The Jazz Singer (1927)
Genre: Drama
Speelduur: 88 minuten
Oorsprong:
Verenigde Staten
Geregisseerd door: Alan Crosland
Met onder meer: Al Jolson, May McAvoy en Warner Oland
IMDb beoordeling: 6,4 (11.019)
Gesproken taal: Engels en Spaans
On Demand:
- Bekijk via iTunes
- Niet beschikbaar op Netflix
- Niet beschikbaar op Pathé Thuis
- Niet beschikbaar op Videoland
- Niet beschikbaar op Amazon Prime
- Niet beschikbaar op Disney+
- Niet beschikbaar op Google Play
- Niet beschikbaar op meJane
Plot The Jazz Singer
"Hear him sing Mammy, Toot Toot Tootsie, My Gal Sal, Mother I Still Have You."
De Joodse Jake Rabinowitz loopt weg van huis en wordt de jazzzanger Jack Robin. Hij heeft succes, maar komt weer in aanraking met zijn verleden en wordt voor een onmogelijke keuze gesteld. The Jazz Singer is de eerste gesproken film.
Externe links
Acteurs en actrices
Jakie Rabinowitz
Mary Dale
Cantor Rabinowitz
Sara Rabinowitz
Moisha Yudelson
Young Jakie Rabinowitz
Harry Lee
Buster Billings (onvermeld)
Chorus Girl (onvermeld)
Host (onvermeld)
Video's en trailers
Reviews & comments
hugohei
-
- 2149 berichten
- 2347 stemmen
Deze film zou ik misschien ooit es voor de curiositeit bekijken op een regenachtige dag. Er zitten godsgruwelijk sentimentele liedjes in als 'My Mommy' (maar een deel van de film is nog zonder geluid).
Heeft iemand ooit echt de moeite genomen ? Ik hoor graag van iemand anders dat ik niet hoef.
Queto Yurlunyur
-
- 4775 berichten
- 3110 stemmen
Een mijlpaal in de filmhistorie, deze eerste feature-length film met gesproken dialoog. Dat wil overigens niet zeggen dat er allerlei drukke dialogen inzitten, niet meer dan een handjevol zinnen is daadwerkelijk hoorbaar, het grootste gedeelte gaat gewoon middels intertitles.
Helaas was men in 1927 zo onder de indruk van het idee van gesproken dialoog alleen al, dat de rest van de film kennelijk niet meer belangrijk werd gevonden. Het plot is dun en oversentimenteel, het acteerwerk van Jolson laat te wensen over, een groot aantal scenes gaat veel te lang door, en de muziek vind ik eerlijkgezegd ook niet geweldig. Al met al dus alleen de moeite van het kijken waard voor de filmhistorische waarde; als deze film tien jaar later gemaakt zou zijn, hadden we er waarschijnlijk nooit van gehoord.
herman78
-
- 3176 berichten
- 1281 stemmen
is er iemand die deze film op dvd of vhs heeft? of eventueel een divx?
Mza
-
- 356 berichten
- 1924 stemmen
Wegens de historisch waarde heb ik deze film maar eens gekeken. Dit was schijnbaar de eerste gesproken film die aansloeg bij het grote publiek. Er waren al eerder gesproken (korte) films maar die waren allemaal geflopt. Maar toen Warner Oland 'Stop' riep raakte het publiek pas echt overtuigd van de potentie van het medium. Veel stelt het trouwens ook allemaal niet voor want het zijn misschien in totaal 5 gesproken zinnen.
Maar het is allemaal leuk en aardig dat dit zo'n significante film in de filmhistorie is, de film wordt er geen haar beter van. En hij is vrij slecht. Zoals hierboven al werd vermeld is de film veel te sentimenteel en de muziek is ook niet om over naar huis te schrijven.
spankeren
-
- 2 berichten
- 1 stemmen
wie kan mij helpen aan de video of dvd van the jazz singer 1927 met al jolson?
Groeten Fred van Spankeren
empirekees
-
- 1597 berichten
- 2401 stemmen
http://www.boudisque.nl/bestel...
of hier.
http://www2.cd-wow.nl/searchre...
