
The Duellists (1977)
Verenigd Koninkrijk
Oorlog / Drama
100 minuten
geregisseerd door Ridley Scott
met Keith Carradine, Harvey Keitel en Albert Finney
Straatsburg in 1800 ten tijde van Bonapartes consulaat. Luitenant Gabriel Ferraud verwondde tijdens een duel de neef van de burgemeester. Luitenant Armand d'Hubert krijgt van zijn superieuren de opdracht Ferraud aan te houden. Ferraud weigert echter op die manier 'vernederd' te worden voor zijn vriendin, Madame de Lionne, en er volgt een gewelddadige ruzie tussen de twee mannen die uitloopt op een duel.
Trailer
https://www.youtube.com/watch?v=9e6XE4E0Rvk
Wanneer je deze, als ook andere ingevoegde media op de site wilt zien, dan moet je hier even toestemming voor geven.
Met het tonen hiervan wordt er mogelijk door een andere partij cookies geplaatst en/of wordt je ip-adres geregistreerd, zonder dat MovieMeter hier invloed op heeft. Lees ons privacybeleid voor meer informatie over hoe MovieMeter met je privacy omgaat.
Links
Zoek naar deze film op dvd/blu-ray op AmazonIMDb (7,4 / 19701)trailer (YouTube)iTunes: € 3,99 / huur € 3,99Google Play: € 5,99 / huur € 2,99Hoe je kan zeggen dat beeld hier het woord voert ontgaat mij echt compleet.
Zoveel is duidelijk. Maar goed, ik vond The Duellists als jongere kijker ook maar matig. Het was pas vele jaren en kijkbeurten later dat ik hem geniaal vond. Sommige films veranderen met je mee. Zeker wanneer er ruimte wordt gecreëerd voor interpretatie. Blade Runner en The Duellists doen dit ten volle.
1. Blade Runner
2. The Duellists
3. Alien
Al de rest van Scott is matig.
Scott laat niet veel los over de personages, maar ik vond dat hier wel werken omdat de agressie daardoor richtingslozer en random overkomt, en daardoor het wtf gevoel bij Carradine en dus bij mij versterkt. Maar tussen de regels door blijken het juist wel interessante personages te zijn zoals ik hierboven probeerde uit te leggen. Maar je bent niet de enige die over het verhaal en de personages valt. Kan me het ook wel voorstellen.
Dat tussen de regels lezen doe ik vooral door de 'visuele' kant van de film. Toen ik de laatste keer naar The Duellists keek zag ik er plotseling van alles in: angst, eer, frustratie, bekrompenheid, gevaar, noem het maar op. En nu komt het, ik had het gevoel dat ik die dingen ondekte, het werd me niet opgedrongen door de film. Subtiele details werden ineens heel scherp en echt voelbaar. Het was de beste filmervaring die ik dat jaar heb gehad en ik had de film al 3 keer eerder gezien.
Gelukkig maken veel prachtige shots veel goed, soms echt fantastisch, misschien nog wel strakker dan in Blade Runner. Hier miste ik wel wat sfeer, en ook de soundtrack vond ik niet echt denderend. En ik vind vooral Keitel de show stelen, misschien omdat hij veel mysterieuser overkomt, maar t.o.v. Carradine die ik toch een stuk minder vond, is het misschien jammer dat het verhaal niet uit diens personage verteld was.
3*
en ook de soundtrack vond ik niet echt denderend.
De score is nog zo mooi ...een echte verademing vergeleken met al die Zimmer scores van vandaag. De film ook maar het is inderdaad niet evident om de juiste instap te vinden. Het "verhaaltje volgen" is niet de juiste, dat heb ik ondertussen wel ondervonden.
Maar als je technisch zo'n goede filmer bent als Scott, waarom is hij dan uitsluitend in staat om kille en afstandelijke films te maken? Wat schiet hij tekort op het vlak dat zo belangrijk is bij een film, het gevoel dat je je kijker geeft. Wanneer heb je in een film van Scott ooit eens een bloedmooie liefdesscene gezien? Of een moment met emotioneel geladen diepgang? Hier is het prachtig om van een afstandje naar te kijken en je blijft ook op afstand, maar het verhaal pakt je dus niet. De karakters interesseren je geen fuck. En daar hebben zijn films te vaak last van. Misschien de enige film die hier niet onder valt is Thelma & Louise. Zelfs Alien en Blade Runner hebben hier last van, hoewel het bij die laatste film door de setting en thematiek juist niet erg is (en in beide films wordt het gecompenseerd door tal van andere punten). Black Hawk Down is samen met deze film het beste voorbeeld. Technisch perfect, maar slecht ontwikkelde personages, een leeg verhaal en totaal geen emotionele binding met wat dan ook.
Ik vind deze film op momenten zo ontzettend mooi in beeld gebracht, dat ik echt een heel bijzondere en unieke film heb gezien. Dit had gewoon een van de beste films ooit kunnen zijn, beter nog dan Barry Lyndon. Toch 4 sterren. Maar Scott zal door zijn manko nooit een echte favoriet worden.
Op naar de volgende.
Het verhaal zelf heeft niet veel om het lijf en karakters blijven wat oppervlakkig, al zijn de rollen van Keitel en Carradine prima. De vete tussen de twee staat centraal, maar gevoelsmatig komt het slechts zijdelings aan bod in de film. Inhoudelijk dus niet heel interessant, maar op basis van de cinematografie geef ik al 4*
Inhoudelijk dus niet heel interessant, maar op basis van de cinematografie geef ik al 4*
De film zit toch vol met onderliggende thema's?
