Barefoot in the Park (1967)

Komisch, vooral die moeder.

Die buurman had trouwens ook wel humor

Ik vond dit een leuke film. Robert zag er nog heeeeel leuk uit. En Jane Fonda speelde een hele leuke echtgenoot. En helemaal mee eens, moeder en buurman errrreg komisch.

Hele vrolijke film, met Jane Fonda als absolute uitblinker, in één van haar meest komische rollen, in een nog schijnbaar redelijk onbezorgde 60's in New York.

Het is wel overduidelijk geschreven als toneel klucht, maar toch knap uitgewerkt met vooral veel waardering voor de unieke en erg komische locaties, zoals het appartement van buurman Charles Boyer, de oneindig lange trappen omhoog maar vooral het beperkte appartementje van de hoofdrolspelers zijn erg knap bedacht voor het witte doek!

Enkel punt van bezwaar zijn misschien de laatste paar scenes, die niet het hoge niveau van de rest van de film halen. Maar dat mag verder niks afdoen aan de acteer prestaties.

Let ook even op de hilarische bijrol van Herb Edelman, misschien wel een van de leukste onbekendere acteurs in bijrollen uit de 60's. Ook bekend uit The Front Page en The Odd Couple. Speelde bijna in alle beroemde tv series in de jaren 60 en 70 (Love Boat, CHiPs, Charlie's Angels, Fantasy Island), die als telefoon instalateur heel wat te verduren krijgt! (inclusief alle trappen op en af en een echtelijke ruzie).

3.5/5

Klucht of niet, maar ik werd zo moe van dat trappen lopen.

Soms een beetje flauw, soms redelijk vermakelijk.

Maar over het algemeen kon de film me niet echt boeien.

2*

Pijnlijk flauwe grappen, nergens vaart wat de film misschien nog een beetje had kunnen redden. Vond Redford en Fonda ook een chemie hebben van een dweil. 1 ster

Vermakelijke film, niet meer of niet minder. Ik stoorde me nogal aan de personages, maar dat is zo bij bijna alle komedies en zeker kluchten dus is dat louter persoonlijk. Persoonlijk vind ik dat het filmmedium niet echt veel bijdroeg aan het scenario, dat zoals gezegd een toneelstuk is.

Moest eerlijk gezegt steeds aan Dharma&Greg denken, redelijk vermakelijke film die gedragen wordt door Jane Fonda

Laat niemand zich misleiden door de Doris Day musical-achtige poster, want deze film is toch wel heel wat anders.

Het is alweer een tijdje geleden dat ik zo heb moeten lachen als bij deze film. Met een hilarische screenplay van - hoe kan het ook anders - Neil Simon. De film begint rustig met veel grinnik-momenten en later wordt het alleen maar grappiger. Dat begint met de eerste echtelijke ruzie en daarna raakt het verhaal in een stroomversnelling met het ene hilarische moment na het andere, met als hoogtepunt de dronken Robert Redford in het park. Ik kwam niet meer bij!

Zowel Jane Fonda als Redford vertolken hun rollen fantastisch, maar ook de bijrollen zijn niet minder. Van mij een dikke vette 5* voor Barefoot in the Park!

Is deze geschikter?

Haha, prachtig plaatje. De alternatieve titel is ook al aangepast, zie ik.

Grandioze, pretentieloze film.

Those were the days.

Vond het wel een leuke luchtige romantische komedie met Robert Redford en Jane Fonda. vooral de laatste scene met de dronken Robert Redford is geweldig. Tot nu toe een 3,5 voor een leuke komedie.

Probleem is dat het toneelstuk van Neil Simon, waarop de film gebaseerd is, 50 jaar na dato hopeloos verouderd is.

Op Broadway speelde Elizabeth Ashley tussen 1963 en 1967 meer dan 1500 keer de bruid van Robert Redford. Ik vind het raar dat men voor de verfilming uiteindelijk voor Jane Fonda koos.

