Pearl Harbor (2001)

Een film die net als Titanic een weergaloos epos had kunnen zijn over een iconische gebeurtenis, maar net als Titanic zelf verzand in randzaken. Bij deze film is het eveneens de vraag of het een oorlogsfilm betreft die volledig uit balans is, of romantische geneuzel dat zich toevallig op Pearl Harbour afspeelt. Ik kan me herinneren dat toen de film uitkwam er een artikel rond ging over veteranen van 7 december die een exclusieve voorstelling gekregen hadden, maar weinig positiefs over het nog al fantasierijke en romantisch gebeuren hadden te vertellen.

Een heel gek scenario is het op zich niet. Een beetje cachet doormiddel van een liefdesgeschiedenis en de vrij komische gebrachte keuring en opleiding is best wel prima, maar het slaat allemaal wel heel erg door naar het melodramatische en zoetsappig met de dood gewaande Rafe, de affaire met Danny, de terugkeer van Rafe en de daarop volgende problemen, en net als bij Titanic leidt het toch allemaal wel wat af van de iconische wereldomvattend gebeurtenis die op dat moment stond te gebeuren. Gelukkig komt dan toch weer een beetje de focus op de aanval te liggen en bijvoorbeeld ook even op de onzekerheid en twijfel van een zekere aanval, maar waar? Twijfel en een beeld overigens die de discussie weer aanwakkert of men het wél wist en het liét gebeuren om de publieke opinie achter de president te krijgen voor een oorlogsverklaring. De zelfde manier hoe het de Eerste wereldoorlog verging na de torpedering van de Lusitania.

Afijn terug naar de aanval die toch wel erg mooi in beeld wordt gebracht en gemaakt is met CGI. Van de ontploffing van de Arizona tot de bombardementen op Wheeler vliegveld, van de Oklahoma die op haar rug rolt, waar tot eind december nog klopsignalen uitgehoord werden, tot de vlucht B-17's die in het gedrang raken. Het is allemaal wonder mooi en overtuigend gebracht hoewel Bay er hier ook niet voor schuwt om de dingen met erg veel drama te brengen. Soms wel eens wat teveel zoals bij het hospitaal, waar eigenlijk ook weer een beetje de moraal zoek raakt en het verdriet ingevuld/opgedrongen wordt, want de dood van nurse Betty, het liefje van de stotterende Red, lijkt dramatischer dan al die kapotgescheurde, verbrandde en krijsende matrozen en militairen die voorbij komen.

De film verliest zichzelf daarna volledig qua lijn, verhaal en geloofwaardigheid als Rafe en Danny beide voor de zogenaamde Doolittle Raid geselecteerd worden. Iets waar overigens de aanval zelf andermaal onderbelicht blijft aan de sluimerende spanning en driehoeksverhouding van de twee met Beckingsale. Hoewel bepaalde aspecten wel leuk gebracht zijn zoals het 'afvallen' van de toestellen, de ontdekking en de aanval is het al met al, met Rafe's activiteiten in Engeland en de aanval op Pearl, een behoorlijk fantasierijk en niet heel reëel gebeuren. Maar goed.

Net als Titanic helaas een gevalletje van iets dat heel wat had kunnen zijn, maar zich erg verliest in randzaken en onnodig klef en zoetsappig is, en daarmee een behoorlijk gevalletjes gemiste kans is.

Uhm...van Kamikaze is hier echt nog geen sprake hoor. Behalve dat deze toestellen gewoon hun lading droppen en terugvliegen voor bevoorrading voor een 2de en 3de aanval zoals gepland, maar halverwege afgeblazen, werd de Kamikaze pas in 1944 als laatste redmiddel opgericht. Dus daar kan hier echt nog geen sprake van zijn...

Een echte hollywoodfilm , maar een echte topper met fantastische casting

Na recent Midway in de bioscoop te hebben gezien, waar de aanval op Pearl Harbor ook in voor kwam, heb ik maar eens de bijna 20 jaar oude film Pearl Harbor uit de kast gehaald. Midway had de focus maar een kwartiertje op de aanval om Pearl Harbor liggen, aangezien het daar om de Slag bij Midway ging. Het wekte ieder geval mijn verlangen om nog eens een uitgebreide versie van het bombardement op Pearl Harbor te zien. Het is een de belangrijkste momenten uit WO II, aangezien Amerika na deze slag ook betrokken raakte in de oorlog en zij waren erg gewenst om als bondgenoot erbij te hebben.

