
The Boston Strangler (1968)
Alternatieve titel: Wurger van Boston
Verenigde Staten
Thriller / Drama
116 minuten
geregisseerd door Richard Fleischer
met Tony Curtis, Henry Fonda en George Kennedy
Boston wordt geterroriseerd door een serie moorden op willekeurige vrouwen. De film, gebaseerd op een waargebeurd verhaal, volgt de onderzoekers in hun zoektocht naar de beruchte Boston Strangler.
Trailer
https://www.youtube.com/watch?v=Y-eKr5Eo6Jc
Wanneer je deze, als ook andere ingevoegde media op de site wilt zien, dan moet je hier even toestemming voor geven.
Met het tonen hiervan wordt er mogelijk door een andere partij cookies geplaatst en/of wordt je ip-adres geregistreerd, zonder dat MovieMeter hier invloed op heeft. Lees ons privacybeleid voor meer informatie over hoe MovieMeter met je privacy omgaat.
Ik houd er wel van. Ben dan ook stereofiel (audiofiel is echter een beter passende omschrijving). Al heb ik tegenwoordig alles in 7.1, (ook leuk) nothing beats good stereophonic sound.
But nothing beats a good pair of headphones also, indeed sir B.!









De eerste 45 minuten lijkt The Boston Strangler een beetje zijn vorm te zoeken. Een overkill aan split screen shots en de warrige regie zorgen er voor dat de film wat rommelig begint, hetgeen niet weg neemt dat er wel een paar geweldige visuele vondsten inzitten.
De tweede helft zoomt in op de psyche van de 'strangler' en dan wordt duidelijk hoe regisseur Fleischer dit waargebeurde verhaal wil vertellen. Tony Curtis speelt de sterren van de hemel en tilt de film naar eenzame hoogte.
Magistraal!
Het is duidelijk een belangrijke inspiratiebron voor vele serial killer films die er na zijn gekomen, maar dat betekent ook dat je dit nu allemaal wel erg vaak gezien hebt.
Ik snap ook wel dat dit niet fair is naar deze film toe, aangezien het een heel vroege was, maar om nu nog een half uur te kijken naar hoe een gespleten persoonlijkheid verrassend moet zijn is me toch wat gortig . Dat schokeffect heeft het nu gewoon niet meer.
Wel een geweldig eindshot/einde trouwens.
Het laatste stuk van de film is wat langdradiger, maar geeft wel een erg mooi beeld van de (psyche van de) dader
Nee ken ik niet, waarschuw me maar als ie een keer ergens op tv komt.
Zondag avond 20h30 op CAZ

Haha, dank je! Maar ik reageerde op Mr. Bungel die schreef:
Sweet Smell of Success (1957) nog niet gezien? Aanrader!
Vond zowel het eerste gedeelte met de vele opsporingen als het tweede met het psychologisch onderzoek te lang uitgesponnen en zonder climaxen.
Tony Curtis zet zijn rol wel heel goed neer.
Nu is de film misschien een beetje gedateerd, maar toch kon hij me nog steeds boeien.
Prima rol van Tony Curtis die we toch voornamelijk kennen uit komische rollen en het hier zeer goed doet in een 'serieuze' rol.
Als vanouds zijn ook Henry Fonda en George Kennedy in goede doen.
Heb dus weer genoten van deze film, waarbij de beelden regelmatig worden gesplitst in vakjes om zoveel mogelijk te tonen in één beeld, iets wat soms wel enerverend werkt en na enkele jaren toch stilaan verdween uit de films.
De cast deed het ook goed en kwam wel overtuigend over.
Het eerste deel van de film presenteert de speurtocht van de politie naar de seriemoordenaar waarbij veelvuldig gebruik wordt gemaakt van split screens in een met bakken sfeer gevulde opeenvolging van (gesuggereerde) moordpartijen. Niet te geloven dat deze film vijftig jaar oud is want je hebt de indruk te kijken naar een bastaard van David Fincher (m.n. The Zodiac) en Brian De Palma. Het tweede deel concentreert zich op de observatie van de seriemoordenaar (Tony Curtis) door de hoofdrechercheur (Henry Fonda). Beide heren doen het fantastisch maar vooral toch een pluim voor Tony Curtis die de zieke geest van de moordenaar op onnavolgbare wijze neerzet. Bij de studie van de zieke geest maakt regisseur Richard Fleischer volop - maar goed gedoseerd - gebruik van close-ups, flash-backs, droomsequenties, ...
De haast medische manier waarop de geest van de seriemoordenaar benaderd wordt, is echt interessant, lijkt te vertrekken vanuit een maatschappelijke verantwoordelijkheid, eerder dan een goedkope jacht op sensatie. Tot voor kort had ik van deze film nog nooit gehoord, wat onbegrijpelijk is rekening houdend met de artistieke verdienste. Geen prettig onderwerp dat wordt behandeld, maar wel een parel van een film die absoluut een publiek verdient.
Verder vond ik de sterrencast goed op dreef, maar de splitscreens maar half

In ieder geval fascinerend gebracht en je krijgt toch dat beetje medelijden met de man. Ook de hier al veel besproken split screens geven een gevoel van massahysterie en paniek weer. Die Richard Fleischer vind ik trouwens een verrassende en wat ondergewaardeerde regisseur die toen films uit zijn mouw schudde die vaak indruk maakten. The Boston Strangler is daar alvast een voorbeeld van.
3,5*en