
Good Morning, Vietnam (1987)
Verenigde Staten
Komedie / Oorlog
119 minuten
geregisseerd door Barry Levinson
met Robin Williams, Forest Whitaker en Tung Thanh Tran
Een nieuwe DJ wordt naar Vietnam overgeplaatst om wat humor toe te voegen aan de militaire radio aldaar. Hij wordt razend populair onder de soldaten, maar wordt toch uit de lucht gehaald. Terwijl hij uit de lucht is probeert hij Vietnamezen te ontmoeten, en dan vooral meisjes.
Trailer
https://www.youtube.com/watch?v=_V-O6nq92wY
Wanneer je deze, als ook andere ingevoegde media op de site wilt zien, dan moet je hier even toestemming voor geven.
Met het tonen hiervan wordt er mogelijk door een andere partij cookies geplaatst en/of wordt je ip-adres geregistreerd, zonder dat MovieMeter hier invloed op heeft. Lees ons privacybeleid voor meer informatie over hoe MovieMeter met je privacy omgaat.
Links
Zoek naar deze film op dvd/blu-ray op AmazonIMDb (7,3 / 126526)trailer (YouTube)various artists cd (MusicMeter)Het geratel van Williams op de radio en de gierende collega's en soldaten- die scenes deden me niet zoveel. Plotje met Trinh en Tuan was niet echt nodig, en wat ongeloofwaardig, maar scenes met klasje leverde nog wel wat leuke scenes op.
Ik ben nooit echt een Willams fan geweest. Hij heeft zeker enkele goede rollen op zijn naam staan, maar ook rollen, die een stuk minder zijn. Zijn rol hier neigt helaas wat meer naar die laatste categorie. In het begin is het allemaal heel leuk wat hij doet en komt zijn enthousiasme erg goed over. Naarmate de film vordert, vervallen de grappen meer in herhaling en wordt het vaak een stuk flauwer en daardoor automatisch ook minder leuk. Ook wordt het richting het einde nogal sentimenteel, iets wat ook niet echt nodig is.
De soundtrack is wel goed en geeft ook goed het tijdsbeeld van de film weer. Mede daardoor blijft het allemaal wel onderhoudend. Het kan echter niet voorkomen dat de film na een goede opening, langzaam maar zeker steeds verder aftakelt naar een bedenkelijker niveau.
2,5*
2,5*
Film buiten categorie. Dik verdiende 5 sterren. Schitterende soundtrack ook
Echt wel de Robin Williams show dit. Eigenlijk draait alles rond zijn personage, de oorlog is maar een beetje achtergrond. Probleem is dat William's personage ook niet al te boeiend is, enkel zijn invulling maakt het nog een beetje speciaal.
In het begin is het allemaal best grappig. William's is irritant maar dat hoort zijn personage ook wel een beetje te zijn. Verder een nogal kolderieke weergave van het leger en de oorlog, maar ook dat hoort er wel bij. De radio shows zijn duidelijk de hoofdmoot van deze film en die zijn vermakelijk.
Maar na halverwege wordt het wat serieuzer en sentimenteler, daarnaast begint de herhaling van het grapje ook wat tegen te steken. Laatste half uur is gewoon een klef Hollywoodrampje. Jammer want Levinson maakt normaal leukere films.
1.5*
Al bij al gaat de vertolking van Robin Williams niet onopgemerkt voorbij en tenslotte hield hij er toch een Golden Globe en een Oscarnominatie aan over.
Het begin was best wel leuk allemaal maar ergens in de film begon alles een beetje saai te worden, in herhaling te vallen, een vaag en onnodig plot te volgen enz.
Tegen het einde kon de film mijn aandacht niet meer vasthouden en tijdens de laatste scenes was ik eigenlijk zelfs niet meer echt aan het kijken.
De totaal niet verborgen pedofilie vind ik ook maar iets raar.
Dat; en de oorlog die precies ook maar een snoep-wandelingtje in het park blijkt te zijn. Toch volgens deze film waar lachende soldaten poseren naast hun blinkende kanonnen en onberispelijke stellingen.
Gelukkig was er nog goede muziek en was het begin toch nog grappig.
Het is een gezinsfilm die denkelijk weinig mensen van nu nog zal bekoren, maar eerder blijft nazinderen in de herinnering van een vorige generatie.
Ik ben geen fan van Robin Williams, maar ik moet erkennen dat hij in deze film goed voor de dag komt.
Robin Williams speelt in Good Morning, Vietnam zijn meest ergerlijke rol. Hoewel hij normaal gesproken al grossiert in irritante rollen, vliegt hij in deze film volledig uit de bocht. Dat past ook wel bij het type dat hij speelt, maar mij maak je er als kijker niet echt vrolijk mee. Verder zitten er in de film een paar storende foutjes: zo draait Cronauer het uit 1967 afkomstige 'What a Wonderful World' van Louis Armstrong, terwijl de film zich in 1965 afspeelt. Maar waarschijnlijk storen alleen muziekautisten zoals ik zich hieraan.
