An Unfinished Life (2005)

leuke familiefilm met goede cast en als bijzondere rode draad: de grote bruine beer.

Vond het berenverhaal wel uniek

Dit vond 'k ook een goeie film. Ondanks het niet zo'n originele verhaal, wist hij me toch te boeien. De cast deed het erg goed en ook de muziek paste bij de film. Voor de rest is het meeste hier al aangehaald.

Tja, vond hem wel geslaagd.

An Unfinished Life is een beetje een niemandsdalletje, dat zich meer richt op karakterschetsen dan een boeiend verhaal te willen vertellen.

De film staat bol van geforceerdheid. En dat gaat goed gepaard het met acteerwerk van J. Lo. Om haar beperkte "acteertalent" te maskeren, trekt ze vaak moeilijke gezichten. Niet dat het heel storend wordt, maar ze probeert zich duidelijk netjes aan de regels te houden. Robert Redford is komisch als nukkige, ouwe bok. De rol van Morgan Freeman is wat nietszeggend, zoals meerdere factoren in deze film. Wel geestig hoe Mitch en Einar elkaar steeds verkeerde antwoorden geven (het koppig ontwijken) op elkaars vragen.

Prachtige beer, maar ook zijn rol is niet goed uitgewerkt.

Lasse Hallström komt op meerdere fronten tekort, maar al met al kijkt de film nog best lekker weg.

3*

Hou eigenlijk niet zo van drama's maar deze mag er best zijn.

Niet te overdreven drama of emotioneel, gewoon een mooi verhaal en prachtige natuur.

Goed geacteerd door de gehele cast.

3,5 ster

Net gezien, een plaatje als western liefhebber zeer genoten.

Prima acteren van de hele cast,mooi verhaal in een rustig maar boeiend tempo verteld.

Heerlijke avond gehad.

Verhaal over karakterverschillen en het (on)vermogen om te vergeven en het verleden te vergeten. Voortreffelijk acteerwerk van een prima cast, in het bijzonder van Morgan Freeman (zoals altijd eigenlijk). Dat én de fraaie opnamen van de omgeving maken dit tot een boeiende film.

Rustig drama over vergeving. De moeilijke relaties tussen Redford en Lopez krijgen een interessante parallel met de moeite die Morgan Freeman heeft om de beer te vergeven die hem zwaar verwond heeft. Maar hoe simpel is het om te vergeven als je de ware aard van het dier of de mens onder ogen kunt zien? Dit is typisch een rol voor Redford : de natuurlievende cowboy, een imago die hij ook in het dagdagelijkse leven volhoudt. Ook Jean/Jennifer Lopez en de dochter gaven een zekere gevoeligheid aan de film. Het is geen film van innige omhelzingen en van tranentrekkerij, maar het is daarom niet minder een eerlijke bedenking over hoe harteloos mensen soms met elkaar kunnen zijn uit egoïsme.

Eigentijdse western.

En dat is dan niet zozeer omdat het in hetzelfde gebied speelt, maar omdat hetzelfde spel van normen en waarden de hoofdlijn van de film vormt. Goed en slecht, en geen millimeter hellend vlak daar tussen. Wel een beetje tam daardoor, en er bekruipt me de gedachte dat we dit soort verhaal van Lasse Halstrom al iets te vaak gezien hebben. Redford is ook al op herhaling, en zet dan wel een soliede rol neer, maar laat ook niks nieuws zien. Freeman daarentegen is eigenlijk best goed als de vegeterende tweede man in de film - wel wat storend waarom niet duidelijk wordt wat er dan precies met hem aan de hand is, want aan zijn lijf is dat niet echt te zien. Littekens, jawel, maar da's wat weinig om te verklaren dat hij het bed houdt.

J-Lo is echt de zwakke schakel, en miscast. Ze verprutst de weinige scenes die ze echt moet dragen. Trieste boel, eigenlijk. Kan aan mij liggen, maar het overtuigt echt niet, en het misstaat in de film. Wel wordt dat een beetje goedgemaakt door haar filmdochter Becca Gardner, want die doet het wel best goed.

Verder, wat zal ik zeggen. Een nogal erg tamme middelmatige prog-western. Moet het vooral hebben van de romantische beelden van het landschap, en de weemoed naar echte cowboys.

Misschien voorspelbaar, maar echt een feel good movie waarbij het me niet stoorde dat ik me goed "moest" voelen. Prime acteren ook van Robert Redford!

Na My Life as a Dog en What's eating Gilbert Grape heb ik me maar in het werk van Lasse Hallström gestort... en er valt nog genoeg te ontdekken.

Hier schetst hij een fijne voortkabbelende psychologische drama neer, waarbij de sfeervolle rurale locaties het visitekaartje zijn. Ook het acteerwerk is werkelijk uitstekend. Van Robert Redford heb ik bijna nog niks gezien maar hij zet hier een prima rol neer als de verbitterde wrokkige Einar... die een ranch bezit en dagelijks zorgt voor zijn vriend Mitch, die hier mooi vertolkt wordt door Morgan Freeman. De man mag er altijd zijn. Deze is invalide geworden nadat hij door een beer is aangevallen. De beer wordt ook als een mooi metafoor gebruikt in de rest van de film. Ondertussen hebben we ook Jean die met haar dochtertje op de vlucht is voor haar gewelddadige vriendje Gary en terechtkomt bij schoonvader Einar. Deze is niet blij met haar komst omdat hij de dood van zijn zoon (de voormalige man van Jean) aan haar verantwoordelijk stelt.

