To Catch a Thief (1955)

Ik heb hier ook erg zin in! Binnenkort de blu-ray er maar eens ingooien die al ruim een jaar in de kast staat.

Een van de minder speciale Hitchcokfilms in mijn ogen. Te matig verhaal, te weinig diepgang, ... Hitchcock duidelijk nog niet in z'n goede doen hier, want voor de rest maakt hij (bijna) alleen maar parels!

Mijn twintigste Hitchcock, op zijn verjaardag ook nog, zie ik net op IMDb. Vandaag 117 jaar geleden...

Ik sluit me aan bij Zwolle, ook ik vond het een erg aangenaam filmpje, al is het duidelijk niet een van zijn meesterwerken. De dialogen tussen Cary en Kelly, prachtige landschappen, kostuums van Edith Head, cinematografie en Hitchcocks technische meesterschap zorgen dat ik probleemloos naar boven af kan ronden, al is het verhaal misschien niet zo spannend of memorabel. De identiteit van wie nu echt The Cat is, was voor ons ook vanaf het begin duidelijk, maar dat mocht de pret niet drukken. Met een grote glimlach gekeken, al snap ik direct dat dit voor sommigen als een 'mindere Hitch' wordt gezien.

4*

John Robie, voor zijn dagen als verzetsman in de oorlog een berucht diamanten-dief, wordt verdacht van een aantal diamantenvoren in de Rivera. In een poging zijn onschuld te bewijzen gaat hij opzoek naar de echte dief.

Aan het begin verbaasde ik me erover dat twee Fransozen onderling Engels praten, maar het is nu eenmaal Hollywood (bovendien was Robie oorspronkelijk Amerikaan). Cary Grant speelde een prima hoofdrol. Grace Kelly speelt wederom een leuke Blondine en John Williams had ook een goede rol als de verzekeringsman.

Na een aantal keer een teleurstellende restauratie te hebben moeten aanzien, heb ik nu eindelijk weer eens een mooie versie met scherp beeld gevonden. De cinematografie is - zoals altijd bij Hitchcock - weer uitstekend. De nacht-scenes, waar op een clair-obscure-achtige manier wordt belicht en impressionistisch kleurgebruik wordt toegepast, deden me heel erg denken aan de latere films van Mario Bava en dan met name Blood and Black Lace. Of beter gezegd, waarschijnlijk heeft Hitchcock Bava op het idee gebracht voor die prachtige kleuren. In ieder geval prachtig dat shot van de zwarte-kat op een groen verlicht dak. Ook de helikopter-beelden van de achtervolging door het Franse landschap was erg memorabel.

Daarnaast bevat de film ook nog schitterende beelden van de Riviera en zijn de achtergrondprojecties ditmaal veel beter geïntegreerd met de studie-opnames (of er zijn ook veel meer opnames op locatie geweest). Overigens grappig dat de kostuums die gebruikt zijn voor het gekostumeerde bal, beter zijn dan de kostuums die een gemiddeld kostuum-drama toentertijd had. De muziek van Lyn Murray vond ik een stuk minder memorabel als wat Herrmann allemaal voor Hitchcock gemaakt heeft. Maar de muziek werkt wel uitstekend bij de film.

Hitchcock heeft een cameo in de bus naast Cary Grant aan het begin van de film. Typische Hitchcock-kenmerken in deze film zijn de angst om ontdekt te worden (al is het hier meer de vlucht voor de autoriteit) en de relatie tussen Frances en haar moeder. Verder zijn er ook een aantal verwijzingen naar Hitchcock's afkeer tegenover Eieren; een wordt kapot gegooid, een wordt uit een raam gegooid en in een ander wordt een sigaret gedoofd.

De film heet dan wel To Catch a Thief, maar echt gevangen is Robie nergens. Ze hadden daar mischien wat meer mee kunnen doen. Waarschijnlijk verwijst het naar hoe Frances Robies identiteit ontdekt en Robie opzoek is naar de echte dief.

Deze Hitchcock heeft niet veel suspense, maar weet de aandacht van de kijker toch prima vast te houden. Spannend wordt het nergens, maar het verhaal van de ex-diamantenrover met het Romantische sub-plot wist te wel vermaken. Bovendien zag ik het einde niet echt aankomen. Verhaaltechnisch niet heel memorabel, maar visueel weer een sterke film van Alfred Hitchcock.

Die titel is een verwijzing naar het spreekwoord It takes a thief to catch a thief oftewel Met dieven vang je dieven : de ex-juwelendief moet hier immers op zoek naar de huidige / echte juwelendief. (En It takes a thief was dan weer de titel van een door To catch a thief geïnspireerde Amerikaanse TV-serie eind jaren 60 met Robert Wagner als inbreker in overheidsdienst, in het Nederlands De dief van Washington.)

“I'm in love with you.”
“Now that's a ridiculous thing to say.”

Genoten! Het lijkt wel of Hitchcock, Grant en Kelly samen op vakantie waren en dachten, laten we samen een film maken. Hitchcock had duidelijk zin in een wat luchtige film met de Franse Riviera als prachtig decor. Grant en Kelly hebben een heerlijke chemie en de dialogen knetteren van het scherm.

Het verhaal is ook interessant om te volgen alhoewel de uiteindelijk "Cat" niet zo moeilijk te raden was. De autoachtervolgingen zien er natuurlijk nep uit maar de humor maakt veel goed. Die geamuseerde blik van Kelly en paniekerige blik van Grant als ze keihard over smalle en bochtige weggetjes racen... Heerlijk. Ook de prachtige en kleurrijke decors en locaties (een handelsmerk van Hitchcock) zien er schitterend uit en maken het allemaal uitermate sfeervol. To Catch a Thief is een heerlijke film met een Gary Grant en Grace Kelly in topvorm.

Hier heb ik dus van genoten! Mysterie heeft het niet want al aan het begin wist ik hoe de vork in zijn steel zat. Nee, de kracht van de film zit vooral in de prachtige decors, setting en landschappen. Plus de manier hoe er gefilmd word. Bijvoorbeeld het shot waarbij het oude bloemenvrouwtje van onder in beeld komt. Of de spannende ontknoping op de daken in zeer aparte kleurbeelden. En dan was er nog het speelse en frivole spel tussen Cary Grant en Grace Kelly. Heerlijk! Voor Hitchcocks doen misschien een wat luchtigere film. Wie weet deden het zonnetje en de mooie Franse Riviera ook bij hem zijn werk en was hij in een perfecte vakantiestemming. Daar is er absoluut niets mis mee!