Een minuut zoeken en ik had ze te pakken...
spankeren
-
- 2 berichten
- 1 stemmen
dat was de film van Diamond, Neil Jazz Singer
in iedergeval nog bedankt voor de moeite
Groeten,
Fred
Fabrice
-
- 104 berichten
- 2178 stemmen
Ik heb 'm op DVD (TCM zond deze film enkele weken geleden nog uit!).
korykory
-
- 136 berichten
- 111 stemmen
In de dikke filmgids van Leonard Maltin wordt the Jazz Singer beschreven als een matige film die je vanwege het historische belang toch minstens één keer gezien moet hebben. Dus dat laatste heb ik maar eens gedaan.
Qua verhaal is het inderdaad een sentimentele draak, maar toch had ik meer plezier in deze film dan ik van tevoren had verwacht. Onder andere om de volgende redenen:
- die Al Jolson heeft echt een fascinerende kop.
- Zo af en toe vang je een glimp op van New York in de jaren twintig, en dan met name een joodse buurt met zijn drukke straten en marktkraampjes. Ik weet niet of deze scènes op locatie zijn opgenomen, maar het maakt een zeer authentieke indruk. Ik heb nogal wat foto’s gezien van New York in die tijd en daar deed het me sterk aan denken.
- Zoals eerder opgemerkt is dit een stomme film met af en toe een stukje gesproken tekst of een gezongen liedje. Soms ontstaat ook een combinatie van die twee elementen: terwijl we Al Jolson een liedje horen zingen, zien we enkele andere personages geluidloos met elkaar praten en lezen we op de ‘tekstbordjes’ wat ze elkaar te vertellen hebben. Ik had die combinatie nog nooit eerder gezien.
- Sommige liedjes zijn echt mooi: ‘Blue Skies’, ‘Toot Toot Tootsie Goodbye’.
- Het ‘historische belang’ schuilt hem niet alleen in het feit dat dit een van de eerste talkies is. Al Jolson was destijds al een bekende broadwayster, en na hem zouden vele anderen hun weg naar Hollywood vinden. In Hollywood-musicals uit de jaren dertig, veertig en vijftig wordt Broadway vaak vol lof bezongen, maar de ironie wil dat de echte Broadwaymusicals zeker te lijden hadden onder de opkomst van de geluidsfilm. Deze film was daar het eerste symptoom van.
- Het verhaal van de film is teleurstellend, maar ik denk wel dat het gebaseerd is op een reëel maatschappelijk conflict. Velen die op Broadway werkten, waren van joodse afkomst (denk aan de broertjes Gerschwin!). Zij waren jonge Amerikanen die een nieuwe frivole muziek en een nieuwe wereldse cultuur ontwikkelden. Maar hun (veelal orthodoxe) ouders hebben ongetwijfeld met leedwezen aangezien hoe hun kinderen de oude (religieuze) tradities verzaakten.
- Er zit humor in de film! Het orthodoxe milieu wordt met een milde ironie te kijk gezet.
En zo heeft deze film nog wel meer interessante facetten. Ik verbaasde me bijvoorbeeld over de manier waarop moeder en zoon met elkaar omgaan; hun relatie heeft bijna incestueuze trekjes. Aan het eind lijkt het er zelfs even op dat Jolson moet kiezen tussen zijn moeder en zijn liefje, en volgens mij neigt hij tot het eerste.
Ten slotte is er het curieuze feit dat er in een film die ‘the Jazz Singer’ heet maar één zwarte voorkomt, en dat is Al Jolson, als een ‘black minstrel’ ingesmeerd met schoenpoets. Ook dat spreekt boekdelen over die periode.
Kortom: als je een beetje geïnteresseerd bent in de geschiedenis van de Amerikaanse film, moet je deze beslist eens gezien hebben.
De film wordt met enige regelmaat ’s nachts uitgezonden op TCM. Helaas is de ondertiteling volstrekt beneden de maat: elke nuance en elk gevoel voor humor is eruit verdwenen.
tarkovski
-
- 46 berichten
- 1146 stemmen
De film stelt narratief gezien inderdaad niet zoveel voor. Het plot viel me vooral heeeeeel erg tegen. Erg mager en makkelijk... Avankelijk vond ik de film niet de moeite (ik ben zelfs een 5-10 minuutje ingedommeld moet ik bekennen), maar naarmate de film vorderde begon hij toch ietwat meer te boeien.
