The Sound of Music (1965)

Nostalgische musicalfilm geïnspireerd door de film 'Die Trapp Familie' (1956) en de Broadway musical 'The Sound of Music' (1959) en gebaseerd op het ware verhaal van de familie (Von) Trapp in Oostenrijk. Bekend bij vrijwel iedereen omdat de film bijna ieder jaar op televisie was/is. De film is wel wat gedateerd, maar weet toch nog menigeen te bekoren.

Cinematografie: binnenscѐnes in het klooster en het grote huis, buitenscѐnes in de tuin, op straat, in de bergen. Muziek: echte meezing musicalliedjes, die prettig klinken en lang in je hoofd blijven zitten. Plot: zuster Maria komt als gouvernante werken in een moederloos gezin. Door haar charme en muzikaliteit steelt ze de harten van de kinderen en later ook van hun vader. Uiteindelijk blijft ze bij het gezin. Aan het einde van de film wordt het nog spannend als de tweede wereldoorlog roet in het eten gooit. Maar uiteindelijk wel een happy ending! Cast: acteurs spelen hun rollen heel leuk, echt zoals het in een musical hoort.

De waarheid is een stuk minder romantisch dan deze musicalfilm ons voorspiegelt. Ook komen alle gebeurtenissen niet 100% met de werkelijkheid overeen. Maar voor een aantrekkelijke film zijn uiteraard wat concessies gedaan. Vanwege goede herinneringen uit mijn kindertijd en uit nostalgie toch een ruime voldoende!

mooie film

Valt onder de categorie 'guilty pleasures'...

Julie Andrews als een aseksueel androgeen type (een non!) wordt een hot topic.

Een film die me toch veel beter kon bekoren dan ik me kon herinneren.

Wat een heerlijke film om te kijken. Ik vind hem wel lang duren maar verder echt geweldig. Wat heb ik weer genoten.

Bekijk hier mijn beoordeling: Review The Sound of Music

Ik kijk er nu naar... voor de allereerste keer. Altijd leuk om gelijkertijd te googlen. Zoals dat dochter Liesl, gespeeld door Charmian Carr, een enorme crush had op Christopher Plummer (in de film haar pa natuurlijk). Ze overleed al op 73 jarige leeftijd als gevolg van dementie. Lyricist Oscar Hammerstein overleed voor het uitkomen van de film. Zijn laatste bijdrage was Edelweiss, wat weer de favoriete song is van Julie Andrews. Plummer kon niet zingen, dus je hoort bij zijn zingen, de stem van Bill Lee, een bekende zang stand in. In de tijd was de cast bezorgd dat de film wel eens als te zoet kon worden ervaren. Laten we wel wezen, de Swinging Sixties waren al een tijdje onderweg. Shittes... de film is maar liefst bijna 3 uur lang.

.