Verdienstelijk en de moeite waard voor de liefhebbers van het genre.
Ik heb ooit de korte versie gezien, 25 jaar terug, en vroeg me bij deze af wat er nu eigenlijk toegevoegd is, ik zou het zo snel niet weten. Ik vermoed dat er 3 versies zijn waarbij de Amerikaanse versie weer anders is (met Tangerine Dream soundtrack, die best prima klinkt op het eerste gehoor, als ik op YouTube afga). De klassiekere Jerry Goldsmith score in deze vond ik niet verkeerd, met name het mysterieuze deuntje in het begin, dat nog een keer terugkomt, is sterk. Ook de muziek als Jack die beul verslagen heeft. Maar verder blijft het wat flets.
Interessant voor de kenners zijn de invulling van een aantal bijrollen: Robert Picardo (later bekend als de holodokter in Voyager) speelt een moerasheks, de jongen uit Die Blechtrommel, David Bennent (lijkt ondanks 6 levensjaren verder bijna geen jaar ouder), speelt de elf Gump. Cruise en Sara spelen ondanks een matig script enthousiast en Tim Curry's makeup is grandioos (effectenmaker Rob Bottin bewees eerder al zijn wereldklasse met The Thing uit 1982). Aan Ridley Scott is het verder wel toe te vertrouwen dat alles er prachtig uit ziet.
Toch zijn er schoonheidsfoutjes:
-te vaak is het te duidelijk (en dus niet erg strak) gedubd;
-soms ontbreekt zelfs essentieel geluid als we bijvoorbeeld een stille entourage van Gump horen terwijl die er toch behoorlijk lawaaiig en levendig oogt;
-de hoorn van de eenhoorn wiebelt, dit was natuurlijk ook lastig te realiseren;
-de vlammen die de Lord of Darkness zogenaamd afschiet kwamen wel erg duidelijk uit de grond;
-soms toch echt te duidelijk studiowerk;
-op het einde zien we de Lord of Darkness eerst in een grot waar bijna geen zonlicht komt en vervolgens de hemel in schieten...huh?
En ja, het script heeft noch de humor en charme van Willow, noch het duistere van Return to Oz, noch de diepgang van Neverending Story. Hiermee begrijp ik de kritiek dat het toch wat zielloos blijft. Toch kan ik het waarderen als toevoeging aan de bescheiden catalogus aan fantasy films, zoveel zijn er echt niet gemaakt en het genre is nooit echt gerespecteerd geweest (predikaten als kinderfilm en sprookje komen te snel om de hoek kijken).