Anderszijds moet ook wel vermeld worden dat er soms erg grappige stukjes of oneliners aan bod komen (al bouw je daar geen film rond op!)
Ik kan besluiten dat de film wel de moeite is om eens te zien, maar 1 kijkbeurt volstaat ook wel!
3*
starbright boy (moderator films)
-
- 21290 berichten
- 4461 stemmen
Binnenkort in de VS uit op een regio-1 3-disc special edition met extra's die waarschijnlijk boeiender zijn dan de film zelf. Waaronder een documentaire over het begin van de geluidsfilm en heel veel vroege korte geluidsfilms.
Goodfella_90
-
- 10401 berichten
- 2493 stemmen
De eerste gesproken zin in de filmgeschiedenis luidt, hoe ironisch, als volgt: "You ain't heard nothing yet!"
The One Ring
-
- 29974 berichten
- 4109 stemmen
Erg grappig inderdaad, al schijnt dit achteraf gezien toch niet de eerste geluidsfilm te zijn geweest. Wel de eerste succesvolle geluidsfilm.
The One Ring
-
- 29974 berichten
- 4109 stemmen
Weet je toevallig ook wat de eerste geluidsfilm was dan?
Nee, dat weet volgens mij niemand precies meer. Feit is wel dat het niet The Jazz Singer was. The Jazz Singer was wel de eerste commercieel succesvolle geluidsfilm. Er werd al langer voor The Jazz Singer geëxperimenteerd met geluid op film, maar niet altijd even succesvol. Ik denk dat The Jazz Singer dan waarschijnlijk de eerste film was waarbij het gebruik van geluid echt goed werkte. De film wordt vaak genoemd als de eerste geluidsfilm, maar je kunt hem dus beter zien als dé film die geluid in films tot een nieuwe standaard maakten. Dan heeft het citaat alsnog een profetische lading
matthijs_013
-
- 3625 berichten
- 5175 stemmen
Het verhaal was erg slapjes en sentimenteel, maar ik beschouw de film toch als een klassieker. Geweldig hoe ze geluid met de stomme film mixten. De film was nog volledig in de stijl van de stomme film en er dus geluid in te horen was een interessante ervaring.
speedy23
-
- 18945 berichten
- 14043 stemmen
Nee, dat weet volgens mij niemand precies meer. Feit is wel dat het niet The Jazz Singer was.
In 1921 realiseert Lee De Forest twee korte geluidsfilms: Barking Dogs en Flying Jenny Airplaine. Zijn procédé - Phonofilm - maakt als eerste gebruik van de rand van de filmstrip om een geluidstrack op te nemen. Deze techniek zou in 1927 leiden tot de doorbraak van de geluidsfilm met The Jazz Singer. Tussen 1921 en 1929 zal De Forest 175 korte films maken met deze techniek, voornamelijk korte zangacts en toespraken (van o.m. Calvin Coolidge). De eerste commerciële vertoning vond plaats in New York, in april 1923.
Toon1
-
- 497 berichten
- 2713 stemmen
Binnenkort in de VS uit op een regio-1 3-disc special edition met extra's die waarschijnlijk boeiender zijn dan de film zelf. Waaronder een documentaire over het begin van de geluidsfilm en heel veel vroege korte geluidsfilms.
Heb vanavond de hele dvd bekeken. En zoals je zegt; de film is niet zo interessant als de extra's. De docu over het ontstaan van de geluidsfilm is wel zeer interessant, evenals de vele vitaphone-shorts die op de dvd staan. Het was een reis terug in de tijd!
Korykory somt mooi op wat The Jazz Singer de moeite maakt om te kijken, want het is zeker geen slechte film, alleen is hij een beetje te melig en sentimenteel.
3*
A.L.I.E.N
-
- 775 berichten
- 1023 stemmen
Weet je toevallig ook wat de eerste geluidsfilm was dan?
Klik Dickson's eerste experimentale geluidsfilm uit 1895.