Eind jaren 90 kwam de kaskraker Titanic uit, een rampenfilm met een historisch waargebeurd verhaal als kapstok en met een groots opgezette love story. Pearl Harbor kwam 4 jaar later uit en heeft wel overduidelijk leentjebuur gespeeld. Ook hier duurt het 3 uur lang, krijg je eerst anderhalf uur een verhaal om de personages te leren kennen en de romantiek te voelen, waarna de hel los barst. Dit werkte voor mij bij Titanic geweldig, daar vliegen bij elke kijkbeurt de uren om, maar dat kan ik niet van Pearl Harbor zeggen. De eerste anderhalf uur zijn nauwelijks door te komen, zo langdradig, clichématig en saai is het allemaal. Affleck en Hartnett doen het helemaal niet slecht, maar het boeide me eigenlijk voor geen meter. Gelukkig wordt er wel een hoop goedgemaakt als de Japanners eenmaal op komen dagen met hun luchtmacht. Dan volgt toch een uurtje grootse en behoorlijk toffe actie. Michael Bay kan vrij weinig als regisseur, maar iets verwoesten en dat fraai in beeld brengen gaat hem goed af. Het is bombastisch, alles explodeert en uiteraard zit er heroïsme in, maar nog niet eens zo enorm dat het me echt irriteerde zoals in zijn latere films. Voor een film die richting de 20 jaar oud gaat ziet het er ook nog echt verdomd goed uit, met mooi camerawerk en diverse gave standpunten. Wel een beetje lafjes dat je 0,0 aan bloed en ledematen ziet, wat natuurlijk wel bij zo'n gruwelijke aanval hoorde. Ik begrijp dat het bij de filmrating zal horen, maar het voelt wel wat lame aan. Saving Private Ryan liet al 3 jaar voor deze film zien hoe je de gruwel van oorlog echt in beeld hoort te brengen. Maar niettemin was het wel een cool uurtje.

En dan eindigen we weer redelijk suf, zoals we zijn begonnen. De epiloog met wat strijd tussen onze vrienden en de Japanners vond ik ook niet al te interessant meer. Het leverde nog een paar Rambo-momentjes op die een beetje misplaatst waren bij een film als deze. Van mij had de film na de slag om Pearl Harbor en het terugvechten van Amerika mogen eindigen. Sowieso duurt deze film met 3 uur een uur te lang om echt te kunnen boeien. In het begin hadden ze 3 kwartier mogen skippen en op het einde ook minstens nog een kwartiertje. Dan had ik absoluut de film een hoger cijfer gegeven. Pearl Harbor is veel te langdradig en geforceerd aangedikt om nog eens af en toe op te willen zetten, wat ik met Titanic dus wel heb. De al genoemde film Midway had met de perspectieven vanuit de militaire kant van beide kampen een veel boeiender uitgangspunt. Het is net een voldoende waard, maar meer ook echt niet.

3* blijven staan.

Ik bedacht me overigens tijdens het kijken ook dat ik de film eigenlijk gister had moeten kijken, aangezien 7 december natuurlijk de datum van de aanval op Pearl Harbor was

Ajax&Litmanen1, maakt niet uit, met de overdadige lengte van deze film had je wel op 7 december kunnen beginnen maar was je toch pas op de 8ste geëindigd... Goed verhaal trouwens (jouw bericht, niet het script).

animerende oorlogsfilm

Film had makkelijk een een half uur/een uur korter gekund. Het verhaal verder is goed bedacht, echter zijn de 2 verhaallijnen (oorlog en romantiek) niet in balans.

Ik vond dit best een goede film. Drie uur lijkt lang, maar ik heb mij geen moment verveeld. Want eigenlijk zit je twee films in een te kijken, namelijk een oorlogsfilm en romantisch verhaal.

Eigenlijk vormde dat laatste de hoofdmoot van de film, de band tussen twee jeugdvrienden en de vrouw die in hun leven verschijnt. Met op de achtergrond de tweede wereldoorlog met de aanval op Peral Harbor in het bijzonder. Want er wordt ook ruimschoots aandacht besteed aan het bombardement door de VS op Japan, vliegen (mooie beelden trouwens) en zijdelings de verdediging van Engeland.