Geweldig pareltje van een film! Heerlijke rollen van Redford maar vooral toch Fonda. Energiek acteerwerk, geweldige setting en ook nog eens een verfrissend beeld van NYC en zijn inwoners. Doet me ook wel wat aan Breakfast at Tiffany's denken - toevallig ben ik nu de novelle aan het herlezen. Humor is overigens enorm flauw, maar heb soms bijna letterlijk dubbel gelegen. Was alweer een tijdje geleden

Aardige film waarin een net getrouwd stel een appartement in New York betrekt, wat niet geheel probleemloos verloopt. Het appartement met haar ongemakken zorgt voor de grappige situaties. Het verloop van deze romcom is wel wat voorspelbaar, maar kijkt wel lekker weg (vooral ook vanwege de fijne rol van Jane Fonda).

I feel like we've died and gone to heaven - only we had to climb up

Tegenwoordig heb ik zo'n grote achterstand met betrekking tot opgenomen films (gekochte ook maar dat is een ander verhaal) dat het soms weken en zelfs ettelijke maanden kan duren vooraleer ik een film kijk. Ik probeer altijd zo min mogelijk plotomschrijvingen te lezen en wanneer ik dan eindelijk aan de film begin, ben ik alweer vergeten waarom ik hem heb opgenomen. Het is dus altijd een verrassing om te zien wat ik deze keer voorgeschoteld zal krijgen.

Al kon ik me precies nog vaag herinneren dat Barefoot in the Park een komedie was en daar had ik wel zin in. Mijn geheugen liet me deze keer eens niet in de steek en regisseur van dienst, Gene Saks, levert een combinatie af tussen Dharma & Greg en Period of Adjustment, toevallig ook met de immer bevallige Jane Fonda. Het resultaat mag er in ieder geval wezen. Oorspronkelijk was dit een toneelstuk maar er is gelukkig bitter weinig te merken van deze verandering. Saks speelt amusant met het kleine appartementje en de vele trappen maar geraakt helemaal in zijn sas wanneer de bovenbuurman op de proppen komt. Victor Velasco is een heerlijk charmant personage dat de film net dat extra kleurrijke tintje geeft dat nodig was. Het zolderappartement, de vele diners, de romance met de moeder, ... Erg leuk allemaal. Naar het einde toe zakt de film jammer genoeg wel wat in wanneer er besloten wordt dat er toch enige vorm van climax aanwezig moet zijn. De dronken Paul die op het dak kruipt en Corie die hem dan moet redden... Het werkte jammer genoeg niet echt. Vooral Redford gaat hier met zijn performance wat de mist in.

Wat op zich zonde is want de chemie met Jane Fonda is uitstekend. Ik ben een groot Redford fan maar Fonda is overduidelijk de spil van de film en misschien zelfs wel net iets beter in haar rol. Wat op zich wel vreemd is want a) ze was niet de eerste keuze want onder andere Natalie Wood, Sue Lyon en Nancy Sinatra kregen de rol eerst aangeboden maar weigerden stuk voor stuk en b) Redford had de rol van Paul al in zijn voeten doordat hij hem in het originele toneelstuk vertolkte. Je zou verwachten dat alle aandacht naar deze twee sterren ging maar dat was zonder Charles Boyer en Mildred Natwick gerekend. Die spelen respectievelijk Victor Velasco, de bovenbuurman, en Ethel Banks, de moeder van Corie, en zijn echt heerlijk op dreef. Fijn ook om te zien dat Boyer wel wat komedie in zijn handen heeft want ik vond hem ook al erg sterk in All This, and Heaven Too.

Jammer eigenlijk van het misplaatste einde want dat kost de film toch wel een halfje. Dit regiedebuut van Gene Saks is een erg vermakelijke komedie die vooral gedragen wordt door de vier hoofdrollen. Hier en daar nog een leuk nevenpersonage (Harry Pepper, de telefoon installateur!) dat het geheel afmaakt.