Friac
-
- 1323 berichten
- 1056 stemmen
Ik vind het vreemd dat velen struikelen over het zeemzoete verhaaltje en de ietwat magere plot; zelf heb ik toch al een behoorlijk aantal stomme films bekeken en ik moet toch zeggen dat daar heel wat klassiekers tussenzitten (bv. enkele comedies van Keaton of Chaplin) die qua plot even mager zijn. Niet dat de films in de jaren '10 en '20 allemaal zo waren, maar het kwam toch wel behoorlijk vaak voor heb ik de indruk.
Het lijkt me een beetje 'fashionable' om The Jazz Singer louter te erkennen als filmhistorische mijlpaal, om hem vervolgens half te kraken als 'oversentimenteel mager beestje'. Dat is in het algemeen bedoeld, niet enkel op de Moviemeter-gebruikers.
Tegelijk moet ik wél toegeven dat het verhaal inderdaad mierzoet en zelfs voor die tijd erg sentimenteel was. Maar dit gegeven stoorde me niet bijzonder tijdens het bekijken van The Jazz Singer en eerlijk gezegd vond ik de scène waarin Jack in de tempel zong, terwijl zijn vader overlijdt om vervolgens even terug te keren als geest die zijn zoon liefdevol een hand op de schouder legt als teken van ultieme verzoening en liefde best mooi aangepakt. Uiteindelijk heeft deze film enkele prima thema's om over na te denken: de clash tussen 'oud' (traditie, familiebanden,...) en 'nieuw' (de eigen 'pursuit of hapiness',...) binnen een maatschappij die steeds verder evolueert en hierdoor bepaalde menselijke relaties onder druk kan zetten.
Verder verveelt de film ook niet echt en is Al Jolson een prima acteur voor deze film.
Ik was wel verrast door de relatief grote hoeveelheid 'klank' in de film. Ik had verwacht dat er ongeveer halfweg de film een magisch moment zou plaatsvinden, waarbij Jack Robin naar de camera zou toestappen en plots zou zeggen: "Wait a minute, wait a minute, you ain't heard nothing yet!" Aldus was ik een tikkeltje teleurgesteld toen ik merkte dat reeds in de eerste minuten van de film de klankband zijn intrede deed.
Al bij al krijgt the Jazz Singer van mij een kleine 3,5* : prima film, maar niets bijzonders (los van zijn historisch belang).
3,5*
606
-
- 23784 berichten
- 11825 stemmen
Deze film wist me stil te krijgen ondanks het mierzoet is.
En als een film mij niet ongeroerd laat betekend dat de film goed is.
Vond het acteerwerk van de cast prima, veel stukken waar niet gesproken wordt laten de acteurs hun gezichtsuitdrukking erg goed zien waardoor je weet wat ze bedoelen.
De muziek was ook niet zo slecht.
Sommige stukken waren goed vooral waar Jackie voor zijn vader zingt en de vader even als geest verschijnt was mooi gedaan.
De zinnen waarbij gesproken werd was goed gedaan en leuk om hun stem echt te horen net als alle nummers waarbij jackie echt zong.
3,5 ster
yeyo
-
- 6308 berichten
- 4460 stemmen
Deze klassieker en eerste 'talkie' lijdt aan een uiterst magere plot en ook de muzikale nummers zijn maar pover. Jolson weet zich wel te handhaven en de oprechte 'schmaltz', zoals de Joden het zouden noemen, is bij momenten aandoenlijk. Leuk om gezien te hebben vanwege filmhistorische redenen, maar te gedateerd om echt genietbaar te kunnen zijn.
Vinokourov
-
- 3143 berichten
- 2909 stemmen
De eerste geluidsfilm die bij het grote publiek aansloeg. Beetje vreemd vind ik want zelfs voor die tijd moet die film erg corny zijn geweest. Al Jolson moet telkens kiezen tussen een carrière als zanger op Broadway of voor zijn ouders met Joodse achtergrond, waarvan de vader liever zien dat Al Jolson hem als cantor opvolgt. Het wordt heel problematisch allemaal met heftige emoties over en weer. Beetje overdreven allemaal dus, maar goed er is toch één grote attractie in deze film: het moment wanneer er gesproken en gezongen gaat worden. Het is niet veel (het is toch vooral een stomme film), maar ik vond het vreemd genoeg toch best fascinerend om het te zien én te horen.