Is er dan niks positiefs te melden over deze film? Ach, zo erg is het allemaal ook weer niet. Zo levert Forest Whitaker een puike acteerprestatie (ik ben echt enorm fan van die man) en levert de film op subtiele wijze kritiek tegen het Amerikaanse leger ten tijde van de Vietnamoorlog. En daarnaast heeft de film een voorbeeldige soundtrack met een selectie van de beste muziek uit de beginjaren zestig. 2,5*
Geen rasechte oorlogsfilm zoals er legio voorbeelden zijn. Hier is het eerder een soort komedie met als decor het oorlogslandschap van Vietnam. Hier en daar wordt je wat gekieteld met wat Vietcong, maar al bij al te weinig om echt te spreken van een referentie. De songs waren leuk en luchtig, brachten ook wat sfeer in de (ontspannen) oorlogsbeelden.
De grappen en grollen van DJ Cronauer stoorden me niet, maar een echt wow-gevoel had ik evenmin. Hij ratelde en bleef maar ratelen. Naar verluidt improvisatie van het moment, wel knap, maar naar verloop van tijd ook vervelend. Positief was wel de onderhuidse kritiek op onder meer de Amerikaanse perscensuur. Ook Whitaker was een lichtpuntje. Al bij al vrij matige prent, jammer.
later valt eerder op hoe matig of vlak hij is als acteur als het eens wat ernstiger wordt.
Het is een blijft uiteraard een kwestie van smaak, maar persoonlijk vind ik toch dat o.a. Dead Poets Society, One Hour Photo, en Good Will Hunting toch het tegendeel bewijzen.
Het is een blijft uiteraard een kwestie van smaak, maar persoonlijk vind ik toch dat o.a. Dead Poets Society, One Hour Photo, en Good Will Hunting toch het tegendeel bewijzen.
Laat me duidelijk zijn: Williams is een uitstekend acteur, maar je kan hem niet zomaar overal inzetten, want een miscast loert vaak om de hoek.
DPS viel me eveneens wat tegen, eveneens daar een Williams gezien die erg energiek is. Het hoeft niet altijd humorvol te zijn om die stereotiepe “Williams-manieren” te zien te krijgen. Niet dat ik een afkeer heb van Williams, maar ik begrijp de controverse wel.
GWH vind ik één van die uitzonderingen. Voor mij zijn beste acteerprestatie in zijn carrière en terecht bekroond voor een Oscar dacht ik.
OHP zag ik nog niet, dankjewel voor de tip, neem ik zeker mee!
Aardig beeld wordt er geschapen van Cronauer's benadering tot de bevolking. Nu liepen er veel projecten vanuit het leger met betrekking tot hulp, huisvest en 'verbroedering'. Gevallen die altijd met tegenzin en wantrouwen ontvangen werden door de bevolking. Daarnaast is het beeld van de domme brute Amerikaan met zijn gebruiken en racisme ook prima gebracht. Een veel genoemde reden tot verlies van de oorlog en afstand tot de bevolking was de onwil om te verdiepen in een andere cultuur en dingen eigen te maken die in Vietnam normaal waren. Maar nee, de Amerikanen namen alles van huis mee dat niet vast gespijkerd zat en dwong zo de gemiddelde zuid-vietnamees tot aanpassing. Zo wordt verder de tegenstrijdigheid wie vriend of vijand is ook prima gebracht om als laatste de instelling van de officieren met hun voorgeschreven 'gedrag' en 'muziek' die geënt was op psychologie en protocol. Stel je voor dat de troepen zelkdenkend, losbandig zouden worden of genoeg van de oorlog...! Men moest in slaap gesust worden met saaie muziek en belerende berichten over hygiëne en het geloof om maar eens wat te noemen. De controverse die Cronauer veroorzaakt wordt prima uitgespeeld in die zin.
Williams is bijzonder geestig en innemend aan de microfoon, zijn vrouwen jacht daar in tegen voegt dan weer weinig toe. Zijn 'show' tussen de trucks is plichtmatig en braaf naar wel een interessante reality check en relativering. Wat is belangrijker, zijn principes of het feit dat die jongens nog een hart onder de riem gestoken krijgen? Overigens slaat de film daarna om naar een iets realistischere en grimmig sfeertje. Als '60 en '70's fan is de soundtrack natuurlijk heerlijk te noemen en is Williams bijna in zijn normale doen en doet Whitaker het ook prima als de sullige achterhoede soldaat.
Al met al geeft Good Morning Saigon een heel aardig beeld van meer dan 70 tot 80 procent van de dienstplichtigen in Vietnam die er alleen voor de faciliteiten en structuur waren, slechts een heel klein percentage vocht, de boel werd gedirigeerd door zelfverklaarde leiders als JT Walsh of het karakter luitenant Haur die vooral met hun eigen ego bezig zijn. De film is vooral komisch en Williams doet dat prima. Toch is de zogenaamde 'schaduwkant' die men laat zien niet indrukwekkend genoeg. Desondanks een acceptabele film.
...Good Morning Saigon...
Maar, maar,...waar lijkt dat nu op: de film net gezien, 3,5*, en toch de titel al vergeten...

Maar, maar,...waar lijkt dat nu op: de film net gezien, 3,5*, en toch de titel al vergeten...



Persoonlijk vind ik dit een van Robin Williams beste rollen, en zijn beste film.
De muziek is trouwens de publiekstrekker in deze film, voor al wie opgegroeid is met de muziek uit de jaren '60 is dit een pareltje.
Het was bij me meer dan 30 jaar geleden dat ik hem nog eens had gezien, en was dus een blij weerzien.