Crack-Up (1946)

Aardige film, een plot waar Hitchcock wat mee gekunt had, in het begin blijft het boeiend, maar van loop van tijd wordt het minder boeiend......3*

Ook ik vond dat het na verloop van tijd wat minder werd. Een hele mooie eerste scene in de trein met zenuwslopende muziek van Leigh Harline en die angstaanjagende blik van Pat O'Brien. De reprise ervan is even spannend en mooi. Hier beleefde de film voor mij zijn hoogtepunt al. Maar het is toch een redelijk film noir werkje. 3 sterren

Paranoia, trauma en geweld in deze uitstekende RKO-thriller. Pat O’ Brien is van vele markten thuis als kunstexpert, ex-militair en gelegenheidsdetective. De eerste maal dat ik hem een lead zie spelen en hij slaagt er prima in om de film te dragen. Een ander soort mannelijke hoofdrol dan we gewend zijn in dit soort films, al was het maar omdat hij niet de typische looks heeft maar wat robuuster overkomt. Verder goeie rollen van Claire Trevor, Herbert Marshall en zeker ook Wallace Ford als de luitenant van de politie. Gebaseerd op een kortverhaal van Fredric Brown krijgen we een scenario voorgeschoteld met heel wat typische noir elementen. Het is niet duidelijk wie aan welke kant staat, de vermaledijde Freud komt om de hoek loeren, lange schaduwen zijn aan het werk. Voor dat laatste mogen we ook cameraman Robert De Grasse bedanken die we kunnen kennen van zijn medewerking aan enkele Val Lewton classics. Regisseur Irving Reis was mij nog niet bekend, en deze film nodigt dan weer uit om ander werk van hem te bekijken.

Film noirs van RKO hebben voor mij dikwijls een extraatje kwaliteit, en hier is dat niet anders. Deze modern overkomende film bevat geen spatje meligheid maar stoomt door naar een bevredigende finale.