Driello
-
- 1379 berichten
- 0 stemmen
Hmmmmmmm. Dit was de eerste 'silent movie' (stomme film klinkt zo denigerend.......) die ik zag die niet uit het slapstick genre komt. En het is niet echt een gemakkelijke. Natuurlijk is het verhaaltje, dat zo kabbelent voorbij drijft een makkie. Maar de verteltrant.....pffffff. Sommige scenes zijn al na 5 seconden duidelijk maar worden met gemak tot volle minuten uit getrokken. Ik hou van films waarin het verhaal rustig en met aandacht wordt verteld, maar dit was nu en dan gewoon tergend langzaam. De muziek....tja, Al Jolson heeft best wat 'bekende nummers uit de oude doostaan. Maar dat betekent nog niet dat alles goed is. My mommy, bijvoorbeeld is daar een goed voorbeeld van. Zeiknummer. Maar goed, al met al is dit toch wel een leuke film om eens te hebben gezien. het brengt je terug naar een totaal andere tijd, en dat is soms erg fijn neergezet. En de sporadische humoristische elementen zijn ook een leuke meepakker.
AL Jolson is natuurlijk geen acteur, maar doet het nog redelijk goed, afgezien van die 'koddige meeswing gebaartjes' die op een gegeven manie gaan vervelen.
Tot slot is er dan de hele rare gebeurtenis van het sminken. Daar wordt toch even een voor nu wat verwarrend element in de showbusiness gefietst!
John Milton
-
- 21559 berichten
- 11722 stemmen
21 jaar nadat ik voor het eerst over The Jazz Singer las, en na die beroemde scène honderd keer voorbij te hebben zie komen, nu eindelijk eens de complete film gezien.
Maar waar ik al bang voor was, het was het wachten niet waard. Langgerekt, een simpel verhaaltje, pijnlijke blackface en de combinatie talkie/silent gaat wat moeizaam. Voor mij geen succes. Als curiosum de moeite waard, en wie alles wil weten van de filmgeschiedenis moet ervan op de hoogte zijn (maar dan nog kun je beter alleen die scène bekijken en je een uur inlezen, vind ik), maar het haalt het niet bij zijn tijdgenoten. 1927 was bepaald geen slecht jaar!
3*
mister blonde
-
- 12461 berichten
- 5408 stemmen
Vond de film zo slecht niet. Erg melodramatisch, maar zeker niet slecht. Eigenlijk is het best een vermakelijk verhaaltje. Ondertussen vrij cliche, maar deze eerste musical is ook daarin trendsettend. Bovendien vind ik de scene waarin Al Jolson voor het eerst gaat zingen, eigenlijk gewoon erg gaaf. Zat nog net niet te juichen. Hoewel het de derde gezongen scene is in deze film (die eerste twee vielen me wat tegen), begint daar de geluidscinema wat mij betreft. Erg cool. Korte experimentele films hebben vast hun waarde, maar zijn geen (lange) speelfilms voor het publiek. the Jazz Singer plaveide de weg voor gesproken en gezongen films. 3,5 sterren en zeker niet alleen voor de curiositeit, dan zou ik hem nog een halfje hoger moeten geven. Liefhebbers van (echt) oude films komen hier wel doorheen.
Binnenkort in de VS uit op een regio-1 3-disc special edition met extra's die waarschijnlijk boeiender zijn dan de film zelf. Waaronder een documentaire over het begin van de geluidsfilm en heel veel vroege korte geluidsfilms.
Is wel echt een juweeltje in mijn collectie. Heb hem ook maar voor een tientje gekocht een paar jaar geleden.
Flavio
-
- 4477 berichten
- 4739 stemmen
Leuk om deze eindelijk eens gezien te hebben. Niet alleen de vroegste talkie (nu ja vroegste talkie die commercieel succes boekte zo blijkt), ook mijn eerste filmkennismaking met Al Jolson, waarschijnlijk de bekendste vaudeville artiest, nu nog vooral gekend om zijn blackface spel.
