Beethoven's 2nd (1993)

Geniaale film!!

Respect voor de hondentrain(st)ers

Ik heb eerst deel 1 bekeken en toen deel 3 en 4. Beetje vreemde volgorde om dan nu dit deel te bekijken. Niet al te beste reeks familiefilms eerlijk gezegd. Was het eerste deel al niet zo best, dit deel is al een stuk minder. Ik hou het dan nu ook verder voor gezien.

Grootste probleem bij deze is weer het verhaal. Eigenlijk zijn het verschillende verhalen die in één film zijn gepropt. Sommige gedeelten zijn weer leuk voor kleine kinderen, andere weer voor wat oudere kinderen. De ouders zullen het hier en daar ook wel leuk vinden. Dus het is wel terecht een familiefilm.

Ander minpunt is het vrij slechte acteerwerk. De drie kinderen doen het nog wel aardig, vooral de twee jongsten. Maar de rest acteert toch bar slecht. Charles Grodin rommelt ook maar wat aan.

Het eerste halfuur ging eigenlijk nog best, wat vooral komt door de mooie opnamen van de honden en andere dieren, maar daarna zakt de film in elkaar. Vooruit met het gedeelte van de hamburgerwedstrijd wordt het dan weer een beetje leuk, maar verder is het een nogal gammel in elkaar gezette film en er wordt van alles bij gehaald, waarschijnlijk om anderhalf uur film te halen. Veelal clichés, ook niet erg maar het wordt wel vrij slecht verfilmd allemaal. Het gedoe met die puppies vond ik nou ook niet bepaald, ik vind het maar een hond-onvriendelijke serie films. Er zijn dan ook leukere familiefilms met honden gemaakt. Maar ik wil ook niet al te streng doen, dus hou ik het op een kleine 3.0.

Een vermakelijke film met leuke humor, deze staat in de flop 100????? Nou, zo slecht was deze nu ook weer niet.

That's her, that's the dog .....Dogs don't knock, Floyd.

Deze 2e Beethoven film is gewoon een vermakelijke film...

Het verhaal is gewoon heerlijk simpel en lekker vol met clichés , maar het zijn natuurlijk de honden en puppy's die de show stelen ...

Het acteerwerk past gewoon helemaal bij deze film, niks bijzonders/speciaal...

slecht acteerwerk, slecht camerawerk, achterlijk verhaal.

Ik denk dat zelfs kinderen van 5 jaar dit niet goed vinden.

Ik weet dat je deze film natuurlijk niet serieus moet nemen maar kom op zo'n domme film als deze heb ik nog nooit gezien !

Heel leuk tweede deel van deze serie.

Dolkomische situaties soms.

Kortom een leuke film voor jong en oud.

Ze schijnen inmiddels al acht Beethoven films te hebben gemaakt. Dit vervolg kwam enorm snel na de eerste, want dat was een flinke hit. De regisseur van Teen Wolf kreeg de regie in handen en hij had het geluk dat de oorspronkelijke cast weer van de partij is, waardoor deze film toch anders aanvoelt dan zo'n later gemaakt vervolgfilmpje met totaal andere personages. Beetje hetzelfde geval als bij Home Alone. Maar net als bij Home Alone 2 is ook Beethoven's 2nd alsnog lang niet zo leuk als de eerste film. De film gaat - zoals zo vaak bij snel gemaakte vervolgfilms - flink op herhaling, alleen dit keer gewoon iets meer. Dus niet één hond, maar vijf. Daarnaast gaat men halverwege de film op vakantie, dus ook de locatie voelt dan net even anders. Maar verder lijkt een groot deel van het script van de eerste film gewoon opnieuw gebruikt.

Dus wederom heeft de oudste dochter iets met een jongen, heeft het jochie last van dat hij te klein is en is vader vooral met z'n werk bezig en kan hij de honden eigenlijk niet uitstaan. En uiteraard zijn er ook weer schurken, ditmaal gespeeld door Debi Mazar en haar vriendje Chris Penn. Dat zij de schurken zijn is trouwens geen geheim; de eerste seconden dat Mazar in beeld komt is meteen duidelijk dat zij de boosaardige heks is. Haar gezicht - en met name die wenkbrauwen - staan de hele film standaard op 'evil mode'. Ze zijn best oké schurken en het gekibbel tussen haar en Penn is soms geinig, maar ze zijn geen Platt en Tucci, laat staan een Dean Jones. Er komt soms iets teveel kinderlijke slapstick voorbij. Maar alsnog is Beethoven's 2nd alles behalve rampzalig. Het is een veilige, onschuldige familiefilm met weinig verrassingen, maar de film kent genoeg sympathieke momenten of scènes die op z'n minst een glimlach waard zijn. En elke scène met Charles Grodin is eigenlijk al de moeite waard.

3 sterren.

Deel twee eens bekeken en dit keer lag de focus meer op een romantisch verhaal ipv komisch. De film had dus minder grappen, maar qua verhaal stelde het toch niet teleur, zeker bij dit soort films. Het is natuurlijk wel voorspelbaar, maar storend vond ik het niet.

Wel leuk dat dezelfde cast weer meedeed.

Een beetje een andere insteek maar vond hem eigenlijk niet zo slecht.