The Boston Strangler (1968)

Nee ken ik niet, waarschuw me maar als ie een keer ergens op tv komt.

SSoS: hier voor een zacht prijsje (Nl. subs).

Ik houd er wel van. Ben dan ook stereofiel (audiofiel is echter een beter passende omschrijving). Al heb ik tegenwoordig alles in 7.1, (ook leuk) nothing beats good stereophonic sound.

But nothing beats a good pair of headphones also, indeed sir B.!

Zit je dan ook op MusicMeter btw? Ik vind er geen Zinema, en ook geen Luistema...

Muziek is zoveel malen mooier dan film. Dus neen, ik ben bang dat mijn vriendin dat niet accepteert. En gelijk heeft ze, ik zou niet te stoppen zijn.

Daar bemoei ik me maar niet mee, maar wel jammer.

Zekers, maar als ik alleen al mijn collectie moet gaan invoeren zijn we jaren onderweg. Geen crewwerkzaamheden meer voor MM. Ik heb laatst eens uitgerekend hoeveel Audi's of Mercedessen ik aan cd's heb uitgegeven.. Ik rijd daarom in een Kia Rio.

Mist er dan nog zoveel op MusicMeter? PM me gerust een lading titels, ik wil er nog wel wat insturen daar. Het zal echter geen hoogste prioriteit hebben, en ik kan er ook slechts 10 tegelijk insturen.

Ik zie dat alleen Bob Marley/ Wailers al bij lange na niet compleet is en zo heb ik hier nog honderden artiesten liggen die niet eens op MuM staan en waarschijnlijk vele, vele, vele duizenden albums. Mocht ik ooit eens in een gekke bui zijn.. Maar ik durf er eerlijk gezegd niet aan te beginnen...

Geweldig psychologisch geweld met een fenomenale rol van Tony Curtis!

De eerste 45 minuten lijkt The Boston Strangler een beetje zijn vorm te zoeken. Een overkill aan split screen shots en de warrige regie zorgen er voor dat de film wat rommelig begint, hetgeen niet weg neemt dat er wel een paar geweldige visuele vondsten inzitten.

De tweede helft zoomt in op de psyche van de 'strangler' en dan wordt duidelijk hoe regisseur Fleischer dit waargebeurde verhaal wil vertellen. Tony Curtis speelt de sterren van de hemel en tilt de film naar eenzame hoogte.

Magistraal!

Aardig sfeervol filmpje, maar toch een klein beetje tegenvallend, met name omdat het nu wat gedateerd is.

Het is duidelijk een belangrijke inspiratiebron voor vele serial killer films die er na zijn gekomen, maar dat betekent ook dat je dit nu allemaal wel erg vaak gezien hebt.
Ik snap ook wel dat dit niet fair is naar deze film toe, aangezien het een heel vroege was, maar om nu nog een half uur te kijken naar hoe een gespleten persoonlijkheid verrassend moet zijn is me toch wat gortig . Dat schokeffect heeft het nu gewoon niet meer.

Wel een geweldig eindshot/einde trouwens.

Onderschatte, originele film met een mooie, aanhoudende suspense.

Het laatste stuk van de film is wat langdradiger, maar geeft wel een erg mooi beeld van de (psyche van de) dader

Uitstekende film over een seriemoordenaar die zijn vrouwelijke slachtoffers ombrengt door wurging. Gebaseerd op een waargebeurd verhaal. Een prima opbouw en alhoewel het veelvuldig gebruik van split-screen weinig toevoegt, levert het de film wel een eigen look op. Wellicht heden ten dage minder vernieuwend, maar nog steeds heel solide. Goed acteerwerk en camerawerk. Een kleine 4.0 sterren.

Zondag avond 20h30 op CAZ

Haha, dank je! Maar ik reageerde op Mr. Bungel die schreef:

Sweet Smell of Success (1957) nog niet gezien? Aanrader!

'k Was er destijds niet bepaald enthousiast over en ook nu (de datering maakt hem ook al niet beter, natuurlijk), bij een tweede visie, kon hij maar matig bekoren.

Vond zowel het eerste gedeelte met de vele opsporingen als het tweede met het psychologisch onderzoek te lang uitgesponnen en zonder climaxen.

Tony Curtis zet zijn rol wel heel goed neer.

Het is heel lang geelden toen ik deze film voor de eerste maal zag, maar ik kan me wel herinneren dat ik er danig van onder de indruk was.