Dikke 3.5*

Typisch Amerikaanse komedie met overdreven, absurde toestanden maar gelukkig met vlotte, grappige dialogen en twee hoofdacteurs, nog in hun jongere periode, in uitstekende acts. Duidelijk gebaseerd op een toneelstuk.

Leuk en sfeervol tussendoortje, niet de grote classic die sommige hier in zien maar toch zeker een aangename film om mee te pakken.
Voor mij persoonlijk had het verhaal wel eventjes de tijd nodig om op gang te komen, dat Fonda & Redford super verliefd waren zagen we genoeg van, maar wat mij betreft had de bovenbuurman wel een grotere rol mogen hebben. De scenes tussen hem en de moeder waren voor mij persoonlijk toch wel het leukst!
Het kleine appartementje zorgt ook voor een hoop sfeer maar de relatie tussen Fonda & Redford was voor mij persoonlijk niet de hoofdreden waarom ik de film vermakelijk vond.

Het mooiste gedeelte is voor mij wel dat de moeder, bovenbuurman en het stel uit eten gaan en daarvoor eerst het water over moeten en op het eerste gezicht bij een gewoon huis terecht komen. Jammer dat deze scene niet wat langer duurde want voor mij was dit het beste gedeelte van de film.

Fijne film zonder meer, maar de film had wat mij betreft nog een beetje meer aandacht mogen besteden aan de leuke bijrollen.

3 hele dikke sterren die in de buurt komen van een 3,5

“You're almost nearly perfect!”

“That's a rotten thing to say!”

Grappige en soms venijnige romcom met een uitstekende Redford en Fonda. Zij als de onafhankelijke en vrijzinnige Corie, en hij als de zakelijke en cynische Paul. Het knettert tussen beide, en het samenspel tussen de twee acteergrootheden en de scherpe dialogen zorgen ervoor dat Barefoot in the Park vermakelijk blijft om naar te kijken. Met sterke bijrollen van Mildred Natwick en Charles Boyer als moeder en buurman.

Deze romantische komedie begint waar de meeste andere ophouden: bij het huwelijk. De illusie van de wittebroodsweken wordt doorgeprikt. Problemen met huisvesting brengen hen met de voeten op de grond. Tijdens hun eerste ruzie staat een muur in het midden van het beeld als symbolische scheiding tussen de echtelieden.

Jane Fonda speelt de jonge bruid die bruist van energie en optimisme. Robert Redford speelt iemand die op het eerste zicht de ideale schoonzoon lijkt: een vaste job, netjes gekleed, haar in een scheiding, rustig karakter. Maar net dat wordt hem door z'n kersverse vrouw verweten: dat hij te braaf en voorspelbaar is, een burgermannetje, een stuffed shirt. De vraag is of hij ook eens iets geks durft te doen.

Mildred Natwick en Charles Boyer spelen leuke karakterrollen: de schoonmoeder die vooral niet bemoeizuchtig wil zijn en de excentriekeling die dweept met een oriëntaalse levensstijl. Van de onderbuurvrouw krijgen we alleen de ogen te zien, want zij lijdt aan sociale angst en heeft alleen gezelschap van haar katten.

Neil Simon schreef het toneelstuk, dat ook in de podiumversie een belevenis moet zijn. De dialogen zijn spitsvondig. Er zit voldoende variatie in de locaties, met die trap, het krappe appartement en de exotische elementen. Dit is een aanrader voor wie van goede acteurs en verfijnde humor houdt.

Barefoot in the Park is een theaterstuk van Neil Simon, ook bekend van The Odd Couple. Hij weet hoe hij humor moet schrijven, de dialogen zijn best wel leuk. De verfilming is ook een veredeld theaterstuk dat vooral in het appartement van het koppel afspeelt. Jane Fonda zorgt voor de nodige speelsheid, Robert Redford is iets minder. Af en toe mis ik wel de pit en je moet wel houden van toneel om er echt van te kunnen genieten. Maar het is best een gezellige komedie.