot. Geen geschikt moment om als sporter een blessure te hebben terwijl je daar op dat moment heel veel profijt van had kunnen hebben.
Prima verhaal in die zin over Jim Braddock de bokser die als versleten en op werd beoordeeld, in behoorlijke armoede moest rondkomen en bij toeval weer in beeld kwam voor een standaard trainingspotje van een titelkandidaat. Van gaarkeuken naar het kampioenschap. Weet overigens niet hoe precies het verhaal na geleefd wordt. Mooie kleurenfilters, prima decors en setting, en Giamatti in een van zijn beste rollen. Crowe degelijk als altijd en Craig Bierko die zich weer lekker onpopulair kon maken als de bokser Max Bear die wel een licht discutabele naam had. Maar of die man zo'n etterbak was...? Desondanks Bierko weer op zijn slechts of best, hoe je het maar wil benaderen.
Als ik dan toch minpunten moet noemen: helaas grijpt of beklijft het verhaal en de vertelling me nergens eigenlijk. Het is degelijk allemaal, zelfs een beetje braaf, op Bierko/Bear na, maar ik mis onder dergelijke moeilijke omstandigheden toch wat een scherp randje van criminaliteit of slechte mensen zoals in bv The Fighter. Maar goed wat er niet is kan je niet maken natuurlijk. Dan is er het gevecht tussen Bear en Braddock, Howard gaat er dermate dicht op zitten met de camera dat de beide mannen met hun donkere haar te veel op elkaar lijken. Weliswaar is er een licht lengteverschil en dragen ze verschillende kleuren broeken maar desondanks is het verschil erg moeilijk te zien tijdens het gevecht. Beetje een foutje van Howard.
Afijn, aardig en degelijk sportdrama, maar niet helemaal top.