Nu is de film misschien een beetje gedateerd, maar toch kon hij me nog steeds boeien.

Prima rol van Tony Curtis die we toch voornamelijk kennen uit komische rollen en het hier zeer goed doet in een 'serieuze' rol.

Als vanouds zijn ook Henry Fonda en George Kennedy in goede doen.

Heb dus weer genoten van deze film, waarbij de beelden regelmatig worden gesplitst in vakjes om zoveel mogelijk te tonen in één beeld, iets wat soms wel enerverend werkt en na enkele jaren toch stilaan verdween uit de films.

The Boston Strangler is een Fyncher-achtige jacht op een seriemoordenaar, dat losjes gebaseerd is op waargebeurde feiten. De sterrencast met Henry Fonda (altijd goed) en Tony Curtis in een bizarre rol reageert koelbloedig op de feiten, en de slachtoffers zijn haast nummertjes op een boodschappenlijst. Zoals vermeld, is het overvloedig gebruik van splitscreens een gok, maar wel één die goed afloopt. Zeer verfrissende manier om zo de moorden te benaderen. 3,5*

Deze was onlangs op tv en het was niet mis. Naar het einde toe slabakte het wel een beetje, maar voor de rest was hij wel eens het bekijken waard. Voor zijn tijd moet het wel een opmerkelijke film geweest zijn, met de vele split screens.

De cast deed het ook goed en kwam wel overtuigend over.

Briljant. Heb hier geen andere woord voor. Deze film (gemaakt in 1968) was zijn tijd ver, ver vooruit zowel wat thema als wat regie betreft. Voor mij is dit sowieso één van de beste films ooit gemaakt over een seriemoordenaar, in dit geval gebaseerd op een waar gebeurd verhaal.

Het eerste deel van de film presenteert de speurtocht van de politie naar de seriemoordenaar waarbij veelvuldig gebruik wordt gemaakt van split screens in een met bakken sfeer gevulde opeenvolging van (gesuggereerde) moordpartijen. Niet te geloven dat deze film vijftig jaar oud is want je hebt de indruk te kijken naar een bastaard van David Fincher (m.n. The Zodiac) en Brian De Palma. Het tweede deel concentreert zich op de observatie van de seriemoordenaar (Tony Curtis) door de hoofdrechercheur (Henry Fonda). Beide heren doen het fantastisch maar vooral toch een pluim voor Tony Curtis die de zieke geest van de moordenaar op onnavolgbare wijze neerzet. Bij de studie van de zieke geest maakt regisseur Richard Fleischer volop - maar goed gedoseerd - gebruik van close-ups, flash-backs, droomsequenties, ...

De haast medische manier waarop de geest van de seriemoordenaar benaderd wordt, is echt interessant, lijkt te vertrekken vanuit een maatschappelijke verantwoordelijkheid, eerder dan een goedkope jacht op sensatie. Tot voor kort had ik van deze film nog nooit gehoord, wat onbegrijpelijk is rekening houdend met de artistieke verdienste. Geen prettig onderwerp dat wordt behandeld, maar wel een parel van een film die absoluut een publiek verdient.

ik voel dat ik wat goed te maken heb met Mr Fleischer na mijn negatieve beoordeling van zijn film '10 rillington place' want deze filmmaker is een veelzijdige vakman. Daarom prijs ik deze schitterende film aan om de klasse van Fleischer aan te tonen. Volledig eens met de analyse van Bobbejaantje en inderdaad, Zodiac heeft hier de mosterd vandaan gehaald. Als aanvulling dan : hoogst inventief (splitscreens, verandering van point of view met de dader in de tweede helft), gevoel voor cinematografie en een prelude van de seventies stijl. Fleischer registreert nauwkeurig effecten van een seriemoordenaar nl de paniek, de media aandacht, het politie systeem, de vooroordelen van homosexuelen, de manipulaties, etc. Sommige scenes zijn echte meesterwerken, helaas is de finale - een psychische confrontatie tussen de wurger en politie – iets te lang en valt net buiten de meesterwerken. Een film die echt wel meer aandacht verdient.

2 films voor de prijs van 1 ; eerst een zoektocht naar wie de dader is (de persoon), daarna is het ondervinden wie de dader is (qua persoonlijkheid). Het eerste deel is luchtig maar zouteloos, het tweede precies het omgekeerde.