Dit levert een best wel sterk en gevoelig filmpje af waarin er ook veelal afleiding is tussen het zwaarmoedige; de beer, de scene's met Mitch, die sherrif, de lieve Griff... Hällstrom weet hierin creatief te blijven. Ook is het onvermijdelijk dat Gary op een dag in het dorpje gelokaliseerd is.

De film weet op alle fronten te blijven leven en bewegen en het levendige sfeer in het dorpje is de kers op de taart.

4,0*

Met veel plezier deze film eens herbekeken, blijft een prima prent !!

het aardigst uitgewerkt is de relatieopbouw tussen redford en zijn net ontdekte kleindochter.

het is verder een redelijk drama met veel terugkerende cliche dingetjes zoals de ex die haar achtervolgd .

Het is verder allemaal niet storend en het weet voldoende te boeien maar ook niet echt meer dan dat .

De beer is verder wel grappig maar is niet meer dan een klein zijplotje .

redelijke wegkijker .

Prachtig verhaal, en helemaal geen slecht acteerwerk.

En als het al zo was, ik had het hen vergeven.

An unfinished life gaat over een moeder Jean Gylkyrson (Jennifer Lopez) en haar dochter Griff (Becca Gardner), vernoemd naar haar overleden vader, die samen op de loop zijn voor Jean's ex vriend Gary (Damian Lewis) die losse handjes heeft. Ze komen bij haar voormalige schoonvader Einar(Redford) terecht. Een boer in Wyoming. Einar is een verbitterd man sinds de dood van zijn zoon en hij verwaarloosd alles. Zijn boerderij oogt vervallen en zijn vrouw is zelfs bij hem weg gegaan omdat ze er niet meer tegen kon. Enkel zijn trouwe ranchhand en beste vriend Mitch(Freeman) woont er nog maar die is gehandicapt en verminkt door een beer. Einar is zijn mantelzorger. Hoewel ze eigenlijk niet wil hebben laat hij ze er verblijven. Mitch is wel erg blij om ze te zien. Langzaam ontstaat er een band tussen Einar en zijn kleindochter. De film is goed omdat de cast goed is. Redford en Freeman zetten een soort Bert en Ernie duo neer die vaak kibbelen als een getrouwd stel maar elkaar altijd blijven steunen door dik en dun. Becca Gardner zet een sterk debuut neer. Ze blijft goed overeind tegenover de acteergiganten Redford en Freeman. Damian Lewis zet een geweldige low life creep neer. Josh Lucas als sherrif Crane is een beetje flets maar zijn rol is ook niet groot en Jennifer Lopez doet het helemaal niet slecht al lijkt ze niet echt op haar plek in de film. Ze is en blijft te veel diva om een geslagen vrouw te spelen naar mijn mening. An unfinished life is een mooie film vooral visueel is hij prachtig omdat het bergachtige landschap van Wyoming in al zijn schoonheid in beeld komt. Het boerderijtje van Einar ligt werkelijk op een schitterende plek. Ook de grime verdient een pluim vanwege de littekens op Freemans gezicht. Die zagen er akelig realistisch uit.

Vlak.

Robert Redford mag een norse brompot neerzetten in dit melig zondagsdrama. Het stelt allemaal weinig voor, getuige de voor de hand liggende keuzes op zowat elk vlak: van de voorspelbare kleindochter-grootvaderrelatie tot de casting van Morgan Freeman.

Lasse Hallström schiet verder wat mooie plaatjes van de prachtige locatie, maar kan verder toch weinig uit z'n hoe toveren. De beste man houdt kennelijk van het feel good-sentiment, wat overigens al goede films opgeleverd heeft, maar hier is het mij toch te plastic allemaal.

2

Freeman is verminkt door de beer!!..Opletten voortaan...Btw het ""hoe" is toch helemaal niet belangrijk .Hij is zwaar gehandicapt ... Een gegeven, een feit zonder het uit te kauwen. Punt.

soom schreef:

(quote)

Sjonge, ik zit mijn eigen bericht nog even na te lezen en maak tot mijn grote schrik een ontzettende fout.. Ongeinspeerd moet natuurlijk ongeinspireerd zijn.. Oeps.

Ook fout >>>>> ongeïnspireerd...trema op de i

Ja dank je, dat stond ook al in de omschrijving. Nou weet ik wel dat het tegenwoordig in de mode is in het wilde weg iets te roepen over begrijpend lezen, maar misschien is het beter om te vragen om lezen met een zekere mate van empathie. En laat ik dat dan meteen ook doen. Rustig aan man, het is maar een film - een die ik zeven jaar geleden gezien heb, en waar ik me hoegenaamd niks meer van herinner. Kennelijk waren die 3/5 sterren best gul.

