Dead Ringers (1988)

Wat een bout film zeg, 115 minuten van me leven naar de klote. Ik heb spijt dat ik deze heb gekocht. Totaal geen spanning en een verhaal dat ergens om 12uur snachts in de hator is verzonnen ofzo? Had hem bijna uitgezet maar toch nog afgekeken omdat ik dacht dat het einde misschien spannend zou worden maar tevergeefs. Jeremy Irons speelt verder wel goed maar het totaal plaatje is voor mij een 1 waard!

Ik was ook niet echt onder de indruk, hoewel het hier en daar toch wel een applausje verdient.

Knap was de dubbelrol van Irons trouwens, samen met Crash één van de mindere Cronenbergs.

Leve The Fly, The Naked Lunch en Videodrome!!!

2.5*

De titel sprak me totaal niet aan, maar de goede kritieken moesten ergens vandaan komen.

Helaas maakte de film weinig indruk en was hij aan de saaie en langdradige kant. Het verhaal is best aardig en hier en daar een klein beetje spannend. Maar er had naar mijn mening meer in gezeten. 3*

Is deze film eng of spannend? Moet dit een thriller voorstellen? Wat een duffe film, zeg! Echt werkelijk waar!

Dat dit mag uitgebracht worden. Waarom komen dit soort films in hemelsnaam op dvd, terwijl je soms jaren moet wachten voordat echt toffe films op dvd uitkomen? Ik raad iedereen af om deze film te gaan kijken. Hij is niet eens leuk van slechtigheid!

(Grappig om te zien hoe lovend men is op de eerste pagina, en hoe negatief men is op de tweede pagina )

De film voelde me iets te klinisch en te traag aan, en tegelijk smaakte hij voor mij nét iets teveel naar de jaren '80 (waarin sommige films zo'n typische 'look' hebben die absoluut mijn ding niet is; objectief een waardeloos argument, maar subjectief bepaalt het zeker en vast het kijkgevoel).

Het verhaal op zich is anders prima, over de verstikkende tweelingrelatie waaruit één van de twee zich wil losrukken. Er hangt een vrij deprimerend sfeertje doorheen de film, en de split-screen effecten tegelijk met Jeremy Irons' acteerprestaties leven interessant materiaal op.

3,5*

Ik doe mee met de teneur van de tweede pagina. Nogal saai was dit en ik viel zelfs even in slaap d'rvan.

Deels vermakelijke Cronenberg die helaas niet altijd weet te boeien maar wel voorzien is van een sterke cast. Redelijk.

Wel leuk om een keer gezien te hebben; maar zeker geen hebbedingetje

Een uiterst briljant stukje cinema. Vond de film zowaar nog beter dan Videodrome en Stereo en dat komt vooral door het laatste uur. De manier waarop beide personages (meesterlijk gespeeld) aftakelen en in waanzin verzinken is bijzonder voelbaar en rauw gefilmd.

Een film die ik een tijd geleden zag en me echt heeft geraakt, maar waar ik geen zinnig woord over kan zeggen. Hoewel ik het graag zou doen...

Ik wil hem graag eens herzien om alsnog wat te vertellen hier op MM.

Voorlopig houd ik het op een bizarre film vol surrealistische plotlijnen, maar die toch genoeg ruimte laat voor menselijkheid en emoties. Cronenberg is en blijft wat mij betreft een van de beste scenaristen, al kan er puur wat regie betreft nog wat bijgeschaafd worden.

Meesterlijke Cronenberg met een ongelooflijk knappe rol van Irons. Verwacht geen actie, horror of gore. Het is een bizarre psychologsche thriller waar vrijwel alles zich onderhuids afspeelt. Dus als je niet gegrepen wordt door de sfeer is het een lange zit. Wordt je wel gegrepen dan kijk je naar een meesterwerk.

Ik vrees dat ik niet gegrepen wer door die onderhuidse spanning; De film deed me erg weinig, ik vond hem ronduit vervelend...

Traag verloop, slechte verhaallijnen.... pfft, de film wordt nog wat gered door het spel van Irons, die gelukkig kan acteren.

Slappe koffie, en niet echt mijn ding.

Inderdaad meesterlijke film en

man man, wat is die Jeremy Irons toch een TOP acteur, ik ben fan van hem sinds Brideshead Revisited (NIET de nieuwe versie dus) maar die uit 1981.

En zo ontzettend knap gedaan die dubbelrol, goeie combi dus Cronenberg/Irons, zo mogen ze vaker films maken.

ik had andere verwachtingen bij de film (cronenberg staat bij mij toch nog voor de heerlijk smerige horror), waardoor ik bij de eerste kijkbeurt wat teleurgesteld was. na een tweede keer beviel het al wat meer, hoewel ik toch niet denk dat dit mijn lievelingsfilm van cronenberg is. dan toch liever iets van scanners, videodrome, of eastern promises.