Al Jolson is eigenlijk te oud voor de rol, hij komt nou niet bepaald over als een jongeling die het wil gaan maken, en hij heeft ook een aparte mimiek, met veel gerol met de ogen en wat ongemakkelijk ogende dansbewegingen. Toch heeft hij zeker wel charisma, en hoewel ik bij "jazz singer" niet direct aan zijn zoetgevooisde liedjes over zijn moeder denk, is hij onmiskenbaar behept met vocale talenten.
Verder stelt The Jazz Singer niet direct teleur, zijn reputatie is niet bepaald goed te noemen en hij scoort ook niet hoog. Maar los van de geluidsfragmenten is het ook niet bepaald bijzonder, zelfs niet als je hem in de tijd plaatst. Zoals John Milton al laat zien was 1927 een prachtig filmjaar, met toppers als Wings, Metropolis en Sunrise, films die zich wat mij betreft kunnen meten met de beste moderne films. Daar steekt The Jazz Singer dan toch bleekjes bij af.
Woland
-
- 4154 berichten
- 3400 stemmen
Ik kan me wel bij de consensus aansluiten. Leuk om eens gezien te hebben, zeker om z'n historische waarde als één van de eerste talkies. Al is die status (a) een beetje onduidelijk omdat er al meer met geluid geëxperimenteerd werd, en (b) deze film een talkie noemen ook nogal overdreven is. Er zijn inderdaad een paar scenes met synchroon geluid en beeld, maar dat is misschien een paar minuten materiaal. Daarnaast stelt dit als film weinig voor, met een niet bijster boeiend verhaal over Jack Robin die tegen de zin van z'n strenge Joodse vader in carrière maakt als, je raadt het al, jazz-zanger. Vooral enigszins interessant als historisch document, want zowel de muziek als het verhaal konden me maar weinig meeslepen.
mjk87 (moderator films)
-
- 13290 berichten
- 3906 stemmen
Nou dan eindelijk gezien. Bijzondere film wel die deels silent is en deels talkie. Hoewel dat raar is komt het niet onnatuurlijk over. Wel qua acteren echt nog in het silent tijdperk, dat wel. Verhaaltje is niet heel bijzonder maar werkt voor de film nog wel, visueel zit er weinig bijzonders bij en het tempo is wel oké. Liedjes zijn snel weer vergeten. Heel slecht is het allemaal niet maar als dit niet 'de eerste' zou zijn dan was de film al weer vergeten. 2,5*.
Roger Thornhill
-
- 5579 berichten
- 2201 stemmen
Nou, gelukkig blijk ik niet de énige filmveelvraat te zijn die de originele Jazz singer toch nog nooit eerder heeft gezien. Wel ben ik hier niet via de gebruikelijke "die moet ik toch eens een keer zien"-weg gekomen, hoewel dat voor mij als filmliefhebber wel meespeelt natuurlijk. Mijn favoriete filmcriticus had The Jolson story in zijn top-100 opgenomen, en aangezien ik mij heb voorgenomen om zoveel mogelijk titels van dat lijstje te zien alvorens de Grote Bioscoop Daarboven te betreden heb ik me daar ook maar eens aan gewaagd. Dat is een film met een indrukwekkende inaccuratesse voor wat betreft de feitelijke levensloop van zijn onderwerp, maar tot mijn verbazing vond ik de sentimentele dan wel uitbundige liedjes van Al Jolson (voor mij tot dan toe niet meer dan een Onbekende Grote Naam) eigenlijk ontzettend leuk, en een uitstekende compilatie-CD met 40 nummers en de biografie van Michael Freedland vormden vervolgens een mooie aanleiding om dan eindelijk maar eens The jazz singer op te sporen.