Is goed hoor boy....het is je vergeven, zo'n slordigheid....

Heerlijke film over vergeving en een leven met schuld. Prachtige beelden van rocky mountains in Wyoming en het leven op een ranch.

Ik heb de film nu 2 keer gezien. Er gebeurt niet zo heel erg veel in de film, maar het blijft boeien. Eigenlijk zit alles wel goed in elkaar: soundtrack, camera werk, acteren (van de drie hoofdpersonen tenminste), script. Het doet af en toe een tikkeltje gedateerd aan en ik kan me voorstellen dat sommige mensen de film wat te traag vinden. De kleine Becca kan helaas (nog) niet overtuigen en ook de bijrollen zijn wat cliché en niet echt overtuigend. Het centrale thema is duidelijk: hoe leid je een leven met schuld en hoe kun je vergeven? Jezelf en anderen. Het mooiste aan de film vond ik om te zien hoe de hoofdpersonen elkaar beter gaan begrijpen, naar elkaar toegroeien. En gelukkig gebeurt dat op een vloeiende, geloofwaardige manier. En het leven op een Amerikaanse ranch wordt goed in beeld gebracht en boeit me. Als bonus krijg je dan nog de mooie beelden van de Rockies in Wyoming.

De film haalt niet het niveau van de beste in het genre zoals bv. The Rider (2017) en The Longest Ride (2015). De Romantiek en het drama is ook veel minder dik aangezet, het is wat genuanceerder, maar ook wat simpeler. Maar toch: als je van dat genre houdt, zul je ook veel plezier beleven aan deze film. Voor mij persoonlijk (omdat ik van het genre houd) wel 4 sterren, objectief gezien denk ik dat 3,5 eerlijker is.

Donderdagavond even iets van twijfel want normaal is het een sportavond maar ik kon me er even niet toezetten bovendien was er Europees voetbal waar ik wel nieuwsgierig naar was dus blindelings maar een greep uit de kast gedaan en zowaar één van de laatste titels uit de donatiedoos vol films die ik enkele jaren terug van een collega kreeg. En zoals zoveel uit die doos dat amper het aangluren waard is, of noemenswaardig in welke vorm dan ook, was dit toch ook weer zo'n titel die ik wel kende als trailer zijnde maar me dan vooral afvraag waarom je zoiets als dit koopt. Meepikken op tv bij gebrek aan beter oké, maar serieus geld uitgeven voor zo'n film? Maar het moet gezegd dat dit kwalitatief, afgezet tegen titels als Meet Bill, 50 first dates, Scorched en nog meer van dat soort chemisch afval, één van de betere films betreft uit de doos wat meer zegt over het gemiddelde niveau in de doos dan dat deze film nu zo goed is.

Het verhaal mag duidelijk zijn rond Jean die op de vlucht voor haar gewelddadige vriendje de wijk neemt naar haar ex-schoonvader waar nog de nodige unresolved issues spelen tussen de twee en vervelend vriendje Gary ook niet van wijken weet. En ja, dat is het toch wel binnen een plot wat toch eigenlijk bar weinig voorstelt in die zin voor een film van twee uren. Opmerkelijk dan weer de meer dan uitgebreide en sterk cast in de vorm van Redford, Freeman, Lucas en Lewis. Zo'n Lopez, hoewel lekker voor het uitzicht, voegt dan weer niets toe in mijn beleving en ik vraag me dan ook waarom zo'n vrouw gecast wordt. Dat had iedere andere actrice beter gedaan dan Jenny from the block maar goed dat is mijn mening. Aardig is op zijn minst de verstandhouding tussen de twee oudere mannen Einar en Mitch die toch wel in idyllische en jaloersmakende rust leven in combinatie met hun typische oude mannen humeur en dito eigenwijsheid.

Maar het hele uitgespeeld plot rond Jean daarna met het gevoos met de sheriff en het onherroepelijk en onvermijdelijk opduiken van ex-vriendje Gary is zo cliché allemaal, het roept bij mij een gevoel op zo van wat is hier nu eigenlijk de bedoeling van? Daarnaast is Jean als karakter ook nog eens nietszeggend en weinig sympatiek. Dan dat domme en zelfs gevaarlijk gedoe met die beer. Gewoon waarom? Aardig voor de karakter ontwikkeling is wel de ontwikkeling tussen Einar en de jonge Griff en vooral de van dik hout zaagt men planken methoden hoe Einar eerst een paar onfatsoenlijk heren in de diner aanpakt en later Gary tot twee keer toe een lesje leert. En opzich is wel duidelijk dat men met veel zorg aan deze film gewerkt heeft gaat het natuurlijk allemaal om rouw, verwerking en mensen een twee kans geven. Maar boeien doet het me nooit en regelmatig vraag ik me af wat nu eigenlijk de zin is van deze film en waar het met sommigen dingen heen wil. Afijn, een voldoende voor de moeite maar verder niet mijn ding en snel op naar de volgende film.