Briljante Cronenberg die me keer op keer weer weet te verrassen met zijn bizarre creaties.

Weer een Cronenberg deze week en 's mans obsessie met het menselijke lichaam wordt me weer een beetje duidelijker. Heb eigenlijk geen idee waarom ik dit nu zo goed vond, sowieso dat naar het einde toe ik de twee ook qua persoonlijk steeds moeilijker uit elkaar wist te houden en dus verwarring zaaide. Misschien de bedoeling? Verder een heerlijk klinisch sfeertje, waartegen de operatiescène met de mutanteninstrumenten dan weer afstak met zijn myterieus duister en rood patroon. Visueel misschien wel de mooiste Cronenberg scène die ik tot dusver zag en die instrumenten fascineerden me ook om een of andere reden... lekker occult, beetje.

Occult is het goede woord, redelijk bizarre film.. maar er had veel meer in gezeten, de opbouw is veel te traag.

Nogal langdradig, komt erg traag op gang. Beviel me wel een stuk beter dan the Brood die ik erna zag. 3*

Juist omdat wij haar niet bloot legde, haar lieten in haar list, haar

bedrog, haar niet aan de dag legde, wij haar al ons vertrouwen schonken. Dat onvoorwaardelijk geloof in onze eigen individualiteit, een lichaam totaal verkeerd. Maar wanhoop niet, uw leven behoeft geen verandering, u neemt gewoon een tweede. Het masker achter uw identiteit.

Irons presteert iets heel bijzonders, door twee uiterlijk volstrekt identieke karakters toch een eigen identiteit te geven, zodat ze toch goed te onderscheiden zijn. Het plot drijft grotendeels op deze twee karakter en het is dan ook vooral dankzij de tour-de-force van Irons (en de uitstekende special effects van Gordon Smith) dat deze film simpelweg werkt. Een uiterst boeiende film, hoewel soms moeilijk om naar te kijken, zeker voor mensen die het 'niet zo hebben op gyneacologen'.

Superweirde film. Kan niet zeggen dat ik echt gegrepen werd hierdoor, maar dankzij het goede acteerwerk en de aparte sfeer bleef ik toch geboeid kijken.

Weer maar eens een fascinerende Cronenberg. Een werkelijke 'tour de force' van Jeremy Irons die erin slaagt om zowel twee totaal verschillende personages te creëren, als een sterke interactie tussen de twee broers in stand te houden. Zeker oscarwaardig wat mij betreft. De hele film is een intrigerend psychologisch portret van twee verknipte geesten en hun wel zeer bizarre relatie. Zonder al te veel te laten zien, komt de film toch bijzonder naargeestig over. Het fenomeen tweelingen is volgens mij nog nooit zo bevreemdend aangebracht, zelfs niet in Sisters van De Palma. De afstandelijke stijl en klinische settings dragen daar zeker toe bij. Maar uiteindelijk is Dead Ringers, net als bv. The Fly, in een noodlottige zin toch behoorlijk ontroerend.

Idd de grootste misser uit de geschiedenis van de Oscar. Knapste prestatie ooit als je het mij vraagt.

Mijn eerste relatief teleurstellende Cronenberg. Jeremy Irons doet het wel leuk in zijn dubbelrol, maar het verhaal vloeit wel erg traag voort wat regelmatig verveling tot gevolg heeft.

Zeer bizarre film, soms greep de film me echt, maar soms was ik ook weer wat minder geboeid en zo was het voor mij een wisselvallig filmpje.

Natuurlijk wel een zeer sterke rol van Jeremy Irons (een van de beste personages in Cronenbergs filmcarrière).

Door een herziening zou ik de film misschien nog kunnen verhogen, maar die herziening zal nog eventjes op zich moeten laten wachten. Ik heb er geen drang naar. Voor nu een 3,5*

I've often thought that there should be beauty contests for the *insides* of bodies.

Ik kon gisteren vanwegen fysieke ongemakken helaas niet uit en na een kleine anderhalf uur de uitstekende ps3 game te hebben gespeeld was ik wel toe aan een film. na lang twijfelen tussen Escape from New York en dus Dead ringers viel mijn keuze uit-eindelijk toch voor Dead Ringers en ik kan achteraf toegeven dat deze keuze zeker niet slecht heeft, uitgepakt want wat is dit een goeie film. De film wisselt prima met beklemmende,memorable en af en toe doordrenkt met surrealistische scéne's af,daar neem ik met genoegen mijn petje voor af,want ondanks de af en toe ruwe editing past het allemaal '' in de sfeer van de film''

De opening credits en de film opening maken gelijk duidelijk waar de film naar toe wilt gaan.Je hoeft als kijker weinig subtiliteit te verwachten want dat is de film niet ! De film is behoorlijk rechtlijnig en juist alles behalve subtiel en bij vlagen controversieel ! Het is allemaal : ''Right to your face,, Mogen duidelijk zijn dat je geen ''meanstream'' hoeft te verwachten. Waar ik gezien het verloop van de film het helemaal in kan vinden dat ze het dus op deze manier hebben aangepakt,want nu komt het ''afstandelijke'' cinomatografie en komen het acteer talent Jeremy Irons helemaal tot zijn recht, want wat zet hij werkelijk fantastisch werk neer ! Hoe hoog heeft het niveau gezeten dat jaar dat hij nog niet eens een nominatie kreeg ? onbegrijpelijk,maargoed. Want ondanks de vrij simpele filmtrucs vergeet je dat hij eenzelfde persoon speelt.