Op 17-3-2006 schreef korykory (al sinds 2010 niet meer actief op de site) hieboven een aardig stuk met daarin diverse redenen waarom The jazz singer ook nu nog interessant is of zou kunnen zijn, en al die redenen gelden wat mij betreft nog steeds (en voor wie voornoemd bericht er nog even op na heeft geslagen: ja, dat zijn echte straatbeelden van de Newyorkse joodse gemeenschap uit de jaren twintig). Los daarvan valt ook de vertolking van Al Jolson me niet tegen, ondanks het feit dat veel critici het er over eens zijn dat zijn beweeglijke en energieke stijl van optreden niet of nauwelijks op film te vangen is, en Warner Oland zet een indrukwekkende en op het einde toch ook aandoenlijke cantor neer. Kortom, ik kan helemaal begrijpen hoe mensen zich hebben gestoord aan alle hier genoemde punten van kritiek, maar zelf vond ik dit nog een vlot vertelde en zeer onderhoudende film; als dit niet de "eerste" geluidsfilm was geweest zou hij misschien inderdaad zijn vergeten en sowieso niet zo beroemd zijn geworden (ondanks de aanwezigheid van Al Jolson en zelfs een piepjonge Myrna Loy gedurende ongeveer anderhalve seconde), maar ik vind het toch echt geen slecht of saai produkt, zeker niet in de fraai gerestaureerde versie op mijn DVD.
Grappig detail: als Jolson in een restaurant gevraagd wordt te zingen (dus vlak voor het legendarische "You ain't heard nothin' yet!") zit hij net aan een tafeltje samen met een vriend te eten. Die vriend wordt gespeeld door William Demarest, die in 1946 zijn enige Oscar-nominatie kreeg voor zijn rol van Jolsons ontdekker en mentor in The Jolson story (een rol die hij drie jaar later herhaalde in Jolson sings again).
Het laatste nieuws
'Pirates of the Caribbean'-vervolg definitief van tafel, Jeremy Allen White speelt muzieklegende in aankomende biopic | MovieMeter Recap
'The Bear'-acteur Jeremy Allen White speelt muzieklegende in aankomende biopic
Welke films worden vanavond uitgezonden op televisie?
Het publiek krijgt geen genoeg van HBO Max-parel 'Something the Lord Made': 'Ga deze zeker nog eens bekijken'
Bekijk ook
Napoléon Vu par Abel Gance
Biografie / Drama, 1927
39 reacties
La Roue
Romantiek / Drama, 1923
6 reacties
Sunrise: A Song of Two Humans
Romantiek / Drama, 1927
208 reacties
The Crowd
Komedie / Drama, 1928
22 reacties
Die Nibelungen: Siegfried
Fantasy / Drama, 1924
25 reacties
Safety Last!
Komedie, 1923
64 reacties
Nieuwsbrief MovieMeter
Het laatste film- en serienieuws per e-mail ontvangen?
Populaire toplijsten
- Top 250 beste films aller tijden
- Top 250 beste sciencefiction films aller tijden
- Top 250 beste thriller films aller tijden
- Top 250 beste familie films aller tijden
- Top 250 beste actie films aller tijden
- Top 100 beste films van de laatste jaren
- Top 100 beste films op Netflix
- Top 100 beste films op Disney+
- Top 100 beste films op Pathé Thuis
- Top 50 beste films uit 2020
- Top 50 beste films uit 2018
- Top 50 beste films uit 2019
- Top 25 beste films in het Nederlands
Corporate & Media
Realtimes | Publishing Network
Innovatieweg 20C
7007 CD, Doetinchem, Netherlands
+31(315)-764002
Over MovieMeter
MovieMeter is hét platform voor liefhebbers van films en series. Met tienduizenden titels, die dagelijkse worden aangevuld door onze community, vind je bij ons altijd de film, serie of documentaire die je zoekt. Of je jouw content nou graag op televisie, in de bioscoop of via een streamingsdienst bekijkt, bij MovieMeter navigeer je in enkele klikken naar hetgeen dat voldoet aan jouw wensen.
MovieMeter is echter meer dan een databank voor films en series. Je bent bij ons tevens aan het juiste adres voor het laatste filmnieuws, recensies en informatie over jouw favoriete acteur. Daarnaast vind je bij ons de meest recente toplijsten, zodat je altijd weet wat er populair is op Netflix, in de bioscoop of op televisie. Zelf je steentje bijdragen aan het unieke platform van MovieMeter? Sluit je dan vrijblijvend aan bij onze community.
Social media
Realtimes | Publishing Network
- Registreer |
- Contact ons |
- Over ons |
- Adverteren |
- MovieMeter Films Wiki |
- Series Wiki |
- Algemene voorwaarden en privacybeleid |
- Consent wijzigen |
- RSS Feeds |
- API
© 2024 MovieMeter B.V.