Degenen die een harde oorlogsfilm verwachten komen dus van een koude kermis thuis. Op wat spectaculaire beelden van het bombardement op Pearl Harbor na dan. Degenen die dit maar bijzaak vinden en het een leuk decor vinden om een film over vriendschap te maken, vermaken zich prima. Gelukkig behoorde ik tot de laatste categorie.

Prima film hoor, maar 3 uur is toch wel erg lang

Had zeker een uur korter mogen zijn. Het eerste half uur is namelijk behoorlijk saai en vervelend. Gelukkig start daarna de actie, dat maakt het eerste deel wel weer goed 3.5

Onthou vooral - en eigenlijk alleen maar dat - de spectaculaire aanval van de Jappen op Pearl Harbor, magistraal met speciale effecten in beeld gebracht.

Daarnaast valt het script eigenlijk wel tegen en eigenlijk is er niemand in de cast die er bovenuit steekt.

Eigenlijk met zo'n historisch feit, mocht er daarnaast toch wat meer inhoud insteken.

Ik kreeg naarmate de film vorderde hetzelfde gevoel als bij de film Titanic een tragische gebeurtenis die met een veels te gul romantiek sausje is overgoten waardoor het werkelijke epos op de achtergrond komt te liggen.

Zelfs de special effects wisten voor mijn gevoel de film niet te redden.

Overdadige actie voor pubers. Zonder het publiek er ook maar een moment emotioneel bij te betrekken. Dat is, gezien het onderwerp, onvergeeflijk. Vaderlandsliefde is vanzelfsprekend nog geen waarheidsliefde; daarvoor hadden ze Rafe en Danny atoombommen op Hirosjima en Nagasaki moeten laten gooien.

Ik had het minder verwacht maar eigenlijk kon het er nog best door vond ik.

Met The real thing (Tora, Tora, Tora) kan het natuurlijk niet concurreren maar de aanvalsscènes werden toch behoorlijk goed in beeld gebracht.

Over het romantische sausje zwijg ik maar.

Net deze weer even gekeken, maar die eerste 1,5 uur hadden ze wel anders in mogen vullen. Had er dan 2 verhalen van gemaakt. Bijvoorbeeld dat Cuba gooding jr. verhaal, dat stelde weinig voor. Misschien had hij iets meer uitgelicht kunnen worden en dat romantische gedeelte iets minder. Dan was er wat meer balans geweest. De actie daarna is natuurlijk wel weer heerlijk om te zien. Ook indrukwekkend gefilmd wanneer ze net op Hawaii arriveren.

Deze film heb ik lang links laten liggen vanwege de niet al te positieve beoordelingen, in combinatie met de lange speelduur en de omstandigheid dat ik doorgaans niet zo gecharmeerd ben van het werk van regisseur Michael Bay. Uiteindelijk viel het nog enigszins mee. De film duurt wel veel te lang, de toonzetting is overdreven patriottistisch en de romantische verhaallijn is niet interessant en veel te melodramatisch. De actiescènes zijn dan weer wel de moeite waard en de verhaallijnen die daadwerkelijk over de aanval op Pearl Harbor gaan zijn ook niet verkeerd. Ook wel aardig om wat acteurs aan het werk te zien die nu gevestigde namen zijn, maar toen nog aan het begin van hun loopbaan stonden. Al met al een matige film, die ik niet nog eens zal bekijken, maar ik had het nog wat erger verwacht.

Gemiddeld.

Michael Bay als actieregisseur is naar mijn mening z'n geld wel waard. Ook Pearl Harbor staat eigenlijk door de Japanse aanval. Da's echt gewoon bombastisch Hollywoodspektakel zoals het zou moeten zijn. Alleen duurt de film 3 uur. Na de aanval krijg je nog een behoorlijk lange finale, die veelal als vijgen na Pasen voelt. En ook het liefdesdrama rondom de driehoeksrelatie kan me niet echt bekoren. Daar zijn de acteurs niet goed genoeg voor, en het scriptmateriaal dat ze ter beschikking hebben evenmin.

Dus uiteindelijk een onevenwichtige film. Alles voor de aanval en alles na de aanval duurt te lang en is te slap en te zeikerig. De aanval zelf is typisch Bay en daardoor uitstekend te behappen. Goed voor 'n keertje, maar absoluut niet het beste wat Bay ooit gemaakt heeft.

2,5

Director's Cut van 184 minuten is wel een verbetering op diverse fronten.