Dat de film vrij traag begint zoals sommigen schrijven vindt ik juist een plus punt,want ondanks dat er relatief niet veel gebeurd broeit het onderhuids behoorlijk en zie je ze langzaam afdalen naar een climax wat voor mij een plaatsje verdient in de boeken van beste einde's ooit verdient van, want hier geven David Cronenberg en natuurlijk Peter Suschitzky eens les hoe je surrealisme verfilmd ! Mede dank voor het uitstekend script script

PS : Griezelig dat dit gebaseerd is op waargebeurden feiten !

Omdat ze deze eindelijk eens hebben uitgezonden (hoera BBC ), dus logischerwijs eens bekeken. 'k vond het een goeie film met puike acteerprestaties van Jeremy Irons in z'n dubbelrol. Het verhaal wist me te boeien, al werd de film naar het einde toe wat minder (eenmaal dat die verslaving begon). Het einde was wel wat vreemd/nogal vaag en snap 'k niet helemaal. Misschien is het voor verschillende manieren interpreteerbaar.

Het genre zou 'k niet direct science-fiction/horror geven, maar veeleer drama.

Zeker niet de beste Cronenberg, maar alsnog wel een aardig filmpje.

Een aardig sfeertje en goeie personages. In het begin was de dubbelrol van Irons nog wat houterig, mede ook door de regie (in sommige scenes iets te duidelijk elkaar buiten beeld gehouden), maar tegen het einde werd het steeds overtuigender en sterker.

Visueel niet altijd even optimaal, ook de soundtrack was niet echt sterk, wat te bombastisch, maar verder inhoudelijk wel een aardig bizarre film. Erg ingetogen en subtiel, maar toch kon het me niet voor de volle 100% grijpen, terwijl ik hier toch normaal wel erg van houd. Wel leuk dat je onverwachts de vaste thema's van Cronenberg terugziet tegen het einde.

3*.

Een van Cronenbergs meest aandoenlijke films over de haast metafysische verbondenheid tussen tweelingen. Irons kruipt met een even intense als veelzijdige vertolking in de huid van twee broers-gynaecologen die in hun strijd om zich van elkaar los te maken telkens weer ontdekken dat ze niet zonder elkaar kunnen. Een Siamese tweeling op emotioneel vlak, zeg maar. Ze zijn zo aan elkaar gehecht dat ze al hun ervaringen, gevoelens en zelfs hun sekspartners - die ze uit hun praktijk rekruteren - met elkaar delen. Met nare gevolgen, want als één van hen gevoelens krijgt voor een actrice met wie ze beide hebben geslapen, ontstaan er twijfels over hun onderlinge verhouding.

Dead Ringers is bovendien één grote metafoor die in verschillende scènes materialiseert tot de Cronenberg-typische fascinatie voor verandering, mutatie en lichamelijke anomalieën. De nachtmerrie van Beverly over de scheiding met zijn broer alsook de zelf ontworpen chirurgische instrumenten om zogezegd gemuteerde vrouwen te behandelen zijn een sterk staaltje van visueel ongemak. Maar in tegenstelling tot vele goedkope horrorfilms is het visuele aspect bij Cronenberg steeds een extensie van een uitdagende subtekst. Precies daarom gaat hij dieper dan menig ander regisseur.

Allereerst mijn complimenten voor de ontzettend sterke rol van Jeremy Irons. Erg knap hoe hij de tweeling neerzet en ze allebei hun eigen identiteit weet mee te geven. Zeer goed gedaan, ik kan niet anders zeggen.

De film zelf behaalt dat niveau echter niet. De eerste helft is behoorlijk fascinerend en is redelijk boeiend. In de tweede helft zakt het niveau langzaam maar zeker wat weg. Het bleef wel interessant om te zien hoe de aftakeling langzaam maar zeker plaats vond, maar emotioneel geraakt werd ik niet. Daarvoor bleef het voor mij, ondanks Irons toch allemaal te afstandelijk.

Wel kent de film een sterk sfeertje. De soms surrealistische scènes, zoals de droomscène van Beverly, waarbij hij letterlijk een Siamese tweeling is met zijn broer, is ook erg goed. Jammer alleen dat de gehele film mij niet zo wist te pakken. Cronenberg is voor mij een interessant regisseur met wisselende prestaties.

3,0*