Verder vond ik de sterrencast goed op dreef, maar de splitscreens maar half werken.

De verandering van point of view met de dader in de tweede helft vond ik erg geslaagd. Het eerste stuk is meer een zoektocht naar de dader en hoe de detectives te werk gaan. Leuk gebracht, je krijgt verschillende verdachten die er uiteindelijk allemaal niks mee te maken hebben en zelfs een beetje magische krachten. Al had dat laatste best weggelaten kunnen worden. Het tweede gedeelte laat duidelijk zien hoe de moordenaar te werk gaat en hoe de politie de man probeert te ontmaskeren gezien zijn geestelijke toestand. Probeer maar eens te bewijzen indien er geen getuigen zijn om een man schuldig te veroordelen gezien hij zelf helemaal overtuigd is van zijn onschuld omdat hij twee persoonlijkheden heeft. Allemaal heel boeiend gebracht met daarbij goed acteerwerk van Curtis en Fonda. De splitscreens vormen een toegevoegde waarde om het geheel wat spannender en leuker te maken. 7/10

Woehoe deze film springt er wel uit Die laatste scène met Tony Curtis was buitengewoon indrukwekkend! Je moet eigenlijk ook lef hebben om je film zo te laten eindigen, door diep in de geest van de serial killer te dringen . Het eerste stuk legt zich toe op de jacht op de Boston Strangler die zich vooral vergrijpt aan oude vrouwen. Dat die gebeurtenissen zich afspelen ten tijde van de moord op JFK versterkt nog het gevoel van psychose. En dan wordt de man uiteindelijk aangehouden; blijkt een erg zieke kerel te zijn met een gespleten persoonlijkheid . In feite een aimabele huisvader maar met een duister alter ego in zich waar hij geen vat op heeft. Voer voor shrinks.. Verbijsterend was ook dat stuk waar ze een helderziende onder de hand namen om de moordenaar te klissen... stel je voor.

In ieder geval fascinerend gebracht en je krijgt toch dat beetje medelijden met de man. Ook de hier al veel besproken split screens geven een gevoel van massahysterie en paniek weer. Die Richard Fleischer vind ik trouwens een verrassende en wat ondergewaardeerde regisseur die toen films uit zijn mouw schudde die vaak indruk maakten. The Boston Strangler is daar alvast een voorbeeld van.

Tony Curtis is geweldig als moordenaar met een gespleten persoonlijkheid, hoewel de film wel echt even moet opstarten. Het is soms zelfs op het saaie af. Had wel een minuutje of 20 korter gekund. De verandering van point of view midden in de film is dan wel een fijne afwisseling. Neemt niet weg dat de vormgeving met split screens en het soms inventieve camerawerk erg fijn werkt.

3,5*en

Ik was gisterenavond aangenaam verrast en hoogst verbaasd over de sublieme acteerprestaties van Tony Curtis. Ik kende hem alleen van komische personages in een serie als "The Persuaders" en had niet verwacht dat zijn spel mij zo diep kon raken als hij liet zien in deze film. De vele split screen scenes voegden een extra dimensie toe aan de spanning en de kijkintensiteit. De regiovrije blu-ray disc van Twilight Time met Engelse ondertiteling (die in het beeld steeds werd geprojecteerd bij de betreffende personen die spraken) was van uitzonderlijk goede beeld- en geluidskwaliteit en zorgde voor een onvergetelijk kijkgenot met een verrukkelijke jaren zestig sfeer.

Tweede film van Fleischer die ik zie en een waar hij aanzienlijk meer zijn stempel op drukt. De film begint als een wat drogere police procedural waarin de poltie op jacht gaat naar een seriemoordenaar en er steeds slachtoffers bijkomen. Als een voorloper van iets als All The Presidents Men of Zodiac. In het midden va de film verandert het perpectief en dat werkt uitstekend net als de vrij uitbundige, speelse stijlmiddelen als splitscreen en het verhoor dat geplaatst wordt in de herinnering.

Spel van de acteurs is van hoog niveau. Vooral Curtis is erg goed. De film heeft minder te maken met de werkelijkheid dan de film pretendeert en is een beetje psychologisch wankel af en toe. Hoewel dit echt een bloedcommerciele film was weet het al te stevige sensatiezucht te ontwijken en pittig genoeg voor 1968 te zijn om dit goed te als spraakmakend te verkopen.