Wat wel interessant was, was de opbouw in gevechten. Een krachtsverhouding tussen twee rivalen, die begint met zwaard, dan te paard en tot slot met pistolen. Ze zoeken steeds verder het uiterste op.
Knappe film met een spannende prachtige climax!

MAAR!
Ik ben een enorme fan van barry lyndon en dan is het onvermijdelijk dat ik deze film met Barry Lyndon ga vergelijken. Ten eerste mis ik dan de geweldige muziek van schubert, ten tweede de magistrale cameravoering van kubrick en ten derde het verhaal is gewoon erg voorspelbaar. Deze hele film is een herhaling van zetten. Hoofdrolspeler wordt steeds uitgedaagd door dezelfde persoon, vlak voor zijn promotie. De hele film is het een beetje onduidelijk waarom dat gebeurd en daarbij vind ik dat de hoofdrolspeler compleet ondergesneeuwd wordt door Harvey Keitel. En vervolgens een redelijk matte acteerprestatie van de diverse vrouwen in het leven van de hoofdrolspeler.
Desalniettemin door de relatief korte speelduur en soms leuke momenten kan ik deze bestwel een 3,5 geven. Maarja, er gaat toch niks boven Barry Lyndon
Scott's eerste is absoluut geen film die aan mij besteed was. Begon ook al erg slecht, want om de één of andere reden had ik op basis van de poster geen film uit de jaren 1800 verwacht. Absoluut geen idee waarom maar dacht eigenlijk een soort van post-apocalyptische film voorgeschoteld te krijgen, volgende keer toch maar iets nauwkeuriger naar de poster gluren.
Tijdens de film was er eigenlijk maar één titel waaraan ik moest denken. Ben ook niet de enige die de link met Barry Lyndon (ook al zo'n persoonlijke favoriet) gelegd heb zo te zien. Had ik een woordbingo gemaakt dan had ik in ieder geval naast Barry Lyndon ook het woord "schilderijtje" goed gehad.
Vind het zelf een aardslelijke periode, vloeit uit voort dat ik deze film ook absoluut niet mooi vond. Lelijke kleuren, tafereeltjes die gepikt lijken van een Duitse ansichtkaart en mannen met vlechtjes en veel te hoge hoeden. Zo'n eindshot doet mij ook absoluut helemaal niks, dat Scott het dan nog links en rechts afwerkt met wat goedkope lichtfiltertjes (paar keer zwarte fade-outs bovenaan het scherm gezien ... niet slim als je dan nog eens rond-pant) maakt de armoe compleet.
Verhaal duurde ook best lang alvorens er een rode draad in te vinden was. Eenmaal duidelijk dat het duel tussen de twee centraal zou komen staan (de titel van de film had ik blijkbaar ook aan me langs laten gaan) was mijn geduld zo'n beetje op. Platte personages, een weinig enerverend verhaaltje en wat thematische paadjes die volledig langs me heengingen.
Vond het een draak van een film. Geen seconde geboeid geweest, een periode die me sowieso al erg slecht ligt. Blij dat Scott daarna wat anders gaan doen is, al zou hij met Gladiator en Robin Hood nog twee soortgelijke wanproducten afleveren.
0.5*
Dan toch maar eens een keer Ridley Scott's eerste film bekeken.
Best aardige film. Het acteerwerk is goed, vooral de chemie tussen Keith Carradine en Harvey Keitel. De film is erg mooi opgenomen en heeft erg goede cinematografie. Helemaal op locatie opgenomen en dat is positief te zien. Ook mooie soundtrack van Howard Blake, past erg goed bij de 1800-setting.
Een nadeel aan de film was echter dat ik er niet erg veel van begreep. Niet dat de film saai is maar het was toch wel een lange zit en de film slaagt er maar net in mijn interesse te behouden. Toch vond ik het einde wel erg mooi.
Je moet de filmmakers wel nageven dat ze een perfect beeld van 1800 hebben geschetst. De costums vond ik niet goedkoop en aardig realistisch. En op een enkele vliegtuigstreek in de lucht zijn er geen enkele sporen dat de film veel later is opgenomen. Wel is het dan raar dat ze geen Frans praten, maar goed...
Al met al zeker geen slechte film maar bij lange na niet zo goed als Scott's tweede film Alien, een heeel ander soort film. Toch moet je Scott nageven dat hij een goede keus heeft gemaakt om niet een of andere slechte afstudeerfilm te maken maar meteen te beginnen met een hoogstaande drama.
Ik denk dat ik The Duellists nog maar een keer moet gaan herzien. En dan met Nederlandse ondertitels, misschien dat ik hem dan meer kan waarderen.
Bijna gelijkwaardig aan ik noem een Barry Lyndon.
“I have strained my patience in order NOT to insult you.”
Prima film van Ridley Scott. Dat dit zijn eerste film was is ontzettend knap, want The Duellists is spannend, dramatisch, soms grappig en straalt zelfvertrouwen uit. Scott heeft hier al echt een eigen visie, en dat is bewonderenswaardig. Carradine en Keitel zijn uitstekend op dreef en hun strijd mag soms wat potsierlijk overkomen, trots en eer waren toen nog woorden om voor te strijden en soms te sterven. Een prima uitgangspunt voor een sfeervolle film.
Scott wil in The Duellist zowel een verhaal vertellen als uitblinken met beeld. En mist daardoor in beide gevallen. Het is allemaal nogal afstandelijk en de beelden zijn vrij droog. Geen memorabele film. Jammer, want hier had misschien wel meer ingezeten.
Kleine 4* voor nu. Een nieuwe restauratie op blu ray of 4k zou welkom zijn.